Λίγη σοβαρότητα δε βλάπτει
Και ξαφνικά στην προχτεσινή συνέντευξη της προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου,
μετά από περίπου 2 ώρες εισήγηση, ήρθε η στιγμή της έκρηξης... Σε
ερώτηση δημοσιογράφου ακούγεται η λέξη «συμφωνία». Η αναφορά του έχει να
κάνει με τις διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης με τους εταίρους της
και την προετοιμασία που κάνουν από κοινού οι δύο πλευρές για τη νέα
συμφωνία - μνημόνιο. Τη λέξη «συμφωνία» έχει αναφέρει λίγη ώρα νωρίτερα ο
ίδιος ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, σε ομιλία του. Η Ζ.
Κωνσταντοπούλου όμως εξηγεί: Δεν μπορούμε - λέει - να μιλάμε για
συμφωνία. Αλλά για «αποτέλεσμα εκβιασμού των δανειστών» και ως τέτοιο -
εξηγείται η πρόεδρος. Αρα, δεν υπάρχει συμφωνία. Και τι υπάρχει; Υπάρχει
ένα προϊόν εκβιασμού που η κυβέρνηση το έφερε και το φέρνει στη Βουλή
για να ψηφιστεί, να γίνει νόμος του κράτους, να τσακίσει το λαό, να
ισοπεδώσει ό,τι έχει απομείνει από τα λαϊκά δικαιώματα. Αλλά η κυβέρνηση
- κατά τη Ζωή Κωνσταντοπούλου - δεν έχει συμφωνήσει με αυτό, άρα είναι
«αθώα του αίματος»... Για ποιο πράγμα, άραγε, προσπαθεί να πείσει η
πρόεδρος της Βουλής; Οτι η κυβέρνηση δεν έχει μερίδιο ευθύνης για τη
βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση που έχουν εξαπολύσει από κοινού με τους
εταίρους τους; `Η μήπως ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι διακοσμητικό
στοιχείο σε μια επιχείρηση εξαπάτησης του λαού; 'Η μήπως με λεκτικές
ακροβασίες, θεωρεί ότι μπορεί να χτίσει πολιτική καριέρα, εξαπατώντας το
λαό; Λίγη σοβαρότητα δε βλάπτει...
-- Η κυβέρνηση παρακαλάει να υπάρξει μνημόνιο με άγρια αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα όσο πιο γρήγορα γίνεται.
-- Οι της «Αριστερής Πλατφόρμας» χτίζουν νέες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις στους εργαζόμενους ότι λύση για το λαό είναι να πάμε σε εθνικό νόμισμα εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
-- Στη Βουλή, τα αντιλαϊκά νομοσχέδια των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχονται το ένα πίσω απ' το άλλο ως προϊόν απόλυτης συνειδητής επιλογής, συμφωνίας με ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Και όλα αυτά έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Ολοι τους δουλεύουν με στόχο την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την περίφημη «παραγωγική ανασυγκρότηση» της καπιταλιστικής οικονομίας που είχε θέσει ως στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμά του. Αυτό που η «Αριστερή Πλατφόρμα» και η πρόεδρος της Βουλής διαμαρτύρονται ότι εγκαταλείπει η κυβέρνηση.
* * *
Ειδικά το τελευταίο διάστημα, ο λαός γίνεται μάρτυρας ενός απίστευτου εμπαιγμού.
Ακούει τον πρωθυπουργό να λέει: Θα ψηφίσουμε μνημόνιο και μετά θα το
ανατρέψουμε. Ακούει τον Π. Λαφαζάνη να λέει ότι το μέλλον της χώρας
είναι στην καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής. Ακούει τη Ζωή
Κωνσταντοπούλου να λέει: Δεν είναι συμφωνία είναι εκβιασμός. Και τα λένε
αυτά όταν:-- Η κυβέρνηση παρακαλάει να υπάρξει μνημόνιο με άγρια αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα όσο πιο γρήγορα γίνεται.
-- Οι της «Αριστερής Πλατφόρμας» χτίζουν νέες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις στους εργαζόμενους ότι λύση για το λαό είναι να πάμε σε εθνικό νόμισμα εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
-- Στη Βουλή, τα αντιλαϊκά νομοσχέδια των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχονται το ένα πίσω απ' το άλλο ως προϊόν απόλυτης συνειδητής επιλογής, συμφωνίας με ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Και όλα αυτά έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Ολοι τους δουλεύουν με στόχο την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την περίφημη «παραγωγική ανασυγκρότηση» της καπιταλιστικής οικονομίας που είχε θέσει ως στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμά του. Αυτό που η «Αριστερή Πλατφόρμα» και η πρόεδρος της Βουλής διαμαρτύρονται ότι εγκαταλείπει η κυβέρνηση.
* * *
Ο μόνος εκβιασμός που υπάρχει είναι ο εκβιασμός σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων από τη συγκυβέρνηση
και τους συνεταίρους της στην Ευρωζώνη και αλλού. Ολοι τους παίζουν
παιχνίδια στις πλάτες του. Οι διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα
είναι σε πλήρη εξέλιξη. Ο κάθε Τσίπρας, Λαφαζάνης, η κάθε
Κωνσταντοπούλου, συμμετέχουν μέσα σε αυτό παζλ, ο καθένας εξυπηρετώντας
τμήματα του κεφαλαίου. Είναι γνωστό ότι πέφτουν κορμιά ανάμεσα στα
τμήματα του κεφαλαίου εντός και εκτός Ευρωζώνης, εντός και εκτός
Ελλάδας. Και προσπαθούν να πάρουν την καλύτερη θέση μέσα σε αυτήν τη
διαμάχη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κάποιοι τηρούν στάση αναμονής.
Κάποιοι ίσως έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Αυτό εκφράζεται και με τις
αντιπαραθέσεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και ακριβώς γι' αυτό ο λαός δεν έχει να
περιμένει τίποτα από λύσεις και πρόσωπα που είναι δεδομένο ότι
εξυπηρετούν μια πολιτική υπεράσπισης συμφερόντων αντίθετων απ' τα δικά
του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου