Alexis ... Κερένσκης

 Alexis ... Κερένσκης

   # Δεν είμαι ιδεαλιστής, δεν είμαι μοιρολάτρης, δεν ξεματιάζομαι κάθε τόσο ... δηλώνω υλιστής ... αλλά τελευταία βλέπω “φαντάσματα”. Τα ιστορικά γεγονότα που αφορούν την σημερινή ανάρτηση παρά το ότι εμφανίζουν σοβαρότατες διαφορές απο τις σημερινές καταστάσεις, έχουν τεράστια σημασία επειδή καταδείχνουν κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Την καταπληκτική ομοιότητα της αντίδρασης κοινωνικών ομάδων και τάξεων και κυρίως των μηχανισμών εξουσίας όσο εξελίσεται και κλιμακώνεται μιά λαική αντίδραση ... απο την δειλή και αβέβαιη γεννησή της μέχρι την συνειδητή ταξική κλιμακωσή της ... και τελικά την νικηφόρα εκβασή της. Οσο τα αδιέξοδα της σημερινής αστικής εξουσίας μειώνουν δραματικά τις επιλογές της και την αναγκάζουν να στρέφεται βίαια ενάντια στις μάζες ... θα βλέπουμε να ενεργοποιούνται τακτικές ... “φαντάσματα” του παρελθόντος.

   # Ο Αλεξάντρ Φιοντόροβιτς Κερένσκι γεννήθηκε τον Μάη του 1881 στο Σιμπίρσκ. Συγχωριανός του Λένιν !!! Δικηγόρος με πολιτική καριέρα που αρχίζει ... στο κατ΄όνομα κόμμα των σοσιαλεπαναστατών που αργότερα με συνενώσεις με ομάδες ναρόντνικων συγκροτούν το κόμμα των εσέρων. Σημείωση: Οι ναρόντνικοι δεν αντιλαμβάνονταν την πολιτική πάλη σαν πάλη των μαζών (ισχυρίζονταν πως τέτοια πάλη εξυπηρετεί μόνο την αστική τάξη), αλλά σαν συνομωσία με βασικό μέσο της την ατομική τρομοκρατία κατά της τσαρικής εξουσίας. Μάλιστα το 1881 ναρόντνικοι σκότωσαν τον τσάρο Αλέξανδρο Β. “Σοσιαλεπαναστάτες” και “σοσιαλτρομοκράτες” ... με τα χρόνια “μεταμορφώθηκαν” σε εσέρους ... δηλαδή ουσιαστικά σε ένα κεντρώο κόμμα ανάλογο με τους σημερινούς σοσιαλδημοκράτες και εκπροσωπούσαν μεσαία στρώματα (ειδικά της αγροτιάς). Αυτός ήταν ο πολιτικός χώρος του Κερένσκι. Τυπική περίπτωση πολιτικού που ως νομικός ξεκίνησε υπερασπιζόμενος εργατικά δικαιώματα και επαναστάτες στα τσαρικά δικαστήρια. Στην επανάσταση του Φλεβάρη του 1917 για εκατομμύρια Ρώσους ο Κερένσκι ήταν το συνώνυμο του Μεσσία !!! Ο μισητός τσάρος ήταν παρελθόν. Ομως ο Λένιν φώναζε ... “Το ότι διώξαμε τη μαϊμού από το σβέρκο μας δεν σημαίνει ότι έφυγε και το τσίρκο” !!! Μας θυμίζει κάτι αυτό ??

    # Το 1916 δύο χρόνια μετά την έναρξη του Πρώτου παγκόσμιου η ισχύς της τσαρικής Ρωσίας άρχισε να κλονίζεται, η πείνα άρχισε να θερίζει στις πόλεις, τα κεφάλαια για την διεξαγωγή του πολέμου στέρεψαν. Ο τσαρισμός αναγκάσθηκε σε εξωτερικό δανεισμό γεγονός που μεγάλωνε την εξαρτησή του απο τον αγγλικό και γαλλικό ιμπεριαλισμό. Οι ταξικές διαφορές στην πόλη και στο χωριό οξύνονταν ραγδαία, όπως και οι εκρήξεις κυμάτων πολιτικών απεργιών και επαναστατικών ζυμώσεων στον στρατό (το 1916 ολόκληρα συντάγματα αρνούνταν να εκτελούν τις διαταγές – όλο και πιό συχνές ήταν οι συναδελφώσεις αντίπαλων στρατιωτικών μονάδων). Οι αγρότες προβαίναν σε κατασχέσεις σοδειάς και εργαλείων ή και των κτημάτων των τσιφλικάδων και των κουλάκων. Στα μέσα του 1916 ξέσπασε εξέγερση στην Κεντρική Ασία και στο Καζακστάν, που αγκάλιασε εκατομμύρια ανθρώπους. Ηταν ανερχόμενη επαναστατική κατάσταση με το ζητούμενο να είναι η πτώση του τσαρισμού και η εξάλειψη των υπολειμμάτων της δουλοπαροικίας. Δηλαδή το περιεχομενό της επερχόμενης επανάστασης θα ήταν αστικοδημοκρατικό, αλλά επειδή οι ακραία οξυμένες ταξικές αντιθέσεις της ρώσικης κοινωνίας θα αναζητήσουν επίλυση μέσα στην οξεία κρίση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, δημιουργούνται ευνοικές συνθήκες για γρήγορη μετεξέλιξη της επανάστασης απο αστικοδημοκρατική σε σοσιαλιστική. Αυτή ήταν η ανάλυση του Λένιν και των μπολσεβίκων λίγο πριν τον σεισμό της ιστορίας. Ο ερχομός της επαναστατικής κρίσης ήταν εξόφθαλμα ορατός.

    # Η τσαρική κυβέρνηση για να έχει λυμένα τα χέρια της ενάντια στην επανάσταση, άρχισε μυστικές διαπραγματεύσεις με την Γερμανία για το κλείσιμο χωριστής ειρήνης. Αυτό το γεγονός προκάλεσε ανησυχία στους ιμπεριαλιστές της Αντάντ (φοβόταν την απώλεια του ανατολικού μετώπου) και στους ρώσους ιμπεριαλιστές (έβλεπαν να μην πραγματοποιούνται τα σχεδιά τους για την κατάκτηση νέων αγορών και να στερεύει ο πακτωλός κερδών απο την διεξαγωγή του πολέμου). Η ρώσικη αστική τάξη με την υποστήριξη αγγλογάλλων και αμερικάνων ιμπεριαλιστών, αποφάσισε να αποτρέψει την επανάσταση, αντικαθιστώντας τον τσάρο. Υπολόγιζαν να συλλάβουν τον τσάρο Νικόλαο Β, να τον αναγκάσουν να παραιτηθεί απο τον θρόνο υπέρ του ανήλικου γιού του και σαν αντιβασιλέα (κυβερνήτη) να τοποθετήσουν τον μεγάλο δούκα Μιχαήλ, αδελφό του τσάρου. Τα γεγονότα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι όπως τα σχεδίαζαν, δηλαδή να αποτραπεί η επανάσταση και να διασωθεί η τσαρική εξουσία. Μέχρι τις αρχές του Φλεβάρη του 1917 το κύμα των πολιτικών απεργιών διογκόνωταν μέσα σε εξαιρετικά ηλεκτρισμένο κλίμα. Στις 25 του Φλεβάρη κηρύχθηκε γενική απεργία στην Πετρούπολη την οποία ο παράνομος κομματικός μηχανισμός των μπολσεβίκων αποφάσισε να την μετατρέψει σε εξέγερση. Με την έναρξη των πρώτων συγκρούσεων με την αστυνομία οι τσαρικές αρχές ζήτησαν στρατιωτικές ενισχύσεις απο το μέτωπο. Αρχισαν αφοπλισμοί των αστυνομικών και εξοπλισμός των εργατών. Η κομματική επιτροπή της Πετρούπολης κάλεσε τους στρατιώτες να προσχωρήσουν στην επανάσταση το πρωί της 26ης Φλεβάρη. Την ίδια μέρα ένας λόχος του συντάγματος Παβλόφσκι αρνήθηκε να πυροβολήσει ενάντια στο λαό. Το βράδυ της 27ης Φλεβάρη 60 χιλιάδες στρατιώτες της φρουράς ενώθηκαν με τον λαό. Ηταν η συμμαχία των εργατών με τους ντυμένους στο χακί αγρότες. Ανοιξαν οι φυλακές και απελευθερώθηκαν πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι. Την ίδια ημέρα οι μπολσεβίκοι καλούν να αρχίσουν οι εκλογές αντιπροσώπων στις επιχειρήσεις και στα στρατιωτικά τμήματα. Οι εκλεγμένοι θα αποτελέσουν τα Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών. Τα Σοβιέτ άρχισαν να διώχνουν τις διευθύνσεις των εργοστασίων και να εγκαθιστούν εργατικό έλεγχο.

Ένοπλοι εργάτες κατά την επανάσταση του Φλεβάρη

    # Η Δούμα όρισε μια προσωρινή επιτροπή που έστειλε αντιπροσωπεία στον τσάρο και του ζήτησε να παραιτηθεί υπέρ του γιού του σε μιά προσπάθεια να διασωθεί η μοναρχία. Ο τσάρος όμως παραιτήθηκε ο ίδιος και ο γιός του απο την εξουσία, υπέρ του αδελφού του Μιχαήλ. Οταν τα γεγονότα έγιναν γνωστά ξέσπασε θύελλα αγανάκτησης. Η αστική τάξη απέτυχε να διατηρήσει, με άλλο μανδύα, την μοναρχία. Επρεπε να αναλάβει ευθύνες. Η προσωρινή επιτροπή της Δούμας ήλθε σε διαπραγματεύσεις με το Σοβιέτ εργατών και στρατιωτών βουλευτών της Πετρούπολης. Στο Σοβιέτ υπερίσχυαν οι εσέροι και οι μενσεβίκοι που φοβόντουσαν το φούντωμα της επανάστασης όχι λιγώτερο απο τα αστικά κόμματα και έσπευσαν να υποστηρίξουν την αστική κυβέρνηση (παρότι απέφυγαν να συμμετέχουν σε αυτή). Στις 2 Μάρτη σχηματίσθηκε η Προσωρινή κυβέρνηση υπό τον πρίγκηπα Λβόφ. Οι περισσότεροι υπουργοί ανήκαν στα αστικά κόμματα των οχτωβριστών και των καντέτων. Η κυβέρνηση αυτή προσπάθησε να διατηρήσει όσο το δυνατό περισσότερα στοιχεία απο τον παλιό κρατικό μηχανισμό. Ετσι προέκυψε μιά δυαδική εξουσία: η Προσωρινή κυβέρνηση μαζί με τα Σοβιέτ. Οι εσερομενσεβίκοι ηγέτες του Σοβιέτ παραχώρησαν εθελοντικά την εξουσία τους στην αστική τάξη υποστηρίζοντας την αστική κυβέρνηση. Ασχέτως όμως της επιλογής της ηγεσίας του Σοβιέτ, αυτό ήταν το άμεσο όργανο της επαναστατικής δικτατορίας του προλεταριάτου και της αγροτιάς που αποτέλεσε ένα πρωτότυπο σύμπλεγμα δύο δικτατοριών μαζί με το όργανο της δικτατορίας της αστικής τάξης που ήταν η Προσωρινή κυβέρνηση. Η Προσωρινή κυβέρνηση είχε την ανοιχτή υποστήριξη των δυτικών ιμπεριαλιστών. Οι μπολσεβίκοι έδωσαν την μάχη με παράνομο μηχανισμό με τα περισσότερα στελέχη φυλακισμένα και τον Λένιν εξόριστο. Απο την άλλη μεριά τρομερά γρήγορα και εξαιρετικά μεγάλη μάζα πληθυσμού μπήκε εκείνες τις μέρες στην πολιτική μάχη. Στην Ρωσία η κύρια μάζα ήταν τα μεσαία στρώματα (οι μικροαστοί) που ταλαντεύονταν ανάμεσα στο προλεταριάτο και στην αστική τάξη και τελικά είχε τεράστια επίδραση και στις μάζες των εργατών. Ο Λένιν έλεγε ... “Ενα γιγάντιο μικροαστικό κύμα κατάκλυσε τα πάντα, έπνιξε το συνειδητό προλεταριάτο όχι μόνο με τον όγκο του μα και ιδεολογικά, δηλαδή μόλυνε, κατάκτησε πολύ πλατιούς εργατικούς κύκλους με τις μικροαστικές αντιλήψεις για την πολιτική.” Αυτό το μικροαστικό κύμα καθόρισε τελικά την εσερομενσεβίκικη πλειοψηφία των περισσότερων Σοβιέτ. Οι μικροαστικές αντιλήψεις και στην μεσαία και στην εργατική τάξη, ουσιαστικά έτειναν να απενεργοποιήσουν πολιτικά, το πραγματικά επαναστατικό όργανο των Σοβιέτ ... ο τσαρισμός είχε ανατραπεί, αλλά η επανάσταση “παρέλυε” το παιδί της. Πρωτόγνωρες καταστάσεις με το εργατικό κίνημα να έχει στην πραγματικότητα κατακτήσει τμήμα της εξουσίας. Ακόμα και τότε οι εκφραστές της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού ... διάλεξαν ανεπιφύλακτα το μέρος της αστικής τάξης !!!

    # Μετά την επανάσταση του Φλεβάρη, οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές (σημείωναν μεν νίκες στα μέτωπα αλλά η οικονομία αγκομαχούσε) επιδίωκαν χωριστή ειρήνη με τους Ρώσους για να μπορούν να στρέψουν τις δυνάμεις τους ενάντια στην Αντάντ. Τον Απρίλη του 1917 οι ΗΠΑ (έχοντας τα δικά τους ιμπεριαλιστικά σχέδια) μπήκαν στο πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Οι ιμπεριαλιστές της Αντάντ αποφάσισαν να υποστηρίξουν την Προσωρινή κυβέρνηση και να εξαναγκάσουν την Ρωσία να συνεχίσει τον πόλεμο στο ανατολικό μέτωπο. Βέβαια η Προσωρινή κυβέρνηση ούτε καν σκεφτόταν να σταματήσει τον πόλεμο, απεναντίας η ρώσικη αστική τάξη είχε τα δικά της κατακτητικά σχέδια. Η Πκ (Προσωρινή κυβέρνηση) αναγνώρισε όλα τα τσαρικά σύμφωνα με την Αντάντ και το συνθημά της ήταν “Πόλεμος ώς την τελική νίκη”. Η δήμευση της γής των τσιφλικάδων παραπέμπονταν απο την Πκ στο απώτερο μέλλον (μεγάλο μέρος της τσιφλικάδικης γής ήταν υποθηκευμένο και η δημευσή του θα σήμαινε τεράστιες απώλειες των τραπεζών). Η Πκ κατάργησε παλιούς νόμους και απελευθέρωσε το νομικό σύστημα της λειτουργίας των τραπεζών, των μετοχικών εταιρειών και των μονοπωλιακών ομίλων. Ηταν μιά αστική κυβέρνηση που είχε όμως την υποστήριξη των εσέρων και των μενσεβίκων (της πλειοψηφίας των Σοβιέτ). Αυτοί διαλαλούσαν πως αφού ανατράπηκε ο τσαρισμός ... η επανάσταση τελείωσε !! Ο πόλεμος να συνεχισθεί ... οχι σαν ιμπεριαλιστικός, αλλά για την άμυνα της πατρίδας (αμυνίτες). Το μεγαλύτερο μέρος των λαικών μαζών πίστεψε στους εσερομενσεβίκους (σαν καλόπιστη πλάνη του λαού, χαρακτήρισε την κατάσταση ο Λένιν), αλλά το αντικειμενικό γεγονός ήταν πως οι εσερομενσεβίκοι αντιπροσώπευαν την μερίδα εκείνη των μικροαστών που απο την μιά μεριά ήλπιζε να πάρουν κάποιο τμήμα του κέρδους που έβγαζαν οι καπιταλιστές απο την συνέχιση του πολέμου και από την άλλη εκτιμούσαν πως η συνέχιση του πολέμου θα απομακρύνει την πιθανότητα νέας όξυνσης της κατάστασης. Το ανάχωμα που προσδοκά να μοιραστεί την λεία με τους καπιταλιστές. Βλέπω φαντάσματα ??

    # Το κόμμα των μπολσεβίκων βγήκε απο την παρανομία και στις 5 Μάρτη του 1917 άρχισε να εκδίδεται και πάλι η Πράβντα. Να η διατύπωση του Λένιν για την γραμμή του κόμματος ... “πλήρης δυσπιστία, καμμιά υποστήριξη στην νέα κυβέρνηση, ιδαίτερα υποπτευόμαστε τον Κερένσκι, ειρήνη, ο εξοπλισμός του προλεταριάτου είναι η μοναδική εγγύηση (εργατική πολιτοφυλακή, Κόκκινη φρουρά), καμμιά προσέγγιση με άλλα κόμματα ...” Απελευθερώθηκε όλο το εξορισμένο στελεχιακό δυναμικό του κόμματος (μεταξύ αυτών και Στάλιν). Αρχισε η κομματική αναδιοργάνωση και η δουλειά στα συνδικάτα. Στις 3 Απρίλη έφτασε στην Πετρούπολη ο Λένιν. [Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως εκείνες τις μέρες ο Στάλιν είχε την θέση για “πίεση” στην Πκ για να αρχίσει διαπραγματεύσεις ειρήνης. Αργότερα ο ίδιος έλεγε “Αυτή ήταν μια βαθιά λαθεμένη θέση γιατί έριχνε νερό στον μύλο των αμυνιτών και δυσκόλευε την επαναστατική διαπαιδαγώγηση των μαζών. Αυτή την λαθεμένη θέση την εγκατέλειψα οριστικά μόνο στα μέσα του Απρίλη, όταν τάχθηκα με τις θέσεις του Λένιν”.] Στις 4 Απρίλη ο Λένιν μίλησε στα μέλη της ΚΕ, στα μέλη της επιτροπής Πετρούπολης και στους μπολσεβίκους αντιπρόσωπους των Σοβιέτ. Στις 7 Απρίλη η εισήγηση του Λένιν δημοσιεύθηκε στην Πράβντα. Ηταν οι Θέσεις του Απρίλη, η θεωρητική ανάλυση του Λένιν για την μετεξέλιξη της αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε σοσιαλιστική. Η δεδομένη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στην Ρωσία (ανάπτυξη καπιταλισμού ταυτόχρονα με την τσιφλικάδικη κατοχή της γής) και πολιτική εξουσία αυταρχική (τσαρισμός) δημιουργούσε μια τρομερή αντίθεση. Ο τσιφλικάς και ο τσάρος εμπόδιζαν τον καπιταλιστή. Η φεουδαρχία με το πολιτικό της όργανο εμπόδιζε την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αυτή την αντίθεση έπρεπε να επιλύσει η αστικοδημοκρατική επανάσταση. Δηλαδή η ανατροπή του τσαρισμού θα φέρει στην εξουσία την αστική τάξη η οποία θα εξαλείψει τα φεουδαρχικά υπολείμματα και θα επεκτείνει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και στον αγροτικό τομέα. Αυτή θα ήταν μια “καθαρή” αστικοδημοκρατική επανάσταση που όταν θα ολοκλήρωνε την “αποστολή της” (καπιταλιστική ολοκλήρωση), με πολιτικό της όργανο την κοινοβουλευτική δικτατορία της αστικής τάξης ... θα ήταν “ώριμη” για να ανατραπεί επαναστατικά απο το προλεταριάτο και τους συμμάχους του και να δώσει την θέση της στην σοσιαλιστική δικτατορία του προλεταριάτου. Αλλά η ρώσικη αστική τάξη ούτε είχε την δύναμη αλλά και δεν το επιθυμούσε να επιλύσει το αγροτικό πρόβλημα (της υποθηκευμένης τσιφλικάδικης γής), αλλά και δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει αυτή την “καθαρή” αστικοδημοκρατική επανάσταση επειδή δεν κατάφερε να βγεί απο αυτήν σαν η μόνη νικήτρια με την πολιτική εξουσία ολόκληρη στα χέρια της. Εδώ προέκυψε η δυαδική εξουσία, μιά ιδιόμορφη κατάσταση που είχε σαν αιτία την αδυναμία της αστικής τάξης να ολοκληρώσει αυτόνομη την επαναστασή της. Οι λαικές μάζες παίξαν και εκείνες εξίσου σημαντικό ρόλο στην εξέγερση. Στην επανάσταση της αστικής τάξης, “τρύπωσε” ο σπόρος της προλεταριακής και στο σώμα της δική της εξουσίας φύτρωσε το όργανο της προλεταριακής εξουσίας: το Σοβιέτ. Ηταν τέτοια η συνδεσή του με τις μάζες που καμμιά αστική τάξη δεν θα τολμούσε ούτε θα είχε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει βία και να καταλύσει τα Σοβιέτ που τελικά αποτελούσαν έτοιμο μηχανισμό εξουσίας και μάλιστα στα χέρια του λαού. Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει η αστική τάξη ήταν να προσπαθήσει να τα ελέγξει. Αυτό έκανε με την δράση της Πκ και με την πολύτιμη βοήθεια της ηγεσίας των Σοβιέτ (εσέροι και μενσεβίκοι). Ο Λένιν όμως ήταν ιδιαζόντως ευφυής και έφτασε στην σωστή ανάλυση της κατάστασης. Είδε πως η μάζα κατέχει πολιτικό όργανο εξουσίας στα χέρια της και δεν πρέπει να πάει χαμένο, δεν πρέπει να εξουδετερωθεί. Αλλά στην περίσταση της στιγμής αυτό το όργανο λαικής εξουσίας “συνυπήρχε” με την αστική Πκ. Η ευφυία του ... δεν του επέτρεψε να ταυτίσει τα Σοβιέτ με την εσερομενσεβίκικη ηγεσία τους, αλλά με τον λαό και τον λαό δεν τον αντιπαλεύεις ... τον βοηθάς να βγεί απο την καλόπιστη πλάνη του. ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΣΟΒΙΕΤ !! Ο Λένιν “έχωνε” έτσι τον λαό μέσα στα πόδια της αστικής εξουσίας, την αποδυνάμωνε, την εξουδετέρωνε δεν της επέτρεπε να παραπλανεί τον λαό, την αποκάλυπτε. Γνώριζε πως αυτή η ασυνήθιστη δυαδική ύπαρξη εξουσίας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με τρόπο που να επιταχύνει την έκρηξη της σοσιαλιστικής επανάστασης. Ο Λένιν καθορίζοντας το περιεχόμενο της εξουσίας των Σοβιέτ δεν περιέλαβε μέσα σε αυτό σοσιαλιστικά συνθήματα (π.χ. κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής) αλλά μόνο τα ιστορικά “καθήκοντα” της αστικοδημοκρατικής επανάστασης: εξάλειψη της φεουδαρχίας και αδρανοποίηση του τσαρικού κρατικού μηχανισμού. Καλούσε τον λαό να φέρει την κοινωνία ένα βήμα πιό κοντά στον στόχο του οχι με το πολιτικό όργανο της αστικής τάξης, την κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά με το δικό του όργανο, το σοβιέτ και μάλιστα με τρόπο ειρηνικό. Το βασικό ζήτημα της επανάστασης είναι η εξουσία. Ποιά τάξη την κατέχει και ενάντια σε ποιά τάξη στρέφεται. Δύο ανταγωνιστικές και εχθρικές τάξεις δεν μπορούν να συνυπάρξουν για πολύ καιρό και η δυαδική εξουσία αναπόφευκτα θα τελειώσει ή με δικτατορία της αστικής τάξης ή με δικτατορία του προλεταριάτου. Το πως θα τελειώσει η δυαδική εξουσία θα το κρίνει η πάλη των τάξεων. Καμμιά εμπιστοσύνη στην Πκ. Ολη η εμπιστοσύνη στις τάξεις που ενδιαφέρονται να φτάσει η επανάσταση ως το τέλος. Δηλαδή στο προλεταριάτο και στην φτωχή αγροτιά. Ο μεσαίος αγρότης σαν εργάτης στρέφεται προς την φτωχολογιά αλλά σαν ιδιοκτήτης υποστηρίζει τον κουλάκο. Ταλαντεύεται. Αυτός ο αγρότης πρέπει να τραβηχθεί στο μέρος της επανάστασης ή στην χειρότερη περίπτωση να μείνει ουδέτερος, να μην συμμαχήσει με την αστική τάξη. Ολη η εξουσία στα σοβιέτ δεν σήμαινε προτροπή για άμεση ανατροπή της Πκ ούτε κάλεσμα σε εξέγερση αλλά σήμαινε αποκάλυψη και εξουδετέρωση της αστικής τάξης. Παρ΄ότι ο Λένιν τότε έλεγε ... καμμιά εμπιστοσύνη στον Κερένσκι και στην Προσωρινή κυβέρνηση ... οι σημερινοί “Κερένσκι” σχεδόν μας έχουν πεί κατά καιρούς πως ο Λένιν ήταν έτοιμος να μπεί στην Προσωρινή !!!

