Η Μπίζνα των χρωματιστών “επαναστάσεων”

 Η Μπίζνα των χρωματιστών “επαναστάσεων”

Η νέα προσπάθεια για χρωματιστή επανάσταση στα Σκόπια, φέρνει στο προσκήνιο την επιτακτική ανάγκη κατανόησης των χρωματιστών επαναστάσεων. Αυθεντικές εκρήξεις πολιτών ή χειρουργικές επεμβάσεις μυστικών υπηρεσιών; Πραγματικές επαναστάσεις ή regime change operations; Ποια είναι τα αιτήματα και ποιος ο τελικός σκοπός τους;

Ο όρος χρωματιστές επαναστάσεις χρησιμοποιείται ευρέως σε όλο τον κόσμο από τα μέσα ενημέρωσης για να περιγράψει διάφορες σχετικές κινήσεις που αναπτύχθηκαν σε διάφορες κοινωνίες που έσπρωξαν την εμβαθυνση της καπιταλιστικής παλινδρόμησης στις ανατολικές χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης αλλά και τα Βαλκάνια στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με κύριο παράδειγμα την διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας μέσω της επίθεσης στον Μιλόσεβιτς. Ο όρος έχει επίσης εφαρμοστεί και σε ένα αριθμό αλλων περιπτώσεων, συμπεριλαμβανομένης της Μέσης Ανατολής με άλλους όρους, όπως για παράδειγμα στην Αίγυπτο, η επανάσταση του τουίτερ.

Τι κοινό έχουν όλες οι χρωματιστές επαναστάσεις; Παίρνουν μορφή και σχήμα σε χώρες τις οποίες κυρίως Αμερικάνικά συμφέροντα έχουν ανάγκη από αποσταθεροποίηση. Σύμπτωση; Ίσως, εαν δεν υπήρχαν αποδείξεις και ένα γενικότερο μοτίβο ανάπτυξης, σχεδόν ως σχεδιάγραμμα. Ενδιαφέροντα ερωτήματα είχαμε δει και σε άρθρα άλλων ιστολογίων,

“Πώς και καμία από τις “συνταγές” του Sharp για επανάσταση δεν εφαρμόστηκε ποτέ εντός των δυτικών, αναπτυγμένα καπιταλιστικών κοινωνιών; Γιατί δεν υπήρξε “χρωματιστή επανάσταση” στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερμανία; Είναι επειδή οι πολίτες τους είναι απόλυτα ικανοποιημένοι από τη “δημοκρατία” την οποία απολαμβάνουν;
Σημαντικότερα, πώς και ο Sharp, επαναστάτης ων, αποφάσισε οι επαναστάσεις του να γίνονται μόνο σε χώρες όπου οι ΗΠΑ επιθυμούσαν ανατροπή κυβερνήσεων και δεν αποστασοποιήθηκε ποτέ, ως “ιδεαλιστής του 60” και “αντιρρησίας συνείδησης” από αυτές τις πρακτικές; Πώς και μετά το 60 έπαψε να θεωρεί ότι υπάρχει έλειμμα δημοκρατίας και τυραννία στη δική του χώρα;”

Με αυτό, δεν υπονοούμε βέβαια πως οι μυστικές υπηρεσίες έχουν εξαγοράσει κάθε ένα από τους παρευρισκόμενους και συμμετέχοντες σε αυτά τα κινήματα, αλλά σημαντικά κεφάλαια και κέντρα στην ανάπτυξη των ιδεών και των πρακτικών αυτών των λεγόμενων “επαναστάσεων”.

Χρηματοδοτήσεις σε ΜΚΟ ως δήθεν ανεξάρτητους αγανακτισμένους πολίτες, λαϊκιστικές ιδέες που εξηγούν υπαρκτά προβλήματα (ελευθερία, δικαιοσύνη, φτώχεια) με την επιφανειακή πτυχή των ζητημάτων (σκάνδαλα, έμφαση των προβλημάτων σε συγκεκριμένους πολιτικούς και όχι ανάλυση για το σύστημα ή για το τι ακριβώς πρέπει να δημιουργηθεί μετά την πτώση τους) προς συγκεκριμένα συμφέροντα και πάρτυ για δυναμική είναι μόνο μερικές από τις τεχνικές.

Ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά, οι συγκεκριμένες οργανώσεις, το μανιφέστο μέσα από τα οποία οργανώνονται; Απαντήσεις και αρχικές σκέψεις σε αυτά τα μικρά αλλά αρκετά συμπυκνωμένα ντοκιμαντέρ που ακολουθούν.

Ερώτηση Bonus: Ποια αριστερά είναι αυτή που υποστήριξε και χαιρέτισε θετικές εξελίξεις και ως εκδημοκρατισμό τα αιτήματα των χρωματιστών επαναστάσεων;

Πηγή: Αγκάρρα