ΧΕΒΡΩΝΑ «Σπάζοντας τη σιωπή» σε μία πόλη - φάντασμα

ΧΕΒΡΩΝΑ

«Σπάζοντας τη σιωπή» σε μία πόλη - φάντασμα

Ο Ναντάβ Μπίγκελμαν από την οργάνωση «Σπάζοντας τη Σιωπή»

Η Χεβρώνα είναι η μεγαλύτερη πόλη στη Δυτική Οχθη με παλαιστινιακό πληθυσμό περίπου 175.000 και βρίσκεται 30 χιλιόμετρα νότια της Ιερουσαλήμ. Σε αυτήν ζουν περίπου 750 Εβραίοι έποικοι και από το 1997 η πόλη έχει διχοτομηθεί σε δύο ασύμμετρους τομείς: Τον τομέα Η1 και τον τομέα Η2. Ο τομέας Η1 συμπεριλαμβάνει το 80% της πόλης και είναι υπό παλαιστινιακή διοίκηση. Ο τομέας Η2 είναι υπό άμεσο ισραηλινό στρατιωτικό έλεγχο και σε αυτόν ζουν δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι, πέρα από τους 750 εποίκους. Το κίνητρο για τη δημιουργία εβραϊκού εποικισμού στην πόλη ήταν - υποτίθεται - «θρησκευτικό», λόγω του Σπηλαίου ή Τύμβου των Πατριαρχών, όπου θεωρείται πως είναι θαμμένοι οι βιβλικοί πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ με τις συζύγους τους. Ο Τύμβος των Πατριαρχών (ή Τζαμί Ιμπραΐμι) θεωρείται ιερός τόπος, λόγω Αβραάμ, και για τους Μουσουλμάνους.
Ακριβώς απέναντι από το Σπήλαιο των Πατριαρχών, μερικές δεκάδες μέτρα μακριά, παραμένει ανοικτό «περιέργως» μόλις ένα παλαιστινιακό μαγαζί με τουριστικά ενθύμια. Από 'κει και πέρα, σιωπή και ερημιά... Εκτός και εάν εξαιρέσεις τα σημεία ελέγχου που έχουν στηθεί διαδοχικά, ανά μερικές δεκάδες μέτρα, από νεαρούς Ισραηλινούς στρατιώτες, αρκετοί εκ των οποίων δεν έχουν κλείσει καν τα 19 χρόνια...

Η εκκωφαντική σιωπή της κατοχής...

Το παλιό ιστορικό κέντρο της Χεβρώνας σήμερα θυμίζει μία πόλη - φάντασμα. Είναι ερημωμένο. Τα άλλοτε πολύβουα παλαιστινιακά μαγαζιά δεν υπάρχουν πια. Στέκουν το ένα πλάι στο άλλο, με τις πόρτες κλειστές, χωρίς εμπορεύματα. Αλλα έχουν καταληφθεί παράνομα από Εβραίους εποίκους που τα έχουν μετατρέψει σε πάρκινγκ ή αποθήκες... Οι δρόμοι είναι και αυτοί άδειοι. Γκράφιτι σε ορισμένους τοίχους προπαγανδίζουν την ...«επιστροφή των Ισραηλινών» στο «σπίτι τους» από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης... Αλλα γκράφιτι, σαφώς λιγότερα σε αριθμό, ονειρεύονται ειρήνη...
Σε ένα μπαλκόνι εγκαταλελειμμένου σπιτιού, «τυλιγμένο» με κάγκελα και συρματόπλεγμα, διακρίνουμε μία αυτοσχέδια πινακίδα που καταγγέλλει με κεφαλαία γράμματα στα αγγλικά το «ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ» που έχουν επιβάλει στην πόλη οι κατοχικές δυνάμεις, για χάρη μερικών εκατοντάδων εξτρεμιστών εποίκων. Το «Απαρτχάιντ» που στο όνομα της «ασφάλειας» τούς έκλεισε σπίτια και μαγαζιά, που τους εμποδίζει να ξεμυτίσουν από τα σπίτια τους και να βγουν στους κεντρικούς δρόμους του τομέα Η2...
Το καθεστώς μίσους και στρατιωτικής κατοχής του ιστορικού κέντρου της Χεβρώνας επιβλήθηκε μετά το Φλεβάρη του 1994, όταν ο Ισραηλινός Μπαρούχ Γκολντστάιν μπήκε στο Σπήλαιο των Πατριαρχών, γαζώνοντας με σφαίρες 29 Παλαιστίνιους την ώρα της προσευχής και τραυματίζοντας άλλους 120. Σταμάτησε μόνο όταν το όπλο του έπαθε εμπλοκή, πέφτοντας λίγη ώρα αργότερα και αυτός νεκρός...
Ο τάφος του, που τον βρίσκει κανείς μπαίνοντας στην περιοχή Κιργιάτ Αρμπα, στον ισραηλινό τομέα της πόλης, στέκει σαν αδιάψευστη υπενθύμιση του μακελειού που έγινε αφορμή για να εφαρμοστεί από τις ισραηλινές κατοχικές αρχές η λεγόμενη «Αρχή του Διαχωρισμού», κατά την οποία οι έποικοι που ζουν στο κέντρο της πόλης κοντά στο Σπήλαιο των Πατριαρχών «απολαμβάνουν» πλήρη απομόνωση από τους Παλαιστίνιους γείτονές τους.

Πώς επιβάλλεται η κατοχή

Η απομόνωση επιτυγχάνεται έως σήμερα με σειρά δρακόντειων μέτρων, που εμποδίζουν πλήρως την κίνηση των Παλαιστινίων είτε πεζοί, είτε με οχήματα. Επιβάλλεται με το κλείσιμο σπιτιών και καταστημάτων που βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, που ανάγκασε πριν περίπου δύο δεκαετίες χιλιάδες Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη μετά από πολλές γενιές.
Οσοι άντεξαν ζουν μια ζωή - εφιάλτη, που φαντάζει σκληρότερη και από εκείνη που βίωναν επί του ρατσιστικού καθεστώτος Απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική οι μαύροι Νοτιοαφρικανοί.
Ισραηλινοί στρατιώτες μπαίνουν στις αυλές και στα σπίτια τους, οποιαδήποτε ώρα της μέρας ή νύχτας θελήσουν, με οποιαδήποτε αφορμή, για «ελέγχους ασφαλείας». Εάν κρίνουν απαραίτητο, τους αναγκάζουν να τα εκκενώσουν για ώρες ή μέρες εφόσον αυτό εξυπηρετεί τις ανάγκες κάποιων έποικων... Εάν το επιθυμήσουν, μπορούν να εισβάλουν στα σπίτια των Παλαιστινίων στις 2.00 π.μ. για να τους κάνουν ...«έλεγχο ταυτότητας» ή να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα από τα μπαλκόνια και τις ταράτσες τους στο πλαίσιο νυχτερινής περιπολίας... Ορισμένα βράδια εκτοξεύουν αυτόφωτες ράβδους φωσφόρου (χημικό φως) μέσα στα σπίτια των Παλαιστινίων, για να τους υπενθυμίσουν πως «μπορούν» να «μπουν» στα σπίτια τους ανά πάσα στιγμή...
Η βία (σωματική και ψυχολογική) δεν ασκείται μόνο από τους στρατιώτες, αλλά (κυρίως...) από τους εποίκους. Δεν υπάρχει μέρα που οι φανατικοί Εβραίοι έποικοι να μην προβαίνουν σε ύβρεις, ταπεινώσεις, σωματικές επιθέσεις σε βάρος των λιγοστών Παλαιστινίων (ακόμη και παιδιών...) που παραμένουν στον τομέα Η2, ζώντας σε σπίτια - κλουβιά με συρματοπλέγματα, σφραγισμένες πόρτες, μπαλκόνια - κοτέτσια και ευφάνταστους δρόμους διαφυγής ή εξόδου προς τον ελεύθερο τομέα της πόλης.

«Σπάζοντας τη σιωπή...»

Τα κρούσματα βίας και οι σαφείς παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων των Παλαιστινίων κατοίκων της Χεβρώνας είναι τόσο βαριά που δεν τα αντέχουν, ενίοτε, ούτε οι νεαροί Ισραηλινοί που καλούνται να διεκπεραιώσουν την υποχρεωτική, τριετή στρατιωτική τους θητεία. Αρκετές δεκάδες από αυτούς συγκρότησαν το Μάρτη του 2004 την οργάνωση «Σπάζοντας τη σιωπή», δίνοντας φωνή στις διαμαρτυρίες εκατοντάδων στρατιωτών που αντιδρούν στο σκληρό καθεστώς κατοχής που επιβάλλεται σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Μέσα σε μιάμιση δεκαετία κατάφεραν να συγκεντρώσουν αξιόπιστες, έγγραφες καταθέσεις πάνω από 1.000 στρατιωτικών αξιωματούχων και στρατιωτών, διασταυρώνοντας τρεις και τέσσερις φορές τα στοιχεία της μαρτυρίας τους από συστρατιώτες τους και άλλες πηγές, ώστε να τεκμηριώνουν απόλυτα κάθε καταγγελία. Αυτό σιγά σιγά δείχνει να «φρενάρει», έστω και σε ένα μικρό βαθμό, τις πιο ακραίες συμπεριφορές και δράσεις των κατοχικών στρατευμάτων...
Ο Ναντάβ Μπίγκελμαν, ερευνητής στην οργάνωση «Σπάζοντας τη σιωπή», ξενάγησε τη δημοσιογραφική αποστολή στο ιστορικό κέντρο της Χεβρώνας εξηγώντας τις συνέπειες του καθεστώτος «απομόνωσης» που έχει επιβληθεί στους Παλαιστίνιους και Εβραίους κατοίκους της πόλης.
Τον συναντήσαμε στην Ιερουσαλήμ, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Μας συστήθηκε, λέγοντάς μας τα εξής: «Γεννήθηκα στην Ιερουσαλήμ στο κέντρο της πόλης. Μεγάλωσα στη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα (σ.σ. παλαιστινιακής εξέγερσης), όπου είχαμε χιλιάδες θύματα και η βία και η κατοχή ήταν τριγύρω μας. Λεωφορεία και αυτοκίνητα ανατινάσσονταν ανά πάσα στιγμή. Μέχρι εκείνα τα χρόνια, δεν είχα γνωρίσει Παλαιστίνιο. Μέχρι που η Ιταλία κάλεσε στο Μιλάνο αντιπροσωπεία Παλαιστινίων και Ισραηλινών μαθητών γυμνασίου για να μείνουν και να γνωριστούν μεταξύ τους, να διασκεδάσουν λίγο και να βγουν από το τρελό κλίμα της κατάστασης που επικρατούσε τότε στην πόλη... Ακούγεται παράξενο, αλλά, αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι... Στο Μιλάνο, λοιπόν, γνώρισα για πρώτη φορά έναν Παλαιστίνιο που ζούσε μόλις 15 λεπτά μακριά από το σπίτι μου...».
Η στρατιωτική θητεία στο Ισραήλ διαρκεί τρία χρόνια και από αυτήν εξαιρείται το 30% του πληθυσμού (Αραβες, Ορθόδοξοι Εβραίοι, για κοινωνικούς ή άλλους λόγους...). Ο Μπίγκελμαν σημείωσε πως όταν ήρθε η σειρά του, δεν είχε πρόβλημα να υπηρετήσει, νιώθοντας, όπως μας είπε, πως έπρεπε «να ανταποδώσει στην κοινωνία». «Δεν είμαστε πασιφιστές. Απλώς δεν θέλουμε ο στρατός να λειτουργεί ως δύναμη κατοχής...» μας εξηγεί...
Σύντομα, καταλαβαίνουμε γιατί...

«Πρόβα σύλληψης...»

Στην έκδοση της οργάνωσης «Breaking the Silence», που αφορά καταθέσεις που έδωσαν Ισραηλινοί στρατιώτες μεταξύ 2008 - '10, εκτυλίσσονται με λεπτομέρεια σκηνές από τις βίαιες πρακτικές εφαρμογής μέτρων «Απαρτχάιντ» σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Σε μία από αυτές (υπ' αριθμόν 18, 2008) ένας ισραηλινός στρατιώτης διηγείται μία «κλασική» πρόβα... εφόδου σε σπίτι Παλαιστινίων στη Χεβρώνα.
«Την πρώτη μας φορά μπήκαμε σε ένα σπίτι Παλαιστινίων για να εξασκηθούμε στις συλλήψεις. Πας και ως συνήθως βγάζεις όλους τους ανθρώπους έξω από το σπίτι τους. Τους ξυπνάς στη 1.00 π.μ., τους βγάζεις έξω, τους δένεις τα μάτια, τους παίρνεις τις αστυνομικές ταυτότητες, και αυτό είναι. Δεν πηγαίνουν πουθενά. Εάν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο λυπάμαι, από άποψη ανθρωπιστική, είναι πως πολύ απλά δεν υπήρχε κανένας λόγος, καμία δικαιολογία για όλο αυτό...».

«Αποστειρωμένος δρόμος»

Ενας στρατιώτης κληθείς να καταθέσει τις οδηγίες που είχε λάβει για τη «φύλαξη της οδού Σουχάντα» (κεντρικός δρόμος στο παλιό εμπορικό κέντρο της Χεβρώνας, που είναι τώρα υπό τη στρατιωτική κατοχή των Ισραηλινών), διηγείται:
«Οι Αραβες απαγορεύεται απολύτως να έχουν πρόσβαση στην οδό Σουχάντα. Καμία απολύτως. Κάποιος, που ζει στη μία πλευρά της οδού Σουχάντα, δεν μπορεί να ανοίξει την πόρτα του και να περάσει στην άλλη άκρη του δρόμου! Απαγορεύεται απολύτως να βγουν στην οδό Σουχάντα. Είναι δρόμος αποστειρωμένος... Δεν θυμάμαι ούτε μία μέρα που να επιτράπηκε η είσοδος Αραβα σε αυτόν το δρόμο».
«Δρόμος αποστειρωμένος»! Λες και οι Παλαιστίνιοι είναι «παθογόνοι» οργανισμοί που μπορούν «να μολύνουν» τους εποίκους...
Αλλες μαρτυρίες Ισραηλινών στρατιωτών που υπηρέτησαν σε άλλες περιοχές της Δυτικής Οχθης, καταγράφουν την εμπειρία τους από το ξεσπίτωμα οικογενειών Παλαιστινίων και Βεδουίνων. Το γκρέμισμα των σπιτιών τους. Την καταστροφή ελαιώνων και χωραφιών στο πλαίσιο «ασκήσεων του στρατού». Την αρπαγή πηγών και πηγαδιών για την υδροδότηση παράνομων εποικισμών που διευρύνονται συνεχώς από Εβραίους εποίκους που κατακλύζουν τα Κατεχόμενα σχεδόν από κάθε σημείο του κόσμου... Γνωρίζοντας ότι θα έχουν πλήρη ατιμωρησία για τα εγκλήματά τους και ότι θα αποκτήσουν περιουσία κλέβοντας και καταπατώντας ξένη γη με τη στήριξη της ισραηλινής αστικής τάξης.