ΚΟΡΩΝΑ ΚΕΡΔΙΖΩ - ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΧΑΝΕΙΣ …

ΚΟΡΩΝΑ ΚΕΡΔΙΖΩ - ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΧΑΝΕΙΣ … 

… μας καλεί η καλή μας κυβέρνηση να παίξουμε την Κυριακή με το Δημοψήφισμα.  

ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Ένα δημοψήφισμα που ότι και να βγάλει είναι καινούριο μνημόνιο. Μας καλούν να «διαλέξουμε»:

Μνημόνιο Γιούνκερ; Ή μνημόνιο Τσίπρα; Να τους δώσουμε 8 δις; Ή να μας πάρουν 11 δις; Να φορολογηθεί το εφοπλιστικό κεφάλαιο; Ή ο τουρισμός και η φαρμακοβιομηχανία; Ένα δημοψήφισμα που δεν έγινε όταν έπρεπε, για την είσοδο στην ΕΕ, ή για την υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ, ή σε όλες τις άλλες κρίσιμες στιγμές που έπρεπε ο κόσμος να πει τη γνώμη του, γιατί τότε όλοι τους (μαζί και το ΚΚΕεσ-ΕΑΡ-ΣΥΝ–ΣΥΡΙΖΑ) δεν ήθελαν να πάρει θέση ο λαός. Και μας έλεγαν «παρωχημένους» τότε. 

Ένα δημοψήφισμα που σήμερα φτιάχτηκε έτσι που να μην μπορείς να εκφράσεις αντίθεση στην ΕΕ. Γι  αυτό κιόλας δεν έκαναν δεκτή την πρόταση του ΚΚΕ στη Βουλή. Ένα δημοψήφισμα που το ερώτημά του προκαθορίζει και την απάντηση. Εγώ παιδιά χρόνια ήθελα να γίνει ένα δημοψήφισμα για να πω τη γνώμη μου. Και δε μου το επιτρέπατε. Εγώ θέλω τώρα  να ψηφίσω «Όχι στο μνημόνιο της ΕΕ. Όχι στο Μνημόνιο του Τσίπρα. Διαγραφή του χρέους. Έξω απ΄ την ΕΕ». Πώς μου το επιτρέπει το δημοψήφισμά σας; 

Ό,τι και να ψηφίσεις λοιπόν την Κυριακή, θα βγει “ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΕ”.  Αφού το δημοψήφισμα είναι (όπως άλλωστε ομολογούν κι οι ίδιοι) μια στιγμή της «διαπραγμάτευσης»… 

Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

… Της διαπραγμάτευσης του κώλου. Όπου αντί να πάνε να προτείνουν μέτρα προς όφελος του λαού (ούτε κι αυτά τα ψίχουλα που υποσχέθηκαν προεκλογικά), πήγαν να προτείνουν ό,τι θεώρησαν ότι οι δανειστές–εταίροι–νταβατζήδες τους θα μπορούσαν να αποδεχτούν. Κι οι Ευρωπαίοι “σύμμαχοι” δεν μπορούν να δεχτούν τίποτα λιγότερο από ένα νέο μνημόνιο. Άσε που όταν πας στο παζάρι όχι για να πάρεις περισσότερα, αλλά για να δώσεις λιγότερα, είσαι χαμένος από χέρι. Πήγε ο Τσίπρας όχι για να σουτάρει και να βάλει γκολ, αλλά για να κάνει χαμηλές πασούλες στην ΕΕ και στα αφεντικά της.  

Όσο κρατούσε η διαπραγμάτευση, δεν υπήρξε μέρα που να μη μιλήσει για το «Ευρωπαϊκό κεκτημένο», για την ΕΕ που είναι ο οργανισμός της «αλληλεγγύης», της «δημοκρατίας», της «ισοτιμίας», κλπ όπως αυτές περιγράφονται και κατοχυρώνονται στις ιδρυτικές συνθήκες της. 

Πού τα είδε όλα αυτά ο γλύφτης της ΕΕ; Πότε συνέβησαν αυτά και δεν τα είδε κανένας άλλος Ευρωπαίος παρά μόνο ο Τσίπρας; Ακόμα και την ώρα που τον έχουν πιασμένο απ΄ το λαιμό οι εκβιαστές, αυτός έχει την τακτική του γλειψίματος (που θέλει να την παρουσιάσει και σαν ...  τσαμπουκά). Κι αυτά τα έλεγε την ώρα που όλος ο κόσμος έβγαζε τα πιο χρήσιμα συμπεράσματα για το ρόλο και το λόγο δημιουργίας και ύπαρξης της ΕΕ, σαν εργαλείο εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μονοπωλίων σε διεθνές επίπεδο.  

ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΤΑΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΤΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ:

ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ ΑΠ΄ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Αλήθεια, κατά τη διάρκεια αυτής της διαπραγμάτευσης (που ο Τσίπρας ορκιζόταν πίστη στην ΕΕ την ώρα που η ΕΕ σας πατούσε στο λαιμό), τι σκεφτόσασταν; Τι πιστεύατε; Πιστεύατε στα αλήθεια ότι θα υποχωρήσει η ΕΕ; Ότι έχετε τόση δύναμη που να αλλάξετε όλο τον ευρωπαϊκό πολιτικό και οικονομικό χάρτη; Δεν ξέρατε ότι η ΕΕ έχει δημιουργηθεί για να κάνει σε κάθε κυβέρνηση και σε κάθε λαό ακριβώς αυτό που κάνει και σ΄ εσάς και στο λαό μας; Δεν έχετε βγάλει ακόμα κανένα συμπέρασμα για το ρόλο και το λόγο ύπαρξης και δημιουργίας της ΕΕ κι όλων αυτών των δεσμών που έχει φτιάξει ο ιμπεριαλισμός κι οι τοκογλύφοι;  Είστε απλώς αφελείς; Ή είστε μόνο δέσμιοι (μιλάμε για πολύ δόγμα αδερφέ μου) με την ιστορική παρακαταθήκη (αγκύλωση δηλαδή) του Κύρκου και του Ευρωκομμουνισμού υπέρ της Ευρώπης δήθεν των εργαζομένων και των λαών. Αυτή την αγκύλωση που δε σας έχει επιτρέψει να καταδικάσετε το Μάαστριχτ ακόμα.

ΤΟ ΟΧΙ

Παρουσιάζουν λοιπόν το ενδεχόμενο «ΟΧΙ» σαν δήθεν αγωνιστική στάση. Σαν δήθεν “ιστορική στιγμή”. Σαν δήθεν “ρήξη” με την ΕΕ. Δίνουν ένα συναισθηματικό χαρακτήρα στην προπαγάνδα τους, μπας και ξεγελάσουν αυτούς τους Έλληνες που ολοένα και σε μεγαλύτερα ποσοστά απορρίπτουν την ΕΕ και το δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις (έφτασε αυτό το ποσοστό και στο 30%). Αλλά τους ξεφεύγουν (;) κιόλας οι ομολογίες: «Το δημοψήφισμα είναι μια στιγμή της διαπραγμάτευσης». «Το δημοψήφισμα είναι μέσα στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης». «Αν υπάρξει ικανοποιητική συμφωνία μέχρι την Κυριακή μπορεί να αλλάξουμε το ΟΧΙ και να καλέσουμε το λαό να ψηφίσει ΝΑΙ». Απόδειξη ότι το ΝΑΙ τους και το ΟΧΙ τους είναι κατά βάθος το ίδιο. Είναι νομιμοποίηση του ευρωπαϊκού μονόδρομου που πρεσβεύουν όλοι τους. Είναι μια προσπάθεια να μας βάλουν είτε ψηφίζοντας ΝΑΙ, είτε ΟΧΙ να νομιμοποιήσουμε την πολιτική των μνημονίων, επιλέγοντας το καλύτερο απ΄ τα δύο. Ο λαός δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαχωρίσει το ΟΧΙ απ΄ την συνολική διαπραγμάτευση: 

