Αλλος ανάφτει τη φωτιά κι άλλος την ανεμίζει

Αλλος ανάφτει τη φωτιά κι άλλος την ανεμίζει

Για τη στάση της λεγόμενης «ευρωπαϊκής αριστεράς» στο προσφυγικό ζήτημα

Το ταξικό εργατικό κίνημα δείχνει τον πραγματικό ένοχο της προσφυγιάς (από το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, 1/4)

Πρόσφατα, στη χώρα μας, μίλησε με θέμα «Μια αριστερή πολιτική για την ΕΕ σχετικά με το Προσφυγικό», η κ. Γκάμπι Τσίμερ, πρόεδρος της Ομάδας της «αριστεράς» στο Ευρωκοινοβούλιο (GUE/NGL) και ευρωβουλευτής του γερμανικού κόμματος «Linke», που, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί τη «ναυαρχίδα» του λεγόμενου «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ).
Στην ομιλία της, έκανε τη βασική διαπίστωση πως «ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των προσφύγων», ενώ σημειώνει πως το «91% των μεταναστών που φθάνουν στην Ελλάδα είναι πρόσφυγες πολέμου από χώρες όπως το Ιράκ, η Συρία και το Αφγανιστάν», εκτιμά πως «λόγω των εμφύλιων πολέμων και των κλιματικών καταστροφών, πολύ περισσότεροι άνθρωποι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους σε όλο τον κόσμο».
Αλήθεια, αυτή είναι η εξήγηση του προσφυγικού προβλήματος; Οι εμφύλιοι πόλεμοι και οι κλιματικές αλλαγές; Τι εύπεπτη και χρήσιμη για τον ιμπεριαλισμό τοποθέτηση της προέδρου της GUE/NGL!.. Κι όμως, στην ομιλία χιλίων και πλέον λέξεων της κ. Τσίμερ, δεν θα συναντήσει κανείς τη λέξη ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, δεν θα διαβάσει κανείς για τη στάση της ΕΕ, μαζί με τις προαναφερόμενες δυνάμεις στους ανταγωνισμούς τους με άλλες καπιταλιστικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία, για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τους αγωγούς και τους άλλους δρόμους μεταφοράς, τα μερίδια των αγορών. Καμία κουβέντα για τα μονοπώλια, για τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, που γεννά κρίσεις κι ανάβει τη φωτιά των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Σαν έτοιμη, όμως, από χτες είναι αυτή η «αριστερά» να αποδεχτεί και ν' «ανεμίσει» όσα αυτή η φωτιά προκαλεί.
Για αυτό και στην τοποθέτηση της κ. Τσίμερ κανείς δεν θα βρει λέξη για την ανάγκη ανατροπής αυτής της βαρβαρότητας, που, εκτός των άλλων, αναγκάζει εκατομμύρια ανθρώπους, πότε εξαιτίας του πολέμου, πότε εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης (της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης) και των άλλων δεινών που προκαλεί το καπιταλιστικό σύστημα, να εγκαταλείψουν τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Δεν είναι μυστικό πως κόμματα της GUE/NGL, το προηγούμενο διάστημα, στήριξαν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Λιβύη, στη Συρία, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία κ.α., έριξαν, δηλαδή, κι αυτοί «λάδι στη φωτιά» των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων.
Μια τέτοια «αριστερά», την οποία εκπροσωπεί η κ. Τσίμερ, αποσιωπά το βασικό δίλημμα της εποχής μας («Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»), που έθεσε μια συμπατριώτισσά της, η Ρόζα Λούξεμπουργκ, κι έτσι αποτελεί ιδιαίτερα βολικό και χρήσιμο «εργαλείο» για το κεφάλαιο.

Σε τίνος την υπηρεσία;

Η πρόεδρος της GUE/NGL λαμβάνει ως δεδομένο αυτήν τη βαρβαρότητα και δηλώνει έτοιμη, όπως και τα άλλα αστικά κόμματα, να τη διαχειριστεί. Και η δική της διαχείριση, όπως προκύπτει από την τοποθέτησή της, συμπίπτει με την προτροπή των Γερμανών βιομηχάνων, που ζήτησαν από την Μέρκελ «ανοιχτά σύνορα» για τους πρόσφυγες και μετανάστες. Ζητά, δηλαδή, να ενισχυθεί παραπέρα, και στην ΕΕ, αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ για δεκαετίες, ή στη Ρωσία τα τελευταία 20 χρόνια, όπου η μαζική εισροή μερικών εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών σε ετήσια βάση, αξιοποιείται από τους καπιταλιστές, για να ανανεώσουν ηλικιακά τον ενεργά οικονομικό πληθυσμό, να βρουν νέο φθηνό εργατικό δυναμικό. Ας μη μας διαφεύγει πως ο μέσος ηλικιακός όρος στη Γερμανία είναι τα 45,6 χρόνια και είναι ο γηραιότερος πληθυσμός στην Ευρώπη.
Γνωρίζουμε πως το κεφάλαιο πότε χρησιμοποιεί τον εθνικισμό, στηρίζει πολυπλόκαμα διάφορες ρατσιστικές, ακόμη και φασιστικές, δυνάμεις, για να διχάσει τους εργαζόμενους στη βάση της εθνικής καταγωγής, της θρησκείας, της γλώσσας κ.ο.κ., για να δυναμώσει έτσι το εκμεταλλευτικό σύστημα και την εξουσία του, κάνοντας πράξη το «διαίρει και βασίλευε». Αλλοτε, πάλι, καταφεύγει στον κοσμοπολιτισμό, με στόχο και πάλι να εξυπηρετηθούν τα ίδια σχέδια της αστικής τάξης για την αύξηση της κερδοφορίας της. Αν στην 1η αποστολή χρησιμοποιούνται φασιστικές δυνάμεις, όπως η ΧΑ και οι λεγόμενοι «ευρωσκεπτικιστές», στη 2η αποστολή πρόθυμες είναι να αξιοποιηθούν οι δυνάμεις της λεγόμενης «ευρωπαϊκής αριστεράς», του οπορτουνιστικού μορφώματος του ΚΕΑ, που πλέον αποτελούν το μικρότερο «αδελφάκι» της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Δεν είναι μονόδρομος η Ευρώπη του κεφαλαίου

Στην τοποθέτησή της, όμως, η κ. Τσίμερ, εκτός της παραπάνω προθυμίας της να υποστηρίξει τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για ανανέωση του εργατικού δυναμικού, επιδιώκει να ταυτίσει την πάλη των λαών ενάντια στην ΕΕ του κεφαλαίου, με τις εθνικιστικές δυνάμεις της ακροδεξιάς. Στόχος της είναι κι εδώ ο ίδιος με αυτόν του ευρωπαϊκού κεφαλαίου: Να μην αμφισβητηθεί ο μονόδρομος της ΕΕ, μιας ένωσης που, όπως και κάθε άλλη διακρατική καπιταλιστική ένωση, έχει οικοδομηθεί με γνώμονα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και στρέφεται κατά των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων.
Ετσι, π.χ. με αυτήν τη λογική, η κ. Τσίμερ «χαρίζει» στην ακροδεξιά (που εναντιώνεται στην ΕΕ από τη σκοπιά της εξυπηρέτησης των συμφερόντων μερίδας του κεφαλαίου) όλες τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις και στρέφεται κατά των κομμουνιστών, που σε πολλές χώρες δίνουν πολιτική μάχη ενάντια στην ΕΕ του κεφαλαίου. Δεν μας εκπλήσσει μια τέτοια τοποθέτηση, αφού είναι γνωστό πως το ΚΕΑ και οι δυνάμεις που συσπειρώνονται εκεί στηρίζουν αναφανδόν την καπιταλιστική ΕΕ και δηλώνουν την προθυμία τους να συμβάλουν στην «καλυτέρευσή» της. Οπως όμως τονίζεται στην Ιδρυτική Διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας (ΕΚΠ), που έχουν συγκροτήσει εδώ και 2 χρόνια πολλά Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης, η ΕΕ είναι επιλογή του κεφαλαίου. «Προωθεί μέτρα προς όφελος των μονοπωλίων, της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, ενισχύει τα χαρακτηριστικά της ως ιμπεριαλιστικού οικονομικού, πολιτικού και στρατιωτικού μπλοκ αντίθετου στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, εντείνει τους εξοπλισμούς, τον αυταρχισμό, την κρατική καταστολή, περιορίζοντας κυριαρχικά δικαιώματα». Σε αντίθεση με το ΚΕΑ, τα κόμματα της ΕΚΠ εκτιμούν πως «η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι το ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό κέντρο, στηρίζει επιθετικά σχέδια ενάντια στους λαούς και ευθυγραμμίζεται με ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, ο μιλιταρισμός είναι δομικό της στοιχείο». Ταυτόχρονα, τονίζει «πως υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης για τους λαούς. Μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων προβάλλει η προοπτική μιας άλλης Ευρώπης, της ευημερίας των λαών, της κοινωνικής προόδου, των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της ισότιμης συνεργασίας, της ειρήνης, του σοσιαλισμού. Πιστεύουμε στο δικαίωμα κάθε λαού να επιλέγει κυρίαρχα το δρόμο ανάπτυξής του, συμπεριλαμβανόμενου του δικαιώματος αποδέσμευσης από τις πολυεπίπεδες εξαρτήσεις από ΕΕ και ΝΑΤΟ, καθώς και της σοσιαλιστικής επιλογής».

