Φωτογραφία
της Αφροδίτης που τράβηξε το «Ακατσούκι» από απόσταση 72.000
χιλιομέτρων. Τα πυκνά νέφη καλύπτουν μόνιμα την επιφάνεια του πλανήτη
JAXA
|
Κάλιο
αργά παρά ποτέ, είπαν οι άνθρωποι της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας
JAXA, όταν στις 11 Δεκέμβρη το σκάφος «Ακατσούκι» («Χαραυγή»), πρώην
Πλανήτης-Γ, μπήκε τελικά σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη, πέντε ολόκληρα
χρόνια μετά την αποτυχημένη πρώτη προσπάθεια. Οι τεχνικοί της JAXA
πέτυχαν κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο και γι' αυτό δέχτηκαν και τα
συγχαρητήρια από τους συναδέλφους τους της αμερικανικής NASA. Η αποτυχία
του «Ακατσούκι» το 2010 οφειλόταν σε ανεπανόρθωτη βλάβη στον κινητήρα
του σκάφους. Σχεδιάζοντας μεθοδικά, παρακολουθώντας την αλλαγή της
τροχιάς και κάνοντας επανειλημμένες πυροδοτήσεις των προωθητήρων
μικρορύθμισης της πορείας, πέτυχαν τελικά να βάλουν το «Ακατσούκι» στη
βαρυτική αρπάγη της Αφροδίτης, σε μια πολύ ελλειπτική τροχιά, με
πλησιέστερη απόσταση 400 χλμ. από τον πλανήτη (ύψος περίαψης) και πιο
μακρινή 440.000 χλμ. (ύψος απόαψης). Με τον ίδιο τρόπο σκοπεύουν
σταδιακά να βελτιώσουν αυτήν την τροχιά προς το κυκλικότερο.
Η
τροχιά που προβλεπόταν αρχικά ήταν 300 χλμ. στην περίαψη και 80.000 χλμ.
στην απόαψη, τέτοια που να επιτρέπει ολοκληρωμένες παρατηρήσεις των
μετεωρολογικών φαινομένων και της επιφάνειας, καθώς και παρατήρηση των
σωματιδίων της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης που διαφεύγουν στο Διάστημα. Το
«Ακατσούκι» στοχεύει να παρατηρήσει τους ανέμους που φυσάνε στα
χαμηλότερα στρώματα της ατμόσφαιράς της, με ταχύτητα 100 μέτρων το
δευτερόλεπτο, δηλαδή 60 φορές την ταχύτητα περιστροφής της Αφροδίτης
γύρω από τον άξονά της. Το φαινόμενο αυτό παραμένει ως ένα από τα
μεγαλύτερα μυστήρια γύρω από τον πλανήτη αυτόν, καθώς δεν μπορεί να
εξηγηθεί μετεωρολογικά. Για να δει κάτω από τα σύννεφα το «Ακατσούκι» θα
χρησιμοποιήσει το υπέρυθρο τμήμα του φάσματος και θα προσπαθήσει να
επιβεβαιώσει την ύπαρξη ενεργών ηφαιστείων και κεραυνών στην ατμόσφαιρα.
Καλλιτεχνική απεικόνιση της ιαπωνικής αποστολής «Ακατσούκι»
JAXA
|
Η
Αφροδίτη είναι ελαφρώς μικρότερη από τη Γη και περιφέρεται γύρω από τον
Ηλιο στη ζώνη που επιτρέπει την ύπαρξη υγρού νερού και την εμφάνιση
ζωής όπως την ξέρουμε. Ομως, λόγω ενός ακραίας οξύτητας φαινομένου
θερμοκηπίου στην υπέρπυκνη ατμόσφαιρά της, που αποτελείται σε ποσοστό
πάνω από 95% από διοξείδιο του άνθρακα, η θερμοκρασία στην επιφάνεια
παραμένει πάνω από τους 450 βαθμούς (ο μόλυβδος λιώνει σε αρκετά
χαμηλότερη θερμοκρασία). Ο πλανήτης καλύπτεται πάντοτε από νέφη που δεν
επιτρέπουν να φανεί το έδαφός του, ενώ στην επιφάνειά του η πίεση φτάνει
τις 92 ατμόσφαιρες! Η Αφροδίτη δεν συμπληρώνει μια πλήρη περιστροφή
γύρω από τον άξονά της κατά τη διάρκεια μιας πλήρους περιφοράς της γύρω
από τον Ηλιο (225 γήινες μέρες). Αυτό σημαίνει ότι το ημερονύκτιό της
έχει διάρκεια λίγο μεγαλύτερη (243 γήινες μέρες) από εκείνη του έτους
της (!), ενώ λόγω της ανάστροφης περιστροφής της γύρω από τον άξονά της,
ο ήλιος ανατέλλει από τη δύση και δύει στην ανατολή (αν δεχτούμε ως
βάση τη θέση των σημείων του ορίζοντα στη Γη, δηλαδή ανατολή στα δεξιά
όταν κοιτάζει κανείς προς το βορρά)!
Στην Αφροδίτη έγινε η
πρώτη αποστολή γήινης διαστημοσυσκευής, στις 12 Φλεβάρη 1961, με το
σοβιετικό σκάφος «Βενέρα 1», που ακολουθήθηκε από 15 ακόμα σοβιετικές
αποστολές της ίδιας σειράς και 2 της σειράς «Βέγκα», με πρωτιές στην
προσέγγιση του εδάφους άλλου πλανήτη, στη φωτογράφιση της επιφάνειάς
του, στην ανάλυση δειγμάτων εδάφους κ.λπ., ενώ παράλληλα οι ΗΠΑ έστειλαν
3 σκάφη της σειράς «Μάρινερ», δύο «Πάιονιρ», το σκάφος «Μαγγελάνος»,
που έκανε πλήρη χαρτογράφηση της επιφάνειας με ραντάρ, και το
«Μέσεντζερ», που έκανε δύο περάσματα κοντά από τον πλανήτη. Το «Βίνους
Εξπρές» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) μελετούσε την
Αφροδίτη από το 2006 μέχρι το τέλος του 2014. Τη σκυτάλη της εξερεύνησης
έχει τώρα το «Ακατσούκι», ενώ υπό συζήτηση είναι αρκετές άλλες
αμερικανικές, ευρωπαϊκές και ρωσικές αποστολές στο δίδυμο πλανήτη της
Γης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου