Ισλαμικό Κράτος (ISIS): Ποιά είναι η τρομοκρατική οργάνωση και ποιοί ωφελούνται απ' τη δράση της;

 Ισλαμικό Κράτος (ISIS): Ποιά είναι η τρομοκρατική οργάνωση και ποιοί ωφελούνται απ' τη δράση της;

Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στο Παρίσι και τις πολύνεκρες επιθέσεις ας δούμε ορισμένα στοιχεία για το περίφημο "Ισλαμικό Κράτος" (ISIS). Ποιοί δημιούργησαν το τέρας του ISIS το οποίο αιματοκύλησε τη γαλλική πρωτεύουσα; Από που χρηματοδοτείται και ποιοί ωφελούνται απ' τη δράση του σε Μέση Ανατολή και Ευρώπη;

Πηγές κειμένων: Ριζοσπάστης & globalresearch.ca

Ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι(πραγματικό όνομαΑουάντ Ιμπραχίμ Αλί αλ Μπάντρι αλ Σαμάρι)ισχυρίζεται ότι είναι γνήσιος απόγονος του Προφήτη Μωάμεθ και παρουσιάζεται ως ο ηγέτης του«Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Λεβάντε»(Λεβάντε σημαίνει Ανατολή και συντομευμένα η οργάνωση αναφέρεται συχνά ως ISIL ή ISIS), που μπήκε στο διεθνές προσκήνιο ορμητικά στις αρχές της βδομάδας καταλαμβάνοντας τη Μοσούλη στο Βόρειο Ιράκ.

Σύμφωνα με πληροφορίες διεθνών ΜΜΕ, ο Μπαγκντάντι γεννήθηκε το 1971 στη Σαμάρα και διαθέτει ντοκτορά ισλαμικών σπουδών από το πανεπιστήμιο της Βαγδάτης. Τον καιρό της επέμβασης των Αμερικανών το 2003 είχε επιφανή θέση στην ισλαμική κοινότητα και λίγο καιρό μετά συμμετείχε σε επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων κατοχής στην επαρχία Ανμπαρ. Το 2006 ο Μπαγκντάντι συνελήφθη από τους Αμερικανούς και κρατήθηκε στο Στρατόπεδο Μπούκα όπου εκεί απέκτησε τις πρώτες του γνωριμίες με την «Αλ Κάιντα» (που βέβαια αρχικά ήταν σύμμαχος των ιμπεριαλιστών), στην οποία εντάχθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωσή του, φθάνοντας να γίνει «εμίρης» ως το 2010. Πολέμησε σε διάφορες ομάδες της «Αλ Κάιντα» στο Ιράκ τουλάχιστον μέχρι το 2012.

Ομως, η ιστορία του ως αρχηγού της οργάνωσης ISIL ξεκίνησε πριν την επίσημη ίδρυσή της τον Απρίλη του 2013.

Το 2011 ο Μπανγκάντι έστειλε τον υπαρχηγό-βοηθό του, Αμπού Μοχάμαντ αλ Γκολάνι, στη Συρία, διαισθανόμενος από νωρίς τις «προοπτικές» και τις «δυνατότητες» της επέμβασης στη Συρία. Ο Γκολάνι έστησε το «Μέτωπο Νούσρα», που δραστηριοποιήθηκε στη Βόρεια Συρία, εξαπολύοντας μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων, αποκτώντας τη φήμη «του αποτελεσματικού» ανάμεσα σε όσους πολεμούσαν τη συριακή κυβέρνηση. Στη συνέχεια ο Γκολάνι άρχισε να παίρνει αποστάσεις από τον Μπαγκντάντι και να αγνοεί την εντολή του αρχηγού του για συγχώνευση με το «Ισλαμικό Κράτος».

Αγνοώντας την έκκληση του αρχηγού της «Αλ Κάιντα», Αϊμάν αλ Ζαουάχρι,να αφήσει τη Συρία στο «Μέτωπο Νούσρα» ο Μπαγκντάντι διεύρυνε τις επιχειρήσεις στη Βόρεια και Ανατολική Συρία το 2012, πολεμώντας αρχικά ενάντια στο συριακό στρατό. Στις αρχές του 2013 ο Μπαγκντάντι πήγε στη Συρία, προσπαθώντας να πείσει τον Γκολάνι να συμμετάσχει στο «Ισλαμικό Κράτος σε Ιράκ και Λεβάντε» που ίδρυσε επίσημα τον Απρίλη του 2013. Η άρνηση του Γκολάνι έκανε τον Μπαγκντάντι να ξεκινήσει πόλεμο κατά του «Μετώπου Νούσρα» και να πάρει «διαζύγιο» από τον αρχηγό της «Αλ Κάιντα».

Σε κάθε περίπτωση, η βαρβαρότητα των επιθέσεων της ISIL σε όσους Σύρους είχαν την ατυχία να ζουν στις περιοχές δράσης της οργάνωσης, την έκαναν ανεπιθύμητη, πολλαπλασιάζοντας τους εχθρούς. Σύντομα ο Μπαγκντάντι αναγκάστηκε σε στρατηγική «οπισθοχώρηση» στις πετρελαιοφόρες ερήμους της Ανατολικής Συρίας, αλλά και σε συσπείρωση των δυνάμεών του στη συριακή μεθοριακή πόλη Ράκα, το καλοκαίρι - φθινόπωρο του 2013, όπου επέβαλε αυστηρό ισλαμικό νόμο «σαρία». Σύντομα στην παρακείμενη επαρχίαΝτέιρ αλ Ζορ οι ένοπλοι της ISIL ξεκίνησαν πολύνεκρες επιθέσεις κατά των πρώην συμπολεμιστών τους από το «Μέτωπο Νούσρα», με εκατοντάδες νεκρούς (μέσα στους πρώτους μήνες του 2014), κατάληψη πετρελαιοπηγών και πόλεων στις βορειοανατολικές όχθες του Ευφράτη, σε απόσταση 100 χλμ. από τα ιρακινά σύνορα.

Εμπόριο πετρελαίου και ισχυρά ερείσματα

Η πώληση συριακού πετρελαίου στη μαύρη αγορά από τους άνδρες του Μπαγκντάντι, αλλά και οι κατά καιρούς απαγωγές αμάχων (ντόπιοι και ξένοι) απέφερε στα ταμεία της ISIL εκατομμύρια δολάρια. Το χρήμα διευκόλυνε τη στρατολόγηση μισθοφόρων όχι μόνο στο Ιράκ (κυρίως μεταξύ πρώην στελεχών του κόμματος Μπάαθ, του σουνίτη πρώην προέδρου του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν και υψηλόβαθμων στρατιωτικών αξιωματούχων που παραμερίστηκαν από την κυβέρνηση του σιίτη πρωθυπουργού Νούρι αλ Μάλικι), αλλά και σε ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία.

Αμέσως μετά την κατάληψη της Μοσούλης, την περασμένη Τρίτη, η ΙSIL φέρεται να έκλεψε 420 εκατομμύρια δολάρια και μεγάλες ποσότητες  χρυσού από το εκεί παράρτημα της Κεντρικής Ιρακινής Τράπεζας, πράγμα που, αν ισχύει, της δίνει τεράστιες δυνατότητες.

Από το Δεκέμβρη του 2013 οι Αμερικανοί (όπως αποκάλυψαν πρόσφατα στελέχη του Πενταγώνου) είχαν ξεκινήσει και πτήσεις κατασκοπευτικών μη επανδρωμένων αεροπλάνων, παρακολουθώντας και με αυτόν τον τρόπο (πέρα από τα ηλεκτρονικά κατασκοπευτικά συστήματα της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας) τις κινήσεις του Μπαγκντάντι.

Οι Αμερικανοί είχαν μάλιστα ενημερώσει από τις αρχές της άνοιξης για τα σχέδια πιθανής μαζικής επίθεσης στο Βόρειο Ιράκ, αλλά η κυβέρνηση του Μάλικι προτίμησε να τα αγνοήσει, υποτιμώντας τους αντιπάλους της.