Το ΟΧΙ τους είναι τόσο αληθινό, όσο οι προεκλογικές τους υποσχέσεις. Είναι τόσο αντιμνημονιακό και φιλολαϊκό, όσο κι οι 47 σελίδες του μνημονίου που υπέγραψε ο Τσίπρας. Είναι τόσο ειλικρινές, όσο και τα συνθήματα που έλεγαν προεκλογικά για την κατοχή, για τη διαγραφή του χρέους, για τον αντιμνημονιακό αγώνα, κλπ. Είναι τόσο συναισθηματικό, όσο κι οι όρκοι πίστης που έδιναν στην ΕΕ ακόμα και την ώρα του πιο σκληρού εκβιασμού. Είναι τόσο ίδιο με το ΝΑΙ, όσο και τα βήματα που αναγκάζονται να κάνουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν αριστερή και αγωνιστική λογική κι είναι στο ΣΥΡΙΖΑ κι αναγκάζονται υποχρεωτικά τώρα να φάνε το χαπάκι του ρεαλισμού, του εφικτού, του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Όσο οι περίφημοι αντιμνημονιακοί αγωνιστές, θα αναγκάζονται να πείσουν τον εαυτό τους ότι το δικό τους μνημόνιο είναι καλύτερο απ΄ τα άλλα.  Όσο θα υπάρχουν αγωνιστές που υποχωρούν κι ενσωματώνονται (ή  αποκαλύπτονται;) στη λογική «να συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση για το τι θα χάσει ξανά ο λαός.

Πάντως εγώ προσωπικά δεν αντέχω στον πειρασμό, με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις,  να επαναφέρω δυο - τρία ερωτήματα προς όλους τους φίλους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ (όπως ξέρετε έχω πάρα πολλούς τέτοιους):

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ;

Το έχω θέσει πολλές φορές αυτό το ερώτημα κι απάντηση δεν έχω πάρει. 17 χρονών ήμουν όταν μας διαβεβαίωναν ΝΔ, κέντρο και Κύρκος ότι «στην ΕΟΚ θα τρώμε με χρυσά κουτάλια». Ότι «θα εξισωθούν τα μεροκάματα κι οι άλλες παροχές με αυτά των εργαζόμενων της δυτικής Ευρώπης που είναι μεγαλύτερα». «Τα σύνορα της Ελλάδας θα γίνουν σύνορα της ΕΟΚ», και άλλες τέτοιες παπαρδέλες. Ουσιαστικά τα επιχειρήματά τους ήταν διαχρονικά τα ίδια. Το μόνο που άλλαξε από τότε είναι ότι προστέθηκε και το ΠΑΣΟΚ στη συντροφιά των ευρολιγούρηδων. 

Ποιος λοιπόν θα με ενημερώσει για τα οφέλη της παρουσίας μας στην ΕΕ ; Και βέβαια το φοβικό και τρομοκρατικό «πώς να φύγουμε» ή «πώς θα ζήσουμε χωρίς ΕΕ» δεν αποτελεί απόδειξη. Αποτελεί λέρωμα βρακιών όλων των προσκυνημένων κι όσων δεν έχουν καμιά πίστη και εμπιστοσύνη στο λαό και στις δυνατότητες του τόπου. 

ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ Η … «ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ»;

Εσείς του ΣΥΡΙΖΑ μας έχετε πει πολλές φορές ότι οι προτάσεις του ΚΚΕ παραπέμπουν τις λύσεις των προβλημάτων στη δευτέρα παρουσία κι εσείς δεν μπορείτε να περιμένετε μέχρι τότε. Θέλετε πιο ... γρήγορες λύσεις. Θέλετε πιο γρήγορα να φέρετε την “ΕΕ των εργαζομένων” και να αλλάξετε τον καπιταλισμό απ΄ τα μέσα (Μη μου πείτε ποιος τα λέει αυτά. Εμένα μου τα έχει πει ένας υπουργός που ανήκει και στο αριστερό ρεύμα). Τελικά, μετά από τη διαπραγμάτευση που κάνατε, όπου αντί να ζητάτε, υποχρεωθήκατε να πάτε να δώσετε κιόλας, τι συμπέρασμα βγάζετε; Πότε θα αλλάξει η ΕΕ απ΄ τα μέσα; Πότε προβλέπεται να αλλάξετε τον καπιταλισμό απ΄ τα μέσα; Πότε αυτή η ΕΕ θα γίνει των εργαζομένων; Πότε θα φτιάξετε τον καλύτερο καπιταλισμό που ο άνθρωπος θα ανεβεί πάνω απ΄ τα κέρδη; Ένα μεροκάματο 750 ευρώ πήγατε να ψελλίσετε και κοντεύαν να σας σταυρώσουν.  Αν η δική  μας στάση είναι «δευτέρα παρουσία» (πράγματι αυτό που προτείνουμε είναι δύσκολο)… τότε η δική σας στάση (που περιγράφει το αδύνατο) τι σειρά έχει; Τρίτη; Τέταρτη; 

ΤΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Σκεφτείτε όμως κι αλλιώς: Ας πούμε ότι είχαμε κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ακόμα: με δεδομένα τα όσα συνέβαιναν πριν τις εκλογές, θα μπορούσαν ή θα τολμούσαν να προτείνουν νέο μνημόνιο; Θα τολμούσαν να προτείνουν μόνοι τους τις 47 (+8) σελίδες του Τσίπρα; Και φυσικά δεν ισχυρίζομαι ότι είναι καλύτεροι αυτοί από σας. Ισχυρίζομαι όμως ότι τις υπηρεσίες που προσφέρεται εσείς στο σύστημα (όπως κάνουν πάντα οι απανταχού σοσιαλδημοκράτες) δε μπορούσε να τις προσφέρει ούτε η ΝΔ, ούτε το Ποτάμι, ούτε το ΠΑΣΟΚ. Ισχυρίζομαι ότι η τακτική σας αυτούς τους 5 μήνες έδωσε το δικαίωμα στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι να βγάλουν γλώσσα. Κι από κεί που ήταν οι χαρακτηρισμένοι και δακτυλοδεικτούμενοι (από σας) μνημονιακοί, τώρα σηκώνονται και σας λένε «Το μνημόνιο είναι η μόνη εθνική λύση. Το κάνατε κι εσείς». Νομιμοποιήσατε την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων γιατί ακολουθήσατε κι εσείς την ίδια τακτική, την ίδια πολιτική και την ίδια ατζέντα. Ισχυρίζομαι ότι οι ρεαλισμός είναι που κάνει αριστερούς ανθρώπους να γίνονται ….. Θυμηθείτε τους ΠΑΣΟΚους πως έγιναν μετά το 85. Μη γίνετε κι εσείς ίδιοι. 

Ισχυρίζομαι ότι δεν έχει καμιά σημασία αν είστε συνένοχοι με το σύστημα ή απλώς αφελείς. Το αποτέλεσμα για το λαό είναι το ίδιο. Μάλιστα - όπως ήδη είπα – οι αφελείς καμιά φορά, είναι πιο χρήσιμοι στον καπιταλισμό από τους βαμμένους. Άλλωστε, αν δεν είχατε σχετική εμπειρία για όλα αυτά, γιατί δε ρωτούσατε στη λέσχη Μπίλντεμπεργκ να σας πουν ή στα διάφορα πανεπιστήμια των ΗΠΑ; Πήγατε που πήγατε. Πάρτε και κανέναν μάθημα. Είναι μανούλες αυτοί οι τύποι της παρέας σας. Εσείς τους αφήσατε ανεκμετάλλευτους; 

Μάνος Δούκας

Υ.Γ. Και προσέχω τις λέξεις. Λέω ισχυρίζομαι. Θα πει είναι η γνώμη μου. Κι αυτό αφήνει πάντα περιθώριο να με πείσει κάποιος περί του αντιθέτου. 

Θόρυβος-φόβος-εκβιασμός

 Θόρυβος-φόβος-εκβιασμός

Του Γιώργου Σαρρή 

Aπίστευτη ατμόσφαιρα συμπυκνωμένης τρομοκράτησης, εκβιασμού από παντού, παραπληροφόρησης.

