ΝΤΟΠΙΝΓΚ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Οι... ψίθυροι, η ΟΥΕΦΑ και η πραγματικότητα

ΝΤΟΠΙΝΓΚ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Οι... ψίθυροι, η ΟΥΕΦΑ και η πραγματικότητα

Αίσθηση είχε προκαλέσει η κατάθεση του Ζινεντίν Ζιντάν στη δίκη της Γιουβέντους για την υπόθεση της χορήγησης αναβολικών στους παίκτες της

Eurokinissi

Το ευχάριστο κλίμα στην Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου μετά την έναρξη των κορυφαίων διασυλλογικών διοργανώσεων στη «γηραιά ήπειρο», Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ, για τη φετινή περίοδο, χάλασε κάπως απότομα τη βδομάδα που πέρασε. Την ηρεμία και τη χαρά των υπευθύνων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου τάραξε ένα δημοσίευμα των «Sunday Times». Σύμφωνα με αυτό, έρευνα που διενεργήθηκε ανάμεσα σε παίκτες που αγωνίστηκαν στο Τσάμπιονς Λιγκ την πενταετία 2008 - 2013 αποκάλυψε πως περίπου το 7,7% των ποδοσφαιριστών που συμμετείχαν είχε κάνει χρήση αναβολικών. Οπως εξηγούσε το ρεπορτάζ της εφημερίδας, από εξέταση των αρμόδιων υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου σε 4.195 δείγματα ούρων που είχαν δοθεί από ποδοσφαιριστές το συγκεκριμένο διάστημα, σε 879 ανιχνεύθηκαν υψηλά ποσοστά τεστοστερόνης, ενώ σε 68 ανιχνεύθηκαν στεροειδείς ουσίες.

Οπως ήταν φυσικό, οι αποκαλύψεις των «Sunday Τimes» προκάλεσαν σάλο και φυσικά την αντίδραση της ΟΥΕΦΑ. Η τελευταία αντέκρουσε τα όσα αναφέρει το δημοσίευμα ενώ χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη έρευνα μη επιστημονική. Μάλιστα, σε επίσημη ανακοίνωση η ΟΥΕΦΑ αναφέρεται στο αξιόπιστο σύστημα αντιντόπινγκ που χρησιμοποιεί, ενώ ισχυρίζεται πως το ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο είναι σπάνιο. «Αυτή η μελέτη δεν παρουσιάζει καμία επιστημονική απόδειξη της παρουσίας ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο. Η UEFA χρησιμοποιεί ένα εξαιρετικό πρόγραμμα αντιντόπινγκ κοντρόλ, με περισσότερους από 2.000 ελέγχους το χρόνο. Εμφανίστηκαν μόλις δύο κρούσματα και αυτά λόγω χρήσης ναρκωτικών. Αυτό αποδεικνύει πόσο σπάνιο είναι το ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση.

Η εμπορευματοποίηση οδηγεί σε... σκοτεινά μονοπάτια

Η ΟΥΕΦΑ έτρεξε να διαψεύσει το ρεπορτάζ με τις αποκαλύψεις για χρήση αναβολικών στο πιο ακριβό ...προϊόν της, το Τσάμπιονς Λιγκ

Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ασχέτως με το πού κρύβεται η αλήθεια ανάμεσα στο δημοσίευμα και τις απόψεις της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας για... σπανιότητα του φαινομένου ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν κάποια ζητήματα που κανείς δεν μπορεί να τα περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Οπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο οι φωνές από παίκτες, προπονητές, ιατρικά επιτελεία για τα προβλήματα που προκαλούνται στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές, όπως κόπωσης, από τις πολλές υποχρεώσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι ουσιαστικά στην Ευρώπη η αγωνιστική περίοδος διαρκεί πλέον 11 μήνες, ως αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης του αθλήματος, αφού το κυνήγι του κέρδους δεν επιτρέπει μεγάλες περιόδους χωρίς να διεξάγεται η... κερδοφόρα παράσταση. Από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και την είσοδο της τηλεόρασης στο άθλημα, που αύξησε την εμπορικότητά του, με αποτέλεσμα την είσοδο των πολυεθνικών, τα πράγματα πλέον δεν είναι τα ίδια στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Από την άλλη, οι ίδιοι οι παίκτες, δεμένοι στα παχυλά συμβόλαια, είναι ουσιαστικά υποχρεωμένοι να βρίσκονται συνεχώς όχι μόνο... στις επάλξεις αλλά και σε υψηλό επίπεδο απόδοσης αφού η κατάκτηση της επιτυχίας, είτε σε ατομικό επίπεδο (για τον ίδιο τον παίκτη) είτε σε συλλογικό (για την ομάδα), είναι αυτοσκοπός καθώς αυτό επιβάλλουν οι λογικές των επιχειρηματιών, των πολυεθνικών, των χορηγών κ.τ.λ.

«Στο φυτό που πετάγαμε τα χάπια σιδήρου είμαι σίγουρος πως θα έχουν φυτρώσει βίδες», έγραψε στο βιβλίο του ο Γερμανός πρώην διεθνής τερματοφύλακας Χάραλντ Σουμάχερ

Και φυσικά, όπως έχουν δείξει παραδείγματα του παρελθόντος ή ακόμα και δηλώσεις παραδοχής απ' τους ίδιους τους αθλητές, ο δρόμος της χρήσης αναβολικών ήταν η ενδεικνυόμενη λύση για να νικηθεί η κούραση ή να κρατηθεί ψηλά η απόδοση. Το πώς πραγματικά έχει η κατάσταση φανερώνεται και από την περίφημη δήλωση του Γάλλου παίκτη Εμανουέλ Πετί, το 1999, ο οποίος είχε πει: «Αφήστε ελεύθερο το ντόπινγκ και μην το κυνηγάτε γιατί ουσιαστικά αυτό ζητάτε να κάνουν οι παίκτες με τόσα ματς που παίζουν».

Οι αποκαλύψεις που σοκάρουν

Μπορεί η ΟΥΕΦΑ στην ανακοίνωσή της να χαρακτηρίζει σπάνιο το φαινόμενο της χρήσης αναβολικών, βασιζόμενη ίσως και στο γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει περιστατικό επίσημης αποκάλυψης μαζικού ντοπαρίσματος στο άθλημα, ωστόσο μαρτυρίες και παραδείγματα του παρελθόντος κάθε άλλο παρά ισχυροποιούν την άποψη της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας.
Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η Γιουβέντους της τριετίας 1996 - '99. Λίγο μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, το 1996, ξέσπασε το σκάνδαλο με τη χορήγηση αναβολικών στους παίκτες, όπου στη σχετική δίκη που έγινε καταδικάστηκαν οι γιατροί της ιταλικής ομάδας, ωστόσο δεν υπήρξαν κυρώσεις για τον ίδιο το σύλλογο. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη δίκη αίσθηση προκάλεσαν τα όσα κατέθεσε ο σπουδαίος Γάλλος παίκτης και βαρύ πυροβολικό της ομάδας του Τορίνο εκείνη την εποχή Ζινεντίν Ζιντάν, ο οποίος παραδέχθηκε πως τους έκαναν ενέσεις ακόμη και στο ημίχρονο κάποιων αγώνων, χωρίς να ξέρει το φάρμακο. Σε μια άλλη περίπτωση, και πάλι στο ιταλικό ποδόσφαιρο, ο Αργεντινός αμυντικός Βερόν με θητεία στην Πάρμα το 2002, λίγα χρόνια μετά την υπόθεση της Γιουβέντους, είχε παραδεχθεί στην αυτοβιογραφία του ότι πριν από τους αγώνες οι γιατροί του έδιναν ένα κοκτέιλ φαρμάκων. «Δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν, ωστόσο πριν μπω στον αγωνιστικό χώρο πηδούσα τόσο ψηλά ώστε να φτάνω την οροφή των αποδυτηρίων». Και βέβαια παραδείγματα δεν υπάρχουν μόνο απ' την τελευταία 15ετία ή 20ετία αλλά από τις αρχές του '80, όταν άρχιζε σιγά σιγά το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο να πιάνεται όλο και περισσότερο στα δίχτυα της εμπορευματοποίησης.
Σε σχετικό βιβλίο ο Ιταλός άσος της δεκαετίας του '80 Μάρκο Ταρνέλι είχε παραδεχθεί πως τα αναβολικά ήταν το χόμπι της εποχής του για τους παίκτες. Στην ίδια περίοδο αναφέρεται και στο βιβλίο του, που προκάλεσε τους πρώτους... σεισμούς για το θέμα της χρήσης αναβολικών στο ποδόσφαιρο, ο Γερμανός πρώην τερματοφύλακας Χάραλντ Σουμάχερ. Μιλώντας για τη θητεία του στην Εθνική Γερμανίας, που έφθασε μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ 1986 στο Μεξικό, έδωσε ακριβείς λεπτομέρειες για τα χάπια και τις ενέσεις που τους έδινε το ιατρικό επιτελείο της ομάδας. Μάλιστα, αποκαλύπτει πως επειδή ο ίδιος ήταν της άποψης ότι τόσο πολλή... χημεία δεν χρειαζόταν, βρισκόταν σε κόντρα με τους γιατρούς της Εθνικής, ενώ κάποιοι παίκτες αναγκάζονταν να παίρνουν όλα αυτά τα σκευάσματα ακόμα και παρά τη θέλησή τους.

Η «νόσος των ποδοσφαιριστών»

Τα συγκεκριμένα παραδείγματα δεν είναι τα μοναδικά αφού στο φως της δημοσιότητας έχουν έρθει δεκάδες περιστατικά χρήσης αναβολικών σε ατομικό επίπεδο από παίκτες είτε με προτροπή του ιατρικού επιτελείου κάποιας ομάδας.
Την ίδια ώρα εκτός των όποιων αποκαλύψεων που γίνονται κατά καιρούς υπάρχουν και κάποια πιο επίσημα στοιχεία που προκαλούν σοκ. Οπως, για παράδειγμα, αυτά που μιλούν για αύξηση των κρουσμάτων της νόσου «Λου Γκέρινγκ», που παραλύει τα άκρα στις τάξεις των ποδοσφαιριστών. Τα κρούσματα είναι τόσο πολλά που ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο, κάνοντας τους ειδικούς τα τελευταία δύο χρόνια να έχουν δώσει το όνομα «νόσος των ποδοσφαιριστών». Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο στην Ιταλία την τελευταία 25ετία με αιτία τη συγκεκριμένη νόσο και τη λευχαιμία υπήρξαν 51 θάνατοι πρώην ποδοσφαιριστών.

ΜΠ. ΤΣ.