    # Mέσα σε δυό-τρείς βδομάδες το κόμμα των μπολσεβίκων συσπειρώθηκε γύρω απο τις θέσεις του Λένιν. Στις 24-29 Απρίλη του 1917 έγινε η VII Πανρωσική συνδιάσκεψη του κόμματος στην Πετρούπολη (ήταν η πρώτη νόμιμη συνδιάσκεψη που έγινε στην Ρωσία). Μέσα στο κόμμα ενάντια στις θέσεις του Απρίλη τάχθηκαν οι Κάμενεφ, Ρίκοφ και Πιάτακοφ. Υποστήριζαν πως οι θέσεις του Απρίλη οδηγούν σε ρήξη με την Πκ και αντιπρότειναν απλά την μενσεβίκικη οπορτουνιστική θέση της υποστήριξης και του ελέγχου πάνω στην Πκ. Με λίγα λόγια υποστήριζαν την ανεδαφική πρόταση πως θα μπορέσουν τα Σοβιέτ, χωρίς να έχουν την εξουσία, να ελέγχουν την αστική κυβέρνηση. Η συνδιάσκεψη σχεδόν ομόφωνα ενέκρινε τις λενινιστικές θέσεις. Η κατάσταση ήταν ξεκάθαρη στα μάτια των μπολσεβίκων και το καθήκον ήταν ότι αυτή η ανάλυση έπρεπε να περάσει στον λαό. Ο εχθρός ήταν η αστική τάξη, αλλά οι εσερομενσεβίκοι ήταν το κύριο στηριγμά της. Αυτό το “διπλό μέτωπο” ήταν στην ημερήσια διάταξη των μπολσεβίκων. Ηταν στιγμές που ο Λένιν έστρεφε τα χτυπηματά του κυρίως προς αυτά τα στηρίγματα της αστικής τάξης. Είναι ο “πλησιέστερος εχθρός” ... απαντούσε ο Λένιν. Στις μαζικές διαδηλώσεις του Απρίλη και των αρχών του Μάη όλο και μεγαλύτερα τμήματα του λαού στήριζαν τα συνθήματα των μπολσεβίκων. Ολη η εξουσία στα σοβιέτ. Κάτω ο πόλεμος. Εκλογές στα σοβιέτ. Στις 5 του Μάη η Πκ αντικαταστάθηκε απο την κυβένηση του λεγόμενου “συνασπισμού”. Η ουσία ήταν πως οι εσερομενσεβίκοι πήραν κυβερνητικές θέσεις στην αστική κυβέρνηση και πέρασαν δηλαδή ανοιχτά με το μέρος της αστικής τάξης. Αυτή η εξέλιξη όχι μόνο δεν ηρέμησε την κατάσταση αλλά απεναντίας φούντωσε το κύμα απεργιών στην βιομηχανία και τις δια της βίας κατασχέσεις γης απο τους αγρότες. [Οι υποσχέσεις της αστικής τάξης προς τους αγρότες στην επανάσταση του Φλεβάρη, ήταν πως η αναδιανομή της γης θα πραγματοποιηθεί με την Συνταχτική Συνέλευση, την οποίαν όλο και ανέβαλε η Πκ. Οι αγρότες δείχναν έμπρακτα πως χάνουν την υπομονή τους.] Αυτές οι εξελίξεις ανέβαζαν με γεωμετρικούς ρυθμούς την επιρροή των μπολσεβίκων με αποτέλεσμα η αστική τάξη και τα στηριγματά της να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει το έσχατο μέσο σωτηρίας. Να αναγκασθεί ο στρατός να κάνει επίθεση στο μέτωπο. Σε περίπτωση επιτυχίας θα εδραιωθεί η κυβέρνηση συνασπισμού αστικής τάξης και εσερομενσεβίκων και τότε θα ήταν ευκολότερη η διάλυση των Σοβιέτ και των μπολσεβίκων. Σε περίπτωση αποτυχίας θα μπορούσαν να την αποδώσουν στην διαλυτική δράση των μπολσεβίκων στον στρατό, να τους θέσουν στην παρανομία και πάλι και ύστερα να διαλύσουν τα Σοβιέτ. Το πρώτο βήμα ήταν ο διορισμός του Κερένσκι ως υπουργός Στρατιωτικών. Αυτός θέλησε η απόφαση του πολέμου να εγκριθεί απο το 1ο Πανρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ που έγινε στις 3 του Ιούνη. Σε αυτό πήραν μέρος 1000 αντιπρόσωποι απο τους οποίους μόνο οι 105 ήταν μπολσεβίκοι. Με τέτοιον συσχετισμό τα σχέδια του Κερένσκι, έλαβαν την έγκριση των Σοβιέτ. Η διαταγή του ήταν να αρχίσει επίθεση στο Νοτιοδυτικό μέτωπο στις 18 του Ιούνη. Την ίδια μέρα έγινε στην Πετρούπολη διαδήλωση 500 χιλιάδων ανθρώπων με την συντριπτική τους πλειοψηφία να επικροτεί τις θέσεις των μπολσεβίκων. Η επίθεση των ρώσικων στρατευμάτων απέτυχε και το σχέδιο ήταν έτοιμο να προχωρήσει. Οι καντέτοι αμέσως δήλωσαν οτι αποχωρούν απο την κυβέρνηση με στόχο να εκβιάσουν τους εσερομενσεβίκους και να δεχθούν τους όρους των καντέτων που ήταν ξεκάθαροι: αφοπλισμός εργατών, απομάκρυνση απο την Πετρούπολη των επαναστατικών στρατευμάτων, εκτός νόμου το κόμμα των μπολσεβίκων. Στις 3 Ιούλη τα επαναστατικά στρατιωτικά τμήματα της Πετρούπολης αποφάσισαν ένοπλη εξέγερση αλλά ο Λένιν και το κόμμα πίστευαν πως αυτή η εξέγερση ήταν πρόωρη σε εκείνη την στιγμή, επειδή τα Σοβιέτ και το μεγάλο τμήμα του λαού ακολουθούσε ακόμα τους εσερομενσεβίκους την ίδια στιγμή που φαινόταν ξεκάθαρα πως η κυβέρνηση συνασπισμού ήθελε να οξύνει την κατάσταση για να επιβληθεί μια ώρα αρχύτερα καθόσον η επιρροή των μπολσεβίκων στις μάζες ανέβαινε ραγδαία. Στις 4 Ιούλη χτυπήθηκε απο ευέλπιδες και κοζάκους μία τεράστια διαδήλωση με κοινή απόφαση καντέτων και εσερομενσεβίκων. Σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση συνασπισμού, με πρωθυπουργό τώρα τον Κερένσκι. Σε αυτήν έπαιζαν αποφασιστικό ρόλο οι καντέτοι, οι εσέροι και οι μενσεβίκοι. Η κυβέρνηση διαλύει όλα τα συντάγματα που εδρεύουν στην Πετρούπολη, καθιερώνει τη θανατική ποινή, προχωρεί στον αφοπλισμό των εργατών της Πετρούπολης και διατάσσει τη σύλληψη των καθοδηγητών του μπολσεβίκικου κόμματος. Αρχισε αφοπλισμός επαναστατικών στρατιωτικών τμημάτων που πήραν μέρος στην διαδήλωση, έκλεισε η Πράβντα, άρχισαν συλλήψεις μπολσεβίκων και εκδόθηκε διαταγή σύλληψης του Λένιν και ο στρατιωτικός διοικητής της Πετρούπολης, στρατηγός Πόλοτσεφ έδωσε εντολή στο απόσπασμα για άμεση εκτέλεση του Λένιν. Ο κομματικός μηχανισμός απέσυρε ασφαλή τον Λένιν στην λίμνη Ραζλίβ, την ίδια στιγμή που οι εσερομενσεβίκοι ... απαιτούσαν υποκριτικά να εμφανισθεί στο δικαστήριο. Αρχισε σε όλη την χώρα να οργιάζει η αντεπανάσταση και ο αφοπλισμός στρατευμάτων ακόμα και στο μέτωπο. Ολα αυτά εντάθηκαν όταν διορίσθηκε ως αρχιστράτηγος ο Κορνίλοφ. Οι εσέροι και οι μενσεβίκοι αποκαλύφθηκαν στα μάτια του λαού. Επαψαν να είναι στηρίγματα της αστικής εξουσίας και μετατράπηκαν σε κόμματα συνεργατών και εξαρτήματα της αντεπανάστασης. Ο πρώην σοσιαλεπαναστάτης Κερένσκι πρωθυπουργός με την στήριξη όλου του πολιτικού φάσματος ... πλήν “Λακεδαιμονίων” ... στρέφεται ανοιχτά κατά των ταξικών δυνάμεων. Μόνο εγώ βλέπω φαντάσματα ??

 

   # Εληξε η δυαδική εξουσία. Οι μπολσεβίκοι κατάφεραν να υποχωρήσουν έγκαιρα και να προφυλάξουν απο το χτύπημα τις βασικές τους δυνάμεις. Η κατάσταση είχε αλλάξει ριζικά. Η επιθυμητή για τον Λένιν και τους μπολσεβίκους, ειρηνική εξέλιξη της επανάστασης τώρα πιά ήταν αδύνατη. Αυτή η ειρηνική δυνατότητα ανακόπηκε με την προδοτική στάση των εσερομενσεβίκων, απο την στιγμή που η δράση τους διέκοψε βίαια την δυαδική εξουσία και χάρισε όλη την εξουσία στα χέρια τηα αντίδρασης που επιχείρησε την αντεπανάσταση. Απο εδώ και πέρα η εξέλιξη της επανάστασης δεν μπορεί να είναι παρά μόνο βίαιη. Σε εκείνη την συγκυρία, σωστά εκτιμήθηκε πως η άμεση δράση θα ήταν λάθος και η αποφασιστική έφοδος θα ήταν δυνατή σε μία καινούργια επαναστατική άνοδο. Με την νέα τακτική ασχολήθηκε το VI συνέδριο που έγινε στην Πετρούπολη απο τις 26 Ιούλη μέχρι τις 3 Αυγούστου του 1917 σε μισοπαράνομες συνθήκες. Ο μικροαστικός και αστικός τύπος εξαπέλυαν εκστρατεία ενάντια στους μπολσεβίκους, το συνέδριο διεξάγονταν με την περιφρούρηση εργατών, με τον Λένιν απόντα (που ήταν σε συνεχή σύνδεση με την ΚΕ) και τους ξένους πρεσβευτές να καλούν την κυβέρνηση να διαλύσουν το συνέδριο και να συλλάβουν όλους τους συνέδρους. Το συνέδριο αποφάσισε ομόφωνα να μην εφανισθεί ο Λένιν σε κανένα δικαστήριο, στον οποίον μάλιστα έστειλε χαιρετιστήριο μήνυμα. Το συνέδριο αποφάσισε για τα οργανωτικά καθήκοντα στην νέα κατάσταση ειδικά μάλιστα μετά την ραγδαία αύξηση των μελών του (στο τελευταίο τρίμηνο είχαν τριπλασιασθεί τα κομματικά μέλη). Απόντος του Λένιν τις εισηγήσεις της ΚΕ τις έκανε ο Στάλιν. Η αστική τάξη με την υποστήριξη των εσερομενσεβίκων κατέκτησε ολοκληρωτικά την εξουσία και εκδήλωσε την αντιδραστική της και αντεπανασταστική τακτική. Η αστική τάξη έχει αποφασίσει να καταλύσει την επανάσταση (διάλυση των σοβιέτ και εγκατάλειψη οποιασδήποτε σκέψης για αναδιανομή της γης) και να παλινορθώσει την μοναρχία. Η δυνατότητα ειρηνικής εξέλιξης της κατάστασης είναι αδύνατη. Η μόνη διέξοδος είναι η κατάληψη της εξουσίας απο το προλεταριάτο και την φτωχή αγροτιά. Η διέξοδος είναι η σοσιαλιστική επανάσταση (εθνικοποίηση τραπεζών, εθνικοποίηση μονοπωλίων, αναδιανομή της γης σε συνεταιριστική βάση, άρνηση πληρωμής εξωτερικών και εσωτερικών χρεών, εργατικός έλεγχος στην παραγωγή και διανομή). Ενάντια στην γραμμή για σοσιαλιστική επανάσταση τάχθηκαν οι Μπουχάριν και Πρεομπραζένσκι (άρνηση επαναστατικού ρόλου της αγροτιάς και αδυναμία σοσιαλιστικής επανάστασης σε μία χώρα). Οι αποφάσεις ψηφίσθηκαν ομόφωνα (με τέσσερις αποχές). Το συνέδριο καταδίκασε κάθε προσπάθεια συνένωσης με τους μενσεβίκους που κατάντησαν υπηρέτες του ιμπεριαλισμού.

 

Ο πρωθυπουργός Κερένσκι (με λευκή στολή) φθάνει στην Μόσχα στις 12 Αυγούστου 1917.