Αντικομμουνισμός, το «κερασάκι στην τούρτα» της «ευρωπαϊκής αριστεράς»

Η κ. Τσίμερ, προσπαθώντας να επιχειρηματολογήσει υπέρ των «ανοιχτών συνόρων», καταφεύγει στον αντικομμουνισμό, σημειώνοντας τα εξής: «Τοίχοι, φράχτες και κλειστά σύνορα ποτέ δεν θα λύσουν το πρόβλημα. Μπορώ να το πω αυτό και από τη δική μου βιογραφική εμπειρία στην πρώην ΛΔΓ. Αντ' αυτού, θα επιδεινώσουν την ανθρωπιστική κρίση».
Πάγια τακτική των δυνάμεων της λεγόμενης «ευρωπαϊκής αριστεράς» να καταφεύγουν στον αντικομμουνισμό, λειτουργώντας ως «υπάλληλοι» της ΕΕ, που εδώ και καιρό έχει χαράξει μια ανάλογη ιδεολογικο-πολιτική επίθεση στους κομμουνιστές και στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε στον 20ό αιώνα. Αλλωστε, η κ. Τσίμερ, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί επιδιώκει την ανιστόρητη εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού, χαρακτηρίζοντας μάλιστα το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε ως «σκοτεινό κεφάλαιο της Ιστορίας», ενώ συμμετείχε στο πρόσφατο παρελθόν ενεργά και στην υπονομευτική εκστρατεία της ΕΕ ενάντια στην Κούβα. Για ποια, όμως, «ανθρωπιστική κρίση» στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, εξαιτίας του τείχους του Βερολίνου, μπορεί να γίνει λόγος;
Πολύ μελάνι χύθηκε, πολύ χρήμα ξοδεύτηκε και μέσα αξιοποιήθηκαν για τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού και μεταξύ άλλων και της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (ΓΛΔ). Οσα όμως κι αν πούνε δεν μπορούν να κλονίσουν την αλήθεια: Η ανατροπή του σοσιαλισμού, η πτώση του τείχους του Βερολίνου ήταν που γκρέμισε πρωτόγνωρες κατακτήσεις και δικαιώματα στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στον Πολιτισμό κ.ά., που γνώρισαν οι εργαζόμενοι στη ΓΛΔ. Παράλληλα, ύψωσε νέα ταξικά τείχη, διαιρώντας την κοινωνία σε ανταγωνιστικές τάξεις και δίνοντας τα «ηνία» της εξουσίας στους λίγους, γιατί και στη Γερμανία, στη λεγόμενη οικονομική «ατμομηχανή» της ΕΕ, δεν βρίσκονται όλοι στο ίδιο «βαγόνι». Οι πολλοί «φτυαρίζουν το κάρβουνο», για να δουλεύει η «μηχανή» και οι λιγοστοί είναι που απολαμβάνουν τα προνόμια.

Για ποιον 21ο αιώνα παλεύουμε;

Αν η εκπρόσωπος της «ευρωπαϊκής αριστεράς» δήλωσε στην ομιλία της πως «ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των προσφύγων», το ΚΚΕ, όπως είναι γνωστό, από τη μεριά του, δηλώνει πως αγωνίζεται, ώστε ο 21ος αιώνας να 'ναι ο αιώνας μιας καινούργιας ανόδου του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος και μιας νέας σειράς κοινωνικών επαναστάσεων.
Το ΚΚΕ είναι στο πλευρό των χιλιάδων κατατρεγμένων ανθρώπων, που είναι θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Παλεύει και για το δικό τους δίκιο κι αναγνωρίζει το δικαίωμά τους να γλιτώσουν από τη φωτιά των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και να τηρηθεί το διεθνές Δίκαιο για τους πρόσφυγες. Κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για να μειωθούν η ταλαιπωρία και η δυστυχία, σ' αυτήν την κατεύθυνση προωθεί συγκεκριμένες δράσεις αλληλεγγύης και ταυτόχρονα αναδεικνύει και συνεχίζει την πάλη ενάντια στις αιτίες που προκαλούν το πρόβλημα. Γιατί, όπως τονίζεται και στην Κοινή Ανακοίνωση για το Μεταναστευτικό, που υπογράφουν πλέον 57 Κομμουνιστικά Κόμματα, «χρειάζεται να οργανωθούμε και να συγκρουστούμε με το εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά πολέμους, προσφυγιά, μετανάστευση και φτώχεια. Για να διαμορφωθούν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν την επιστροφή των προσφύγων και των μεταναστών στις πατρίδες τους, με νοικοκύρηδες τους λαούς τους».
Οπλο μας σ' αυτήν την προσπάθεια είναι ο Προλεταριακός Διεθνισμός, που συμπυκνώνεται στο αθάνατο σύνθημα: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!», κόντρα στα ιδεολογικά ρεύματα του αστικού εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού, που από διαφορετικούς δρόμους υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Του Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ*
*Ο Ε. Βαγενάς είναι μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων