Μου ταιριάζεις, σου ταιριάζω

 Μου ταιριάζεις, σου ταιριάζω

-Δηλ πού διαφέρει ένας Λαφαζάνης από το Κουκουέ;

Με ρώτησε ο σύναδελφος, προσπαθώντας άθελά του να με αφήσει στον τόπο. Για να προχωρήσει, με τη βοήθεια ενός άγριου βλέμματος, σε διορθωτική, συμπληρωματική δήλωση: αφού η πρότασή του υπερκαλύπτεται από το Κουκουέ.

Υπερκαλύπτεται... όπως λέμε πχ πως το σύμπαν υπερκαλύπτει την Ελλάδα, η πραγματικότητα τους πολιτικούς μας μικρόκοσμους, ή ο ωκεανός τα ερείπια της χαμένης Ατλαντίδας, που είναι ζήτημα αν υπήρξε ποτέ (κάτι σαν το σοσιαλισμό, για τους αριστερούς αντισοβιετικής κοπής –που είναι αντίφαση εν τοις όροις) και της Παγγαίας, που είναι κάτι σαν την παναριστερά που διασπάστηκε.

Αλλά το προηγούμενο δεν έμεινε ατιμώρητο κι απαντήθηκε με το ίδιο νόμισμα. Εξάλλου η αλλαγή νομίσματος (αντί της αλλαγής συστήματος) δεν είναι παρά η άλλη όψη του νομίσματος της αστικής κυριαρχίας.

-Και γιατί δε ρωτάς ποια είναι η διαφορά της ΝΔ με το Ποτάμι;

-Ε αυτοί κυβερνούσαν τόσα χρόνια ρε συ, οι άλλοι έχουν νέα πρόσωπα.

Και σε πολύ καλή, γυαλιστερή, τηλεοπτική συσκεαυσία. Στις μέρες μας άλλωστε, το περιτύλιγμα μετράει.

Αλλά ας επεκτείνουμε το αρχικό ερώτημα.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Πράσινων και Βένετων; Γιατί δε φτιάχνουν έναν ενιαίο φορέα που θα στεγάσει πολιτικά το «ναι» στο δημοψήφισμα και το μέτωπο «μένουμε Ευρώπη»;

Ποιες είναι οι συγκλονιστικές κι αγεφύρωτες διαφορές του αριστερού και του δεξιού μνημονίου; Ή μεταξύ του διαβόητου μέιλ Χαρδούβελη και της ελληνικής πρότασης με τις 47+8 σελίδες (με τις οποίες, για να μην ξεχνιόμαστε, συμφωνούσαν και οι βουλευτές της Λαϊκής Ενότητας); Γιατί δε φτιάχνουν όλοι μαζί ένα μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό; Γιατί δε συνεργάζονται;

Από το Ποντίκι

Πώς κρατιέται και δε ξεσπά σε γέλια η Φώφη, όταν μιλάει για τη δημιουργία ενός πόλου μεταξύ της Νδ και του Σύριζα; Πού ακριβώς υπάρχει αυτός ο χώρος, στον παρόντα χωροχρόνο, για να τον καταλάβει; Και ποιες είναι οι διαφορές του πολυάριθμου κινήματός της από το Πασόκ της νέας εποχής; Δε νιώθει λίγο σαν την Τζένη Καρέζη στο «δεσποινίς Διευθυντής», όταν βλέπει την κοινοβουλευτική ομάδα του Σύριζα; (Μπα; Σκοντάψαμε σε γνωστές φυσιογνωμίες...).

Γιατί δεν τα βρίσκουν επιτέλους; Γιατί δε συνεργάζονται;

Ποια είναι η ουσιαστική διαφορά του Λεβέντη από άλλους αρχηγούς αστικών κομμάτων; Καμία απολύτως. Απλά οι υπόλοιποι είναι τελευταία ακόμα πιο γραφικοί από την Ένωση Κεντρώων. Τι έχουν να χωρίσουν λοιπόν; Γιατί δε συνεργάζονται; Γιατί δεν ενώνονται;

Ποια είναι η σχέση της πρώτης φοράς με τις συνέχειές της (τα αποκαλούμενα σίκουελ); Άραγε τι σηματοδοτεί η δημόσια διαφοροποίηση του Λαϊκού Στρώματος από την τοποθέτηση του ΓΓ ότι τα σίκουελ είναι συνήθως χειρότερα από τις πρώτες φορές; Τι είδους κινηματογράφο βλέπει ο ποιοτικός Λαφαζάνης στον ελεύθερο χρόνο του; Και ποια η σχέση του με το (λαϊκό) κίνημα του σοσιαλιστικού σουρεαλισμού;

Σε τι διαφέρουν Σύριζα και ΛαΕ; Πόσο έγκαιρα φρόνισε να διαφοροποιηθεί ο ΠιΛαφ; Όμως, Παναγιώτη, μην μπερδεύεσαι. Όπως έλεγε και μια αφίσα σας, ο Σύριζα είσαι Εσύ! Γιατί λοιπόν δε συνεργάζονται; Γιατί δε ενώνονται;

Ποιες είναι οι αγεφύρωτες διαφορές του Αλαβάνου που συνεργάστηκε με την Ανταρσυα το Γενάρη, με τον Αλαβάνο που τα βρήκε τώρα σε λίγα λεπτά με το Λαφαζάνη; Έχει διπολική διαταραχή; Γιατί δε συνεργάζεται μεταξύ του; Γιατί δεν τα βρίσκει επιτέλους;

Σε τι διαφέρουν όλα αυτά από την πρόταση του παλιού Σύριζα για το αντιμνημονιακό μέτωπο;

Και σε τι διαφέρει το Σαν Σίρο από το Τζουζέπε Μεάτσα; (Στο ένα παίζει η Ίντερ και στο άλλο η Μίλαν, όπως είχε πει κάποτε ένας πρόεδρος της ΑΕΚ). Ρητορικά τα ερωτήματα.

Αν και το ευρύ, ενωτικό πνεύμα μπορεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να ευοδωθεί τελικά η συνεργασία τους, όλων ή έστω των περισσότερων (ακόμα και οι τροτσκιστές του Σεκ, που είχε αναχθεί το τελευταίο διάστημα σε φάρο φωτεινότητας συγκριτικά με άλλους, δεν προβάλλουν και πολύ ισχυρή άρνηση στις ενωτικές προτάσεις). Κι αν κάποιος χρειάζεται ιδεολογικό άλλοθι, μπορεί να ξεθάψει το επιχείρημα του Λένιν για τη συνεργασία και με τον πιο αμφίβολο, τον πιο αμφιταλαντευόμενο σύμμαχο. Προφανώς όμως ο Βλαδίμηρος δεν είχε υπόψη του πως αυτός ο σύμμαχος θα τραβάει αυτός προς τις θέσεις του τους εταίρους του, αντί να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, που δεν αρκούν να χαλάσουν μια ωραία ιστορία αγάπης.

Υπάρχει και μια γελοιογραφία, που αποδίδει τα πράγματα με το όνομά τους (αλλά δεν μπόρεσα να τη βρω για να την κοτσάρω) και απεικονίζει δύο εύσωμους λουόμενους πολιτικούς (μάλλον έναν δεξιό κι έναν σοσιαλδημοκράτη, με τον ένα να λέει στον άλλο πως οι τεράστιες πολιτικές τους διαφορές δεν μπορούν να φανούν τώρα, που φοράνε μαγιό.

Αν φορούσαν κοστούμι όμως; Μπορεί να υπήρχε κόκκινη γραβάτα, σαν του κυρ-Φώτη. Ή και καθόλου γραβάτα (αλά «πρώτη φορά αριστερά»), που βγήκε για να τυλιχτεί σα θηλιά γύρω από το λαιμό μας.

Και γιατί δε συμμετέχει το Κουκουέ σε αυτή την ιστορία των διερευνητικών; Να συναντηθεί να δουν τι θέλει ο καθένας;

Θέλετε μήπως σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας; Σύγκρουση με τα μονοπώλια και με τη μεγάλη ευρωπαϊκή ιδέα; Συγκρότηση λαϊκής συμμαχίας για την αλλαγή συστήματος (και όχι απλά του νομίσματος);

Όχι, ε; Ε, δε χάσαμε τίποτα να ρωτήσουμε, τουλάχιστον...

Και το δούλεμα συνεχίζεται...