Προωθεί ένταση της ιμπεριαλιστικής δράσης και στενότερη διασύνδεση με το ΝΑΤΟ

Προωθεί ένταση της ιμπεριαλιστικής δράσης και στενότερη διασύνδεση με το ΝΑΤΟ

Η όξυνση της επιθετικότητας της ΕΕ αποτυπώνεται σε ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τις «Επιχειρήσεις Υποστήριξης της Ειρήνης»

Μέλη της δύναμης EUFOR-RCA της ΕΕ που επιχείρησε στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, συντονιζόμενη επιχειρησιακά από το Στρατηγείο της ΕΕ στη Λάρισα

Η επέκταση και εμβάθυνση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και επιχειρήσεων της ΕΕ πέραν των συνόρων της, με ανάληψη ανοικτά στρατιωτικής δράσης σε ζώνες όπου διακυβεύονται συμφέροντα των μονοπωλίων της, με προκάλυμμα τον ΟΗΕ, σε στενή συνεργασία με το ΝΑΤΟ και με διασύνδεση των δυνάμεών τους - όπως μεθοδεύεται άλλωστε να επικυρωθεί στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, την επόμενη βδομάδα στις Βρυξέλλες, και στην αντίστοιχη Σύνοδο του ΝΑΤΟ αρχές Ιούλη στη Βαρσοβία - σκιαγραφείται σε ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που εγκρίθηκε στις 7/6/2016 και τίτλο «Επιχειρήσεις Υποστήριξης της Ειρήνης - συνεργασίας της ΕΕ με τον ΟΗΕ και την Αφρικανική Ενωση».
Ψήφισμα που διόλου τυχαία διαβιβάζεται και στον γγ του ΝΑΤΟ, όπως και στον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της ΝΑΤΟικής λυκοσυμμαχίας.

«Κανόνας» οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

Στο κείμενο αναφέρεται ότι οι Επιχειρήσεις Υποστήριξης της Ειρήνης (ΕΥΕ) «αποτελούν μορφή αντιμετώπισης κρίσεων(...) και έχουν ως σκοπό την πρόληψη των ένοπλων συγκρούσεων, την αποκατάσταση, διατήρηση ή οικοδόμηση της ειρήνης, την τήρηση των ειρηνευτικών συμφωνιών και την αντιμετώπιση περίπλοκων επειγουσών καταστάσεων και προκλήσεων που ανακύπτουν σε υπό διάλυση ή αδύναμα κράτη».
Μπαίνοντας στο ψητό - στα «οφέλη» δηλαδή που αναζητά το ευρωενωσιακό κεφάλαιο - τονίζεται ότι «η σταθερότητα της αφρικανικής και της ευρωπαϊκής γειτονίας θα ωφελούσε σημαντικά όλες τις χώρες μας», καθώς «το τοπίο ασφαλείας στην Αφρική ειδικότερα έχει τροποποιηθεί δραματικά κατά την τελευταία δεκαετία, με την ανάδυση τρομοκρατικών και ανταρτικών ομάδων στη Σομαλία, τη Νιγηρία και την περιοχή Σαχέλ - Σαχάρας και με τις επιχειρήσεις ενίσχυσης της ειρήνης και καταπολέμησης της τρομοκρατίας να έχουν γίνει μάλλον ο κανόνας παρά η εξαίρεση σε πολλές περιοχές». Αυτό που δεν λένε, βέβαια, είναι ότι βασικός παράγοντας διαμόρφωσης του «τοπίου» στην περιοχή είναι ακριβώς αυτός ο... «κανόνας» των πολύμορφων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων - με διάφορα προσχήματα - για την προώθηση μονοπωλιακών συμφερόντων.
Στο πλαίσιο, μάλιστα, των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μπαίνει από το Ευρωκοινοβούλιο περίπου ως απαίτηση ότι «οι οργανώσεις και τα κράτη που διαθέτουν κατάλληλη πείρα και εξοπλισμό, θα πρέπει ιδεωδώς, με μια σαφή και ρεαλιστική εντολή του ΟΗΕ, να παρέχουν τους πόρους που είναι αναγκαίοι για μια επιτυχημένη ΕΥΕ, προκειμένου να συμβάλουν στη δημιουργία ασφαλούς περιβάλλοντος».

Πολλοί οι... «ενδιαφερόμενοι» για τη λεία

Γίνεται ευθεία αναφορά στο ΝΑΤΟ, ότι «έχει υποστηρίξει την Αφρικανική Ενωση, μεταξύ άλλων την AMIS (σ.σ. επιχείρηση της ΑΕ στο Σουδάν) στο Νταρφούρ και την Amisom (σ.σ. άλλη επιχείρηση της ΑΕ) στη Σομαλία, παρέχοντας βοήθεια με προγραμματισμό και στρατηγικές αεροπορικές και θαλάσσιες μεταφορές, και με τη δημιουργία ικανοτήτων για την Αφρικανική Δύναμη Επιφυλακής (ASF)».
Δεν περνά απαρατήρητη η αναφορά σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, μονοπώλια των οποίων επιχειρούν διείσδυση στην αφρικανική ήπειρο: «Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης των ειρηνευτικών επιχειρήσεων του ΟΗΕ (...) παρέχουν άμεση υποστήριξη στην ΑΕ μέσω της Αφρικανικής Ειρηνευτικής Εταιρικής Σχέσης Ταχείας Ανταπόκρισης, καθώς και 5 περίπου δισεκατομμύρια δολάρια για την ενίσχυση επιχειρήσεων του ΟΗΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Μάλι, την Ακτή του Ελεφαντοστού, το Νότιο Σουδάν και τη Σομαλία».
Αντίστοιχα, σημειώνεται ότι και «η Κίνα έγινε ενεργός συμμέτοχος στις ειρηνευτικές επιχειρήσεις του ΟΗΕ».
Για τις δυνάμεις της ΕΕ αναφέρει ότι «η Γαλλία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι οι μεγαλύτεροι Ευρωπαίοι συνεισφορείς στον προϋπολογισμό των ειρηνευτικών επιχειρήσεων του ΟΗΕ (...) η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της αποτελούν μαζί τον μεγαλύτερο συνεισφορέα στον προϋπολογισμό του ΟΗΕ για τη διατήρηση της ειρήνης, με ποσοστό περίπου 37% (...) Αυτή τη στιγμή συνεισφέρουν στρατεύματα σε εννέα ειρηνευτικές επιχειρήσεις».
Η έκθεση βάζει, βέβαια, θέμα ότι «οι ευρωπαϊκές χώρες συνεισφέρουν μόνο το 5% περίπου του ειρηνευτικού προσωπικού του ΟΗΕ, με 5.000 στρατιώτες έναντι συνόλου 92.000 περίπου». Προσθέτει, ωστόσο, ότι «ηΓαλλία εκπαιδεύει κάθε χρόνο 25.000 Αφρικανούς στρατιώτες και αναπτύσσει ξεχωριστά πάνω από 4.000 προσωπικό σε αφρικανικές ειρηνευτικές επιχειρήσεις».
Αναφέρει, επίσης, ότι «εκτός του ρόλου των μεμονωμένων ευρωπαϊκών χωρών, η ΕΕ πρέπει να συμβάλει ξεχωριστά σε ΕΥΕ με πολυδιάστατες ενέργειες», ενώ σημειώνει ότι «οι πέντε μη στρατιωτικές αποστολές και οι τέσσερις στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ, που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Αφρική, πραγματοποιούνται συχνά είτε παράλληλα με δράσεις του ΟΗΕ, της ΑΕ ή με εθνικές δράσεις, είτε σε συνέχεια αυτών».

«Κάλεσμα» για αύξηση συμμετοχής στις στρατιωτικές επιχειρήσεις

Η έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου θυμίζει ότι «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ζήτησε από την ΕΕ και τα κράτη - μέλη της να αυξάνουν την υποστήριξή τους σε χώρες και οργανώσεις εταίρους, παρέχοντας εκπαίδευση, συμβουλές, εξοπλισμό και πόρους, ούτως ώστε να μπορούν σταδιακά αυτόνομα να προλαμβάνουν και να διαχειρίζονται κρίσεις», καθώς και ότι «υπάρχει σαφής ανάγκη για παρεμβάσεις αμοιβαίας ενίσχυσης στους τομείς της ασφάλειας και της ανάπτυξης για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός».
Καθώς κράτη - μέλη της ΕΕ (ειδικά η Γαλλία) αναπτύσσουν και αυτοτελώς ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις στην περιοχή, η έκθεση τονίζει ότι «η ΕΕ θα πρέπει να στηρίζει τις δράσεις άλλων, που μπορεί να είναι πιο ικανοί στο να αναλάβουν συγκεκριμένους ρόλους, να αποφεύγει την επικάλυψη και να βοηθά στην ενίσχυση του έργου αυτών που είναι ήδη παρόντες επιτόπου, ιδίως των κρατών - μελών».
Αντίστοιχα, το Ευρωκοινοβούλιο «παρατηρεί ότι οι πολλαπλές αποστολές υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στο ίδιο θέατρο επιχειρήσεων, με διαφορετικούς παράγοντες και περιφερειακές οργανώσεις, αντιπροσωπεύουν ολοένα και περισσότερο την πραγματικότητα των σύγχρονων ειρηνευτικών επιχειρήσεων. Υπογραμμίζει ότι η διαχείριση των περίπλοκων αυτών εταιρικών σχέσεων, χωρίς αλληλοεπικάλυψη εργασιών ή αποστολών, είναι ουσιαστικής σημασίας για την επιτυχία των επιχειρήσεων».
«Τονίζει τη σημασία της έγκαιρης επικοινωνίας και των ενισχυμένων διαδικασιών για τη διαβούλευση σχετικά με καταστάσεις κρίσεως με τον ΟΗΕ και την ΑΕ, καθώς και με άλλους οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και τον ΟΑΣΕ. Τονίζει την ανάγκη να βελτιωθεί η ανταλλαγή πληροφοριών, μεταξύ άλλων και για τον προγραμματισμό, την εκτέλεση και την ανάλυση των αποστολών (...) Συνιστά μια συμφωνία μεταξύ της ΑΕ, της ΕΕ και άλλων βασικών παραγόντων και του ΟΗΕ, σχετικά με δέσμη κοινών στόχων για την αφρικανική ασφάλεια και ανάπτυξη».
Πέρα από τις συμφωνίες με άλλα κέντρα, βέβαια, η ΕΕ επιδιώκει να αυξήσει το δικό της αυτοτελή ρόλο στις επεμβάσεις στην περιοχή. Σε αυτήν τη βάση, η έκθεση «σημειώνει ότι μόνον 11 από τα 28 κράτη - μέλη της ΕΕ έδωσαν υποσχέσεις κατά τη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών για τη διατήρηση της ειρήνης, της 28ης Σεπτεμβρίου 2015, ενώ η Κίνα υποσχέθηκε μια δύναμη επιφυλακής 8.000 και η Κολομβία 5.000 στρατιωτών. Καλεί τα κράτη - μέλη της ΕΕ να αυξήσουν σημαντικά τις στρατιωτικές και αστυνομικές τους συνεισφορές στις ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ».
Επίσης, «παρατηρεί ότι η ενίσχυση της ευρωπαϊκής στρατιωτικής συνεργασίας θα ενίσχυε την αποτελεσματικότητα και την εμβέλεια της ευρωπαϊκής συμβολής στο πλαίσιο των ειρηνευτικών αποστολών του ΟΗΕ».

«Ανάπτυξη κανόνων εμπλοκής» και «χώρες προτεραιότητας»

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, το Ευρωκοινοβούλιο «καλεί την ΕΕ και τα κράτη - μέλη της, καθώς και άλλα μέλη της διεθνούς κοινότητας, να συμβάλουν στην εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένης της πειθαρχίας, τον εξοπλισμό, την υλικοτεχνική υποστήριξη, τη χρηματοδοτική βοήθεια και την ανάπτυξη κανόνων εμπλοκής (RoE)».
Επιπλέον, «επισημαίνει τη σημασία των αποστολών ΚΠΑΑ (σ.σ. η διαβόητη Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας, ο στρατιωτικο-πολεμικός βραχίονας της ΕΕ) για την ασφάλεια στην Αφρική, ειδικότερα μέσω των αποστολών εκπαίδευσης και υποστήριξης των αφρικανικών δυνάμεων, κυρίως με τις αποστολές EUTM Mali, EUCAP Sahel Mali και EUCAP Sahel Niger, EUTM Somalie και EUCAP Nestor (...) καλεί την ΕΕ να ενισχύσει τις ικανότητες των ως άνω εκπαιδευτικών αποστολών».
Τέλος, για άλλη μια φορά, «επιμένει ότι ούτε η ΕΕ ούτε τα κράτη - μέλη θα πρέπει να ενεργούν μεμονωμένα όταν υποστηρίζουν τις ΕΥΕ, αλλά μάλλον να λαμβάνουν πλήρως υπόψη την συμβολή άλλων διεθνών παραγόντων, να βελτιώνουν το συντονισμό μαζί τους και την ταχύτητα της ανταπόκρισης και να επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους σε ορισμένες χώρες προτεραιότητας υπό την καθοδήγηση των πλέον κατάλληλων κρατών - μελών με τη μεγαλύτερη πείρα»...