"Θα καταστραφούμε"! "Θα μας βγάλουν απ' την Ευρώπη"!
Ποιοι; Αυτοί που ορκίζονται κάθε μέρα στην Ευρώπη; Αυτοί που θα κάνουν προσφυγή ακόμη και στα διεθνή δικαστήρια για να μην πειραχτεί "το απαραβίαστο δικαίωμα της χώρας" να μείνει στην ΕΕ και το ευρώ;



Κι όμως...
Ο φόβος συννεφάκι που κατεβαίνει όλο και πιο χαμηλά και θολώνει την εικόνα.

Πάντοτε σε όλες τις εκλογές υπήρχαν κάποιοι κανόνες στην ενημέρωση. Αυτή την κουτσή και κουτσουρεμένη.

Τώρα τι κανόνες υπάρχουν;

Όλα τα κανάλια βομβαρδίζουν τον κόσμο, τον φουκαρά που τον τσακίζουν τόσα χρόνια, με "πληροφορίες" και "ουδέτερες απόψεις" εκφοβισμού χωρίς καμιά αντίδραση ή δυνατότητα άμεσης απάντησης.

Τόσο "δημοκρατικά", τόσο εκβιαστικά, τόσο συστημικά.

Ο καπιταλισμός στο απόλυτο μεγαλέιο του.

Ένας είναι ο κανόνας, ότι δεν υπάρχουν κανόνες!

Στη μέση ο λαός, με το κεφάλι πεδίο βολής φορτωμένο ουρλιαχτά και κρότους μηχανουργείου πάει ήρεμος και με "νηφαλιότητα" να ψηφίσει...

Να "επιλέξει" με φανατισμό ανάμεσα σε δύο απόψεις που μοιάζουν τόσο.¨



Φυσικά στη γωνία η άποψη του ΚΚΕ.

Η μόνη ειλικρινής, η μόνη αληθινή, αλλά και η πιο δύσκολη. Αυτή που πρέπει να κρυφτεί.

ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΣΑΚΙΖΕΙ!

ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Ακούει κανείς;

Δεν ξέρω.

Όσο πιο καθαρός, όσο πιο ειλικρινής, τόσο πιο πολύ σε λερώνουν.

Οσο πιο κοντά στο λαό, τόσο πιο δύσκολο να σ'ακούσουν.

Το σύστημα ξέρει καλά από θόρυβο, ξέρει καλά την τέχνη του φόβου και του εκβιασμού.

Μήπως μάς αξίζουν ακόμα χειρότερα;

 Μήπως μάς αξίζουν ακόμα χειρότερα;

Ποτέ άλλοτε, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, δεν είχαν μιλήσει στις τηλεοπτικές κάμερες τόσοι Έλληνες συνταξιούχοι! Από χτες, δίπλα στα ΑΤΜ, οι απόμαχοι της δουλειάς βρήκαν τον φύλακα-άγγελό τους στα πρόσωπα της Όλγας, του Γιάννη, της Σίας και του Άρη.
Οι «φουκαράδες», οι «γέροντες», οι «άλλοτε περήφανοι Έλληνες», οι «ατέλειωτες ουρές», τα «άδεια ράφια», η «πρωτοφανής κατάντια» και άλλα πολλά, σε «οργισμένο» τόνο, από τους άθλιους τηλεπαπαγάλους του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ.

Και δεν έδειξαν ούτε έναν συνταξιούχο που να λέει ΟΧΙ στα μνημόνια, που να προβάλλει την ανάγκη να «μιλήσει» επιτέλους ο λαός, που να συνιστά έστω ψυχραιμία βρε αδερφέ και υπομονή μπροστά στην πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση. Ούτε έναν! Αντίθετα, υπερτονίζουν τον ατομισμό («θέλω τη σύνταξή ΜΟΥ!», «που είναι το εφάπαξ ΜΟΥ!», και την άσφαιρη «αγανάχτηση» κατά πάντων από τα οποία τόσο πολύ έχει δοκιμαστεί αυτός ο λαός και έχει πληγεί αυτός ο τόπος.

Είναι βέβαιο ότι έχουμε την τηλεόραση που μάς αξίζει. Μήπως όμως ζούμε και αυτό που μάς αξίζει; Μήπως μάς αξίζουν ακόμα χειρότερα;

Τρίτη 30 Ιούνη 2015.

Το στημένο παιχνίδι

 Το στημένο παιχνίδι

Αν και μας χωρίζουν μόλις πέντε μέρες από την ερχόμενη Κυριακή, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω μια λαϊκή φράση για να εκφράσω την άποψή μου: το παιχνίδι είναι στημένο. Όχι επειδή με διακατέχει σύνδρομο συνωμοσιολογίας αλλά επειδή όσο κι αν διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις προτάσεις των "θεσμών" από την μια και τις "47+10" σελίδες με τις προτάσεις τής κυβέρνησης από την άλλη, ειλικρινά δεν μπορώ να δω πού κολλάμε και δεν υπογράφουμε την τελική συμφωνία.

Πράγματι, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε στην δημοσιότητα την τελική πρότασή της για το κείμενο της συμφωνίας, όπου λαμβάνονται υπ' όψη οι προτάσεις τής ελληνικής πλευράς ("List which takes account of the proposals of the Greek authorities"). Αν δεν έχετε πρόβλημα με τα αγγλικά σας, ρίξτε μια ματιά στις δέκα αραιογραμμένες σελίδες και αντιπαραβάλλετέ τις με τις "47+10" δικές μας σελίδες. Βάζω στοίχημα ότι θα δυσκολευτείτε να βρείτε το παραμικρό σημείο που θα δικαιολογούσε όλη αυτή την αναμπουμπούλα που ζούμε τις τελευταίες μέρες. Για παράδειγμα:

Ο δούρειος δάκτυλος: "Νομίζω πως είναι οι έλληνες, Άντζελα..."

(α) ΦΠΑ: Οι δανειστές δέχονται ο ΦΠΑ των ξενοδοχείων να πάει στο 13% (από 6,5% σήμερα), αντί για το 23% που είχαν προτείνει αρχικά. Δέχονται να μείνει ο ΦΠΑ της ενέργειας στο 13%, ενώ προηγουμένως επέμεναν για 23%. Δέχονται, επίσης, την ύπαρξη ενός υπερμειωμένου συντελεστή 6% για φάρμακα, βιβλία και θέατρα. Το ζητούμενο, πάντως, να αυξηθούν τα έσοδα από ΦΠΑ κατά 1% του ΑΕΠ (1,8 δισ. ετησίως) παραμένει, αλλά σ' αυτό συμφωνεί και η κυβέρνηση.

(β) Δημοσιονομικά μέτρα: Οι δανειστές δέχονται αύξηση του εταιρικού φόρου από το 26% στο 28% (η κυβέρνηση έκανε λόγο για 29%). Δέχονται, επίσης, την αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης (για εισοδήματα πάνω από 30.000 ευρώ) και την φορολόγηση των αγροτών με την κοινή κλίμακα. Ακόμη, δέχονται την κατάργηση των επιδοτήσεων για πετρέλαιο κίνησης των αγροτών και την αλλαγή των όρων χορήγησης επιδοτήσεων για πετρέλαιο θέρμανσης, με στόχο να μειωθεί η σχετική δαπάνη κατά το ήμισυ. Τέλος, συμφωνούν με την κατάργηση όλων των "ανταποδοτικών φόρων υπέρ τρίτων", όπως πρότεινε η ελληνική πλευρά, αντικαθιστώντας την αρχική φράση που μίλαγε για κατάργηση όλων των ανταποδοτικών φόρων γενικά.

Παρένθεση. Επειδή έγινε πολύς λόγος για το ότι οι δανειστές δεν μας επιτρέπουν να φορολογήσουμε τους εφοπλιστές, στην σελίδα 2 της περί ης ο λόγος λίστας αναφέρεται σαφώς: "increase the rate of the tonnage tax and phase out special tax treatments of the shipping industry (= αύξηση του φόρου χωρητικότητας και σταδιακή κατάργηση ειδικών φορολογικών καθεστώτων του ναυτιλιακού κλάδου)". Αν σας παραξενεύει αυτό το "tonnage tax", να σας υπενθυμίσω ότι για κάθε πλοίο οι εφοπλιστές πληρώνουν φόρο ανάλογα με το τοννάζ του κατ' αποκοπή και όχι ανάλογα με τα κέρδη του. Κλείνει η παρένθεση.