Ο Μπαγκντάντι, που δρούσε στο παρασκήνιο το μεγαλύτερο μέρος της «θητείας» του στην «Αλ Κάιντα», θεωρείται από φίλους και πολέμιουςστρατηγικό μυαλό, που δρα στο σκοτάδι, αιφνιδιάζοντας τους αντιπάλους του. Θεωρούν ότι ήδη έχει αναδειχθεί σε ηγετική μορφή των ακραίων ισλαμικών ένοπλων οργανώσεων τζιχάντ («ιερού πολέμου») και ότι η επιρροή του πλέον ξεπερνά τα σύνορα της Συρίας και του Ιράκ, μετατρέποντάς τον σήμερα σε έναν δύσκολο και διόλου ευκαταφρόνητο αντίπαλο για τις ιρακινές και δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μολονότι αμφότερες χρησιμοποιούν ως άλλοθι τη δράση του για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.

Η συμβολική κίνησή του να ξεκινήσει το άνοιγμα δρόμου ανάμεσα στα σύνορα Συρίας - Ιράκ είναι δηλωτική του στόχου του για τη διάσπαση εδαφών και από τις δύο χώρες, με στόχο ένα νέο ισλαμικό χαλιφάτο που θα ενώνει βορειο-ανατολικές περιοχές της Συρίας με σουνιτικές περιοχές του Δυτικού Ιράκ όχι βεβαίως για χάρη του ...Προφήτη Μωάμεθ, αλλά για να αποσπάσει σημαντικές πετρελαιοφόρες περιοχές και πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα πολλαπλασιάσουν την επιρροή του και τη δύναμή του στην ευρύτερη περιοχή, διαμορφώνοντας ένα νέο γεωπολιτικό σκηνικό στην ευρύτερη περιφέρεια που θα τον φέρει και σε καλύτερη θέση διαπραγμάτευσης με μονοπωλιακούς ομίλους ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Η αξιοποίηση των «τζιχαντιστών»

Στην ειδησεογραφία των ημερών κυριαρχεί ο όρος «τζιχαντιστές» (δηλαδή μαχητές του «ιερού πολέμου του Ισλάμ») που αναφέρεται στους ενόπλους του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους» με δράση στο Ιράκ και τη Συρία. Αναλύσεις επί αναλύσεων στα αστικά ΜΜΕ, που συνοδεύονται και από τις σχετικές δόσεις τρομο-λαγνείας, έτσι που ο συνειρμός των θεατών, ακροατών, αναγνωστών να είναι «τι κακό μας βρήκε; Τώρα όλοι ενωμένοι να το αντιμετωπίσουμε».

Από τα στοιχεία που βγαίνουν καθημερινά φαίνεται καθαρά ότι το «νήμα», για να εξηγηθούν τα σημερινά φαινόμενα, πρέπει να πιαστεί από την αρχή. Από την περίοδο που φανατικές ισλαμιστικές ομάδες εκπαιδεύονταν από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να χτυπηθεί, π.χ. στο Αφγανιστάν, η πρώτη απόπειρα να ξεφύγει από το σκοταδισμό την περίοδο της Λαϊκής Δημοκρατίας το 1979. Τότε, μέσω Πακιστάν και με αμερικανοβρετανική χρηματοδότηση, εξοπλισμό και εκπαίδευση δημιουργήθηκαν «φυντάνια» τύπου Οσάμα Μπιν Λάντεν, η οργάνωση - φαντομάς «Αλ Κάιντα» μέσω των λεγόμενων μουτζαχεντίν. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους είχε δηλώσει ότι η CIA είχε σχέσεις με την «Αλ Κάιντα». Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Αφγανιστάν το 2001 και στο Ιράκ το 2003, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας», της «προώθησης της δημοκρατίας», οδήγησαν στην υποδαύλιση αντιπαραθέσεων στη λογική του «διαίρει και βασίλευε» στις χώρες που έκαναν τους πολέμους και τις επεμβάσεις τους με στόχο την αρπαγή από τα μονοπώλιά τους σημαντικών ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους. Αυτό δείχνουν μετέπειτα και οι εξελίξεις στη Συρία (ως προθάλαμος για το χτύπημα κατά του Ιράν) και η κατάσταση στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Για την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων οι ιμπεριαλιστές αξιοποίησαν τις ισλαμιστικές οργανώσεις. Σε αγαστή συνεργασία με κράτη, όπως οι πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, τις εξόπλισαν ενάντια στην κυβέρνηση της Συρίας.

Τέτοιες περιπτώσεις είναι το «Μέτωπο Αλ Νούσρα» αλλά και μια σειρά άλλες ομάδες, μικρότερες και μεγαλύτερες, από όπου προέκυψε και το «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε», μετέπειτα «Ισλαμικό Κράτος». Εγκληματίες αδίστακτοι και άρτια εκπαιδευμένοι, μπορεί κάλλιστα να έχουν προετοιμαστεί, αν όχι όλοι τουλάχιστον κάποιοι σημαντικοί πυρήνες τους, από τις τάξεις των μυστικών υπηρεσιών διαφόρων καπιταλιστικών χωρών. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ίδιοι οι αστοί είχαν αποκαλύψει ότι τους ενόπλους κατά του Καντάφι στη Λιβύη τους εκπαίδευσαν, τους εξόπλισαν οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας (SAS) βασικά, που στη συνέχεια κλιμάκιό τους μεταφέρθηκε στη Συρία. Βεβαίως συμμετείχαν δυνάμεις και από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Στην περίπτωση του αποκεφαλισμού του Αμερικανού δημοσιογράφου γίνεται λόγος για Βρετανούς υπηκόους και τα στοιχεία που διαρρέουν κάνουν λόγο για γόνους εύπορων οικογενειών από αραβικές χώρες, ενώ διάφορα ρεπορτάζ αναφέρουν ότι η συμμετοχή Βρετανών στους «τζιχαντιστές» είναι αρκετά μεγάλη, έως και ένας στους τέσσερις.

Σήμερα και πάλι στήνεται το σκηνικό και η ανάλογη προετοιμασία της διεθνούς κοινής γνώμης για τη διεύρυνση των επεμβάσεων σε Ιράκ και Συρία. Η δήθεν απαραίτητη παρέμβαση, όπως προβάλλεται, για δυναμικό χτύπημα των ισλαμιστών στις βάσεις τους στη Συρία προκαλεί συζητήσεις και μέσα στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία κατά πόσο αυτό θα ωφελήσει την κυβέρνηση Ασαντ που θέλουν να ανατρέψουν. Το «χαρτί» των «τζιχαντιστών» πάντως ανακατεύει την τράπουλα την ίδια ώρα που φουντώνουν ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός και η φαγωμάρα των μονοπωλιακών ομίλων σε πολλούς τομείς. Το ζήτημα της στρατολόγησης μισθοφόρων για το «Ισλαμικό Κράτος» αξιοποιείται και για την προώθηση μέτρων περιστολής δικαιωμάτων στο όνομα της αντιμετώπισης του κινδύνου «κατά της δυτικής δημοκρατίας και των αξιών της». Αυτό το τέχνασμα ξαναχρησιμοποιείται σήμερα πιο συστηματικά την ίδια ώρα που στην ΕΕ, για παράδειγμα, προωθείται η λεγόμενη «πάλη κατά του εξτρεμισμού» που έχει βέβαια ως κύριο προσανατολισμό την εξίσωση, κάτω από την ταμπέλα του «ολοκληρωτισμού», της ταξικής αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης, της πάλης των κομμουνιστών, με το φασισμό που γεννιέται από την καπιταλιστική μήτρα. Η απειλή της «τρομοκρατίας» μπορεί να λειτουργήσει ως συγκολλητική ουσία για να προωθηθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, καμουφλάροντας το γεγονός ότι το χάος και η αναδιάταξη συνόρων βολεύουν την επέμβαση των μονοπωλίων.

Επιδίωξη της προβολής από τα αστικά ΜΜΕ της υπόθεσης «τζιχαντιστές» είναι να στρέφεται η προσοχή παντού εκτός από τις γενεσιουργούς αιτίες του φαινομένου. Ταυτόχρονα επιχειρείται να πέφτει και ο «σπόρος» ότι είναι το αποτέλεσμα μιας λάθος τακτικής, ή ότι η εξάπλωση των «τζιχαντιστών» οφείλεται σε αδυναμίες εκτέλεσης μιας κατά τ' άλλα σωστής στρατηγικής (ο τρόπος παρέμβασης στη Λιβύη, στη Συρία, στο Ιράκ). Η λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη» ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα που αξιοποιήθηκε ανάλογα για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με άλλα κράτη, κυρίως τη Ρωσία και την Κίνα. Πριν από τρία χρόνια δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας εκθείαζαν την «Αραβική Ανοιξη», όπως μιλούσαν για κοσμογονικές αλλαγές και πριν από μια 20ετία, με την ανατροπή του σοσιαλισμού και τις «λεωφόρους της δημοκρατίας που ανοίγονταν». Σήμερα, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κριτική στην ΕΕ γιατί δεν είναι πιο ενεργή στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και αλλού. Κρύβει τον ουσιαστικό χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ένωσης και ζητάει και από την κυβέρνηση να «αξιοποιήσει τη γεωπολιτική θέση της χώρας», στο πλαίσιο της λυκοσυμμαχίας που δεν αμφισβητεί.

Συμπερασματικά, για τα λαϊκά στρώματα είναι απαραίτητο να ψάχνουν πάντα πίσω και κάτω από αυτό που προβάλλεται με μια λογική «τηλεοπτικής», κοντόθωρης μνήμης. Αυτό που δείχνει η Ιστορία και αποδεικνύεται και πάλι είναι ότι οι ιμπεριαλιστές και τα δημιουργήματά τους αιματοκυλούν τους λαούς και αυτό θα συνεχίζει να συμβαίνει όσο οι λαοί δεν ορθώνουν το ανάστημά τους στη γενεσιουργό αιτία των δεινών τους, δηλαδή το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.

Νέα στοιχεία για τα «έσοδα» του «Ισλαμικού Κράτους» (ΙΚ) διοχετεύουν τις τελευταίες μέρες στα διεθνή πρακτορεία Αμερικανοί αξιωματούχοι και στελέχη της CIA, σε μία προσπάθεια να αναδείξουν όχι μόνο την οικονομική ανεξαρτησία της οργάνωσης από χώρες και μεγάλες ή μικρές «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» αλλά και να προβάλουν το πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η οργάνωση.

Οι πληροφορίες των Αμερικανών αναφέρουν πως τα έσοδα του ΙΚ από λαθρεμπόριο πετρελαίου, λύτρα για απελευθερώσεις ομήρων, εκβιασμούς και δουλεμπόριο γυναικόπαιδων ξεπερνούν τη μέρα τα 3.000.000 δολάρια. Παράλληλα, αναλυτές της CIA εκτιμούν ότι οι «τζιχαντιστές» σε Συρία και Ιράκ ανέρχονται πλέον σε τουλάχιστον 31.000 και ότι εκμεταλλεύονται 11 πετρελαιοπηγές σε αμφότερες τις χώρες, πουλώντας το πετρέλαιο στη μαύρη αγορά έως και 60% φθηνότερα από την τρέχουσα τιμή πώλησης ενός βαρελιού αργού, που επισήμως κοστίζει πάνω από 100 δολάρια...

Συνεπώς, η «κατάπληξη» των ΗΠΑ για τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που διαθέτει η οργάνωση περισσεύει, ιδιαίτερα όταν θυμηθεί κανείς πως οι βάσεις για τη δημιουργία της τέθηκαν από την κυβέρνηση Ομπάμα, πολύ πριν την «αραβική άνοιξη», καθώς οι «τζιχαντιστές» «αντικαθεστωτικοί» χρησιμοποιήθηκαν, κάτω από άλλη «σημαία» και ονομασίες, ως εργαλείο ανατροπής μη αρεστών κυβερνήσεων σε Λιβύη και Συρία...

Οι ενδείξεις για τα βρώμικα και επικίνδυνα παιχνίδια των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη Μ. Ανατολή είναι κάτι παραπάνω από καταιγιστικές. Σε εκτενές, ενδιαφέρον ρεπορτάζ του Μedium.com στις 14 Σεπτέμβρη σημειωνόταν ότι «ήδη από το 2003 οι Αγγλοσάξονες, μυστικά αλλά και απροκάλυπτα, συντόνιζαν, άμεσα ή έμμεσα, ισλαμικές τρομοκρατικές ομάδες που σχετίζονται με την "Αλ Κάιντα" σε Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή» και ότι «παρά τις διαψεύσεις Πενταγώνου και κυβέρνησης Ομπάμα, τοπικές κουρδικές στρατιωτικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι Αμερικανοί και Γερμανοί των ειδικών δυνάμεων είναι ήδη στο βόρειο Ιράκ και βοηθούν τους Κούρδους στις επιχειρήσεις κατά του ΙΚ».

Ανάλογες πληροφορίες είχαν βγει και στο παρελθόν κατά τα πρώτα χρόνια της εγκληματικής επέμβασης των ΗΠΑ στο Ιράκ, το 2003. Πακιστανοί στρατιωτικοί ομολογούσαν στους «Asia Times» το Φλεβάρη του 2005 ότι ένοπλοι που περιγράφονταν ως «πρώην έμπιστοι του κόμματος Μπάαθ» στρατολογούνταν και εκπαιδεύονταν «από την "Αλ Κάιντα" στο Ιράκ» και ότι εφοδιάζονταν με όπλα, διαφόρων τύπων, «κατασκευασμένα στο Πακιστάν, από τους Αμερικανούς». Παράλληλα, πακιστανική στρατιωτική πηγή δήλωνε στον επικεφαλής του γραφείου των «Τάιμς» στο Πακιστάν ότι «αυτά τα όπλα δεν προορίζονταν για τον ιρακινό στρατό, γιατί αυτός θα έπαιρνε αμερικανικά όπλα» και ότι οι ΗΠΑ μάλλον έπαιζαν «διπλό παιχνίδι για να υπερκεράσουν», μεταξύ άλλων, «την απειλή των σιιτών» (σ.σ. δηλαδή και της επιρροής του Ιράν).

Τον περασμένο Νοέμβρη έκθεση του αμερικανικού στρατιωτικού Πανεπιστημίου Ειδικών Επιχειρήσεων (JSOU) με τίτλο «Διχάζοντας τους εχθρούς μας», αναφερόμενο στο μετά τον Σαντάμ Χουσεΐν Ιράκ, σημείωνε ως «μία ενδιαφέρουσα υπόθεση εργασίας την πρόκληση και ενθάρρυνση δυσαρέσκειας μεταξύ εχθρών, προκειμένου να οδηγηθούν σε μεταξύ τους συγκρούσεις ("εχθρός εναντίον εχθρού")». Εντούτοις, η τακτική αυτή δεν ήταν υπόθεση εργασίας. Χρησιμοποιήθηκε, κατά κόρον, από τον αμερικανικό στρατό στη Φαλούτζα στο τέλος του 2004. Ενδιαφέρουσες ήταν και οι αποκαλύψεις - «καρφώματα» που είχε κάνει προ ετών ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Ρολάν Ντιμά, με τις οποίες αναδείκνυε τους βρώμικους σχεδιασμούς της Βρετανίας σε βάρος της Συρίας ήδη από το 2009 (δύο χρόνια πριν τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη»). Ο Ντιμά είχε πει ότι οι Βρετανοί αξιωματούχοι είχαν εκμυστηρευτεί πως «ετοίμαζαν κάτι στη Συρία». Φυσικά και ο γαλλικός ιμπεριαλισμός είναι μπλεγμένος επίσης.

Αλησμόνητες είναι και οι διαρροές ηλεκτρονικών μηνυμάτων μεταξύ του ιδρύματος γεωπολιτικών αναλύσεων ΣΤΡΑΤΦΟΡ (που συνδέεται με τη CIA) και του Πενταγώνου το 2011, όπου κατέγραφαν την εκπαίδευση συριακών «αντικαθεστωτικών» δυνάμεων από Αμερικανούς και Βρετανούς κομάντο ώστε «να προκαλέσουν εκ των έσω την ανατροπή της κυβέρνησης Ασαντ». Αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα, όπως το PBS, κατέγραφαν σε ρεπορτάζ της εκπομπής «Frontilne», στις 27/5/14, τους τρόπους και τις οδούς εξοπλισμού Σύρων «αντικαθεστωτικών» ισλαμιστών «ανταρτών» με όπλα ρωσικής κατασκευής αλλά αγορασμένα με αμερικανικό χρήμα, μέσω των τουρκο-συριακών συνόρων. Ομως, δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ ή η Τουρκία, που αξιοποιούν το πρόσχημα του ΙΚ για να διευρύνουν την επέμβασή τους στην ευρύτερη περιοχή. Σύμμαχοί τους σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Κουβέιτ που μπορεί να μην χρηματοδότησαν ως κράτη τους «τζιχαντιστές» (όπως οι κυβερνήσεις τους ισχυρίζονται...) εντούτοις σημαντικό τμήμα των αστικών τους τάξεων χρηματοδότησε τους ισλαμιστές με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια (όπως παραδέχεται και το «Brookings Institute Doha Center»).

Οπως τόσες φορές στο παρελθόν, με δεδομένα τα βρώμικα παιχνίδια των ιμπεριαλιστών σε Βαλκάνια, Νότια Ασία, Μ. Ανατολή, έτσι και τώρα, οι δυνάμεις που χρηματοδότησαν, εξέθρεψαν τους δολοφόνους που αξιοποίησαν στις επεμβάσεις στη Συρία και το Ιράκ, ανοίγοντας δρόμους για τους μονοπωλιακούς ομίλους, υποδύονται τους αυτόκλητους «σωτήρες» μίας νέας συμμαχίας των «προθύμων». Το έργο όμως είναι ...πολυπαιγμένο.

America Created Al-Qaeda and the ISIS Terror Group / Global Research.

Ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζον Μακέϊν (πρώην προεδρικός
υποψήφιος) με "μαχητές" στην Συρία.

Originally published by GR in September 2014

Much like Al Qaeda, the Islamic State (ISIS) is made-in-the-USA, an instrument of terror designed to divide and conquer the oil-rich Middle East and to counter Iran’s growing influence in the region.

The fact that the United States has a long and torrid history of backing terrorist groups will surprise only those who watch the news and ignore history.

The CIA first aligned itself with extremist Islam during the Cold War era. Back then, America saw the world in rather simple terms: on one side, the Soviet Union and Third World nationalism, which America regarded as a Soviet tool; on the other side, Western nations and militant political Islam, which America considered an ally in the struggle against the Soviet Union.

The director of the National Security Agency under Ronald Reagan, General William Odom recently remarked, “by any measure the U.S. has long used terrorism. In 1978-79 the Senate was trying to pass a law against international terrorism – in every version they produced, the lawyers said the U.S. would be in violation.”

During the 1970′s the CIA used the Muslim Brotherhood in Egypt as a barrier, both to thwart Soviet expansion and prevent the spread of Marxist ideology among the Arab masses. The United States also openly supported Sarekat Islam against Sukarno in Indonesia, and supported the Jamaat-e-Islami terror group against Zulfiqar Ali Bhutto in Pakistan. Last but certainly not least, there is Al Qaeda.

Lest we forget, the CIA gave birth to Osama Bin Laden and breastfed his organization during the 1980′s. Former British Foreign Secretary, Robin Cook, told the House of Commons that Al Qaeda was unquestionably a product of Western intelligence agencies. Mr. Cook explained that Al Qaeda, which literally means an abbreviation of “the database” in Arabic, was originally the computer database of the thousands of Islamist extremists, who were trained by the CIA and funded by the Saudis, in order to defeat the Russians in Afghanistan.

America’s relationship with Al Qaeda has always been a love-hate affair. Depending on whether a particular Al Qaeda terrorist group in a given region furthers American interests or not, the U.S. State Department either funds or aggressively targets that terrorist group. Even as American foreign policy makers claim to oppose Muslim extremism, they knowingly foment it as a weapon of foreign policy.

The Islamic State is its latest weapon that, much like Al Qaeda, is certainly backfiring. ISIS recently rose to international prominence after its thugs began beheading American journalists. Now the terrorist group controls an area the size of the United Kingdom.

In order to understand why the Islamic State has grown and flourished so quickly, one has to take a look at the organization’s American-backed roots. The 2003 American invasion and occupation of Iraq created the pre-conditions for radical Sunni groups, like ISIS, to take root. America, rather unwisely, destroyed Saddam Hussein’s secular state machinery and replaced it with a predominantly Shiite administration. The U.S. occupation caused vast unemployment in Sunni areas, by rejecting socialism and closing down factories in the naive hope that the magical hand of the free market would create jobs. Under the new U.S.-backed Shiite regime, working class Sunni’s lost hundreds of thousands of jobs. Unlike the white Afrikaners in South Africa, who were allowed to keep their wealth after regime change, upper class Sunni’s were systematically dispossessed of their assets and lost their political influence. Rather than promoting religious integration and unity, American policy in Iraq exacerbated sectarian divisions and created a fertile breading ground for Sunni discontent, from which Al Qaeda in Iraq took root.

The Islamic State of Iraq and Syria (ISIS) used to have a different name: Al Qaeda in Iraq. After 2010 the group rebranded and refocused its efforts on Syria.

There are essentially three wars being waged in Syria: one between the government and the rebels, another between Iran and Saudi Arabia, and yet another between America and Russia. It is this third, neo-Cold War battle that made U.S. foreign policy makers decide to take the risk of arming Islamist rebels in Syria, because Syrian President, Bashar al-Assad, is a key Russian ally. Rather embarrassingly, many of these Syrian rebels have now turned out to be ISIS thugs, who are openly brandishing American-made M16 Assault rifles.

America’s Middle East policy revolves around oil and Israel. The invasion of Iraq has partially satisfied Washington’s thirst for oil, but ongoing air strikes in Syria and economic sanctions on Iran have everything to do with Israel. The goal is to deprive Israel’s neighboring enemies, Lebanon’s Hezbollah and Palestine’s Hamas, of crucial Syrian and Iranian support.

ISIS is not merely an instrument of terror used by America to topple the Syrian government; it is also used to put pressure on Iran.

The last time Iran invaded another nation was in 1738. Since independence in 1776, the U.S. has been engaged in over 53 military invasions and expeditions. Despite what the Western media’s war cries would have you believe, Iran is clearly not the threat to regional security, Washington is. An Intelligence Report published in 2012, endorsed by all sixteen U.S. intelligence agencies, confirms that Iran ended its nuclear weapons program in 2003. Truth is, any Iranian nuclear ambition, real or imagined, is as a result of American hostility towards Iran, and not the other way around.

America is using ISIS in three ways: to attack its enemies in the Middle East, to serve as a pretext for U.S. military intervention abroad, and at home to foment a manufactured domestic threat, used to justify the unprecedented expansion of invasive domestic surveillance.

By rapidly increasing both government secrecy and surveillance, Mr. Obama’s government is increasing its power to watch its citizens, while diminishing its citizens’ power to watch their government. Terrorism is an excuse to justify mass surveillance, in preparation for mass revolt.

The so-called “War on Terror” should be seen for what it really is: a pretext for maintaining a dangerously oversized U.S. military. The two most powerful groups in the U.S. foreign policy establishment are the Israel lobby, which directs U.S. Middle East policy, and the Military-Industrial-Complex, which profits from the former group’s actions. Since George W. Bush declared the “War on Terror” in October 2001, it has cost the American taxpayer approximately 6.6 trillion dollars and thousands of fallen sons and daughters; but, the wars have also raked in billions of dollars for Washington’s military elite.

In fact, more than seventy American companies and individuals have won up to $27 billion in contracts for work in postwar Iraq and Afghanistan over the last three years, according to a recent study by the Center for Public Integrity. According to the study, nearly 75 per cent of these private companies had employees or board members, who either served in, or had close ties to, the executive branch of the Republican and Democratic administrations, members of Congress, or the highest levels of the military.

In 1997, a U.S. Department of Defense report stated, “the data show a strong correlation between U.S. involvement abroad and an increase in terrorist attacks against the U.S.” Truth is, the only way America can win the “War On Terror” is if it stops giving terrorists the motivation and the resources to attack America. Terrorism is the symptom; American imperialism in the Middle East is the cancer. Put simply, the War on Terror is terrorism; only, it is conducted on a much larger scale by people with jets and missiles.

Garikai Chengu is a research scholar at Harvard University.