Με... «καλές ειδήσεις» και «νέες εποχές» κουκουλώνει την αντιλαϊκή κλιμάκωση

Με... «καλές ειδήσεις» και «νέες εποχές» κουκουλώνει την αντιλαϊκή κλιμάκωση

Eurokinissi

Με προκλητικά πανηγύρια και μια συστηματική επιχείρηση εξαπάτησης του λαού, η κυβέρνηση προσπαθεί, για άλλη μια φορά, να κάνει το μαύρο - άσπρο: Για τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη «τρέχουν» και γι' αυτά που φέρνουν, για την περιβόητη «επόμενη μέρα» μετά το κλείσιμο της πρώτης «αξιολόγησης» του τρίτου μνημονίου, για τον ίδιο τον ταξικό χαρακτήρα της αντιλαϊκής πολιτικής που προωθεί...
Κάπως έτσι βαφτίζει «θετική εξέλιξη» το επικείμενο κλείσιμο της «αξιολόγησης», το οποίο αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας για την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου, τάζει «αλλαγή σελίδας» και «πέρασμα σε νέα εποχή», την ώρα που ο αντιλαϊκός λογαριασμός ανεβαίνει συνεχώς, προσπαθεί να συντηρήσει τη λογική της κυβέρνησης που τάχα δίνει «ρεαλιστικές μάχες» υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, την ίδια ώρα που κάθε μέρα που περνά επιβεβαιώνεται ο ρόλος της ως στυλοβάτης του συστήματος, που έχει αναλάβει να ολοκληρώσει τη «βρώμικη δουλειά» του κεφαλαίου σε όλα τα επίπεδα...

Θυμηθήκανε ακόμα και... την «ελπίδα»!

«Σήμερα είναι μια μέρα σημαντική. Και είναι σημαντική διότι μετά από έξι και πλέον χρόνια διαρκών περικοπών, κακών ειδήσεων και σκληρής λιτότητας είχαμε επιτέλους καλές ειδήσεις», ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του, μιλώντας ακόμα για «θεμελιώδη αλλαγή εικόνας», ακόμα και για την «ελπίδα του ελληνικού λαού που χθες αναγεννήθηκε»!
Πότε τα είπε όλα αυτά; Την περασμένη Τρίτη, μία μέρα μετά το τελευταίο Γιούρογκρουπ. Δυο μέρες, δηλαδή, μετά την ψήφιση του νόμου - λαιμητόμου για το Ασφαλιστικό - Φορολογικό και λίγες μέρες πριν φέρει στη Βουλή το νέο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο με την παραπέρα απογείωση της φοροληστείας σε βάρος του λαού, με την «απελευθέρωση» των «κόκκινων» δανείων, το «υπερταμείο» των ιδιωτικοποιήσεων και φυσικά με τον περιβόητο «αυτόματο κόφτη», το μόνιμο μηχανισμό επιβολής αντιλαϊκών μέτρων κάθε φορά που δεν πιάνονται οι στόχοι του κεφαλαίο! Τα περί... «θεμελιώδους αλλαγής εικόνας» τα είπε ενώ τα παραπάνω «τελευταία» αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της πρώτης «αξιολόγησης», έρχονται να διαδεχτούν τα... 43 «προαπαιτούμενα» της δεύτερης «αξιολόγησης», μέσα στα οποία «φιγουράρουν», μεταξύ άλλων, τα νέα χτυπήματα στα Εργασιακά.
Κι όμως, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έχουν το θράσος να «πανηγυρίζουν» και να καλούν το λαό να πανηγυρίσει κι αυτός, γιατί η «αξιολόγηση», λένε, κλείνει «χωρίς τη νομοθέτηση επιπρόσθετων μέτρων»...
Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου ότι, εξειδικεύοντας τον ισχυρισμό περί «καλών ειδήσεων» για το λαό, παρουσιάζουν στην πραγματικότητα την προσήλωσή τους σε μια σειρά ζητούμενα που ιεραρχεί το εγχώριο κεφάλαιο, από την υλοποίηση των οποίων δεν έχουν να περιμένουν τίποτα τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
«Εχουμε για πρώτη φορά έναν συγκεκριμένο αποτυπωμένο οδικό χάρτη για την ελάφρυνση, για την απομείωση του δημόσιου χρέους», είπε ο Αλ. Τσίπρας στο υπουργικό του συμβούλιο, «προσπερνώντας» βέβαια το γεγονός ότι η ίδια η εξέλιξη των παζαριών με τους «εταίρους» και οι αποφάσεις του Γιούρογκρουπ επιβεβαιώνουν ότι η όποια «διευθέτηση» του κρατικού χρέους θα συνοδευτεί από νέα αντιλαϊκά μέτρα.
«Ενα σημαντικό τμήμα» της δόσης, συνέχισε, «θα χρησιμοποιηθεί για την εξυπηρέτηση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου», για την περιβόητη «ρευστότητα» δηλαδή του εγχώριου κεφαλαίου. Μόνο που ο λαός - όπως και όλες τις προηγούμενες φορές που άκουσε την ...καραμέλα για το «χρήμα που θα πέσει στην αγορά» - στην τσέπη του και πάλι δε θα δει τίποτα...
Τέλος, στον επίλογο του... δελτίου των «καλών ειδήσεων» που παρουσίασε ο πρωθυπουργός, ανέφερε ότι «δημιουργείται ο απαραίτητος δημοσιονομικός χώρος», «φωτογραφίζοντας» ουσιαστικά τη δυνατότητα για μεγαλύτερη κρατική στήριξη των επενδύσεων των επιχειρηματικών ομίλων, προσπαθώντας βέβαια να «ντύσει» την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου με τα γνωστά περί «κατοχύρωσης και διεύρυνσης της κοινωνικής προστασίας»...

