Το παλιό και το νέο

 Το παλιό και το νέο

  

 Το νέο και το παλιό ... το σκότος και το φώς !!! Αποκάλυψη !!! Ολοι είναι το νέο και το φώς ... κανένας το σκότος και το παλιό !!! Ολοι εκτός απ΄το ΚΚΕ ... που είναι το “ξύλινο”. Ετσι δεν λένε όλοι τους ... με ξύλινη επιμονή ?? Πάμε λοιπόν να αποκωδικοποιήσουμε το νέο και το παλιό ... αφού πριν συμφωνήσουμε πως ... σαν νέο θα εννοούμε το επαναστατικό ... και σαν παλιό το αντιδραστικό.

Η κότα γέννησε τ΄αυγό ... ή το αυγό την κότα ?? Δεν κάνω πλάκα.

    Ο ιδεατός άνθρωπος θα φτιάξει την ιδανική κοινωνία ή η ιδεατή κοινωνία τον ιδανικό άνθρωπο ?? Η συνείδηση-βούληση των ανθρώπων ορίζει την κοινωνική εξέλιξη (??) ... ή η κοινωνική εξέλιξη ορίζει την συνείδηση του ανθρώπου ?? Αυτό το ταξίδι στην ιστορία της φιλοσοφίας ξεκίνησε απο την ενστικτώδη ανάγκη του ανθρώπου, το ακατανόητο να το ταυτίσει με ιδεαλιστικά ανώτερες πνευματικές και θεικές δυνάμεις, την κίνηση της ιστορίας να την ταυτίσει με την ιστορία πεφωτισμένων και ηθικά ανώτερων αντιπροσώπων της θεικής δύναμης στο ανθρώπινο γένος. Αυτό μπορούσε τότε ... αυτό έκανε. Αργότερα κατάφερε περισσότερα απο αυτά που του επέβαλε ως τα τότε ο ιδεαλισμός των πεφωτισμένων αρχόντων-εκμεταλλευτών. Ηταν ο υλισμός.

     

   Στην “Κριτική της πολιτικής οικονομίας” ο Μάρξ διατυπώνει: “Στην κοινωνική παραγωγή της ζωής τους οι άνθρωποι έρχονται σε καθορισμένες, αναγκαίες, ανεξάρτητες απο την θελησή τους σχέσεις – σχέσεις παραγωγής που αντιστοιχούν σε μια καθορισμένη βαθμίδα ανάπτυξης των υλικών παραγωγικών τους δυνάμεων. Το σύνολο αυτών των σχέσεων παραγωγής αποτελεί την οικονομική διάρθρωση της κοινωνίας, την πραγματική βάση που πάνω της υψώνεται ένα νομικό και πολιτικό εποικοδόμημα και στην οποία αντιστοιχούν καθορισμένες μορφές κοινωνικής συνείδησης. Ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής καθορίζει το κοινωνικό, πολιτικό και πνευματικό προτσές της ζωής γενικά. Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που καθορίζει το Είναι τους, μα αντίθετα το κοινωνικό τους Ειναι τους καθορίζει την συνειδησή τους.” Αυτό ήταν ένα κρίσιμο σημείο στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης. Οι μάζες άρχισαν να σκέφτονται διαφορετικά. Συνεχίζει ο Μάρξ ... “Σε μια ορισμένη βαθμίδα της αναπτυξής τους οι υλικές παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας έρχονται σε αντίθεση με τις υπάρχουσες σχέσεις παραγωγής – ή οτι αποτελεί μονάχα την νομική έκφραση αυτού του πράγματος – με τις σχέσεις ιδιοκτησίας, μέσα στις οποίες είχαν κινηθεί ως τώρα. Απο μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων οι σχέσεις αυτές μεταβάλλονται σε δεσμά τους. Τότε έρχεται η εποχή της κοινωνικής επανάστασης. Με την αλλαγή της οικονομικής βάσης ανατρέπεται, με περισσότερο ή λιγότερο γρήγορους ρυθμούς, ολόκληρο το τεράστιο εποικοδόμημα. Οταν εξετάζουμε τέτοιες ανατροπές, πρέπει να κάνουμε πάντα διάκριση ανάμεσα στην υλική ανατροπή των οικονομικών όρων της παραγωγής, που μπορούμε να την διαπιστώσουμε με ακρίβεια φυσικών επιστημών, και στις νομικές, πολιτικές, θρησκευτικές, καλλιτεχνικές ή φιλοσοφικές, με δυό λόγια τις ιδεολογικές μορφές, με τις οποίες οι άνθρωποι αποκτούν συνείδηση αυτής της σύγκρουσης και παλεύουν ως την λύση της. Οπως δεν μπορούμε να κρίνουμε ένα άτομο απο την γνώμη που έχει το ίδιο για τον εαυτό του, άλλο τόσο δεν μπορούμε να κρίνουμε μια τέτοια εποχή ανατροπής απο τη συνειδησή της. Απεναντίας την συνείδηση αυτή πρέπει να την εξηγήσουμε απο τις αντιφάσεις της υλικής ζωής, απο την σύγκρουση που συντελείται ανάμεσα στις κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις και τις σχέσεις παραγωγής.” Την συνείδηση της κοινωνίας για τον εαυτό της, μας λέει ο Μάρξ, ούτε χρειάζεται ούτε ΜΠΟΡΟΥΜΕ να την κρίνουμε. Η συνείδηση που έχει η κοινωνία για τον εαυτό της τι ακριβώς είναι ?? Είναι το εφικτό ή το επίκαιρο – δηλαδή ο υποκειμενικός παράγοντας. Οταν μια επανάσταση αντικειμενικά μπορεί να γίνει ... αλλά η κοινωνία δεν την κάνει ... τότε η κοινωνία έχει βγάλει το συμπέρασμα για τον εαυτό της οτι δεν είναι εφικτή ή επίκαιρη η επανάσταση. Και δεν την κάνει. Και αυτό το γεγονός, μας λέει ο Μάρξ, δεν χρειάζεται να το κρίνουμε αλλά να το εξηγήσουμε με τους αντικειμενικούς νόμους της σύγκρουσης κοινωνικών παραγωγικών δυνάμεων και σχέσεων παραγωγής. Εκεί μέσα λοιπόν στις αντικειμενικές νομοτέλειες της κοινωνίας είναι κρυμμένες οι παραξενιές του εφικτού ή του επίκαιρου.

