Η «ευθύνη» και οι... «δυσκολίες»

Η «ευθύνη» και οι... «δυσκολίες»

Σε διαγωνισμό μεταξύ των αστικών κομμάτων και ειδικά μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, για το ποιος είναι ο πιο ικανός να «τρέξει» τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, μετατράπηκε η προχτεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για το Ασφαλιστικό, παράλληλα με τη σύγκλισή τους στο «κουκούλωμα» της ταξικής ουσίας της κλιμακούμενης αντιλαϊκής επίθεσης.
«Επιλέγουμε σήμερα ένα δύσκολο δρόμο, ένα δρόμο ευθύνης», αντί «να κρύψουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί», όπως έκαναν οι προηγούμενοι, με την «κοινωνικά ανεύθυνη» στάση τους, ισχυρίστηκε ο Αλ. Τσίπρας.
«Το δίλημμα σήμερα», αντέτεινε ο Κυρ. Μητσοτάκης, «είναι η επιλογή ανάμεσα στο χτες του λαϊκισμού (...) και στο αύριο της αλήθειας», των «δύσκολων» αλλά «δίκαιων και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων», των μεταρρυθμίσεων «με κοινωνική ευθύνη».
«Ευθύνη» και... «δυσκολίες» λοιπόν: Κι ενώ η «ευθύνη» αφορά τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης και της ΝΔ απέναντι στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και των «εταίρων» του, οι «δυσκολίες» αφορούν αποκλειστικά τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, το παραπέρα τσάκισμά τους, που επιβάλλεται ακριβώς από τις ανάγκες του κεφαλαίου, από τον ίδιο το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Πίσω από τη μεταξύ τους ανταλλαγή αλληλοκατηγοριών για το «ποιος φταίει», τόσο η κυβέρνηση όσο και η ΝΔ παρουσίασαν ως δεδομένη την περιβόητη «μη βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος και την ανάγκη «μεταρρύθμισής» του. «Η ανάγκη για μεταρρύθμιση που θα καθιστά βιώσιμο το ασφαλιστικό μας σύστημα ξεπερνά τη συμφωνία (σ.σ. το μνημόνιο)», είπε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας...
Δεδομένο, δηλαδή, το νέο «μαχαίρι» στις συντάξεις και τις παροχές, στο όνομα της «βιωσιμότητας», παράλληλα με τη συμβολή όλων των αστικών δυνάμεων στη συντήρηση μιας τέτοιας συζήτησης που κρύβει την πραγματική ταξική στόχευση της νέας επίθεσης στην Κοινωνική Ασφάλιση: Κρύβει, δηλαδή, ότι αυτή είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κεφαλαίου, πλευρά της συνολικότερης έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, για εξοικονόμηση κρατικού χρήματος για νέα «πεσκέσια» στα μονοπώλια, αλλά και άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για τμήματα του κεφαλαίου (ασφαλιστικές εταιρείες, μεγαλεμπόρους Υγείας κ.ο.κ.), που περιμένουν στη γωνία...
Αντίστοιχη ήταν και η συμφωνία κυβέρνησης και ΝΔ στη «λύση»: «Μόνος τρόπος επίλυσης είναι η επιστροφή στην ανάπτυξη», συμφώνησαν Αλ. Τσίπρας και Κυρ. Μητσοτάκης, όταν ακριβώς το ξεθεμέλιωμα όσων κοινωνικο-ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους εργαζόμενους αποτελεί όρο για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Επιδιώκοντας να συσκοτίσει αυτήν τη στρατηγική σύμπλευση, ο Αλ. Τσίπρας επανέφερε, για πολλοστή φορά, τις προκλητικές αναφορές περί «κοινωνικής δικαιοσύνης» και «αναδιανομής»:
-- Οταν το σχέδιο της κυβέρνησης όχι μόνο ενσωματώνει όλους τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους, όλες τις προηγούμενες περικοπές (τις οποίες κατά τα άλλα... κατακεραύνωσε προχτές ο πρωθυπουργός!), αλλά έρχεται να βάλει ταφόπλακα σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην Κοινωνική Ασφάλιση!
-- Οταν, απαντώντας στο... καμάρι της ΝΔ για το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις της μείωσαν κατά 5% τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να διαβεβαιώσει το κεφάλαιο ότι σε «αντάλλαγμα» της ελάχιστης και προσωρινής αύξησης κατά 1% των ήδη μειωμένων εργοδοτικών εισφορών, θα του προσφέρει «σειρά παρεμβάσεων» για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς του. «Παρεμβάσεις» που θα πληρώσει και πάλι ο λαός...
-- Οταν το σχέδιο της κυβέρνησης χτυπά συνολικά τα εργατικά - λαϊκά στρώματα και η λεγόμενη «αναδιανομή» δεν αφορά τα κέρδη των μονοπωλίων που καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, αλλά το μοίρασμα της φτώχειας ανάμεσα στους περισσότερο και τους λιγότερο φτωχούς.
Η συζήτηση στη Βουλή επιβεβαίωσε, για μια ακόμα φορά, ότι ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα ούτε από τις συναινέσεις, ούτε από τους διαγκωνισμούς των αστικών κομμάτων. Μόνο αν ο ίδιος ορθώσει το ανάστημά του και οργανώσει την πάλη του στο δρόμο της ανατροπής μπορεί να βάλει εμπόδια στους σχεδιασμούς της παραπέρα εξαθλίωσής του!