ΚΕΡΚΥΡΑ- πληθαίνουν οι άναρθρες κραυγές

Το τελευταίο διάστημα, πληθαίνουν οι άναρθρες κραυγές από στελέχη της πλειοψηφίας της

Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, που στοχοποιούν το ΠΑΜΕ. Μην έχοντας επιχειρήματα

απέναντι στο πλαίσιο ενότητας, δράσης και συσπείρωσης που το ΠΑΜΕ καταθέτει στους εργαζόμενους

παλεύοντας να γίνει κτήμα τους μέσα στους χώρους δουλειάς εκεί όπου στενάζει η εργατική τάξη

καθημερινά, οι συγκεκριμένοι “κύριοι” (και “κυρίες”) επιδίδονται σε έναν αγώνα αποπροσανατολισμού,

πετώντας λάσπη και επιλεκτική “πληροφόρηση”. Παράλληλα, με προσωπικές επιθέσεις σε στελέχη του

ταξικού κινήματος (πρόσφατα είδαμε όλοι τη λύσσα με την οποία επιτέθηκαν στο μεγαλύτερο σωματείο

της Κέρκυρας και τον πρόεδρό του εκφράζοντας προφανώς και την ανησυχία των μεγαλοξενοδόχων),

συνεχίζουν την υπονόμευση της συνδικαλιστικής δράσης που θέλουν να παρουσιάσουν ως “σάπια

απ΄όπου και αν προέρχεται”, συμβάλλοντας ενεργά στο παιχνίδι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που

προσπαθεί να πείσει ότι “όλοι ίδιοι είναι”. Δυστυχώς….. η πραγματικότητα τους διαψεύδει.

Δεν μας εντυπωσιάζει το παραπάνω γεγονός, δεν είναι τοπικό φαινόμενο. Παντού, απ' άκρη σ'

άκρη σε όλη τη χώρα, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, υπερασπιζόμενος τα βραχυπρόθεσμα και

μακροπρόθεσμα συμφέροντα των μεγαλοεργοδοτών που θέλουν ένα κίνημα φοβισμένο, στη γωνίτσα του

για να μην μπορεί να τους χαλάσει τη σούπα, τα ίδια κάνουν.

Επειδή όμως, το ΠΑΜΕ δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του απευθυνόμενο στους εργαζόμενους στους

οποίους και δίνει λόγο, αξίζει να σταθούμε στην πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη στην εκπομπή ¨Λόγος-

Αντίλογος¨ στις 28/8 της πρώην προέδρου του Ε.Κ.Κ, μέλους της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Ε.Κ.Κ.

και νυν Προέδρου του Σωματείου συνταξιούχων ΙΚΑ στο νομό.

Το ζήτημα που τέθηκε για τη συμμετοχή ή όχι των συνταξιούχων στις διοικήσεις των ΕΚΚ κλπ με

αποφασιστικό ρόλο, κρίθηκε (σε βάρος τους) από τις πλειοψηφίες που στηρίζει η σημερινή πλειοψηφία,

με τη δική τους σύμφωνη γνώμη και με τις ταξικές δυνάμεις απέναντι, δίνοντας μάχη να μην περάσει η

τροπολογία που θέλει τους εκλεγμένους συνταξιούχους με συμβουλευτική ψήφο στα όργανα του

κινήματος. Η “ανακάλυψη” σήμερα από την πλειοψηφία αυτής της αλήθειας, κρύβει επιμελώς –

τουλάχιστον – δύο πράγματα:

· Την τακτική του εργοδοτικού συνδικαλισμού να εφευρίσκει θέμα συζήτησης προκειμένου να

κρύψει τις ευθύνες του για την ύπαρξη σωματείων – σφραγίδων, σωματείων με μηδενική δράση

πλην της εκλογικής διαδικασίας που πραγματοποιείται νύχτα και μάλιστα πίσω από την πλάτη των

εργαζομένων στους διάφορους κλάδους, εργαζομένων που με εκβιασμούς και πιέσεις

διαμορφώνουν την “πλειοψηφία” του ΕΚΚ. Τις ευθύνες του για τη μοιρολατρία και το συμβιβασμό

που κυριαρχούν στους εργαζόμενους, ρίχνοντας τον πήχη των απαιτήσεων για ζωή και δουλειά με

δικαιώματα στα όρια του τι αντέχουν τα επιχειρηματικά κέρδη. Τις ευθύνες του για την

καλλιέργεια λογικών ταξικού συμβιβασμού μέσα από τους “κοινωνικούς διαλόγους” που στήριξαν

όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις μαζί και η σημερινή, βάζοντας τους εργαζόμενους και τους

επιχειρηματικούς ομίλους στο ίδιο τραπέζι για να βρουν μια κοινή;; λύση στα προβλήματα που

δημιουργούν οι όμιλοι και το πολιτικό τους προσωπικό στην εργατική τάξη!!!

· Συγχρόνως, δείχνει και τις “δεσμεύσεις” κάποιων που δεν λένε να αφήσουν την καρεκλίτσα τους

για κανένα λόγο, μιας και – όπως φαίνεται – έχουν ακόμα πολλά γραμμάτια να ξεπληρώσουν στην

εργοδοσία

Μην ψάχνουν λοιπόν ευθύνες στο ΠΑΜΕ για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τους

συνταξιούχους όταν η ΓΣΕΕ τους ακυρώνει ως αντιπροσώπους από το Συνέδριό της, μιας και τις

πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ διαχρονικά, τις έχουν διαμορφώσει οι ίδιοι!

