Επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις

Επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις

Η χερσαία στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία, που ξεκίνησε στις 24 Αυγούστου, αποτελεί έναν επιπλέον κρίκο στην αλυσίδα των σύνθετων γεγονότων και εξελίξεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Η λεγόμενη επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» γίνεται με διακηρυγμένο στόχο «να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία του "Ισλαμικού Κράτους" και των Κούρδων σύμμαχων του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν - PKK» με επίκεντρο την κουρδική πόλη Τζαραμπλούς. Στην πραγματικότητα, αυτό που επιδιώκεται με κάθε τρόπο είναι η αποφυγή δημιουργίας κουρδικού θύλακα στα νότια της Τουρκίας. Το να μην υλοποιηθούν οι επιδιώξεις Κούρδων της Συρίας - που είναι κατά της συριακής κυβέρνησης, με τη στήριξη και των ΗΠΑ - να συνενωθούν και με το αυτόνομο Ιρακινό Κουρδιστάν ώστε να δημιουργηθούν οι βάσεις ενός μελλοντικού ανεξάρτητου κράτους που θα έχει πρόσβαση και στη Μεσόγειο.
Φυσικά, όσο και αν θέλει να εμφανίζεται σήμερα η κυρίαρχη μερίδα της τουρκικής αστικής τάξης, που εκφράζεται από το κόμμα του Ερντογάν, ΑΚΡ, ως πολέμιος των τζιχαντιστών, δεν παύει να είναι αυτή που μαζί με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της και δυνάμεις της Μέσης Ανατολής (π.χ. Σαουδική Αραβία, πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου) στήριξαν και θέριεψαν οργανώσεις τύπου «Ισλαμικού Κράτους», ως εργαλείο που εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους στην περιοχή σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση της Συρίας και τον Μπασάρ Αλ Ασαντ. Ταυτόχρονα, η δράση των δυνάμεων των Κούρδων της Συρίας με τη στήριξη των ΗΠΑ και ΝΑΤΟικών συμμάχων, προκαλεί σημαντικές τριβές στις σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ. Ιδιαίτερα η κατάσταση επιδεινώθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιούλη στην Τουρκία, που, ανοιχτά αν και όχι επίσημα, η τουρκική κυβέρνηση αφήνει υπονοούμενα για το ρόλο των ΗΠΑ και άλλων. Είναι επίσης χαρακτηριστική και η χτεσινή ανακοίνωση - αντίδραση του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας ότι είναι «απαράδεκτες οι μάχες ανάμεσα στις τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις, οργανώσεις της αντιπολίτευσης (σ.σ.: φιλοτουρκικές) και δυνάμεις που μετέχουν στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις».

***

Αυτό το μπλεγμένο κουβάρι και η ρευστότητα στη διαμόρφωση συμμαχιών και συνεργασιών με αφορμή τον πάνω από 5 χρόνια πλέον πόλεμο στη Συρία, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έκφραση των πολύ οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή. Συνδέονται με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, τη σφαγή διαρκείας στην Υεμένη, τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη» στη Βόρεια Αφρική και αφορά τον έλεγχο ενεργειακών πηγών, των δρόμων μεταφοράς τους, των αγορών και των γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής προς όφελος μονοπωλιακών ομίλων. Από την ίδια σκοπιά γίνεται και η εμπλοκή της καπιταλιστικής Ρωσίας, που αξιοποιώντας τη συμμαχία με τη συριακή κυβέρνηση, το Ιράν και άλλες δυνάμεις, επέμβηκε και στρατιωτικά αλλάζοντας σημαντικά τα δεδομένα στη μελλοντική μοιρασιά.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι άξονες και οι αντιάξονες στην περιοχή εξελίσσονται διαρκώς, όπως δείχνει και η πρόσφατη προσέγγιση Τουρκίας - Ρωσίας (μετά το «τσούγκρισμα» που ακολούθησε την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού στην τουρκο-συριακή μεθόριο το Νοέμβρη του 2015). Επίσης, η μαραθώνια συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Ρωσίας, Τζον Κέρι και Σεργκέι Λαβρόφ, αντίστοιχα, στο τέλος της περασμένης βδομάδας στη Γενεύη, επιβεβαίωσε ότι οι ανταγωνισμοί, παρά κάποια πιθανά σημεία προσέγγισης, θα οξυνθούν. Συγκεκριμένα, συμφώνησαν στο πέρασμα «ανθρωπιστικής βοήθειας» στο αποκλεισμένο Χαλέπι, να υπάρχει κάποια συγκράτηση για το ρόλο των Κούρδων της Συρίας και υποτίθεται δέσμευση και των δύο ότι αυτοί μπορούν να περιλαμβάνονται στο πλαίσιο μιας «ενιαίας Συρίας», ωστόσο διαφωνίες εξακολουθούν να υπάρχουν σχετικά με το ποιος χαρακτηρίζεται ή όχι τρομοκράτης στη Συρία.
Η κατάσταση που διαμορφώνεται επομένως χαρακτηρίζεται από απόλυτη ρευστότητα και από ένα αέναο παζάρι όλων των αστικών τάξεων μεταξύ τους με σίγουρους χαμένους τους λαούς, που είτε σκοτώνονται στα πεδία των μαχών κάτω από ξένες σημαίες - αυτές των αστών - είτε ξεριζώνονται από τα σπίτια τους κατά εκατομμύρια και αν επιβιώσουν προστίθενται στις στρατιές των σύγχρονων σκλάβων του καπιταλισμού. Γι' αυτό και κρίσιμο στην κατανόηση των εξελίξεων είναι πάντα η συνειδητοποίηση ότι από τα όποια παζάρια των καπιταλιστών και των πολιτικών εκπροσώπων τους οι λαοί, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί να περιμένουν τίποτε το θετικό.

***

Ιδιαίτερα ο λαός μας δεν πρέπει να «τσιμπήσει» στα παραμύθια της σημερινής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, περί ανάδειξης της χώρας ως «παράγοντα ειρήνης και συνεννόησης σε ένα τόξο ανασφάλειας από την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή ως την Βόρεια Αφρική», όπως αρέσκεται να επαναλαμβάνει συνεχώς ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, που αναλαμβάνει και σχετικές πρωτοβουλίες. Η χώρα μας, με ευθύνη και της σημερινής κυβέρνησης, συμμετέχοντας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ και ΝΑΤΟ, όπου συνυπογράφει τα πάντα, βρίσκεται μπλεγμένη στο κουβάρι των ανταγωνισμών. Οι όποιες συμμαχίες και κολιγιές γίνονται για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου, που διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή. Αυτές οι εξελίξεις για το λαό μας εγκυμονούν νέους μεγαλύτερους κινδύνους για εμπλοκή σε ακόμη πιο γενικευμένη σύγκρουση. Γι' αυτό πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση και με τη δική του αυτοτελή πάλη να αγωνιστεί ενάντια στη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά μακελειά, με όποιο πρόσχημα και αν αυτή γίνεται.