ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΑ ΕΔΑΦΗ Οι λαϊκές ανάγκες στη μέγγενη της κατοχής

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΑ ΕΔΑΦΗ

Οι λαϊκές ανάγκες στη μέγγενη της κατοχής

Χαρακτηριστικά τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, που πιέζει και για άλλα αντιλαϊκά μέτρα

Υψηλό κίνδυνο για ξέσπασμα κοινωνικών συγκρούσεων στα παλαιστινιακά εδάφη βλέπουν πολλοί ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί

Η επιδείνωση της φτώχειας στα παλαιστινιακά εδάφη για τρίτη συναπτή χρονιά και η αφόρητη, «αβίωτη», κατάσταση που προκαλεί στον Παλαιστινιακό λαό η συνεχής σκλήρυνση της ισραηλινής κατοχής διαμορφώνουν «υψηλό ρίσκο για την πρόκληση τρίτης ιντιφάντα ή και κοινωνικών αναταραχών», εκτίμησε στις αρχές της βδομάδας με έκθεσή της η Παγκόσμια Τράπεζα. Οι οικονομολόγοι του συγκεκριμένου οργανισμού, που συμβάλλει στην προώθηση ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, ...δεν πρωτοτύπησαν. Το ίδιο είχαν κάνει νωρίτερα συνάδελφοί τους από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά και στελέχη της «Συνδιάσκεψης του ΟΗΕ για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη» (UNCTAD), που προέβλεπαν στις αρχές Σεπτέμβρη πως η Λωρίδα της Γάζας «θα καταστεί έως το 2020 ακατοίκητη» εξαιτίας των συνεχόμενων ισραηλινών επιθέσεων (είχαμε τρεις εισβολές σε έξι χρόνια!) και του σχεδόν επί μία δεκαετία εγκληματικού οικονομικού αποκλεισμού από Ισραήλ και Αίγυπτο.
Οταν τα όργανα του διεθνούς κεφαλαίου κάνουν τέτοιες διαπιστώσεις και (ακόμη χειρότερα...) όταν προβλέπουν ως ισχυρή την πιθανότητα νέας εξέγερσης του Παλαιστινιακού λαού συμπεραίνει κανείς πως η κατάσταση στα παλαιστινιακά εδάφη της Λωρίδας της Γάζας, της Δυτικής Οχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ δεν είναι απλώς τεταμένη ή δύσκολη. Είναι εφιαλτική! Και αυτό γιατί «κουρδίζει» μία «ωρολογιακή βόμβα» που είναι ζήτημα όχι το εάν αλλά το πότε θα σκάσει, γεμίζοντας με ακόμη περισσότερο μπαρούτι την «πυριτιδαποθήκη» της Ανατολικής Μεσογείου, όπου όσο περνά ο καιρός, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται επικίνδυνα...
Αλλωστε, στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε στα μέσα της βδομάδας και ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος, Μαχμούτ Αμπάς, που στη διάρκεια της ομιλίας του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακοίνωσε την αναστολή της εφαρμογής των ισραηλινο-παλαιστινιακών «ειρηνευτικών» συμφωνιών του 1993 στο Οσλο, καταγγέλλοντας τις συνεχείς επιθέσεις των ισραηλινών κατοχικών αρχών σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και την πολυετή αθέτηση σημαντικών όρων των συμφωνηθέντων.
«Η κατάσταση είναι αφόρητη, αβίωτη... Αυτό το στάτους κβο δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο! Δηλώνουμε πως δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τη δέσμευσή μας σε αυτές τις συμφωνίες και πως το Ισραήλ θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του ως δύναμη κατοχής... Η υπομονή μας εξαντλήθηκε!», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Παλαιστίνιος ηγέτης. Και μάλλον δεν είχε άδικο. Και να γιατί:

Ενας πραγματικός εφιάλτης

Οι διαπιστώσεις της έκθεσης της Παγκόσμιας Τράπεζας για τα παλαιστινιακά εδάφη περιγράφουν, έστω αδρά και τεχνοκρατικά, τον εφιάλτη που ζει ο Παλαιστινιακός λαός. Ενας εφιάλτης που οφείλεται κυρίως στις κατά καιρούς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις διαφόρων δυνάμεων αλλά και σε «συνταγές» πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης που σερβίρουν κατά περιόδους ως λύση καπιταλιστικοί οργανισμοί αλλά και οι ισραηλινές κατοχικές αρχές. Μεταξύ άλλων η έκθεση διαπιστώνει τα εξής:

• Κατά μέσο όρο τουλάχιστον το 25% του Παλαιστινιακού λαού ζει εγκλωβισμένο στη φτώχεια και την ανέχεια. Ομως, ο «μέσος όρος» αμβλύνει μία πολύ χειρότερη εικόνα και «κρύβει» την απελπιστική κατάσταση που επικρατεί στη Λωρίδα της Γάζας, όπου το 80% των νοικοκυριών δίνει καθημερινά αγώνα για ένα πιάτο φαΐ και εξαρτά την επιβίωσή του από τη διανομή τροφίμων του ΟΗΕ. Αρκεί να αναφερθεί ότι οι 72.000 Παλαιστίνιοι που εξαρτούσαν τη διατροφή τους από τη βοήθεια του ΟΗΕ το 2000, έγιναν το Μάη του 2015 τουλάχιστον 868.000! Ιδιαίτερα μετά την ισραηλινή φονική επίθεση, το καλοκαίρι του 2014, που προκάλεσε τις χειρότερες οικονομικο-κοινωνικές συνθήκες στην περιοχή από το 1967.
• Ο μέσος όρος του κατά κεφαλήν ΑΕΠ το δεύτερο τρίμηνο του 2015 διαμορφώθηκε στα 448 δολάρια (αύξηση 0,9% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα). Στη Δυτική Οχθη το κατά κεφαλήν μέσο ετήσιο εισόδημα ανέρχεται σε περίπου 578,8 δολάρια (αύξηση 0,6%) και στη Λωρίδα της Γάζας σε μόλις 261,2 δολάρια (μείωση 4,81%).
• Μόνο το 6% αγαθών και εμπορευμάτων που εισάγονταν στη Λωρίδα της Γάζας από το Ισραήλ εισέρχεται στην περιοχή, σε σχέση με τις εισαγωγές που γίνονταν πριν από την επιβολή του ισραηλινού (και αργότερα του αιγυπτιακού) εμπάργκο το 2007. Είναι ενδεικτικό ότι από πέρσι το φθινόπωρο έως το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους εισήχθησαν στη Λωρίδα της Γάζας μόλις 1.600.000 τόνοι οικοδομικών υλικών, δηλαδή μόλις 6,7% αυτού που χρειάζεται για να πραγματοποιηθεί η ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων από την περσινή ισραηλινή επίθεση περιοχών! Με αυτούς τους ρυθμούς, «σαλιγκαριού», η ανοικοδόμηση των 20.000 κατεστραμμένων κατοικιών, των 148 σχολείων, των 15 νοσοκομείων, των 45 Κέντρων Υγείας, των 247 εργοστασίων και των 300 εμπορικών κέντρων στη Γάζα θα χρειαστεί δεκαετίες. Ανάμεσα στα άλλα, η καθυστέρηση της ανοικοδόμησης έχει δραματικές επιπτώσεις σε απαραίτητες δημόσιες υποδομές σε δίκτυα ηλεκτροδότησης, υδροδότησης, αποχέτευσης, υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας, «ενώ διώχνει πιθανούς επενδυτές» (όπως αναφέρει η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας).
• Η ανεργία κατά μέσο όρο στη Δυτική Οχθη διαμορφώθηκε το δεύτερο τρίμηνο του 2015 στο 16% (μειώθηκε κατά 2% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα, επειδή το Ισραήλ επέτρεψε σε λίγο περισσότερους Παλαιστίνιους εργάτες να δουλέψουν στο έδαφός του). Ωστόσο, η μάστιγα της ανεργίας είναι τραγική ιδιαίτερα στους νέους από 16 έως 29 ετών καθώς πλήττει το 60% του νεανικού πληθυσμού.
• Το φθινόπωρο του 2014 η διεθνής διάσκεψη δωρητών στο Κάιρο είχε ανακοινώσει τη χορήγηση βοήθειας 3,5 δισ. δολαρίων στους Παλαιστίνιους. Αντ' αυτού δόθηκε μόνο το 35% της υποσχεθείσας βοήθειας.
• Η παρακράτηση των παλαιστινιακών δασμών και φόρων που συλλέγει για λογαριασμό της Παλαιστινιακής Αρχής σε κατεχόμενα εδάφη το Ισραήλ, από το Δεκέμβρη του 2014 έως τον Απρίλη του 2015, προκάλεσε 70% μείωση των εσόδων του παλαιστινιακού κράτους, επιδείνωσε την ήδη δύσκολη κατάσταση σε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά λόγω πολύμηνης καθυστέρησης μισθοδοσίας σε πολλούς δημόσιους υπαλλήλους.
• Εκτιμάται ότι εάν δεν ξαναρχίσει σύντομα η ειρηνευτική διαπραγματευτική διαδικασία μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών ώστε να επιτευχθεί συμφωνία, τότε η παλαιστινιακή οικονομία θα συνεχίσει να εξασθενεί δραματικά και να εντείνονται οι κίνδυνοι ευρύτερης πολιτικής αποσταθεροποίησης, «απομακρύνοντας» διεθνή βοήθεια και ξένους επενδυτές.
• Λόγω της αύξησης του πληθυσμού και της μεγάλης πληθυσμιακής πυκνότητας στα παλαιστινιακά εδάφη εκτιμάται ότι το πραγματικό ΑΕΠ από το 2013 μειώνεται «σταθερά».
• Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι το «αναπτυξιακό» μοντέλο που εφαρμόζεται στα παλαιστινιακά εδάφη είναι «μη βιώσιμο», ωστόσο δίνει εύσημα στην Παλαιστινιακή Αρχή επειδή κατάφερε να «μειώσει το κόστος» στη μισθοδοσία δημοσίων υπαλλήλων και στα έξοδα λειτουργίας του συστήματος Υγείας. Πιέζει ωστόσο για «ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις» σε μισθούς, κοινωνικές δαπάνες και για «αναμόρφωση» του «ακριβού συνταξιοδοτικού συστήματος».

Την ίδια ώρα που ο λαός της Παλαιστίνης κυριολεκτικά ματώνει, η Παγκόσμια Τράπεζα βρίσκει περιθώρια να «σφίξει και άλλο το ζωνάρι» στην εργατική τάξη προτείνοντας γνωστές «λύσεις», όπως την αύξηση της συλλογής φόρων και δασμών, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, την περαιτέρω μείωση της μισθοδοσίας στους εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους, την ενίσχυση των κρατικών επενδύσεων στην οικονομία και την αναδιάρθρωση του «γενναιόδωρου συστήματος Υγείας και Ασφάλισης που είναι βασική πηγή αιμορραγίας πόρων».
Μετά από όλα αυτά δεν προκαλεί εντύπωση το αποτέλεσμα της τελευταίας δημοσκόπησης του Παλαιστινιακού Κέντρου για την Ερευνα και την Πολιτική (CPSR), που διαπίστωνε, προ ημερών, ότι το 57% των Παλαιστινίων θα υποστήριζε σήμερα μία ένοπλη εξέγερση (ιντιφάντα) έναντι των κατοχικών αρχών, ποσοστό αυξημένο κατά οκτώ μονάδες σε σχέση με το 49% που είχε απαντήσει με τον ίδιο τρόπο το αντίστοιχο περσινό διάστημα.
Είναι φανερό πως η ήδη δραματική κατάσταση στα παλαιστινιακά εδάφη, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη νέα όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ - Ρωσίας και στην περίπτωση της Συρίας, θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο αφού οι πιθανότητες για επανέναρξη μίας λεγόμενης «ειρηνευτικής διπλωματικής διαδικασίας» στο Παλαιστινιακό φαίνονται ακόμη πιο αμυδρές από ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