Όσο για την τακτική του ΠΑΜΕ, τις τάχα διαφοροποιήσεις του και άλλα τραγελαφικά που

ακούσαμε αυτές τις μέρες, η απάντηση δίνεται από την ίδια τη ζωή:

Το ΠΑΜΕ διαμορφώνει ενιαία πλαίσιο αιτημάτων, διεκδίκησης και αγώνα που υπερασπίζεται μπαίνοντας

μπροστά, σε κάθε εργασιακό χώρο και κλάδο. Δεκάδες είναι οι πρωτοβουλίες που παίρνει σε όλη τη

χώρα, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης, όχι μόνο για να υπερασπίσει τη δουλειά, το μεροκάματο, τη

ζωή των εργαζομένων και των οικογενειών τους, αλλά για να δημιουργήσει πραγματικά ταξικό κριτήριο

σε αυτούς. Κριτήριο που φέρνει στο προσκήνιο τον ένοχο για την κατάσταση που βιώνει και δεν

απομονώνεται στο πρόσωπο του ενός ή του άλλου εργοδότη αλλά αφορά το σύνολο της τάξης των

καπιιταλιστών, το πολιτικό τους προσωπικό που ανεβοκατεβάζουν σε κυβερνήσεις ανάλογα με τις

επιλογές τους, το συνδικαλιστικό προσωπικό που επιλέγουν να κρατάει στο περιθώριο την εργατική τάξη

και τις διεκδικήσεις της. Κριτήριο που φέρνει στο προσκήνιο τους όρους διεξαγωγής της ταξικής πάλης

που συμπυκνώνονται στην οργάνωση, τον προσανατολισμό του κινήματος, τη συμμαχία με τα φτωχά

λαϊκά στρώματα. Κριτήριο που φέρνει στο προσκήνιο τις δυνατότητες που η εργασία μας έχει

δημιουργήσει για να ζήσουμε σήμερα εμείς και οι οικογένειές μας με άλλους όρους ικανοποιώντας τις

σύγχρονες ανάγκες μας.

Αυτή η δουλειά, προφανώς και δεν περνάει από τα αστικά δικαστήρια και τις αποφάσεις τους –

όποιες και αν είναι αυτές. Αξιοποιείς φυσικά τα όποια περιθώρια αφήνει η αστική δικαιοσύνη, χωρίς να

ξεχνάς, όπως πολλές φορές έχουμε δει π.χ. αποφάσεις για καταχρηστικές απεργίες κλπ, ότι είναι αστική

και ακριβώς γι αυτό δεν πρέπει να έχει κανείς την παραμικρή αυταπάτη ότι θα κρίνει το παιχνίδι. Η

δουλειά για την οποία κάνει λόγο το ΠΑΜΕ προϋποθέτει την οργάνωση από τα κάτω και σε αυτή την

κατεύθυνση το ΠΑΜΕ με τα σωματεία του και τους συνδικαλιστές του, δίνουν τη μάχη καθημερινά.

Όπως γίνεται και τώρα, με την πρωτοβουλία που πήραμε προκειμένου να δημιουργηθεί από τους ίδιους

τους εργαζόμενους οι όροι διεκδίκησης υπογραφής Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας σε μια

περίοδο που κυβέρνηση – ΕΕ προσπαθούν να τελειώσουν με ό,τι ελάχιστο είχε μείνει όρθιο από

εργασιακά δικαιώματα, τσακίζοντας τις συνδικαλιστικές δυνατότητες του κινήματος, με κορυφαία το

βασικό όπλο του εργάτη, την απεργία!

Στον αντίποδα αυτής της διαδικασίας βρίσκονται οι τηλεοπτικές εξαγγελίες συλλαλητηρίων σαν

αυτή για τις 9/9 (;) που δεν συζητήθηκε πουθενά, οι “αγωνιστικές πρωτοβουλίες” της πλειοψηφίας όταν

και όποτε υπάρχουν που δεν στηρίζονται από καμιά μαζική διαδικασία που να αφορά τους εργαζόμενους,

ακριβώς γιατί εξαγγέλλονται για τα μάτια του κόσμου και όχι για να έχουν επιτυχία.

ΔΕΝ προετοιμάζεται έτσι όμως το κίνημα πράγμα που γνωρίζουν καλά και προφανώς επιδιώκουν!

Το ΠΑΜΕ απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους και τους καλεί:

· να γυρίσουν επί της ουσίας την πλάτη στον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό και τη

συμβιβαστική γραμμή του στο κίνημα.

· Να κάνουν δική τους υπόθεση τη διεκδίκηση ΕΓΣΣΕ και κάθε δικαιώματός τους, μέσα από

συλλογικές διαδικασίες, δυναμώνοντας τα σωματεία τους και τον ταξικό του

προσανατολισμό.

· Να πάρουν μέρος μαζικά, στη σύσκεψη που διοργανώνει η Γραμματεία του ΠΑΜΕ τη

Δευτέρα 19/9 στις 7.30 μμ στο ΕΚΚ, προκειμένου να συζητήσουμε το δικό μας πλαίσιο

δράσης και διεκδίκησης, τις πρωτοβουλίες που χρειάζεται να αναπτύξουμε το επόμενο

διάστημα.

01-09- 2016