(γ) Συνταξιοδοτικό: Οι δανειστές δέχονται την ελληνική πρόταση για πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ μέχρι τέλους του 2019, ενώ προηγουμένως απαιτούσαν αυτό να γίνει μέχρι τέλους του 2018. Επίσης, δέχονται να εξαλειφθούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις σταδιακά μέχρι τέλους του 2022 ενώ αρχικά έκαναν λόγο για το 2018 (εδώ η ελληνική πλευρά επιμένει το 2022 να γίνει 2025). Πάντως, και οι δυο πλευρές συμφωνούν η πλήρης σύνταξη να απονέμεται στα 67 ή στα 62 με 40 χρόνια δουλειάς. Τέλος, οι δανειστές ζητούν να αυξηθούν οι εισφορές υγείας των συνταξιούχων από 4% σε 6% ενώ η πρόταση της ελληνικής πλευράς είναι για εισφορές 5% με επιβολή τους και στις επικουρικές.

Χέρι-χέρι...

Νομίζω ότι όσα παρέθεσα ενδεικτικά και επί τροχάδην κάθε άλλο παρά δικαιολογούν όλη αυτή την ανακατωσούρα. Θες έναν χρόνο πριν, θες έναν χρόνο μετά, το ΕΚΑΣ θα καταργηθεί. Θες 6% στην κύρια σύνταξη, θες 5% σε κύρια και επικουρική, οι συνταξιούχοι θα δουν τις συντάξεις τους να μειώνονται. Θες μείνει ο μειωμένος συντελεστής στο Αιγαίο, θες καταργηθεί, οι καταναλωτές αυτής της χώρας θα πληρώσουν 1,8 δισ. παραπάνω για ΦΠΑ. Θες τρία χρόνια πριν, θες τρία χρόνια μετά, η σύνταξη θα δίνεται στα 67. Προς τι ο σαματάς, λοιπόν; Εκτός αν τσακωθήκαμε επειδή εκείνοι ζητούν περικοπή των αμυντικών δαπανών κατά 400 εκατομμύρια ενώ εμείς θέλουμε να κόψουμε μόνο 200.

Κατά ταύτα, λοιπόν, επιτρέψτε μου να επιμείνω ότι το παιχνίδι είναι στημένο. Αν ήμουν τζογαδόρος, θα στοιχημάτιζα ότι πολύ σύντομα οι δυο πλευρές θα τα βρουν και θα υπογράψουν επειδή κατ' ουσία δεν τις χωρίζει σχεδόν τίποτε. Η κόντρα γίνεται για την κόντρα. Γίνεται για να μπορούν να μιλάνε οι μεν για ανυποχώρητη στάση και οι δε για περήφανη πολιτική.


ΥΓ: Για όσους ξέρουν από στοίχημα, ας αναφέρω ότι όσες εταιρείες στοιχημάτων εξακολουθούν να δέχονται στοιχήματα για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, δίνουν ακλόνητο φαβορί το "Ναι" (απόδοση μόλις 1,33 - 1,50) και σαφές αουτσάιντερ το "Όχι" (απόδοση γύρω στο 3,00). Με δεδομένο ότι όλες οι δημοσκοπήσεις βγάζουν "Όχι", πώς εξηγείτε την "γαλαντομία" των εταιρειών στοιχημάτων; Λέτε να ξέρουν κάτι που εμείς αγνοούμε;

Τι να κάναμε

 Τι να κάναμε

Ήταν δεδομένο πως απ’ τη στιγμή που το κκε δε δέχτηκε να μπει άκριτα στο τσουβάλι του «όχι νέτο-σκέτο», χωρίς αστερίσκους, από τη στιγμή που δεν υπέκυψε στο εκβιαστικό δίλημμα «λαιμητόμος ή καρμανιόλα» και δεν έπαιξε το παιχνίδι της κυβέρνησης, θα έμπαινε στο στόχαστρο των επικοινωνιακών της μηχανισμών και των επαγγελματιών του τουίτερ, που θα χρησιμοποιούσαν τα πάντα: από την αποχή του 46’, το ζαχαριάδη και το… τραγικό λάθος «τι πλαστήρας τι παπάγος», μέχρι το πολυφορεμένο και διαχρονικό «ψάλτης της δεξιάς και του συστήματος» κι άλλα τέτοια, ωραία πασοκικά. Για την ακρίβεια, τα είχαν έτοιμα, πακεταρισμένα κι άρχισαν να τα ξετυλίγουν πριν καν διαφανεί κι ανακοινωθεί η στάση του κόμματος, για να έχει ήδη φτιαχτεί κλίμα. Άλλωστε έχουν κάνει δουλειά υποδομής και ενεργοποιούν κατά το δοκούν εξαρτημένα αντανακλαστικά, με κάποιες απλές λέξεις: ηγεσία του περισσού, προδοσία, τραγικά λάθη, δογματικός σεχταρισμός, κοκ. Στα παραπάνω σοβαρά επιχειρήματα να προσθέσω επίσης πως δύο αρνήσεις (και στις δύο προτάσεις) ισοδυναμούν με κατάφαση· και το ντεμέκ ψαγμένο ρητορικό ερώτημα «τι θα έκανε το σημερινό κκε στο δημοψήφισμα για το βασιλιά, το 74;», που δείχνει βαθιά ιστορική γνώση και την ικανότητα να συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια, γιατί και τα δύο είναι κόκκινα, εκτός από τα πορτοκάλια.

Αυτό το τελευταίο είναι παρμένο από τον καλό λύκο του αρκά κι έχει τρομερή σημειολογική δύναμη ως προς τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών και τις καλές προθέσεις κάποιων δυνάμεων που ψάχνουν να βρουν τον καλύτερο δυνατό σύμμαχο, για να τον εξανθρωπίσουν και να στοιχηθούν πίσω του –καλή ώρα όπως τώρα στο δημοψήφισμα, κι ας είναι ματαιοπονία να ψάχνεις τον καλό ιμπεριαλιστή λύκο –πιο ουτοπικό ίσως κι απ’ το να βρεις όντως ένα χορτοφάγο (ου μην και vegan) τσακάλι (ζάχαρης-εε.)

Αυτό το παράδειγμα όμως με κατατάσσει εμμέσως στους υπερασπιστές του γνωστού σκιτσογράφου του μπόμπολα (που πέρασε λίγο στο ντούκου, λόγω της επικαιρότητας που έτρεχε). Την ίδια στιγμή, στο μέτωπο του «καθαρού όχι» συντάσσονται οι χρυσαυγίτες κι οι ανελ με την κυβερνώσα αριστερά, αλλά αυτή είναι μια απλή λεπτομέρεια, που είναι κρίμα να χαλάσει έναν τόσο ωραίο συλλογισμό. Θα αποκτούσε ωστόσο στρατηγική σημασία αν για κάποιο λόγο συνέπιπταν κάπου, για κάποιο θέμα (πχ ότι η γη γυρίζει) με το κκε.

Είναι πολύ λογικό λοιπόν αυτό το κλίμα να επηρεάζει εν μέρει και ένα τμήμα της βάσης μας, παρά τους σχετικά πιο ατσαλωμένους δεσμούς των τελευταίων χρόνων. Και δεν είναι πολύ εύκολο να πει κανείς ποιος επηρεάζεται από την προπαγάνδα του αντιπάλου και ποιος διαμορφώνει συνειδητά μια διαφορετική εκτίμηση σχετικά με τη γραμμή του άκυρου, θεωρώντας τακτικά πιο πρόσφορο το όχι· ούτε αυτά τα δύο βρίσκονται πάντα σε «καθαρή μορφή», είτε το ένα είτε το άλλο, χωρίς να μπλέκουν και μεταξύ τους. Κι είναι απολύτως λογικό η εκτίμηση κάθε σφου να καθορίζεται κι από όσα βλέπει στο περιβάλλον του, κρίνοντας όχι μόνο με βάση την αντικειμενική κατάσταση αλλά και την εικόνα που σχηματίζει ο κόσμος κι οι ψηφοφόροι του κόμματος, ποια τακτική μπορούν να καταλάβουν πιο εύκολα και να τους συσπειρώσει.

Η αλήθεια πάντως είναι πως καμία επιλογή δε θα ήταν εύκολη και δύσκολα θα περνούσε μαζικά και πλειοψηφικά στις μάζες. Όταν οι αστικές δυνάμεις επιλέγουν –και δεν υποχρεώνονται- να κάνουν ένα δημοψήφισμα, φροντίζουν να το διατυπώσουν έτσι που να δημιουργούν τεχνητή πόλωση γύρω από δύο βολικά κι ευνοϊκά για την κυριαρχία τους ενδεχόμενα, χωρίς περιθώρια για εναλλακτικές και ναι-όχι μεν αλλά. ΝΑΙ ή ΟΧΙ, άσπρο-μαύρο (όνειρα κάνω). Όσους αστερίσκους κι αν βάλεις, για να εξηγήσεις πλήρως το σκεπτικό σου (όχι και στις δύο προτάσεις, σε παλιά και νέα μνημόνια, στην εε, κτλ) η τηλεοπτική κοινή γνώμη έχει εκπαιδευτεί εδώ και χρόνια να φιλτράρει τις ενοχλητικές λεπτομέρειες που τα βάζουν να σκεφτεί και να κρατάει την «ουσία». Κι αν ξεκινήσει να λες στον κόσμο πως πρέπει να ακυρώσει με την ψήφο του το σχεδιασμό για μια νέα αντιλαϊκή συμφωνία με την τρόικα, έχει την «ικανότητα» να ακούει μόνο τις τρεις πρώτες συλλαβές του ρήματος και μετά σταματάει να επεξεργάζεται το μήνυμα:

-Δηλαδή άκυρο;

Το ίδιο ακριβώς που θα συνέβαινε και με το όχι (σε μνημόνια, εε, κτλ).

-Δηλαδή όχι!

Με βάση αυτό, κατανοώ την αμηχανία πολλών σφων που δεν είναι πεισμένοι για τη γραμμή άκυρο ή δε νιώθουν πως μπορούν να τη μεταφέρουν παραέξω. Η πίεση που ασκεί το εκβιαστικό δίλημμα και το πιθανό ενδεχόμενο να νικήσει οριακά το «ναι», ασκεί ακόμα μεγαλύτερη πίεση στον περίγυρο του κόμματος και ένα τμήμα των οπαδών. Προσωπικά όμως πιστεύω πως η ανάλυση της λογικής μας, θα ήταν ούτως ή άλλως δύσκολα, ανεξάρτητα από την ειδική μορφή με την οποία θα εκφραζόταν στο δημοψήφισμα.

Η οποία κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε κάλλιστα να κυμαίνεται από το βρώμικο (όχι νέτο-σκέτο) όχι, μέχρι και την αποχή. Και υπάρχουν βάσιμα επιχειρήματα, για να υποστηριχθεί η κάθε επιλογή.

Η αποχή μοιάζει μια λογική στάση (που επέλεξαν έντιμα και τα μ-λ) σε ένα στημένο σκηνικό, όπου ο σύριζα θα χρησιμοποιήσει το «όχι» για διαπραγματευτικό χαρτί με τους εταίρους και το «ναι» για να γλιτώσει το πολιτικό κόστος της συμφωνίας. Ένα όχι που δεν οδηγεί σε καμία απολύτως ρήξη με το κυρίαρχο πλαίσιο –κάτι που ούτε καν σε φραστικό επίπεδο δε διακηρύσσει τώρα η κυβέρνηση. Η ανάγκη διαχωρισμού από μια τέτοια λογική δεν προκύπτει στη βάση μικροπολιτικών υπολογισμών, αλλά ως απαραίτητη επιλογή, που είναι ζόρικη αλλά αφήνει παρακαταθήκη για το άμεσο μέλλον και δεν ακυρώνει τη δύσκολη διαδρομή της τελευταίας τριετίας.

Στον αντίποδα, μπορεί να ήταν πιο εύκολο να εξηγήσουμε την ουσία των θέσεών μας, ξεκινώντας από το «όχι» (και να μην αναλωνόμαστε στο σύντομο τηλεοπτικό μας χρόνο στις ερωτήσεις για το «άκυρο», τα ειδικά ψηφοδέλτια, κτλ), που δε θα ξεσήκωνε τόσο έντονες αντιδράσεις, βοηθώντας να προχωρήσουμε και στο ζουμί της υπόθεσης. Μπορείτε να διαβάσετε και μια ανάλυση του 2310 που υποστηρίζει αυτή την επιλογή.

Όσο για την επιλογή του άκυρου, το βασικό πλεονέκτημα είναι πως πρόκειται για μια «ενεργητική αποχή», που δεν αδιαφορεί για το ερώτημα, δεν αρνείται να πάρει θέση, αλλά δε νομιμοποιεί κανένα από τους δύο πόλους του εκβιαστικού διλήμματος.

Επαναλαμβάνω πως κατά τη γνώμη μου οποιαδήποτε απ’ τις παραπάνω επιλογές θα ήταν λογική και θα μπορούσε να υποστηριχθεί πολιτικά. Το βασικό όμως δεν είναι να μπλέξουμε σε μια ατέρμονη και αγαπημένη συζήτηση, που συμπυκνώνεται συνήθως στο λογοπαίγνιο του τίτλου της ανάρτησης «τι να κάναμε». Αλλά να δούμε πώς μπορεί να αξιοποιηθεί ο λιγοστός χρόνος που απομένει.

Το παιχνίδι χοντραίνει επικίνδυνα με τον έλεγχο στις αναλήψεις και το αρκετά χαμηλό όριο των 60 ευρώ να διαμορφώνει εκρηκτικό κλίμα που μπορεί με τους απαραίτητους τηλεοπτικούς καταλύτες να γίνει (ελεγχόμενα) «ανεξέλεγκτο». Αλίμονο όμως αν αφήσουμε να δώσουν τον τόνο ο τραπεζικός πανικός και το δίπολο των διαδηλώσεων στο σύνταγμα: «μένουμε μνημόνιο» vs «μένουμε ευρώπη». Όπου το ΝΑΙ ψηφίζει για να μείνουμε στο ευρώ ενάντια στον ευρώδουλο σύριζα και το ΟΧΙ θέλει να απορρίψουμε τα μνημόνια, ψηφίζοντας εμμέσως υπέρ ενός αριστερού μνημονίου. Παράλογο; Δεν απαντάει, άρα λογικό…

Ο μόνος τρόπος να αλλάξει η ατζέντα και να σπάσει ο τρόμος κι η μεθοδευμένη καλλιέργειά του είναι στο δρόμο και την καθημερινή επαφή με τον κόσμο που αγωνιά όσο ποτέ για το μέλλον του κι ανοίγει κουβέντα από μόνος του.

Πέντε και μία, να μη χαθεί καμία –όπως θα έγραφε και ο ρίζος.

Θα μείνει ή όχι η Ελλάδα στην Ευρώπη;

 Θα μείνει ή όχι η Ελλάδα στην Ευρώπη;

Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Η Ελλάδα θα μείνει στην Ευρώπη

Εξηγούμαι...

Ο όρος Ευρώπη, πέρα από τις μυθολογικές διαστάσεις, είναι καθαρά γεωγραφικός - γεωλογικός. Όλα όσα λέγονται γύρω από αυτό το θέμα είναι μπούρδες. Τόσο μεγάλες μάλιστα , που αν  γνωρίζεις πέντε αράδες γράμματα, σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. ΄Οταν λοιπόν κάποιος "πολιτευτάκος" λέει το περίφημο " η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην Ευρώπη", σου 'ρχεται να τον χαστουκίσεις, γιατί απευθύνεται γκαιμπελικά στο λαό. Η Ελλάδα έτσι όπως φαίνεται στο χάρτη είναι κομμάτι της Ευρώπης. ΄Άρα λοιπόν η ταύτιση της γεωγραφικής -γεωλογικής έννοιας "Ευρώπη" με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι όχι απλά αντιεπιστημονική , αλλά και σκόπιμα διαστρωβλωτική. Στοχεύει στο να δημιουργήσει εντυπώσεις τέτοιες, ώστε ο λαός να τρομοκρατείται και να φαντάζεται διάφορα. Εξάλλου το σύστημα έχει φροντίσει μια χαρά, ώστε ο λαός στα σχολεία να μην αποκτά εκείνες τις γνώσεις που θα μπορεί κριτικά να σκέφτεται και να μπορεί να εξηγεί τα επιστημονικά ή και  κοινωνικά φαινόμενα.

Στην  τάξη μου, την ΣΤ δημοτικού , φέτος, στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, στη θεματική ενότητα που αναφέρεται  στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώρες συζητήσαμε ακριβώς αυτή την σκόπιμη , αντιεπιστημονική διαστρέβλωση. (Συγγνώμη  συνάδελφοι εκπαιδευτικοί -ευρωλιγούρια, αλλά εννοώ να μην προσβάλλω τη νοημοσύνη κανενός, ειδικά των μαθητών μου. Παιδαγωγική ευθύνη το ονομάζω εγώ. Εσείς πείτε το όπως θέλετε.)

Το παραπάνω λοιπόν ερώτημα μεταφράζεται έτσι: "Υπάρχει περίπτωση ο Ελλαδικός χώρος να αποκοπεί από τον Ευρωπαϊκό;" Η απάντηση που έχουν δώσει οι επιστήμονες, είναι ΟΧΙ.

Το παρακάτω βίντεο  μας παρουσιάζει πως θα είναι η Γη σε 250 εκ. από σήμερα εξαιτίας της κίνησης των τεκτονικών πλακών. Θα διαπιστώσετε ότι όχι απλά δεν αποχωρίζεται ο Ελλαδικός χώρος από τον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό , αλλά φαίνεται πως η ένωση με την Αφρική και την Αμερικανική ήπειρο θα δημιουργήσει μια νέα υπερήπειρο. 

Ησυχάστε λοιπόν. ΄Αλλο πρόβλημα θα παρουσιαστεί τότε. Η ένωση της Αμερικανικής -Ευρωπαϊκής-Αφρικανικής  ηπείρου. Φαντάζομαι καταλαβαινόμαστε έτσι;(Φαντάζομαι καταλαβαίνετε το χιουμοριστικό της διατύπωσης. Εξάλλου τότε θα έχει επικρατήσει ο παγκόσμια ο κομμουνισμός .)
Αν θέλετε κάτι περισσότερο στο θέμα δείτε εδώ

ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: ΤΟ ΚΚΕ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

 ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: ΤΟ ΚΚΕ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Τι, δεν το πιστεύετε;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΑΥΤΟ

Το διαβάσατε;

Τώρα τι λέτε; 

Δικαιώνει, ναι ή όχι, ο Βαρουφάκης το ΚΚΕ;;;

Μωρέ το δικαιώνει και με το παραπάνω!!!

   Βλέπετε, όσα κορδελάκια και να τυλίξεις γύρω απ' την αλήθεια για να την κρύψεις, αυτή φαίνεται.

   Ακόμα κι αν καμώνεσαι πως δεν τη βλέπεις, αυτή "βγάζει μάτι"... 

    

   Όπως "βγάζει μάτι" η αλήθεια που γνώριζες αγαπητέ ψηφοφόρε και στις βουλευτικές εκλογές που προηγήθηκαν, αλλά έκανες πως δεν τη βλέπεις και προτίμησες να θρέψεις και να θεριέψεις αυταπάτες πως τάχα θα "βολευτείς" στο λάκκο με τα φίδια... 

   Αμ τα φίδια βολεύονται με τις σάρκες σου φίλε μου. Τα φίδια...

   

   Βγες επομένως εδώ και τώρα απ' αυτόν το λάκκο (ΕΕ), πριν σου κατασπαράξουν κι ό,τι σού 'χει απομείνει.

ΠΙΑΣΟΥ ΓΕΡΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΒΓΕΣ!

ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ!!!

 

ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!

   ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ' ΤΗΝ Ευρωπαϊκή Ένωση. 

   Η Ελλάδα είναι για ντόπιους και ξένους καπιταλΗστές "γελάδα" που έχει ακόμη πολύ γάλα γι' άρμεγμα... 

   Όταν την ξεζουμίσουν μέχρι τελευταίας ρανίδας, τότε θα τη διώξουν, όπως κι άλλες χώρες...

   "Κόψε τους" λοιπόν τα χέρια, να μην μπορούν να την αρμέξουν στο εξής. Γιατί άρμεγμα, άρμεγμα, θα στερέψει και τότε... Τότε...

   Κι αν τελικά νομίζεις ότι δεν μπορείς να τους κόψεις εδώ και τώρα τα χέρια, βάλε τους εμπόδια βρε αδερφέ. Βάλε τους εμπόδια και μην τους διευκολύνεις... 

   Και το ισχυρότερο εμπόδιο για δαύτους στην προκείμενη περίπτωση, είναι να πεις ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ Μ' ΟΠΟΙΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ...

   Να, αυτό είναι το πλέον απροσπέλαστο εμπόδιο στα σχέδιά τους:
    Πέταξέ το στα μούτρα τους άφοβα στο δημοψήφισμα, να χάσουν τ' αυγά και τα πασχάλια...

Γελοία αντικομμουνιστική προπαγάνδα απ' τον «Ιό» της Εφημερίδας των Συντακτών

 Γελοία αντικομμουνιστική προπαγάνδα απ' τον «Ιό» της Εφημερίδας των Συντακτών

Πηγή: Ριζοσπάστης.

Ο γνωστός για τον αντικομμουνισμό του, από τη θητεία του στους «Ιούς» της «Ελευθεροτυπίας», Τάσος Κωστόπουλος ξαναχτύπησε με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

Στο άρθρο του αναπαράγει όλο το φασιστικής έμπνευσης οχετό, ότι το ΚΚΕ καθοδηγείται από χαφιέδες, πράκτορες κ.λπ. Αρθρο που κάλλιστα θα μπορούσε να φιλοξενηθεί στον ιστότοπο της Χρυσής Αυγής.

Αλλωστε και οι χρυσαυγίτες, στην ιστοσελίδα τους, ανάλογου περιεχομένου εμετική αρθρογραφία δημοσιεύουν αυτές τις μέρες, σ' ένα συμπτωματικό συντονισμό, όχι μόνο με τον αρθρογράφο της «ΕφΣυν», αλλά και με άλλα προβοκατόρικα δημοσιεύματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Αποδεικνύοντας ότι ο συντονισμός ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑίικα και χρυσαυγίτικα επιτελεία είναι... «ανωτέρου επιπέδου».

Το αντικείμενο του άρθρου είναι βέβαια η στάση του ΚΚΕ στο προσεχές δημοψήφισμα.

Πένες που αναπαρήγαγαν όλα τα προσχήματα που συνόδευαν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε μια σειρά χώρες (π.χ. Γιουγκοσλαβία), έχουν πρωτοστατήσει στην επίθεση στο ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια, έχουν υπερασπιστεί ακόμα και ασφαλίτικου τύπου χτυπήματα ενάντια στο κίνημα, καλό είναι να σκέφτονται, πριν αναφερθούν σε πράκτορες, ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου καλό είναι να μη μιλάνε για σκοινί».

Επί της ουσίας, όμως, αυτό που φαίνεται, είναι η έλλειψη επιχειρημάτων των ΣΥΡΙΖΑίων απέναντι στην πρόταση του ΚΚΕ, ότι στο δημοψήφισμα ο λαός θα πρέπει να πει: «ΟΧΙ στην πρόταση των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. ΟΧΙ στην πρόταση της κυβέρνησης. Αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία». Είναι υποχρεωμένοι να υποστηρίξουν μια επιλογή, αυτή του δημοψηφίσματος, που ξάφνιασε και τους ίδιους, αφού απ' ό,τι φαίνεται, καλά - καλά δε γνώριζαν.

Αποφεύγουν να τοποθετηθούν για την πρόταση που είχε καταθέσει ο πρωθυπουργός πριν μερικές μέρες στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, πρόταση 47 σελίδων και βάλε, που κατά το 80% είναι ίδια με αυτές των εταίρων τους.

Δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί δεν υιοθέτησαν τα ερωτήματα που πρότεινε το ΚΚΕ. Δεν μπορούν να αντικρούσουν την πρόταση του ΚΚΕ, όπως άλλωστε δεν μπόρεσαν να το κάνουν ούτε στη Βουλή, γι' αυτό έπνιξαν με συνοπτικές διαδικασίες και επικαλούμενοι διαδικαστικά ζητήματα, φοβούμενοι μάλιστα ότι με μια ονομαστική ψηφοφορία θα εκτεθούν βουλευτές τους που λένε λόγια παχιά για ρήξεις και συγκρούσεις, ενώ στην πραγματικότητα φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι την πραγματική ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους!

Αυτό που κυρίως ενοχλεί, είναι ότι η πρόταση του ΚΚΕ είναι αυτή που βοηθά τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να απεγκλωβιστούν από το ψευτοδίλημμα που προσπαθούν να τους επιβάλουν, να μην μπουν κάτω από τις σημαίες αντιμαχόμενων μερίδων της αστικής τάξης και των διεθνών τους συμμάχων (Γερμανών, Γάλλων, Αμερικάνων κ.ά.). Θα ήθελαν, θα τους βόλευε, το ΚΚΕ να έβαζε πλάτη στους σχεδιασμούς τους.

Ελλείψει λοιπόν επιχειρημάτων, ο συντάκτης της «ΕφΣυν» καταφεύγει στην πρακτορολογία. Αλλωστε, το σχήμα είναι απλό, όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι πράκτορας του αντιπάλου μας. Απλό, παλιό, ΠΑΣΟΚικο και αυριανικό, δοκιμασμένο για πάνω από 30 χρόνια.

   Ποιό κοινωνικό κράτος;

Από Οικοδόμος

Γράφει ο Cogito ergo sum //

Ένας από τους λόγους για τους οποίους -υποτίθεται πως- δεν καταλήξαμε σε συμφωνία με τους «θεσμούς», είναι η εμμονή των δανειστών μας για λιγότερο «κοινωνικό κράτος». Οι «τα πάντα πληρούντες και τα πάντα ειδόντες» εταίροι μας επιμένουν πως για να καλυτερέψουν τα πράγματα σε τούτον εδώ τον τόπο, πρέπει να μειώσουμε κι άλλο τις ήδη καταβαραθρωμένες δαπάνες για συντάξεις, υγεία, παιδεία, κοινωνική αντίληψη κλπ.
Αυτές οι απόψεις είναι γνωστές και δεν εκπλησσόμαστε πλέον όταν τις ακούμε. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την απορία της κυβέρνησης. Δηλαδή, τι άλλο περίμεναν να ακούσουν οι διαπραγματευτές μας από αυθεντικούς εκφραστές του καπιταλισμού σαν την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ; «Αυξήστε τις κοινωνικές παροχές κόβοντας κονδύλια από την χρηματοδότηση των επενδύσεων του κεφαλαίου»; Ούτε στα παραμύθια δεν γίνονται αυτά.
Πριν δυόμισυ χρόνια, σε συνέντευξή της στους Financial Times, η καγκελλάριος της Γερμανίας ήταν σαφέστατη: «Εάν η Ευρώπη αντιπροσωπεύει σήμερα μόλις το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού, περί το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ και πρέπει να χρηματοδοτήσει το 50% των κοινωνικών δαπανών παγκοσμίως, τότε είναι προφανές ότι οφείλει να εργασθεί πολύ σκληρά για να διατηρήσει την ευημερία και τον τρόπο ζωής της». Και για όποιον δεν κατάλαβε, πρόσθεσε: «Όλοι μας πρέπει να σταματήσουμε να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα κερδίζουμε ετησίως».
Όσο κι αν τα παραπάνω λόγια εκφράζουν απόλυτα την θέση εκείνων που διαφεντεύουν τις τύχες των λαών, δεν παύουν να συνιστούν μια απόλυτη μπουρδολογία, μια κενολογία που την έχουν πάρει οι διάφοροι «αναλυτές» και την έχουν αναγάγει σε θέσφατο και υψηλή φιλοσοφία. Κι όμως, είναι τόσο εύκολο να την αποδομήσουμε αν την διαβάσουμε ανάποδα!

Όταν λέμε «γενναιόδωρο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας», τί ακριβώς εννοούμε; Κατ” αρχάς, «δώρο» δεν είναι, αφού οι ασφαλισμένοι πληρώνουν τον κώλο τους για να εξασφαλίσουν δικαίωμα πρόσβασης σ” αυτό το κωλοσύστημα. Όμως, ούτε «γενναίο» είναι, αφού μετά από μια ζωή εισφορές, σε καταδικάζει σε συντάξεις που δεν φτάνουν ούτε για να πληρώσεις τον μπακάλη και τον μανάβη τής γειτονιάς σου, σε βάζει να πληρώνεις ιατρικές εξετάσεις και φάρμακα, σε υποχρεώνει να ματώνεις για να στείλεις τα παιδιά σου σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς κλπ.
Προφανώς, η «γενναιοδωρία» τού συστήματος κοινωνικής πρόνοιας αφορά εκείνους οι οποίοι μονίμως γίνονται αποδέκτες αυτής της γενναιοδωρίας: ιδιώτες πάροχοι υπηρεσιών υγείας, ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί, ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, προμηθευτές φαρμακευτικού και νοσοκομειακού υλικού, φαρμακοβιομηχανίες κλπ. Όλοι αυτοί, δόξα τω θεώ, μια χαρά τα πάνε με το υπάρχον σύστημα.
Πάμε παρακάτω. Ας δεχτούμε ότι αυτό που υποστηρίζει η κυρία Μέρκελ είναι σωστό και στην Ευρώπη αντιστοιχούν πράγματι το 7% του πληθυσμού τής γης, το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ και το 50% των παγκοσμίων κοινωνικών δαπανών. Ωραία; Μάλιστα. Και ποιό ακριβώς είναι το συμπέρασμα; Ότι η Ευρώπη έχει ένα γενναιόδωρο (δηλαδή, σπάταλο) σύστημα κοινωνικής πρόνοιας ή ότι το υπόλοιπο 93% του παγκόσμιου πληθυσμού ψοφάει επειδή κανένας δεν του δίνει όχι απλώς σημασία αλλά συχνά ούτε μια μπουκιά ψωμί να βάλει στο στόμα του ή ένα ποτήρι νερό να πιει;
Για όσους δεν κατάλαβαν, θέλω να πω πως είναι φυσιολογικό να δείχνει γενναιόδωρη η Ευρώπη αν την συγκρίνει κανείς με το Μπαγκλαντές ή με την Μπουργκίνα Φάσο. Όπως ακριβώς πρέπει να αισθάνεται ευτυχής ο ζητιάνος τής γωνίας αν συγκριθεί με τους σκλάβους που τραβούσαν κουπί στις γαλέρες τού Καίσαρα. Ή όπως ακριβώς μπορούμε να θεωρήσουμε ευνοημένο από την ζωή όποιον δεν έχει παπούτσια να φορέσει, αν τον συγκρίνουμε με κάποιον που δεν έχει πόδια.