Η «καθημερινότητα» και η... «πρώτη ευκαιρία»

Και κάπου εδώ μπαίνει στο παιχνίδι της εξαπάτησης και η όλη φιλολογία για το «πέρασμα σε νέα εποχή»...
«Τώρα είναι η ώρα να σχεδιάσουμε σωστά τις επόμενες κινήσεις, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την ανασυγκρότηση της οικονομίας (...) Και ταυτόχρονα να στρέψουμε την προσοχή μας στα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες, στην καθημερινότητα των πολιτών, απελευθερωμένοι από την καθημερινή έγνοια μιας εντατικής διαπραγμάτευσης», ανέφερε στην ίδια ομιλία του ο Αλ. Τσίπρας.
Μέχρι τώρα διαπραγματευόμασταν εντατικά λέει δηλαδή, αλλά τώρα μην ανησυχείτε, θα ασχοληθούμε με την καθημερινότητά σας, με τα προβλήματά σας!
Λες και τα αντιλαϊκά μέτρα που συμφωνεί η κυβέρνηση στις «εντατικές διαπραγματεύσεις» της με τους «εταίρους», τα αντιλαϊκά μέτρα που προώθησε και προωθεί για λογαριασμό του κεφαλαίου, όπως π.χ. το πιο πρόσφατο παράδειγμα του νόμου - λαιμητόμου με τα νέα χτυπήματα στην Κοινωνική Ασφάλιση και την παραπέρα απογείωση της φοροληστείας σε βάρος του λαού, δεν αφορούν την καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, αλλά κάποια... «υψηλή πολιτική», για να «δανειστούμε» την ορολογία τους!
Εξίσου χαρακτηριστικό είναι βέβαια και το περιεχόμενο που δίνει η κυβέρνηση στην «ενασχόληση με την καθημερινότητα»...
«Εκεί έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε», αναφέρει ο Αλ. Τσίπρας, για να ξεχωρίσει αμέσως μετά, ως πρώτο άξονα τη... «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος»! Για τέτοια «καθημερινότητα» μιλάμε...
Αντιστοίχως, η αναφορά στην «ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας» αφορά ουσιαστικά τα μέτρα - «ασπιρίνες» που προωθεί η κυβέρνηση, για να διαχειριστεί την ακραία φτώχεια, που μεγαλώνει εξαιτίας και της δικής της πολιτικής. Οσο για τα περί «μεγάλων αλλαγών που έχει ανάγκη η κοινωνία στην υγεία, στην παιδεία, στην εργασία», στην πραγματικότητα αφορούν στην ακόμα πιο αποφασιστική εξειδίκευση της αντιλαϊκής στρατηγικής του κεφαλαίου σε όλες τις πτυχές της ζωής του λαού και της νεολαίας.
Βασικό σλόγκαν εξάλλου της «επόμενης μέρας» είναι η «παραγωγή πλούτου»: «Η λύση προοπτικής είναι να παράξουμε πλούτο και να ξανακερδίσουμε το ΑΕΠ» που χάθηκε τα πέντε προηγούμενα χρόνια, ανέφερε ο Αλ. Τσίπρας στην ομιλία του στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό - Φορολογικό.
Επιχειρώντας, μάλιστα, να στοιχίσει το λαό πίσω από την ξένη σημαία της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου - σε αντιστοιχία με τα περί «διαταξικών αγώνων» για τον ίδιο στόχο που λανσάρει η ΝΔ - η κυβέρνηση επιστρατεύει τη γνωστή κάλπικη θεωρία της «ανάπτυξης με κοινωνικό πρόσημο».
Οπως, μάλιστα, έβαλε τη «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος» κάτω από την ταμπέλα της «ενασχόλησης με την καθημερινότητα», έτσι ακριβώς ο Αλ. Τσίπρας, στην ομιλία του στη Βουλή, έβαλε τη «στήριξη της ανταγωνιστικότητας» κάτω από την ταμπέλα την «ανάπτυξης με κοινωνικό πρόσημο»! Μόνο που η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, πολύ περισσότερο σε συνθήκες έντασης των «αβεβαιοτήτων» για τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης διεθνώς, προϋποθέτει τη διαρκή επίθεση στην τιμή της εργατικής δύναμης, το διαρκές τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια ώρα που η κυβέρνηση σπεύδει να προωθήσει το νέο «αναπτυξιακό νόμο», με κάθε είδους νέες ενισχύσεις, «ελαφρύνσεις» και προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο, ο λογαριασμός για τα οποία θα φορτωθεί και πάλι στις πλάτες του λαού, ο Αλ. Τσίπρας, ακόμα και στο σημείο που προσπαθεί να «τεκμηριώσει» την απατηλή θεωρία της «ανάπτυξης με κοινωνικό πρόσημο», μιλά για ανάπτυξη που θα φέρει «αύξηση των μισθών και των κοινωνικών παροχών, στην πρώτη ευκαιρία που αυτό θα είναι δυνατό»...

«Το αριστερό και ριζοσπαστικό»!

Καθώς, βέβαια, όλη η παραπάνω προπαγάνδα της κυβέρνησης... «σκοντάφτει» σε τελική ανάλυση σε όσα βιώνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός στην ίδια τους τη ζωή, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί όσο μπορεί να συντηρήσει τη θεωρία των «επώδυνων, αλλά προσωρινών συμβιβασμών», οι οποίοι εντάσσονται τάχα στο πλαίσιο μιας «συνολικότερης προσπάθειας», προκειμένου να έρθουν «καλύτερες μέρες» για το λαό.
Καθόλου τυχαία, μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στη Βουλή, επέλεξε να ξετυλίξει τη συγκεκριμένη αποπροσανατολιστική θεωρία, προβάλλοντάς την τάχα ως απάντηση στην κριτική του ΚΚΕ: «Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, αριστερό και ριζοσπαστικό» ισχυρίστηκε, «δεν είναι να φαντασιώνεσαι μια ιδεατή κοινωνία, που ξέρεις ότι όσο και να την παλεύεις, δεν είναι εύκολο να έρθει, αλλά να ματώνεις για να δημιουργήσεις - έστω σιγά σιγά αλλά σταθερά - τις συνθήκες όπου θα μπορέσουν να ευδοκιμήσουν αλλαγές υπέρ της προστασίας των δικαιωμάτων των πολλών (...) Αριστερή, προοδευτική πολιτική στις μέρες μας είναι αυτή που παλεύει για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να μοιραστούν δίκαια τα βάρη αλλά και τα οφέλη της προσδοκώμενης ανάπτυξης».
Την ίδια ώρα, δηλαδή, που η κυβέρνηση... «ματώνει» για να προωθήσει τη στρατηγική του κεφαλαίου, δίνει τα ρέστα της για να νεκραναστήσει τις χρεοκοπημένες αυταπάτες που καλλιέργησε όλο το προηγούμενο διάστημα: Οτι μπορεί να υπάρξουν «αλλαγές υπέρ των πολλών» μέσα στο σύστημα της εκμετάλλευσης, ότι μπορούν να γίνουν φιλολαϊκές οι λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου, ότι είναι δυνατόν να ικανοποιούνται ταυτόχρονα οι λαϊκές ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου...
Μόνο που όσα κάδρα του Μπελογιάννη, του Βελουχιώτη και άλλων ηρώων του λαού μας κι αν κρεμάνε στα υπουργικά τους γραφεία τα στελέχη της κυβέρνησης - με μπόλικο θράσος είναι η αλήθεια! - η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι όχι μόνο δεν... ματώνουν «υπέρ των πολλών», αλλά είναι στυλοβάτες του συστήματος, είναι αυτοί που όχι μόνο διατηρούν στο ακέραιο όλα τα αντιλαϊκά μέτρα τις προηγούμενης περιόδου, αλλά φορτώνουν και νέα βάρη στην πλάτη του λαού, ακριβώς γιατί έχουν τον ίδιο στόχο με τους προκατόχους τους: Την ανάκαμψη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Γι' αυτό άλλωστε είχαν και εξακολουθούν να έχουν το «χρίσμα» ιδιαίτερα σημαντικών τμημάτων του, εντός κι εκτός συνόρων...
Αναπαράγουν τα περί «ιδεατής κοινωνίας που φαντασιώνονται κάποιοι», φωτογραφίζοντας το ΚΚΕ, κατά τα γνωστά περί του «ΚΚΕ που τα παραπέμπει όλα στη Δευτέρα Παρουσία του σοσιαλισμού», ακριβώς γιατί το ΚΚΕ τούς χαλάει τη σούπα. Ακριβώς γιατί το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων και του λαού σήμερα, για τα οξυμένα τους προβλήματα, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τη ρίζα τους, τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής που τα προκαλεί, αλλά και το δρόμο για την επίλυσή τους, με την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας που θα βάζει στο στόχαστρό της τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή το κεφάλαιο, την εξουσία του και τις λυκοσυμμαχίες του.
Μόνο σε αυτό το δρόμο - και όχι φυσικά στις κάλπικες θεωρίες περί «δίκαιης διανομής βαρών και οφελών» μεταξύ κεφαλαίου και εργαζομένων - μπορούν σήμερα να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να μπαίνει στο προσκήνιο η πάλη για την αναπλήρωση των τεράστιων απωλειών των εργαζομένων και του λαού, αλλά και για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Και να ανοίγει τελικά ο δρόμος για την πραγματική προοπτική και διέξοδο προς όφελος του λαού που βεβαίως δεν βρίσκεται μέσα στα όρια του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος , του καπιταλισμού αλλά στην ανατροπή του.