Τώρα ήρθ’ η ώρα για μάχη και για ζωή
γροθιά μου η γροθιά σου δίπλα φίλε στάσου
η πείνα είναι ντροπή
Όχι κυρία Μανωλάκου μη χρησιμοποιείτε λόγια του Μπρεχτ μπροστά στην κυρία Βαλαβάνη μπορεί να θυμηθεί την εποχή που μετέφραζε Μπρεχτ να φορτιστεί συγκινησιακά, να μας λυπηθεί και να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ.
Μας συγχωρείτε που δεν μας εκστασιάζει η φτώχεια για να συναινέσουμε στη διαχείριση της, έχουμε βλέπετε αξιοπρέπεια και πίστη ότι οι άνθρωποι δεν βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να βαφτίσουμε την κρίση, τη δούλη του Καπιταλισμού, κρίση ανθρωπιστική. Ούτε να αποδεχτούμε την ελεημοσύνη. Μια επιλογή υπάρχει:
Όταν σφίξουμε τα χέρια οι λαοί αυτής της Γης
θα γενεί παράδεισός μας κι αφεντάδες της εμείς
(…)
Έχουν ρίξει τη διχόνοια και μας τρών’ οι δυνατοί
δούλος τους εσύ να μένεις κι αφεντάδες να `ναι αυτοί
Τώρα ήρθ’ η ώρα για μάχη και για ζωή
γροθιά μου η γροθιά σου δίπλα φίλε στάσου
η πείνα είναι ντροπή
Δούλοι και προσκυνημένοι βάρη άχρηστα της Γης
μαύρη μοίρα τους προσμένει σαν θα ενωθούμε εμείς
(…)
Προλετάριε προχώρα με τη γνώση πας μπροστά
μονιασμένη κι ενωμένη θα νικήσει η εργατιά
Βιάσου ήρθε η σειρά σου, έμπα και συ στη γραμμή,
για να γίνεις ο αφέντης στη δική σου την πατρίδα,
στη δική σου τη ζωή.
(Το τραγούδι της αλληλεγγύης, Μπ. Μπρεχτ)