Το αποπροσανατολιστικό «σίριαλ» των τηλεοπτικών αδειών

Το αποπροσανατολιστικό «σίριαλ» των τηλεοπτικών αδειών

Το σίριαλ μεταξύ κυβέρνησης και ιδιοκτητών τηλεοπτικών σταθμών, όπως εξελίσσεται, θα μπορούσε κανείς να πει ότι έχει ξεπεράσει τα όρια της φαιδρότητας και εντάσσεται σε μια συστηματική προσπάθεια αποπροσανατολισμού εκ μέρους της κυβέρνησης, με στόχο να εμφανιστεί ότι τα βάζει με τα μεγάλα συμφέροντα.
Το αντικείμενο όλης αυτής της διαδικασίας είναι το ξαναμοίρασμα της πίτας ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους στο χώρο των ΜΜΕ. Μοίρασμα που πραγματοποιείται στη βάση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας των ΜΜΕ, με δεδομένο τον έλεγχο της ενημέρωσης από το κεφάλαιο. Ελεγχος που βεβαίως αξιοποιείται στην κατεύθυνση της χειραγώγησης εργατικών - λαϊκών συνειδήσεων, της υποταγής τους στην αστική ιδεολογία και πολιτική, της αποδοχής της εκμετάλλευσης, της «νόμιμης» κλοπής της εργασίας και της παραγωγής του πλούτου από μια χούφτα επιχειρηματίες, της υπεράσπισης του αέναου αυτού του συστήματος, το οποίο μπορεί - δήθεν - να βελτιωθεί αλλά είναι καταστροφικό - λένε - να ανατραπεί. Γι' αυτό, άλλωστε, αυτά τα ΜΜΕ αποτελούσαν και αποτελούν το «δεξί χέρι» του κράτους και των κυβερνήσεων στην «εκλαΐκευση» της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου. Βεβαίως, εκτός από τις γενικές επιδιώξεις όλης της αστικής τάξης, υπάρχουν και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των διαφορετικών επιχειρηματικών ομίλων που ανταγωνίζονται σφοδρά μεταξύ τους. Από τον έλεγχο των ΜΜΕ έχουν όφελος άμεσο σε σχέση με την άσκηση πολιτικής επιρροής, σε σχέση με την προώθηση των επιχειρηματικών τους συμφερόντων και σχεδίων. Πάνω σε αυτήν τη βάση εκδηλώνονται οι κόντρες σε σχέση με τις τηλεοπτικές άδειες.

***

Το πρώτο που εξήγγειλε η κυβέρνηση προπαγανδίζοντας την επιλογή του διαγωνισμού, για να γίνει ελκυστική και να της προσδώσει λαϊκή στήριξη, είναι ότι οι συχνότητες είναι «δημόσιο αγαθό», κάτι που ακούγεται εύηχα στους λαϊκούς ανθρώπους, όμως στην πραγματικότητα ανήκουν και ελέγχονται από το κράτος, την εξουσία του κεφαλαίου και όχι απ' το λαό. Υποστηρίζει, λοιπόν, η κυβέρνηση ότι όσοι πάρουν άδεια θα πληρώσουν μεγάλα ποσά στο κράτος, δεν θα τις έχουν τζάμπα, όπως άφησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αφού είναι επιχειρηματίες και εισπράττουν, κάνουν τζίρο μέσω των καναλιών από διαφημίσεις. Αυτό το εμφανίζει η κυβέρνηση ως «κοινωνική δικαιοσύνη». Πρόκειται για καλοστημένη κυβερνητική βιτρίνα που συγκαλύπτει την ταξική ουσία της υπόθεσης από τους ανθρώπους του μόχθου, ότι, δηλαδή, πρόκειται για μοίρασμα της πίτας ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους, κάποιοι θίγονται, αλλά κάποιοι άλλοι ωφελούνται, κρύβοντας επίσης ότι η συνολική κυβερνητική πολιτική είναι πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, την ώρα που κόβει δαπάνες που αφορούν τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, που τσακίζει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα. Τώρα, αν το αστικό κράτος για δικούς του λόγους επιλέγει να μαζέψει χρήμα από τη διάθεση των συχνοτήτων, χρήμα που βεβαίως πολύμορφα θα διατεθεί πάλι για λογαριασμό του κεφαλαίου, των επενδυτικών σχεδίων του κ.ά. είναι μια άλλη υπόθεση.

