Πολιτική αλητεία

 Πολιτική αλητεία

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πολιτικός καιροσκοπισμός από τις μνημονιακές κωλοτούμπες του σύριζα. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη για τις ευρύτερες μάζες σχετικά με το τι είναι και πού οδηγεί ο οπορτουνισμός. Δεν υπάρχει χειρότερη αυταπάτη από το ότι υπάρχει διαπάλη στο εσωτερικό του σύριζα, που μπορεί να αλλάξει από μέσα, όπως άλλωστε και η εε σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Κανένα μαύρο μέτωπο παλαιομνημονιακών δε θα μπορούσε να περάσει αυτά τα μέτρα χωρίς να υπογράψει ταυτόχρονα το πολιτικό του τέλος. Πολύ λίγα αστικά καθίκια θα είχαν το θράσος να μιλάνε για εθνική κυριαρχία (που γλίτωσε!) ενώ μας επιβάλλουν την επιστροφή της τρόικα και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, με ένα ενισχυμένο και πολύ χειρότερο ΤΑΙΠΕΔ (επίσης να τονίσουμε πως καταφέραμε να μην έρθει ευρωστρατός για την επιβολή της τάξης). Μόνο αστικά πολιτικά παχύδερμα θα ήταν τόσο προκλητικά, ώστε να ισχυριστούν ότι από αύριο ξεκινάνε τον πόλεμο ενάντια στην ολιγαρχία. Σήμερα προφανώς τους καθόμαστε για ένα αποχαιρετιστήριο πήδημα, να έχουν κάτι να θυμούνται πριν από τη μάχη. Το σεξ εξάλλου θέλει τουλάχιστον δύο. Δεν είναι δηλ μονομερής ενέργεια, σαν αυτές που (δεν) έκανε ο σύριζα και καλείται τώρα να τις πάρει πίσω.

Νδ, πασόκ, συνασπισμός, ψηφίζουνε μνημόνια πληρώνει ο λαός. Αλλά ποιος άλλος θα μπορούσε να δέσει το λαό χειροπόδαρα, αφού πρώτα το νανούρισε με γλυκές αυταπάτες περί δημοκρατίας και μιας ευρώπης που αλλάζει; Ποιος άλλος θα υπέγραφε την αποπολιτικοποίηση του δημοσίου, που παραπέμπει εμμέσως στην κατάργηση του συνδικαλισμού κι ένα είδος ιδιώνυμου; Ποιος θα είχε απέναντι τον ολάντ να το φτύνει κατάμουτρα («εάν έβγαινε η ελλάδα από την ευρωζώνη, θα χάναμε τα χρήματα που της είχαμε δανείσει») και θα σκουπιζόταν απαθής, κοιτάζοντας ψηλά να δει αν ψιχαλίζει;

Και για να έχουμε καλό ερώτημα: Πόσο τοις εκατό αυτού του μνημονίου είναι τοξικό και πόσο θα υλοποιούσαμε από μόνοι μας; Και γιατί δεν μπαίνει σε δημοψήφισμα και αυτή η συμφωνία; Είναι δηλαδή εντός της λαϊκής ετυμηγορίας και της εντολής του τελευταίου δημοψηφίσματος;

Ο ένας βγαίνει χειρότερος και πιο υποτακτικός από τον άλλον. Ο φίλης βρήκε μέρα να μιλήσει για συμπόρευση της ζωής (που διαχωρίζει τη θέση της, για να διασώσει την καριέρα της) με τη χρυσή αυγή, δίνοντας νέα διάσταση στον ορισμό του πολιτικού παχύδερμου. Ο κατρούγκαλος χάνει την αίσθηση της ξεφτίλας, λέγοντας πως η ευρώπη θα αλλάξει, όταν αλλάξουν σε όλες τις χώρες οι κυβερνήσεις τους –πού είσαι νιότη που έδειχνες πως θα γινόσουν άλλος. Και η ραχήλ βρίσκει ευκαιρία να τους γλεντήσει και να μιλήσει για δεύτερη βάρκιζα! Βγαίνει από «αριστερά» η βουλευτής που δεν είχε ψηφίσει καν την ιθαγένεια...

Πώς το έλεγε ο σύζυγος της προέδρου ζωής; Ο τσίπρας και η κυβέρνηση έχουν κάτι αρχ... να, από εδώ ως τη σιγκαπούρη. Ε τώρα, έχουν... είναι... δε θα τα χαλάσουμε τώρα για ένα ρήμα, ε;

Οι ροζ οπορτουνιστές αποδείχτηκαν «μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά», που έπεσαν πάνω στην εργατιά, αλλά ντύθηκαν φλαμίνγκο για να ξεγελάσουν τον κόσμο. Και άντε μετά να αποδείξεις πως είναι ελέφαντες (δηλ πολιτικά παχύδερμα). Μα αφού είναι φλαμίνγκο, σου λέει ο άλλος.

Αν και εγώ πιστεύω πως φταίει για όλα το κκε που δε συνεργάστηκε στην «αριστερή κυβέρνηση» να κρατήσει τα μπόσικα. Και ο λαός που δεν ξεσηκώθηκε να την ωθήσει προς τα αριστερά.

Υπάρχει βέβαια και το αριστερό ρεύμα του λαφαζάνη. Με το μαλακό όμως παιδιά το «παρών», (το λεβέντικο, το δημαρίσιο), για να μην πέσει η καλύτερη κυβέρνηση που είχαμε ποτέ. Και να ετοιμάζεται η μισή (;) ανταρσυα για της βουλής τα έδρανα, αφού υποδεχτεί το 4% του «παλιού, καλού σύριζα». Η προπαρασκευή του νέου αναχώματος συνεχίζεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Κι αν έχει ρόλο κι η ζωή σε αυτό; Λες...;

Η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση στη βουλή ένα μόνο νομοσχέδιο, με ένα μόλις άρθρο, για τη σημειολογία του πράγματος (με τον ίδιο τρόπο που θα καταργούσε, στα λόγια και μόνο εκεί, τα μνημόνια). Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος για να μπει το κερασάκι σε μια μεγάλη νίκη της δημοκρατίας (που όντως θριαμβεύει, αλλά η αστική δημοκρατία, και τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετεί). Και για να μη μείνει παρά ελάχιστος χρόνος για την οργάνωση της αντίστασης, και την καταπολέμηση του κυβερνητικού δηλητήριου στις παραλυμένες ταξικές συνειδήσεις.

Μα εγώ αρνούμαι να πεθάνω

Κι υπόσχομαι κάτι να κάνω

Τώρα είναι καιρός...

Έχει ανακοινωθεί ήδη συλλαλητήριο του παμε για το απόγευμα της τετάρτης, στην ομόνοια. Πιστεύω πως μες στη μέρα θα υπάρξουν κι άλλες ανακοινώσεις. Δε γίνεται να περάσει κοτζάμ μνημόνιο ΙΙΙ, χωρίς ούτε μία απεργία..

Υστερόγραφο

Ποια μισά ρε πάνο, ο άνθρωπος υπερκάλυψε το πλάνο.

Αλλά ας μην τον αδικούμε. Όντως μόνο τα μισά έκανε. Αλλά ποιο από τα δύο μισά, το δεξί ή το αριστερό; Βρείτε και κερδίστε...