     

   Η αντικειμενική νομοτέλεια της καπιταλιστικής κοινωνίας ... εαν δεν προλάβει ο καπιταλισμός να καταστρέψει την ανθρώπινη κοινωνία ... είναι πως θα παραχωρήσει την θέση της στον ιστορικά επόμενο κοινωνικό σχηματισμό αργά ή γρήγορα. Αυτό κανένας δεν μπόρεσε ποτέ να το αρνηθεί. Κανένας σοβαρός απολογητής του καπιταλισμού ποτέ δεν προσπάθησε (εκτός απο κάτι λίγους φαιδρούς) να αποδείξει ... την αιωνιότητα του καπιταλισμού. Απο την άλλη πλευρά ο μαρξισμός ... απέδειξε πως ο καπιταλισμός αργά ή γρήγορα θα κλείσει τον ιστορικό του κύκλο και θα γίνει ένα κεφάλαιο της ιστορίας. Αλλά ο μαρξισμός δεν σταμάτησε εκεί. Μας απέδειξε πως αυτό που θα πάρει την θέση του καπιταλισμού ... δεν ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ να είναι ένα νέο εκμεταλλευτικό σύστημα ... παρά μόνο ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός. Δεν μπορεί να συμβεί ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Σε ότι αφορά λοιπόν την “σύντομη” ζωή του κάθε εργαζόμενου ... ή ο καπιταλισμός θα καταφέρνει να επιβιώνει βυθιζόμενος αδιάκοπα στην βαρβαρότητα των αδιεξόδων του (βάρβαρη απαξίωση της ανθρώπινης εργασίας και καταστροφή της εργατικής δύναμης για την εξασφάλιση του κέρδους, την ίδια στιγμή που το κέρδος προκύπτει μόνο απο την εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας – η επιδίωξη του κέρδους καταστρέφει το ίδιο το “εργαλείο” εξασφάλισης του κέρδους) ... ή η κίνηση της ιστορίας προς την νομοτελειακή της κατεύθυνση.

   Ο αντικειμενικός παράγοντας ... είναι η σκληρή αλήθεια της κοινωνικής εξέλιξης. Ο υποκειμενικός (το εφικτό ή το επίκαιρο) παράγοντας είναι το καθρέφτισμα του αντικειμενικού ... στα μυαλά των μελών της κοινωνίας. Το εφικτό ή το επίκαιρο όταν συμβαδίζει με το αναγκαίο τότε η κοινωνία ... έχει ελπίδες. Τότε η κατάσταση είναι επανασταστική. Οταν το εφικτό και το επίκαιρο πάει κόντρα στο αναγκαίο, τότε η κοινωνία ... έχει προβλήματα. Η κατάσταση είναι αντιδραστική. Τότε η επανάσταση δεν υλοποιείται, αναβάλλεται. Το αναγκαίο το καθορίζει η νομοτέλεια. Το εφικτό το καθορίζουν οι συσχετισμοί της ταξικής πάλης μέσα στην κοινωνία.

Οσοι “σπρώχνουν” το εφικτό μακρυά απ΄το αναγκαίο ... είναι το παλιό ... το αντιδραστικό. Οσοι “σπρώχνουν” το εφικτό να συναντήσει το αναγκαίο ... είναι το νέο ... το επαναστατικό.

 

   Κατά βάθος όλοι οι απολογητές και υπερασπιστές του καπιταλισμού έχουν “δεχτεί” τα μαρξιστικά διδάγματα και μάλιστα με αυτή την βάση ορίζουν την τακτική και στρατηγική τους. Αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να ασχοληθούν με τις αντικειμενικές νομοτέλειες (δεν τους βολεύει πουθενά) ... ρίχνοντας κάθε στιγμή όλα τα όπλα τους στην διαμόρφωση του ευνοικού για αυτούς υποκειμενικού παράγοντα. Ολοι κατά καιρούς είναι “επαναστάτες” (το νέο δηλαδή) και μάλιστα οι περισσότεροι απο αυτούς είναι και σοσιαλιστές. Κανένας και ποτέ δεν αυτοπροσδιορίζεται σαν αντιδραστικός. Ολοι αυτοί στα λόγια θέλουν να γκρεμίσουν τον καπιταλισμό ... αλλά μέχρι αυτό να γίνει εφικτό (έτσι λένε) ... κάνουν οτι μπορούν για να μην γίνει. Η αγωνία τους γίνεται τεράστια όταν υποψιάζονται πως ο τροχός της ιστορίας δεν μπορεί να σταματήσει.

 

   # Τα φασισταριά της ΧΑ. Είναι οι “επαναστάτες” (!!!) της υποδούλωσης των “κατώτερων” στον “ανώτερο” εκμεταλλευτή. Παρότι ο καπιταλισμός τους “θολώνει” τα απώτερα ονειρά τους για επιστροφή στην φεουδαρχία και στην αυτάρκεια ... γίνονται με την θελησή τους ανά πάσα στιγμή τα βρώμικα οργανά του, επειδή γνωρίζουν οτι η επαναστατική συντριβή του καπιταλισμού ... θα τους καταπιεί οριστικά. Προσπαθούν το ανέφικτο ... να γυρίσουν τον τροχό της ιστορίας ... ανάποδα.

 

   # Δεν μπορώ να βρώ τίποτα πιό κοντινό ιδεολογικά στα φασισταριά ... παρά εκείνους που δηλώνουν πως είναι το “νέο” και το “επαναστατικό” ... και ξεσκίζονται να υπερασπιστούν με νύχια και με δόντια ... τις ευκαιρίες που θα δώσει στον καθέναν απο εμάς ένας “καλορυθμισμένος” καπιταλισμός. Γι΄αυτούς ο εκμεταλλευτής είναι ο ικανός, ο πρωτοπόρος, ο καινοτόμος που θα αρπάξει την ευκαιρία να πατήσει επι πτωμάτων ... και ο εκμεταλλευόμενος είναι ο ανίκανος, ο κατώτερος, ο μειονεκτικός ... αυτός που έκανε τις λάθος επιλογές και σαν τέτοιος δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει παρά να δεχτεί την μοίρα του και να ονειρευτεί πως κάποτε θα πιάσει κι΄αυτός την μεγάλη ευκαιρία !!! Αυτοί οι πολιτικοί εκπρόσωποι του “νέου” ... κουβαλάνε και μας παρουσιάζουν με τον πλέον “πούστικο” και ύπουλο τρόπο τον ρατσισμό των φασισταριών. Είναι τα ιδεολογικά τους ξαδέρφια και αποτελούν το πολιτικό προσωπικό της ποταμο-τζημερο-νεοδημοκρατίας ... που υπηρετούν την αστική εξουσία προσπαθώντας να σταματήσουν τον τροχό της ιστορίας.

 

   # Εχουμε και κάτι πολιτικούς εκπροσώπους του “νέου” ... που ισχυρίζονται πως τον “καλορυθμισμένο” καπιταλισμό των προηγούμενων ... θα τον μεταμορφώσουν με το μαγικό ραβδί τους ... σε “σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο” χωρίς βία, επαναστάσεις, ανατροπές, ρήξεις και άλλα τέτοια παρωχημένα και ξύλινα. Προσπαθούν κι΄αυτοί να σταματήσουν τον τροχό της ιστορίας και μάλιστα έχοντας μιά ακόμα πιό δύσκολη αποστολή απ΄τους προηγούμενους !!! Ετούτοι προσπαθούν ... τον καινοτόμο και πρωτοπόρο εκμεταλλευτή ... να τον συμφιλιώσουν ... με τον ανίκανο και μειονεκτικό εκμεταλλευόμενο. Είναι οι “επαναστάτες” που προσπαθούν να “καταργήσουν” την πάλη των τάξεων !!! Είναι το πολιτικό προσωπικό της πασοκο-κεντρο-κουβελο-δημοκρατίας ... που τελευταία σαν ένα δυναμικό κλάμπ είχε μια σημαντική νέα είσοδο. Τους συριζανέλ του Αλέξη. Είναι τόσο πολύ το “νέο” που εκπροσωπούν ... όσο και η βρωμιά της σοσιαλδημοκρατίας.

 

   # Το “σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο” ... επιδιώκουν και κάτι άλλοι εκπρόσωποι του “νέου” και του “επαναστατικού”. Ο θεός και η ψυχή τους για το τι έχουν στο μυαλό τους όταν αυτοί μιλάνε για σοσιαλισμό, αλλά αυτό το θέμα ας μην το εξετάσουμε αυτή την στιγμή. Το ζουμί με αυτές τις περιπτώσεις “επαναστατών” είναι πως τον σοσιαλισμό ... αυτοί δεν θέλουν να μας τον φέρουν με την κλασσική βίαια έκβαση της ταξικής πάλης ... επειδή – λένε – αυτή μας οδηγεί στον σταλινισμό !!! Αυτοί οι “επαναστάτες” παρότι δηλώνουν μαρξιστές ... έτσι απλά ... ξεβαφτίζουν στο άψε σβήσε την μαρξιστική μαμή της ιστορίας ... και την ξαναβαφτίζουν σταλινισμό. Δεν διστάζουν μάλιστα να αυτοανακηρρύσονται συνεχιστές του μαρξισμού που διαθέτουν το σχέδιο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού !!! Πάλι στο άψε σβήσε την σοσιαλιστική επανάσταση ... την βάφτισαν μετασχηματισμό. Αυτοί οι αρνητές της επανάστασης ... είναι οι δούλοι του εφικτού. Είναι όμως δούλοι με σχέδιο. Ας παρακολουθήσουμε για λίγο το σχέδιο τους. Ο ανώριμος υποκειμενικός παράγοντας δεν επιτρέπει την σοσιαλιστική επανάσταση παρότι ο αντικειμενικός ωριμάζει ταχύτατα. Παρότι ο καπιταλισμός σαπίζει μπορεί να ελέγχει τα μυαλά των ανθρώπων. Η επανάσταση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της ... είναι απατηλό όνειρο ... είναι η “δευτέρα παρουσία” !!! Αυτοί οι ανυπόμονοι επαναστάτες προχωρούν παρακάτω ... η εργατική τάξη δεν μπορεί να περιμένει την δευτέρα παρουσία για να κάνει σοσιαλισμό !!! Θα τον κάνει αλλοιώς. Εδώ βρισκόμαστε σε ένα ιδιόμορφο σημείο. Τα παλληκάρια δεν “γουστάρουν” καπιταλισμό ... θέλουν “σοσιαλισμό” αλλά δεν γουστάρουν εργατική εξουσία και διχτατορία του προλεταριάτου !!! Τι μπορεί να γίνει με την περιπτωσή τους ?? Οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι στίψαν το μυαλό τους και αποφάσισαν πως ανάμεσα στην εξουσία του καπιταλισμού και στον σοσιαλισμό ... υπάρχει ένα ακόμα “στάδιο”, μιά άλλη μορφή εξουσίας που θα ανοίξει τον “ειρηνικό” δρόμο προς τον σοσιαλισμό !!! Τι μας λένε ?? Η εξουσία αυτή δεν θα είναι ούτε αστική ούτε εργατική ... αλλά φιλολαική. Θα είναι αστικολαικοεργατική !!! Θα είναι η εξουσία της συμφιλίωσης των τάξεων (οτι ακριβώς λένε οι σοσιαλδημοκράτες !!!) ... αλλά μας υπόσχονται πως θα είναι τόσο “πονηρή” και ευέλικτη που θα “εξαπατήσει” τους αστούς σε τέτοιο βαθμό που παρότι θα κατέχουν τα μέσα παραγωγής θα αναγκάζονται να τα λειτουργούν τόσο φιλολαικά ... που το κέρδος τους θα γίνει τόσο μικρό που θα τους αναγκάσει χωρίς καμμιά αντίσταση να μας τα παραδώσουν για να φτιάξουμε τον σοσιαλισμό ... ούφ !!! Είναι ο οπορτουνισμός ... και είναι τόσο “νέο” και “επαναστατικό” ... όσο ο προθάλαμος της σοσιαλδημοκρατίας. Οσο είναι στην αντιπολίτευση το παίζουν “ανυπόμονοι επαναστάτες” ... που προσπαθούν ανά πάσα στιγμή να διασπάσουν οποιαδήποτε προσπάθεια ταξικής οργάνωσης κάνοντας τον κλακαδόρο του επόμενου επίδοξου οπορτουνιστή που ετοιμάζεται να κυβερνήσει. Μεταμορφώνονται σε “τελειωμένους” σοσιαλδημοκράτες αμέσως μόλις μπούν σε οποιαδήποτε κυβέρνηση ή υπουργείο. Για την ώρα ... αφού έχασαν τις υπουργικές καρέκλες ... θέλουν να ξανασκίσουν τα μνημόνια (το ξέχασαν το σχήμα λόγου) ... έξω απο το ευρώ ... αλλά μέσα στην ΕΕ. Αυτό και μόνο είναι η απόδειξη της “αλητείας τους” ... αφού σίγουρα θα έχουν καταλάβει πως για να φύγεις απ΄το ευρώ αλλά να μείνεις στην ΕΕ ... πρέπει να συμφωνήσεις με ολόκληρο τον ευρωενωσιακό καπιταλισμό. Εκτός αν αυτό αποτελεί την απόδειξη της βλακείας τους. Αυτοί αποτελούν το πολιτικό προσωπικό της κωνσταντοπουλο-ραχηλο-ρωμανιας λαικής ενοτητας του παναγιωτη και των ανταρσυοδορυφόρων.

   # ΚΚΕ ... δαγκωτό ... για να μην μας δαγκώσει κανένας απο όλους αυτούς

   # ΚΚΕ ... για να ντρέπονται αυτοί και όχι εμείς

   # ΚΚΕ ... για λαική αντιπολίτευση επειδή κανένας λαός δεν κέρδισε ποτέ τίποτα απο τις “λαικές συμπολιτεύσεις” όλων αυτών

   # ΚΚΕ ... για να κυβερνάμε εμείς και οχι αυτοί

   # ΚΚΕ ... για να τους κάνουμε την κυβερνησή τους ... αφόρητη

   # ΚΚΕ ... για να φέρουμε το “εφικτό τους” ... λίγο πιό κοντά στο “αναγκαίο μας”

Καλό βόλι

 

Υ.Γ. Παράκληση προς τον Περισσό: Επειδή μας τα έχουν ζαλίσει αγρίως με την δραχμή και τα κομματά της. Δώστε γραμμή στα στελέχια ... να τους ζαλίσουν πως το δικό μας νόμισμα δεν θα είναι η δραχμή. Θα είναι η κόκκινη μνά ... ή το λαικό τάλαντο ... ή ο επαναστατικός οβολός. Βρέστε κάτι. 

 

Αναρτήθηκε από antivaro