   # Το αντεπαναστατικό σκηνικό ήταν στημένο μετά την κατάληψη της πρωθυπουργικής θέσης απο τον Κερένσκι ο οποίος προσπαθούσε να πείσει την αστική τάξη πως αυτός είναι η εγγύηση απέναντι στους μπολσεβίκους, την ίδια στιγμή που κύκλοι της αστικής τάξης (με την συγκατάθεση της αμερικάνικης, της αγγλικής και της γαλλικής κυβέρνησης) προετοίμαζαν εγκαθίδρυση στρατιωτικής δκτατορίας με όργανο τον στρατηγό Κορνίλοφ. Ο πρίγκιπας Λβόφ δήλωνε: «Για μένα δεν έχει απομείνει τίποτα να κάνω. Για να σωθεί η κατάσταση οφείλω να διαλύσω τα Σοβιέτ. Να ανοίξω πυρ ενάντια σε ανθρώπους. Δεν μπορώ να το κάνω. Ο Κερένσκι μπορεί.». Για να συγκαλυφθεί η προετοιμασία του αντεπαναστατικού πραξικοπήματος η Πκ του Κερένσκι συγκάλεσε μια Κρατική Διάσκεψη με αντιπροσώπους απο τα διάφορα πολιτικά ρεύματα, επαγγέλματα και κοινωνικές τάξεις για να φανεί, τάχα οτι υπάρχει συναίνεση στην πολιτική της κυβέρνησης. Η Κρατική Διάσκεψη αποφασίσθηκε να γίνει στις 12 Αυγούστου στην Μόσχα, επειδή η Πετρούπολη ήταν ουσιαστικά υπό εργατικό έλεγχο. Οι μπολσεβίκοι οχι μόνο κατήγγειλαν την Διάσκεψη αλλά οργάνωσαν εκείνη την μέρα γενική απεργία στην Μόσχα η οποία είχε τρομακτική επιτυχία με 400.000 απεργούς. Την ημέρα της “πανηγυρικής” διάσκεψης της αστικής τάξης υπο τον Κερένσκι ... η Μόσχα ήταν παράλυτη. Εγινε φανερό στην αστική τάξη πως με τέτοια επιρροή των μπολσεβίκων στον λαό, ο μόνος δρόμος για την αντεπανάσταση ήταν η βία. Η αστική τάξη αποφάσισε να επιβάλλει στον λαό τον εμφύλιο πόλεμο. Ο Κορνίλοφ, έχοντας την υπόσχεση για βοήθεια απο αγγλογάλλους και αμερικάνους, άρχισε συνεννοήσεις με τους στρατηγούς και να κινητοποιεί στρατιωτικές δυνάμεις και να τις αποσύρει απο το μέτωπο με στόχο την κατάληψη της Πετρούπολης. Στις 19 Αυγούστου ο Κορνίλοφ έστειλε μήνυμα στον Κερένσκι και του ζητούσε να του παραδώσει τον έλεγχο της Πετρούπολης. Ο Κερένσκι έπαιζε με την ιδέα να επιτρέψει στον Κορνίλοφ να επιβάλει δικτατορία στην Πετρούπολη. Στις 21 Αυγούστου τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Ρίγα (μεταξύ των ρώσων στρατηγών συζητιόταν και το σενάριο της κατάληψης της Πετρούπολης απο τους Γερμανούς που καταστέλοντας την επανάσταση θα έδιναν την ευκαιρία στους στρατηγούς να επιβάλουν την δικτατορία στην υπόλοιπη Ρωσία). Στις 25 Αυγούστου ο Κορνίλοφ κινήθηκε με το τρίτο σώμα ιππικού προς την Πετρούπολη. Η κατάσταση περιπλέχθηκε απο το γεγονός οτι ο Κορνίλοφ διέδιδε πως τάχα στρέφεται ενάντια στην Προσωρινή κυβέρνηση του Κερένσκι. Ετσι διέδιδαν επίσης και οι εσερομενσεβίκοι καλώντας τον λαό να υπερασπίσει την Προσωρινή κυβέρνηση. Θέλαν έτσι να αποκρύψουν την συμμετοχή τους στα αντιεργατικά και αντιλαικά σχέδια της αντεπανάστασης που προσπαθούσε να επιβάλει η αστική τάξη με όργανα τους Κερένσκι και Κορνίλοφ. Οι εσερομενσεβίκοι προσπάθησαν να βάλουν στον λαό και στους μπολσεβίκους το δίλημμα “Κερένσκι ή Κορνίλοφ” !! (Δεν μπορεί θα βλέπουν και άλλοι φαντάσματα !!) Ενα δίλημμα πλασματικό, μη πραγματικό. Να αναγκάσουν τους μπολσεβίκους να εξομοιώσουν τον Κερένσκι με τον Κορνίλοφ ή να τους εκβιάσουν για να διαθέσουν τις δυνάμεις τους υπέρ της Πκ του Κερένσκι. Η τακτική που πρότεινε ο Λένιν ήταν να ξεσηκωθούν οι μάζες ενάντια στον Κορνίλοφ με την ρητή εξήγηση του κόμματος πως δεν εξομοιώνονται οι Κορνίλοφ και Κερένσκι, αλλά απο την άλλη να καλούνται οι μάζες να μην υποστηρίξουν την Προσωρινή κυβέρνηση που είναι συνεργός του κινήματος Κορνίλοφ. Η αντιμετώπιση του Κορνίλοφ ήταν ζήτημα επιβίωσης της επανάστασης και ο πόλεμος εναντίον του δεν πρέπει να είναι άμυνα, πρέπει να είναι επίθεση και μάλιστα διπλή τόσο ενάντια στον Κορνίλοφ όσο και ενάντια στον Κερένσκι. Να τα λόγια του ίδιου του Λένιν στην απάντηση του πλασματικού διλήμματος που έθεταν οι εσερομενσεβίκοι ... “Ο τρόπος του πολέμου ενάντια στον Κορνίλοφ πρέπει να γίνει με επαναστατικό τρόπο. Να βάλουμε τις μάζες μέσα στο παιχνίδι, να τις ξεσηκώσουμε, να τις διεγείρουμε (ο Κερένσκι φοβάται τις μάζες, φοβάται τους ανθρώπους)”. Το ζητούμενο λοιπόν ήταν να μπούν οι μάζες στην μάχη ενάντια στον Κορνίλοφ και μέσα απο αυτή την μάχη να βγάλουν συμπεράσματα για τον ρόλο του Κερένσκι. Οι μπολσεβίκοι ζήτησαν εξοπλισμό των εργατών (και τα άλλα συνθήματα των μπολσεβίκων) για την αντιμετώπιση του Κορνίλοφ και ταυτόχρονα για την αποκάλυψη του Κερένσκι και των εσερομενσεβίκων. Το σύνθημα του εξοπλισμού των εργατών ενάντια στον Κορνίλοφ συνέγειρε τις μάζες (και τρομοκράτησε τον Κερένσκι). Οι εσερομενσεβίκοι αποκαλύφθηκαν στα μάτια του λαού της Πετρούπολης που περίμενε την επίθεση του στρατού της “πατρίδας” του. Ιδρύθηκε η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή που ανέλαβε να οργανώσει την άμυνα της πόλης ανεξάρτητα απο την κυβέρνηση. Ξηλώθηκαν οι αντιδραστικοί στρατιωτικοί που είχαν επιστρέψει στην Πετρούπολη μετά τα γεγονότα του Ιούλη. Οι μπολσεβίκοι είχαν την πλειοψηφία στην Επιτροπή. Ο λαός εξοπλισμένος περίμενε τον Κορνίλοφ με το όπλο παρά πόδα, δημιουργήθηκαν γρήγορα νέα τμήματα της Κόκκινης φρουράς, οι επαναστατημένοι σιδηροδρομικοί και τηλεγραφητές αποσυντόνισαν τις μεταφορές και τις επικοινωνίες των στρατευμάτων του Κορνίλοφ. Ο λαός κατανόησε την δράση των μπολσεβίκων και την ενστερνίστηκε. Οικοδομήθηκε έτσι η συμμαχία των εργατών στην βάση μακρυά απο τις εσερομενσεβίκικες ηγεσίες. Το πραξικόπημα αποκρούσθηκε και ο Κορνίλοφ πιάστηκε. Στις 31 Αυγούστου οι μπολσεβίκοι κέρδισαν την πλειοψηφία στο Σοβιέτ της Πετρούπολης και εξέλεξαν επικεφαλής τον Τρότσκι. Στις 5 Σεπτέμβρη κέρδισαν την πλειοψηφία στο Σοβιέτ της Μόσχας. Οι εργαζόμενοι άρχισαν να ανακαλούν απο τα Σοβιέτ τους εσερομενσεβίκους και να τους αντικαθιστούν με μπολσεβίκους. Ο Λένιν βλέποντας αυτή την γιγάντια άνοδο του μαζικού κινήματος, πρότεινε ξανά στους εσέρους και στους μενσεβίκους να πάρουν τα Σοβιέτ την εξουσία στα χέρια τους. Οι εσερομενσεβίκοι απέκρουσαν αυτή την τελευταία ευκαιρία να περάσει η εξουσία στα Σοβιέτ ειρηνικά και συνέχιζαν να υποστηρίζουν την κυβέρνηση Κερένσκι. Μοναδική διέξοδος ήταν η βίαιη ανατροπή της Πκ και η επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αρχισαν οι καθαιρέσεις διοικήσεων των εργοστασίων και η ανάληψη της διεύθυνσης απο τους εργάτες, οι αγρότες καταλάμβαναν την γή και άρχισαν να την μοιράζουν μεταξύ τους, οι στρατιώτες ξήλωναν τους αντιδραστικούς διοικητές και στην θέση τους εξέλεγαν καινούργιους. Οι αποφάσεις των στρατιωτών ήταν αρνητικές για την συνέχιση του πολέμου. Κατάσταση επαναστατική !! Σε αυτή την χρονική στιγμή ο Λένιν γράφει το “Κράτος και Επανάσταση” που ήταν ένα προγραμματικό ντοκουμέντο για τα ζητήματα οργάνωσης και οικοδόμησης του κράτους νέου τύπου.  Ολοι οι Κερένσκηδες ... και τότε και τώρα ... δεν είχαν, ούτε έχουν κανέναν ενδοιασμό για το πως θα απαντούν στο δίλημμα ... με την εξουσία του λαού ή με την εξουσία των εκμεταλλευτών !!! Ξέρουν αυτοί !!! Ομως τώρα ξέρουμε και εμείς. 

 

   # Ανάμεσα στις 12 με 14 Σεπτέμβρη ο Λένιν γράφει στην ΚΕ και στις επιτροπές του κόμματος στην Πετρούπολη και Μόσχα πως οι μπολσεβίκοι μπορούν και πρέπει να πάρουν την εξουσία ακριβώς τώρα. Οι μάζες εμπιστεύονται τους μπολσεβίκους και τα Σοβιέτ παίρνοντας την εξουσία θα ασχοληθούν με το κλείσιμο της δημοκρατικής ειρήνης, με την χωρίς αποζημίωση κατάσχεση της γης των τσιφλικάδων και την αποκατάσταση της ελευθερίας που καταπάτησε η κυβέρνηση. Ολα αυτά τα παλεύουν μόνο οι μπολσεβίκοι ... όλα αυτά θέλει ο λαός. Η αστική τάξη προετοιμάζει την παράδοση της Πετρούπολης στους Γερμανούς και μόνο η εξουσία των μπολσεβίκων μπορεί να ματαιώσει αυτά τα σχέδια. Οι συνθήκες για την οργάνωση της εξέγερσης είναι απόλυτα ώριμες. Σε αυτά τα γραμματά του ο Λένιν δίνει επίσης το οργανωτικό προσχέδιο της εξέγερσης. Απο την άλλη μεριά και η αντεπανάσταση δεν καθόταν με τα χέρια σταυρωμένα. Στην Πετρούπολη συγκέντρωναν Κοζάκους (όπως και στο Μίνσκ), την ίδια στιγμή που αποφάσισαν την απομάκρυνση της επαναστατικής φρουράς απο την πρωτεύουσα καθώς και μετακίνηση μονάδων στο μέτωπο με στόχο τον αφοπλισμό τμημάτων με μπολσεβίκικες διαθέσεις. Ο Κορνίλοφ (που θεωρητικά ήταν φυλακισμένος) βρισκόταν σε συνεχή επαφή με τους στρατηγούς και οργάνωναν το λεγόμενο δεύτερο πραξικόπημα της Προσωρινής κυβέρνησης. Στις 10 Οχτώβρη έγινε συνεδρίαση της ΚΕ με την εισήγηση να κάνει ο Λένιν (που είχε επιστρέψει μεταμφιεσμένος στην Πετρούπολη). Εκεί εξέθεσε τα δεδομένα της συγκυρίας: η εξέγερση του γερμανικού στόλου είναι εκδήλωση ωρίμανσης της επανάστασης στην Ευρώπη, υπάρχει ορατός κίνδυνος άμεσης ειρήνης ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές με στόχο την κατάπνιξη της επανάστασης στην Ρωσία, είναι αναμφισβήτητη η απόφαση της κυβέρνησης Κερένσκι να παραδώσει την Πετρούπολη στους γερμανούς, υπάρχει ανοιχτή προετοιμασία δεύτερου πραξικοπήματος Κορνίλοφ, η πλειοψηφία των Σοβιέτ έχει περάσει στο κόμμα, είναι σε εξέλιξη εξέγερση των αγροτών, οι πρόσφατες εκλογές στην Μόσχα δείχνουν την εμπιστοσύνη του λαού στους μπολσεβίκους. Ολα αυτά κάνουν την εξέγερση άμεσο καθήκον. Τώρα !! Το όργανο της εξέγερσης θα ήταν η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή (ΣΕΕ) (υπό την άμεση καθοδήγηση της ΚΕ) και θα καθοδηγούσε την δράση 200.000 ένοπλων εργατών της Κόκκινης Φρουράς καθώς και της επαναστατημένης φρουράς της Πετρούπολης και του στόλου της Βαλτικής. Στις 16 Οχτώβρη έγινε ευρεία σύσκεψη της ΚΕ η οποία προέβη στην τελική έγκριση της απόφασης της ΚΕ. Οσο αφορά τον ακριβή χρόνο της εκδήλωσης της εξέγερσης, η ΚΕ αποφάσισε πως θα ήταν πρίν την 25η Οχτώβρη (ημέρα του ΙΙ συνεδρίου των Σοβιέτ). Η εξέγερση άρχισε την 24η Οχτώβρη πριν την έναρξη του συνεδρίου. 

    # Ο πρωθυπουργός Κερένσκι, με αυτοκίνητο του Αμερικανού πρεσβευτή, κατάφερε να ξεφύγει – πολλοί λένε μεταμφιεσμένος σε γυναίκα !! Ο αμετανόητος ... συγκέντρωσε τμήματα κοζάκων (με επικεφαλής τον στρατηγό Κρασνόφ) και κινήθηκε ενάντια στην Πετρούπολη στις 28 Οχτώβρη του 1917 !!! Αυτή η ανταρσία στην Πετρούπολη καταπνίγηκε την ίδια μέρα απο την Κόκκινη Φρουρά. Την 31 Οχτώβρη συντρίφτηκαν στο Πούλκοβο οι κοζάκοι του Κρασνόφ με νίκη της Κόκκινης Φρουράς των εργατών.

    # Ο Κερένσκι πέθανε το 1970 ... στις ΗΠΑ !!!

    # Ο “Μεσσίας” του λαού που “έδιωξε” τον τσάρο ... συνεργάσθηκε με τους πάντες για να καταπνίξει τον λαό.