***

Προβάλλει κι άλλα επιχειρήματα η κυβερνητική προπαγάνδα, όπως π.χ. η αντιμετώπιση της διαπλοκής, με διαφάνεια στη διαδικασία. Αλλά είναι μέγα ψέμα. Και υπάρχει πείρα γι' αυτό. Παρόμοιοι διαγωνισμοί γίνονται όλα αυτά τα χρόνια, για τις ιδιωτικοποιήσεις, τα δημόσια έργα, τις προμήθειες του Δημοσίου, κ.λπ., αλλά δεν στάθηκαν ικανοί να αντιμετωπίσουν τη διαπλοκή. Αλλωστε, όλες οι κυβερνήσεις, και η σημερινή, εκτός από τους νόμους που ενισχύουν την εκμετάλλευση, προσφέρουν στο κεφάλαιο κρατικό χρήμα για δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, μέσω «αναπτυξιακών νόμων», επιδοτήσεων από το ΕΣΠΑ και άλλα ευρωενωσιακά και κρατικά κονδύλια, αναδιανέμοντας τον πλούτο που παράγει ο λαός στο κεφάλαιο. Αν αυτή η χρηματική σχέση επιχειρήσεων - κράτους δεν ωθεί στη διαπλοκή, τότε τι κάνει; Μήπως και τη σημερινή κυβέρνηση δεν την στηρίζουν μονοπωλιακοί όμιλοι;
Επίσης, ο επιχειρηματίας που επενδύει στην τηλεόραση και σε κάθε ΜΜΕ, που έχει σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση της συνείδησης, το κάνει για τα συμφέροντά του στηρίζοντας τις άλλες επιχειρηματικές του δραστηριότητες, που η ικανοποίησή τους απαιτεί και πολιτικά παιχνίδια. Καμιά διαφάνεια και καμιά αντιμετώπιση της διαπλοκής δεν μπορεί να υπάρξει στις σημερινές συνθήκες, όπου κυριαρχεί το καπιταλιστικό κέρδος, απ' τη στιγμή που τα κανάλια είναι ιδιοκτησία καπιταλιστών.
Ολα όσα, λοιπόν, λέγονται περί πάταξης της διαφθοράς και της διαπλοκής είναι παραμύθια. Ξαναμοίρασμα της πίτας γίνεται και πόλεμο επιχειρηματικών συμφερόντων έχουμε. Θα φύγει η μια διαπλοκή για να αντικατασταθεί από άλλη.
Γιατί αν ήθελε πραγματικά η κυβέρνηση να συμβάλει στην υπόθεση πάταξη της διαπλοκής θα έκανε αποδεκτή την πρόταση του ΚΚΕ, το οποίο, παρά τη συνολική αντίθεσή του στην ιδιοκτησία των καναλιών από επιχειρηματίες, ζήτησε οι εταιρείες που θα πάρουν τα κανάλια να είναι με ονομαστικοποιημένες μετοχές, μέχρι φυσικού προσώπου, για να είναι γνωστό ποιος έχει τι.

***

Λέει ακόμη η κυβέρνηση ότι ο λαός στηρίζει αυτή της την πρωτοβουλία. Πράγματι, μεγάλα τμήματα του λαού εναντιώνονται στη σημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα, που στήριξε αντιλαϊκές πολιτικές, βάρβαρα μέτρα, μνημόνια, κατασυκοφάντησε τους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους για βελτίωση έστω της ζωής τους, ως υπονόμευση του στόχου της ανάκαμψης. Κάποια άλλα λαϊκά τμήματα μπορεί να ελπίζουν ότι κάτι μπορεί να βελτιωθεί. Ομως, η πραγματικότητα είναι ότι το νέο τηλεοπτικό τοπίο θα είναι το ίδιο και απαράλλαχτο με το προηγούμενο, με ορισμένες παραλλαγές ίσως, για να φανεί ότι κάτι άλλο έρχεται. Θα είναι όμως εξίσου διαπλεκόμενο, αντιλαϊκό, εχθρικό προς την αντικειμενική ενημέρωση, όπως και το παλιό. Και αυτό είναι το κρίσιμο για το λαό ζήτημα. Το ΚΚΕ άλλωστε καταγγέλλει χρόνια τώρα αυτό το τοπίο, που εκτός των άλλων είχε αποκλεισμένους τους αγώνες των εργαζομένων και το ίδιο το ΚΚΕ.

Σ.