Οι φερετζέδες έπεσαν

 Οι φερετζέδες έπεσαν

Μετά από 17 ώρες «διαπραγματεύσεων» οι ηγέτες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης κατέληξαν σε ταπεινωτική για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό συμφωνία.

Πρόκειται για νέο επαχθέστερο μνημόνιο, που επανεγκαθιδρύει και επεκτείνει την τροϊκανή κηδεμονία και τον κοινωνικό εξανδραποδισμό και διατηρεί τη χώρα σε καθεστώς αποικίας χρέους τής υπό γερμανική κηδεμονία Ε.Ε.!

Πρώτοι έσπευσαν να ανακοινώσουν στο Twitter την τραγική κατάληξη των «διαπραγματεύσεων» οι πρωθυπουργοί του Βελγίου και του Λουξεμβούργου, αλλά και ο κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος! Η επίσημη επιβεβαίωση ήρθε από τον ίδιο τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, μέσω twitter.

Ως «μεγάλα αγκάθια» παρουσιάζονταν, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, ο ρόλος του ΔΝΤ και η εξωφρενική νεοαποικιακή απαίτηση της τρόικας για δημιουργία στο Λουξεμβούργο Ταμείου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας της χώρας προς αποπληρωμή του χρέους.

Κι όλα αυτά την ώρα που κατά τη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων» χιλιάδες χρήστες του twitter ανά την υφήλιο τόνιζαν ότι οι τροϊκανές απαιτήσεις συνιστούν πραξικόπημα της ΕΕ (#thisisacoup) και καλούσαν τον Αλέξη Τσίπρα να αποχωρήσει από την εξευτελιστική διαδικασία τής δήθεν διαπραγμάτευσης!

Τούτες τις ώρες έγινε φανερό με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι μέσα στην λυκοσυμμαχία της ευρωζώνης δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης πολιτικής με αντιυφεσιακό και φιλολαϊκό πρόσωπο.

Ο ελληνικός λαός δεν θα πρέπει να απογοητευθεί από αυτήν την εξέλιξη. Αντίθετα πρέπει να πεισμώσει, όπως έκανε με το δημοψήφισμα και τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις που προηγήθηκαν ανά τη χώρα, για ένα «ΟΧΙ» μέχρι τέλους! Ένα «ΟΧΙ» σε σύγκρουση με τα μνημόνια, τον νεοφιλελευθερισμό και την λιτότητα που μέσα στην ευρωζώνη είναι θεσμοποιημένα!

Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, η πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία στη χώρα σε θέση μάχης θα συνεχίσουν τον αγώνα για να μην περάσουν τα νέα υφεσιακά - αντιλαϊκά μέτρα και να έρθουν στο προσκήνιο ξανά τα λαϊκά αιτήματα, που διαμορφώθηκαν μέσα στους κοινωνικούς αγώνες όλα τα προηγούμενα χρόνια για την πλήρη κατάργηση των μνημονίων, για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την εθνικοποίηση των τραπεζών, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. 

Δύσκολοι καιροί για αριστερές πλατφόρμες...

Και όμως, το παραπάνω κείμενο δεν δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη ούτε γράφτηκε από κάποιον αμετανόητο κουκουέ. Δημοσιεύθηκε στον ιστοτόπο iskra.gr και συνιστά την αντίδραση της Αριστερής Πλατφόρμας (συνιστώσας του ΣυΡιζΑ, στην οποία ανήκει ο υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης) στην συμφωνία που υπέγραψε σήμερα τα ξημερώματα η κυβέρνηση με τους "θεσμούς".

Εκείνο που δεν λέει (και ούτε πρόκειται ποτέ να πει) η Αριστερή Πλατφόρμα, είναι πως για όλα τούτα είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ εδώ και πολλούς μήνες. Οι "απολιθωμένοι" κουκουέδες δεν περίμεναν την συμφωνία για να διαπιστώσουν ότι "μέσα στην λυκοσυμμαχία της ευρωζώνης δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης πολιτικής με αντιυφεσιακό και φιλολαϊκό πρόσωπο". Όσο κι αν ο Λαζόπουλος επιμένει πως το ΚΚΕ κάνει αβάντα στην δεξιά, είναι οι "κολλημένοι" κουκουέδες που εδώ και μήνες διαλαλούν (με τον γνωστό, "ξύλινο" λόγο τους) πως έρχεται νέο μνημόνιο, πολύ πιο σκληρό από τα προηγούμενα.

Θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε πολλά για τις εξελίξεις. Προσωρινώς, όμως, θα περιοριστώ σε μερικές επιγραμματικές διαπιστώσεις:

(α) Οι φερετζέδες έπεσαν οριστικά και αμετάκλητα. Τα παραμύθια περί Ευρώπης που αλλάζει και περί ελπίδας που έρχεται μπορούν πλέον να πάνε άνετα να πάρουν την θέση τους δίπλα σ' εκείνα για τον Αη-Βασίλη. Κάπου εκεί, μπορεί να βολευτεί και η Αριστερή Πλατφόρμα, αν επιμένει πως με την ύπαρξή της και την δράση της μπορεί "από μέσα" να στρίψει αριστερά το αστικό καράβι τού ΣυΡιζΑ.

(β) Μπορούμε να αισθανόμαστε δικαιωμένοι όλοι όσοι, τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές τού περασμένου Γενάρη, αρνηθήκαμε να φάμε την φόλα τού "πρώτη φορά αριστερά" και αποστραφήκαμε με βδελυγμία την πρό(σ)κληση για στήριξη μιας "κυβέρνησης της αριστεράς", επιμένοντας πως όλη αυτή η δήθεν ανατροπή στα πολιτικά πράγματα της χώρας δεν συνιστούσε παρά μια ντρίμπλα τής αστικής εξουσίας για να εμποδίσει την παραπέρα ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων.

(γ) Αποδείχθηκε πως πράγματι ξέραμε τι λέγαμε όσοι επιμέναμε ότι η χώρα όχι μόνο θα παρέμενε στην ευρωζώνη αλλά και θα αποδεχόταν την σύναψη νέων μνημονίων, δημιουργώντας για τους πολίτες της ένα μέλλον πολύ πιο σκοτεινό από το ζοφερό παρόν και το μαύρο παρελθόν. Μάλιστα δε, το υποστηρίζαμε και το τεκμηριώναμε με τέτοια νηφαλιότητα ώστε συχνά καταντούσαμε εκνευριστικοί. Και το ξέραμε όχι επειδή είχαμε "άνωθεν πληροφόρηση" ή "θεία φώτιση" αλλά επειδή είχαμε θεωρητικό υπόβαθρο (ας είναι καλά οι παρακαταθήκες τού παππού Κάρολου και του θείου Βλαδίμηρου), διαλεκτική γνώση τής ιστορίας και. κυρίως, ενεργό μυαλό για να συνδυάσει τα δυο προηγούμενα και να καταλήξει σε σωστά συμπεράσματα.

"Διπλό όχι από Τσίπρα..." (Προφανώς, η σημερινή Αυγή κυκλοφόρησε νωρίτερα απ' ό,τι έπρεπε)

Υστερόγραφο: Λίγο νωρίτερα, άκουσα την ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια, όπου ο Θύμιος Καλαμούκης εξέφραζε την αηδία και την οργή του για την αποδοχή τής συμφωνίας εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Προσωπικά, δεν αισθάνομαι ούτε αηδία ούτε οργή. Τέτοια συναισθήματα ταιριάζουν σε εξαπατημένους κι εμένα δεν με εξαπάτησε κανείς. Και χτες και σήμερα, το ίδιο πράγμα πιστεύω: αυτό το αστικό οικοδόμημα δεν πρόκειται να βελτιωθεί, όσους διαχειριστές κι αν αλλάξουμε. Θέλει γκρέμισμα και χτίσιμο απ' την αρχή. Όσοι επιμένουν να πιστεύουν το αντίθετο, να ετοιμάζονται για περισσότερες εξαπατήσεις στην ζωή τους.