Ψηφίζοντας το μνημόνιο ΙΙΙ

 Ψηφίζοντας το μνημόνιο ΙΙΙ

Ξανά στις οθόνες σας, επειδή εσείς (δεν) το ζητήσατε, με δημοψήφισμα

Καλορίζικο! Και με το αριστερό, για να μας μπει όλο και ως το τέλος. Να ζήσουμε να το χαιρόμαστε, και να μας πεθαίνει. Και να συγκρίνουμε με πινακάκια τις μεγάλες διαφορές του από τα προηγούμενα –όπως κάναμε με τις προτάσεις, στο δημοψήφισμα. Αυτό πχ πέρασε με αριθμό-ρεκόρ ψήφων, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο. Είδες τι σου είναι η εθνική συναίνεση; Είδες η αριστερά;

Και αφού μιλάμε για μικροδιαφορές και διαφοροποιήσεις, αξίζει να σταθούμε στον παναγιώτη λαφαζάνη. Που δεν κιότεψε ποτέ στα δύσκολα και σε όλες τις κρίσιμες στιγμές φώναξε «παρών». Αλλά δεν έμεινε ούτε σε αυτό συνεπές το ρεύμα του. Και χώρισε τα ψηφαλάκια, όπως (λένε πως) έκαναν οι εαμίτες παππούδες με το πασόκ και το κόμμα στις εκλογές, μεταξύ του «ναι» και του «παρών», για να μη χάσει η κυβέρνηση τη δεδηλωμένη και για να πάρουν το χρυσό βατόμουρο σκηνοθεσίας. Απέφυγαν τουλάχιστον το ρεζιλίκι της κασιμάτη, της ξουρλίδου, κτλ, που έπαθαν «ψαριανό» και προσήλθαν στο τέλος για να ψηφίσουν. Στην τουαλέτα είχε ουρά...

Οι μαοϊκοί της κοε στάηκαν στο ύψος της ραχήλ και του γιάνη βαρουφάκη (που προτίμησε τα φιστίκια της αίγινας από το αλμυρό φιστίκι της βουλής) κι απλώς απείχαν. Έβγαλαν μάλιστα και μια ανακοίνωση, όπου μιλούσαν για αντιμνημονιακό κίνημα (!) και την ηθική που θα πρέπει να συναντήσει ξανά την πολιτική (ουάου).

Η τζάκρη αποδεικνύει ότι είναι μεγάλη παίκτρια και συνεχίζει το άχαστο μνημονιακό σερί της, με το 4 στα 4. Ο στάθης παναγούλης, που θα περίμενε με κρεμάλες όλους τους μνημονιακούς, μπορεί να στήσει τώρα μία και για τον εαυτό του. Ο αναρχικός διαμαντόπουλος είπε επίσης ναι και μας δίνει ραντεβού στα γουναράδικα. Ο μίμης ανδρουλάκης έχασε το δικό του σερί, αλλά τιτίβισε κάτι για τους επώδυνους συμβιβασμούς και το μπρεστ-λιτόφσκ! Και οι ιδιωτικοποιήσεις του ταιπεδ μπορεί να είναι κάτι σαν τη νεπ, που δίνει κίνητρα στους ιδιώτες για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Εξάλλου εγώ πιστεύω το βίτσα και το βούτση, που λένε ότι πάμε σε μία πολύ καλή συμφωνία. Κερδάμε σύντροφοι! Ήσυχα μόνο, μην το πάρουν χαμπάρι οι γερμανοί και μας την ακυρώσουν (και γελάμε μετά δύο χρόνια).

Και η νάντια βαλαβάνη ανοίγει ένα λεξικό στο «ταυ» (μιας και είπαμε ταιπεδ) να δει, λίγο πριν το λήμμα «τσίπρας», τι σημαίνει τσίπα, ακούγοντας χατζηφραγκέτα. Δεν έχεις τσίπα τσίπρα.

Ο καμμένος είπε πως οι ανελ ψηφίζουν με μισή καρδιά, επειδή φοβούνται τον εμφύλιο κι όχι το γκρέξιτ (ή για τις θεσούλες τους και τα προνόμια των εφοπλιστών, όπως λεν οι κακοπροαίρετοι). Και θα έπαιρνα όρκο ότι είπε τα collaterals, κωλάντερα. Όσο για το χαϊκάλη, θυμήθηκε μάλλον το ρόλο του σεβαστιανού «στου κουτιού τα παραμύθια» (ο σεβαστιανός διηγείται στη γραμμή του σι –δηλ του «ναι»), όπου πρωταγωνιστούσε με το ρούχλα κοντογιαννίδη, που τον ξαναβρήκε στο ίδιο κόμμα, για ένα φεγγάρι. Και πρέπει να το συνέδεσε με τους στίχους από το «κάποιος με φώναξε σεμπάστιαν».

Κατάρα, κατάρα, σε αυτό το ταξίδι, που φέρνει μνημόνια.

Όχι, όχι, ναι... Και τελικά ναι.

Κατά τα άλλα, ο κόουτς τσίπρας βγήκε σαν σε συνέντευξη μετά από ήττα (μα γιατί; αφού είναι καλή η συμρωνία) να πει ότι παλέψαμε σα λιοντάρια, αλλά τον ήπιαμε. Προχωρήσαμε όμως πιο πολύ από κάθε άλλο. Και προκριματικά ομίλων, μπορώ να σου πω.

Ενώ ο τσακαλώτος, που δεν προσέχει που βάζει την υπογραφή του και το πουλί του (αν κι αυτά τα δύο βασικά ταυτίζονται), κακοποίησε τα ελληνικά και τα νεύρα των φίλων της μπάρτσα, με τα ονόματα που μπέρδευε, για να του τα σφυρίξει στο τέλος η αλέκα. Νομίζω πως θα έπρεπε να απαγορευτούν κι από τον κανονισμό της βουλής τα ποδοσφαιρικά αστειάκια, σε όποιον δεν έχει αχτιφαριστεί πρώτα από την αλέκα.

Η πολιτική απάτη (οπορτουνισμός, δηλ καιροσκοπία και τυχοδιωκτισμός, όπως είπε σωστά και ο γγ στην ομιλία του) πάει σύννεφο. Οι συριζαίοι πχ παν να πλασάρουν ως δική τους κατάκτηση τη μικρή φορολογική επιβάρυνση στους εφοπλιστές, ενώ οι γερμανοί είναι που επέμειναν ως το τέλος σε αυτό το σημείο. Πανηγυρίζουν για το αναπτυξιακό πρόγραμμα και την αναφορά στην αναδιάρθρωση του χρέους, χωρίς να ισχύει κάτι από τα δύο στην πραγματικότητα (μέχρι τώρα τουλάχιστον). Βάφτισαν (η υιοθέτησαν την ορολογία) αναπτυξιακό οτιδήποτε ωφελεί τα κέρδη των μονοπωλίων, και υφεσιακό κάθε τι που αγγίζει τα προνόμιά τους. Και βγαίνουν με θράσος να πουν ότι τα μέτρα είναι σκληρά, αλλά δεν κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό, την ίδια στιγμή που τσαλαπατούν σε χρόνο ρεκόρ την ετυμηγορία του στο δημοψήφισμα.

Στο σημερινό ρίζο εν τω μεταξύ ο βαγενάς παρομοιάζει την ανταρσυα α. με απατημένη σύζυγο και β. με ουρά σαύρας, που συνεχίζει να κινείται, αν και κόπηκε από το κορμί της. Ναι αλλά το βασικό είναι ότι πάντα χρειάζεται ένα κορμί, για να στηθεί το καινούριο ανάχωμα. Κι ίσως χτες τα ξημερώματα να είχαμε την ανεπίσημη ιδρυτική του πράξη. Φαντάζεσαι όμως την προεδρίνα ζωή να παίζει ενεργό ρόλο σε αυτό;

Υγ: όλα τα λεφτά η πρωινή τηλεοπτική εμφάνιση του ζαριανόπουλου στο σκάι.