Παρενθεσούλα. Υπάρχει μια κρυμμένη απειλή στα λόγια τής κυρίας Μέρκελ ή είναι ιδέα μου; Δηλαδή, μήπως εννοεί η γερμανίδα καγκελλάριος πως, αν δεν δουλέψω σκληρά, κινδυνεύω να καταντήσω όπως οι εργάτες στις Φιλιππίνες και στην Ταϋλάνδη; Λέω, μήπως… Κλείνει η παρένθεση.
Συνεχίζουμε. Αυτό το ότι πρέπει να εργαστούμε πολύ σκληρά για να διατηρήσουμε την ευημερία και τον τρόπο ζωής μας, ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω και μάλλον ως ανέκδοτο μου ακούγεται. Ποιά ευημερία και ποιόν τρόπο ζωής να διατηρήσω, δηλαδή; Να δουλεύω 7 μέρες την εβδομάδα, μιας και μου κατάργησαν την αργία τής Κυριακής; Να χτυπάω κάρτα για 50 ή 60 ώρες εβδομαδιαία και να πληρώνομαι τις 40 (κι αυτές τσεκουρωμένες και δίχως επιδόματα); Να περιμένω τρία τέρμινα για να κάνω εξετάσεις σε δημόσιο νοσοκομείο; Να γιορτάζω τα εβδομηκοστά γενέθλιά μου και να μην έχω ακόμη κατοχυρώσει δικαίωμα για πλήρη σύνταξη; Να έχω τελειώσει δυο πανεπιστήμια και να θεωρούμαι τυχερός αν βρω τετράωρη δουλειά ως πίτσα-μπόυ; Να στριμώχνω την τετραμελή μου οικογένεια σε ένα τριάρι επειδή δεν αντέχω οικονομικά να νοικιάσω μεγαλύτερο σπίτι; Να κοντεύω τα σαράντα αλλά να μένω ακόμη με τους γονείς μου επειδή τα ψίχουλα από την δουλειά μου δεν αρκούν για να μείνω μόνος μου; Να έχω μια γκόμενα επί 15 χρόνια και να μη μπορώ να την κάνω σύζυγό μου, καθ” ότι «χωρίς δεκάρα, πώς θα παντρευτούμε Μανωλιό μου; πώς θα βάλουμε στεφάνι στον Αη-Γιάννη;», όπως τραγούδαγε η Ελένη Βιτάλη στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πριν καμμιά σαρανταριά χρόνια;
Και για να τελειώνουμε, ας μας πει η κυρία Μέρκελ μήπως πρέπει να πάρουμε ως υπόδειγμα την χώρα της, όπου τα περίφημα mini jobs έγιναν αιτία να δημιουργηθεί μια νέα κοινωνική τάξη: οι φτωχοί εργαζόμενοι. Μια χώρα όπου οι φτωχοί αβγαταίνουν χρόνο με τον χρόνο, παρ’ ότι τα πλεονάσματα των εμπορικών της ισοζυγίων υπερβαίνουν ακόμη και το 6%. Αν όλοι αυτοί οι κακομοιραίοι καταναλώνουν περισσότερα από όσα παράγουν, πώς δημιουργούνται τα πλεονάσματα και πώς αυξάνεται το ΑΕΠ; Δεν είναι προφανές πώς κάτι δεν πάει καλά;
Αυτό το σύστημα είναι που πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να το διατηρήσουμε; Ωραία. Με το μπαρδόν, ούνσερε λίμπε φράου, αλλά χεστήκαμε γι” αυτό το σύστημα.

Για ποια «αξιοπρέπεια» μιλούν;

Για ποια «αξιοπρέπεια» μιλούν;

Τα στελέχη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μπροστά στο δημοψήφισμα της Κυριακής μιλάνε συνέχεια για την «αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια» του ελληνικού λαού, που πρέπει να εκφραστεί με το «όχι» που προτείνει η κυβέρνηση. Είναι όμως θράσος η συγκυβέρνηση να μιλάει για αξιοπρέπεια και περηφάνια όταν:
Δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία ετοιμότητα να συμμετάσχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, εκπαιδεύουν το στρατό για ιμπεριαλιστικές αποστολές. Ο ίδιος ο Τσίπρας στην τριμερή Συνάντηση Κορυφής με τους Προέδρους Κύπρου και Αιγύπτου αναπαρήγαγε αυτολεξεί το ευρωατλαντικό αφήγημα περί τζιχαντιστών, το οποίο δίνει πρόσχημα για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στον άξονα από Λιβύη έως Συρία και Ιράκ. Αντίστοιχες θέσεις έχει πάρει, βάζοντας την τζίφρα του κάτω από τα επίσημα κείμενα, στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ που έχει μετάσχει.
Δηλώνουν ετοιμότητα να φιλοξενήσουν και νέες ΝΑΤΟικές βάσεις και στρατηγεία στο έδαφος της χώρας, π.χ. σε Κρήτη και Κάρπαθο. Ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, έλεγε ακόμα και χτες, παρουσία δύο κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, των αν. υπουργών Κ. Ησυχου και Θ. Δρίτσα, ότι η βάση της Σούδας στηρίζει το νότιο τομέα του ΝΑΤΟ, ενάντια στην απειλή των τζιχαντιστών. Παραπέρα, ο ίδιος αναλάμβανε, πρόσφατα, στη Βουλή υπό το βλέμμα του Τσίπρα να «απαντήσει» στο ΚΚΕ, που «δεν καταλαβαίνει» τη χρησιμότητα μιας αμερικανικής βάσης στη Δωδεκάνησο...
Συνεχίζουν τις συνεκπαιδεύσεις με αμερικάνικα και άλλα ΝΑΤΟικά στρατεύματα ακόμα και σε σχέδια πολέμου και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη Βαλτική.
Φτιάχνουν άξονες με το Ισραήλ, χτίζοντας τη λυκοσυμμαχία με την ισραηλινή αστική τάξη που ματώνει κυριολεκτικά το λαό της Παλαιστίνης.
Λένε στον ελληνικό λαό να αναγνωρίσει ως φίλο την πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη του κόσμου τις ΗΠΑ, να ξεχάσει το ρόλο που έπαιξαν όπως και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην Ιστορία της χώρας μας, το ρόλο που παίζουν σήμερα σε μια σειρά περιοχές του κόσμου. Αλλωστε, όπως έλεγε ο υπουργός Αμυνας το Μάρτη, επισκεπτόμενος τη Νέα Υόρκη, «πρέπει οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ να γίνουν ακόμη πιο στενές. Και επειδή ακούγονται διάφορα και γράφονται διάφορα, μη φοβάστε, η Ελλάδα δεν αλλάζει κατεύθυνση. Και βεβαίως η Ελλάδα έχει και άλλους συμμάχους, αλλά οι προτεραιότητες είναι αυτές, οι οποίες επιλέχθηκαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια (...) Πραγματικοί μας σύμμαχοι είναι εκείνοι που έχουν αποδείξει τη φιλία τους. Και τι εννοώ; Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ ήταν αυτές που, με το Σχέδιο Μάρσαλ, χωρίς να ζητήσουν απολύτως τίποτα από την Ελλάδα, απολύτως τίποτα, κατάφεραν να κτίσουν τη νέα Ελλάδα (...) Οι ΗΠΑ, σαν πραγματικός σύμμαχος, δεν δάνεισαν την Ελλάδα για να πάρουν πίσω τόκους. Στήριξαν την Ελλάδα για να αναπτυχθεί και να προχωρήσει στο δυτικό ελεύθερο κόσμο. Και η Ελλάδα απέδειξε ότι είναι ένας εξαιρετικός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. Τώρα, ήρθε η ώρα που η Ελλάδα μπορεί και πάλι να αποδείξει πως είναι πόλος σταθερότητας στην Αν. Μεσόγειο»...
Τι από τα παραπάνω συνιστά περηφάνια και αξιοπρέπεια για τους εργαζόμενους, για το λαό; Τίποτα. Είναι η συνέχιση της πολιτικής συμμετοχής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, στις επεμβάσεις και τους πολέμους, επειδή αυτό συμφέρει την ελληνική αστική τάξη. Εντός των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και συμμαχιών, όποιες και αν είναι αυτές, δεν μπορεί ο λαός να είναι υπερήφανος. Το «όχι» που καλεί το λαό να πει η συγκυβέρνηση δεν είναι «όχι» στη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι «ναι» στην αυταπάτη ότι αυτές μπορούν να αλλάξουν, να γίνουν φιλολαϊκές με διαπραγματεύσεις. Στην πραγματικότητα, εξαπατώντας το λαό. Γι' αυτό μόνη αξιοπρεπής και υπερήφανη στάση για το λαό είναι η στήριξη της πρότασης του ΚΚΕ: «Οχι στην πρόταση των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Οχι στην πρόταση της κυβέρνησης. Αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία».