Υπάρχει άλλος δρόμος: Λαϊκή Συμμαχία για τη Λαϊκή Εξουσία

Υπάρχει άλλος δρόμος: Λαϊκή Συμμαχία για τη Λαϊκή Εξουσία

Συνεχίζεται η πολύμορφη πολιτική δραστηριότητα της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ σε χώρους δουλειάς και συνοικίες του Λεκανοπεδίου

Αποψη της συγκέντρωσης της ΤΟ Τηλεπικοινωνιών

Δύο μαζικές συγκεντρώσεις εργαζομένων από κλάδους στρατηγικής σημασίας περιλαμβάνονταν μεταξύ των εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν και αυτή τη βδομάδα, στο πλαίσιο της πολύμορφης πολιτικής δραστηριότητας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, που συμπληρώνει κοντά είκοσι μέρες, με σύνθημα «Καμία ανοχή - Καμία υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Υπάρχει άλλος δρόμος: Λαϊκή Συμμαχία για τη Λαϊκή Εξουσία».
Η Λουίζα Ράζου και ο Νίκος Σοφιανός, μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στις συγκεντρώσεις των ΤΟ Υγείας - Πρόνοιας και Τηλεπικοινωνιών αντίστοιχα, ανέλυσαν τις πολιτικές εξελίξεις, την αντιλαϊκή επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη, συνδυασμένη με την κυβερνητική προπαγάνδα περί δήθεν «δίκαιης ανάπτυξης» κ.ο.κ. Συζητήθηκαν επίσης κρίσιμα συμπεράσματα από τις μάχες που έδωσε το εργατικό - λαϊκό κίνημα τους τελευταίους μήνες, αλλά και τα καθήκοντα των μελών και των φίλων του Κόμματος για το επόμενο διάστημα, που απορρέουν από τους στόχους της ανασύνταξης του κινήματος και της ισχυροποίησης του ΚΚΕ.

Ο δρόμος των λαϊκών αναγκών δε συναντιέται πουθενά με τα κέρδη του κεφαλαίου

Στην ομιλία της σε συγκέντρωση της ΤΟ Υγείας - Πρόνοιας, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 6/6 στον «Ευαγγελισμό», η Λουίζα Ράζου σημείωσε μεταξύ άλλων:

Από τη συγκέντρωση της ΤΟ Υγείας - Πρόνοιας

«Από τις εξελίξεις αποδεικνύεται ότι με μνημόνια ή χωρίς και παρά τις αντιθέσεις μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου για την πορεία της ΕΕ και της Ευρωζώνης, η στρατηγική επιλογή να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και η οικονομική αστάθεια που προκαλείται από την αβεβαιότητα για την πορεία της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, σε βάρος των δικαιωμάτων των λαών των κρατών - μελών, είναι ενιαία παντού.
Αυτή την ενιαία στρατηγική υπηρετεί και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που αποδείχτηκε στην πράξη ότι υλοποίησε μέχρι κεραίας και με προσήλωση όλες τις επιλογές των μονοπωλίων, δεν ταλαντεύτηκε ούτε μια στιγμή. Αποκαλύφθηκε ότι πρόκειται για τη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή της αστικής διαχείρισης, που κατάφερε να σπρώξει προς τα κάτω και να ρίξει στα τάρταρα τον πήχη των αναγκών της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.
Η κοροϊδία της κυβέρνησης δεν βρίσκεται στο ότι κάνει λιγότερα από αυτά που υποσχέθηκε. Οτι π.χ. οι προσλήψεις γίνονται με το σταγονόμετρο λόγω των "στενών" δημοσιονομικών. Η κοροϊδία βρίσκεται στο ότι οι κυβερνώντες παρουσιάζονται σαν κάτι που δεν είναι και έχουν κάνει επιστήμη το συμβιβασμό και την ενσωμάτωση, λέγοντας στους εργαζόμενους στην Υγεία και σ' όλο το λαό ότι αυτό είναι το ρεαλιστικό να γίνει: Δηλαδή στροφή στην κερδοφορία, στην ανταγωνιστικότητα και στην ανάπτυξη με "δίκαιο" τρόπο για όλους, όπως έλεγαν και οι προηγούμενοι! Ομως, πρόκειται για μια όχι και τόσο πρωτότυπη αντίληψη περί δικαιοσύνης. Πρόκειται για την κλασική προσπάθεια όλων των αστικών κυβερνήσεων και ιδιαίτερα των σοσιαλδημοκρατικών να στρατεύουν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις κάτω από ξένες σημαίες συμφερόντων. Το ζήτημα είναι αν αυτή τη φορά θα αξιοποιήσει την πείρα που έχει συγκεντρώσει ο λαός για να τους βάλει εμπόδια, να τους δυσκολέψει, να μην τους αφήσει σε χλωρό κλαρί.
Κανένας λαϊκός άνθρωπος που μπορεί να διατηρεί επιφυλάξεις για την πολιτική του ΚΚΕ, δεν πρέπει να ανεχτεί να παρουσιάζονται αυτή την περίοδο, των μεγάλων δυνατοτήτων της ανθρωπότητας, σαν φιλολαϊκή πολιτική, τα "κοινωνικά δίκτυα" που φτιάχνουν για ένα μικρό μέρος από τους απόκληρους που δημιουργεί η πολιτική τους, για να μοιράσουν ελεημοσύνη και ψίχουλα. Κανένας λαϊκός άνθρωπος δεν πρέπει να αποδεχτεί να ζήσει αυτός και τα παιδιά του με "ολίγον" από δημόσια Υγεία, με "ολίγον" από Παιδεία, με "ολίγον" από την ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών του. Ας μην επιτρέψουμε να επιβεβαιωθεί η επιδίωξη του πολιτικού προσωπικού του ΣΥΡΙΖΑ να μετατρέψει την απογοήτευση και την κούραση που νιώθουν τα λαϊκά στρώματα που τους πίστεψαν, σε αποδοχή και ανοχή της πολιτικής τους, στη βάση του "μικρότερου κακού".
Τώρα και μετά από αυτό τον κύκλο κινητοποιήσεων, που άφησαν ίχνη σοβαρά για την ταξική ανασυγκρότηση, μπορούμε και πρέπει να συζητήσουμε και να κουβεντιάσουμε πιο ολοκληρωμένα και πλατιά μέσα στην εργατική τάξη αυτή την προοπτική, της οικοδόμησης της Λαϊκής Συμμαχίας, θέτοντας εξαρχής ότι υπάρχει άλλος δρόμος απέναντι σε αυτή την κατάσταση, που είναι ο μόνος ρεαλιστικός, αναγκαίος και επίκαιρος για την πλατιά πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων. Είναι ο δρόμος που βάζει στην ημερήσια διάταξη την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών και δεν τις παζαρεύει.
Αυτός ο δρόμος είναι αντίθετος, δεν συναντιέται πουθενά με το δρόμο της αύξησης των επιχειρηματικών κερδών, της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Ο δρόμος αυτός χαράσσεται σήμερα, στην καθημερινή πάλη, στις μικρές και μεγάλες μάχες, στον ενιαίο αγώνα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και οδηγεί σε ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση.
Σε ένα μέλλον που οι επιστήμονες και οι εργαζόμενοι τον κλάδο της Υγείας θα υπηρετούν την υγεία της εργατικής τάξης σαν κοινωνικό αγαθό και όχι σαν εμπόρευμα, απελευθερώνοντας τις γνώσεις και τις ικανότητές τους από τα δεσμά των μονοπωλιακών ομίλων της ιατρικής τεχνολογίας και της έρευνας, των φαρμακέμπορων και φαρμακοβιομηχάνων και των άλλων κορακιών που θησαυρίζουν από την υγεία του λαού».

Το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη στην οποία μπορεί να ακουμπήσει ο εργαζόμενος

Ο Νίκος Σοφιανός, μιλώντας σε συγκέντρωση της ΤΟ Τηλεπικοινωνιών, την Κυριακή 5/6, ανάμεσα σε άλλα τόνισε:
«Με την παρέμβαση των μελών και των φίλων του ΚΚΕ πρέπει να αντιμετωπιστεί η κυβερνητική επιχείρηση εξαπάτησης, η προσπάθεια της συγκυβέρνησης να βάψει το μαύρο άσπρο και να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα. Να αποκαλυφθεί η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεχίζει να καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες και κλίμα ανοχής, ότι "δεν γίνεται αλλιώς".
Είναι σημαντικό να κρατήσουμε ότι χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι στην πόλη και στην ύπαιθρο δεν νομιμοποίησαν αυτή την πολιτική. Αντίθετα κινητοποιήθηκαν, ακύρωσαν την προπαγάνδα με την οποία από την αρχή η κυβέρνηση προσπάθησε να ντύσει το πέρασμα αυτών των μέτρων, περί "δίκαιων μέτρων", με "ταξικό πρόσημο" κ.λπ.
Ανέδειξαν, επίσης, αυτές οι κινητοποιήσεις ότι ο μόνος πολιτικός χώρος που αντιπαρατέθηκε με συνέπεια, με συνέχεια, με συνεκτικές προτάσεις και με στόχευση ικανή να κινητοποιήσει κόσμο ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, ήταν το ΚΚΕ. Είναι η δύναμη στην οποία μπορεί να ακουμπήσει σήμερα ο εργαζόμενος. Μπορεί να μην υιοθετεί, να μην αντιλαμβάνεται το σύνολο της πολιτικής πρότασης διεξόδου του Κόμματός μας, όμως καταλαβαίνει και βλέπει από την εμπειρία του ότι μπορεί να κινητοποιηθεί μαζί μας κι αυτό αποδείχτηκε στις μεγάλες κινητοποιήσεις.
Τους παλιούς και νέους διαχειριστές δεν τους ενώνει μόνο το τρίτο μνημόνιο, αλλά και η προπαγάνδα περί σταθερότητας, επενδύσεων και ανάπτυξης. Είναι χαρακτηριστικός ο "αναπτυξιακός νόμος" που δίνει ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο, εκτεταμένες φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και κρατικές ενισχύσεις. Ολο αυτό το πλέγμα είναι για να έρθει η ανάπτυξη και οι επενδύσεις. Ομως, πού επενδύει το κεφάλαιο; Επενδύει με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, με βάση τις ελλείψεις που έχει η εργατική - λαϊκή οικογένεια για να καλύψει αυτές τις ανάγκες; Επενδύει εκεί που μπορεί με το γρηγορότερο και πιο άμεσο τρόπο να βγάλει κέρδος, για όσο διάστημα θα το βγάζει, για να το πάει όπου θέλει, με βάση την ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων. Και όταν αυτή η επένδυση κλείσει τον κύκλο της, έρχονται οι πτωχεύσεις, όπως με την "Ηλεκτρονική", το ξενοδοχείο "Ledra" κ.λπ. Η ανάπτυξη, λοιπόν, για την οποία μιλούν δεν είναι ανάπτυξη με φιλολαϊκό πρόσημο, γιατί τέτοια ανάπτυξη στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει.
Είναι υπόθεση καθημερινής πάλης ο προσανατολισμός που θα πάρει το κίνημα, η οργή και η αγανάκτηση του λαού. Τα προηγούμενα χρόνια εγκλωβίστηκε ο λαός στη λογική ότι με την αλλαγή κυβέρνησης μπορεί να αλλάξει η ζωή του. Αυτό το παραμύθι τέλειωσε. Βασικό ζήτημα είναι να αποκαλύψουμε το μηχανισμό της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και να φανεί το γιατί οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς αφεντικά. Οτι μπορεί η κοινωνία να οργανωθεί, να σταθεί στα πόδια της, να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες χωρίς τους καπιταλιστές, όταν η εργατική τάξη πάρει στα χέρια της τον πλούτο που παράγει. Να φανεί η δυνατότητα που υπάρχει με την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας των αντιμονοπωλιακών αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, με μια τέτοια στόχευση, να αποτρέπει, να καθυστερεί το πέρασμα αυτής της πολιτικής. Να δημιουργεί την αίσθηση της λαϊκής ανάτασης, ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να εμποδίσουν και να έχουν μικρές νίκες, με στόχευση βέβαια την ανατροπή αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος. Με στόχευση την οικοδόμηση μιας νέας οικονομίας, που βασίζεται στην κοινωνικοποίηση όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, στο σχεδιασμό, στον εργατικό έλεγχο, στη δυνατότητα που έχει η εργατική τάξη όχι μόνο να δουλεύει, αλλά και να διοικεί αυτά που η ίδια παράγει με το μόχθο της. Να σχεδιάζει την οικονομία της ώστε να καλύπτει συνεχώς τις διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες».