Κανένας συμβιβασμός με την αντιλαϊκή επίθεση και την κυβερνητική κοροϊδία

Κανένας συμβιβασμός με την αντιλαϊκή επίθεση και την κυβερνητική κοροϊδία

Η πιο σημαντική είδηση της βδομάδας που πέρασε αφορά στις διεργασίες για το μεγάλο συλλαλητήριο των Συνδικάτων που έχει προγραμματιστεί για αύριο Δευτέρα 17 Οκτώβρη στην Αθήνα στο Σύνταγμα, στις 6.30 μ.μ. και σε άλλες πόλεις.

Η δημοσιοποίηση του πορίσματος των «ειδικών» πριν από δύο βδομάδες πρόσθεσε το βασικό κομμάτι στο παζλ της αναμόρφωσης της νομοθεσίας για τα Εργασιακά που ετοιμάζει η κυβέρνηση, ενόψει και της τυπικής έναρξης της διαπραγμάτευσης με το κουαρτέτο, στις 17 Οκτώβρη. Αυτό το πόρισμα και η συνακόλουθη προπαγάνδα της κυβέρνησης πρέπει να πεταχτούν στα σκουπίδια.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση, όλες οι δυνάμεις ρίχνονται στη μάχη, για να είναι μαζικά τα συλλαλητήρια που οργανώνουν 400 και πλέον συνδικαλιστικές οργανώσεις για αύριο Δευτέρα, 17 Οκτώβρη.
Κι ο αγώνας δεν σταματά εκεί. Η πρωτοβουλία Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων για επαναφορά και υπογραφή των ΣΣΕ, το αγκάλιασμά της από εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις που εκπροσωπούν χιλιάδες εργαζομένων πρέπει να βαθύνει, να συνεχιστεί, να απλωθεί.
Ο «οδικός χάρτης» και οι βασικοί άξονες της κυβερνητικής πολιτικής για το επόμενο διάστημα κάνουν καθαρό πως θα φέρουν σε ακόμα χειρότερη θέση τα λαϊκά στρώματα. Οι άξονες αυτής της πολιτικής είναι: Κατοχύρωση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας. Ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων. Διαρκής φοροαφαίμαξη του λαού. Μοίρασμα της φτώχειας.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, από το βήμα του 2ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ έκανε καθαρό πως το λαό τον περιμένουν θυσίες δίχως τέλος, με «έπαθλο» για το κεφάλαιο την ανάκαμψη της οικονομίας, τη διευθέτηση του χρέους και την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, που θα ενισχύσει τους μονοπωλιακούς ομίλους και τις επενδύσεις τους. Ο πρωθυπουργός κάλεσε ευθέως το λαό να συμβιβαστεί με τη φτώχεια και τη μιζέρια που ζει καθημερινά, να εγκαταλείψει κάθε σκέψη για ανάκτηση απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, προκειμένου η κυβέρνηση να υλοποιήσει αδιατάρακτα τον «οδικό χάρτη» του κεφαλαίου «για την ανάκαμψη της οικονομίας, ώστε να βγούμε από τη μέγγενη της επιτροπείας και να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμιστικές τομές». Προσδιόρισε, μάλιστα, με συγκεκριμένα μέτρα το στόχο αυτής της «ανασυγκρότησης», επιβεβαιώνοντας ότι αυτός υπακούει στα συμφέροντα του κεφαλαίου και περιλαμβάνει στοχευμένες παρεμβάσεις για παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και ένταση της εκμετάλλευσης, τα οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να αμπαλάρει με «αριστερό» - φιλολαϊκό περιτύλιγμα.

Περί «ηθικής» ο καβγάς

Κατά τ' άλλα, η βδομάδα κύλησε στην πεπατημένη: Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΝΔ και τ' άλλα αστικά κόμματα «κονταροχτυπήθηκαν» στη Βουλή για ζητήματα «ηθικής» μιας και σε θεμελιώδη ζητήματα, που αφορούν στο τσάκισμα του λαού, οι πολιτικές τους συγκλίνουν. Επαναλήφθηκε ό,τι γινόταν και τα προηγούμενα χρόνια ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Στο όνομα της καταπολέμησης της διαφθοράς, της διαπλοκής, επιχειρούνται αναδιαρθρώσεις, αναπροσαρμογές στον κρατικό τομέα, στην οικονομία, στο αστικό πολιτικό σύστημα, που θα διευκολύνουν τη δραστηριότητα των μεγάλων ομίλων.
Το ΚΚΕ έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για το ζήτημα της διαφθοράς, που όμως απορρίπτονται, επειδή θίγουν τα ιερά και τα όσια του κεφαλαίου. Ο ελληνικός λαός θα πρέπει να δει τη συνολική εικόνα, να δει το δάσος κι όχι τα δέντρα που του στήνουν κάθε φορά για αποπροσανατολισμό. Το δάσος είναι αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα που ματώνει το λαό μας, είναι το πολιτικό προσωπικό του, τα διάφορα κέντρα που - παρά τους ανταγωνισμούς τους - υπηρετούν αυτό το σύστημα.

Χειροπόδαρο δέσιμο

Στα «εντός - εκτός και επί τα αυτά» κινήθηκε η εξέλιξη και στο πρόβλημα της πρώτης κατοικίας, με την κυβέρνηση να εξαγγέλλει νομοθετική παρέμβαση προστασίας της πρώτης κατοικίας για χρέη προς το Δημόσιο. Πρόκειται για «στάχτη στα μάτια του λαού», αφού ακόμη κι αν υπάρξει τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία, ουσιαστικά θα ακολουθηθεί η ίδια πρακτική που εφαρμόζεται και στην περίπτωση των οφειλών στις τράπεζες, που δένει χειροπόδαρα τα λαϊκά νοικοκυριά στην αποπληρωμή των χρεών φτάνοντάς τα ακόμη και σε στέρηση στοιχειωδών αναγκών.
Αυτό που πράγματι προωθεί η κυβέρνηση, στο όνομα της αμφίβολης προστασίας της πρώτης κατοικίας και του εξαναγκασμού των λαϊκών νοικοκυριών να πεινάσουν για να ξεπληρώσουν τα χρέη σε τράπεζες και Δημόσιο, είναι η δρομολόγηση μέτρων ανακούφισης και ενίσχυσης των τραπεζών και των επιχειρηματικών ομίλων.
Το ΚΚΕ επανέφερε με την ευκαιρία την πρότασή του για κατάργηση των άδικων και αντιλαϊκών φόρων, πλήρη προστασία πρώτης και δεύτερης λαϊκής κατοικίας, φορολογία με 45% του κεφαλαίου. Κάλεσε σε λαϊκή κινητοποίηση για να μη βγει στο σφυρί κανένα λαϊκό σπίτι.

Ενταση των ανταγωνισμών

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται για τις γενικότερες εξελίξεις στο χώρο της οικονομίας και μάλιστα όχι μόνο στη χώρα μας. Οι κόντρες ανάμεσα σε μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα εκδηλώνονται και γύρω από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για παράδειγμα, η βρετανική εφημερίδα «Financial Times» κατηγόρησε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι «χαρίστηκε» στο μεγαλύτερο γερμανικό τραπεζικό μονοπώλιο, Ντόιτσε Μπανκ, σχετικά με το υπολογιζόμενο ύψος της κεφαλαιακής της επάρκειας. Ταυτόχρονα, η εν λόγω γερμανική τράπεζα βρίσκεται σε αντιδικία και παζάρια με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, που της έχει επιβάλει πρόστιμο ύψους 14 δισ. δολαρίων, για αγοραπωλησίες «τοξικών» ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, στο διάστημα πριν από το ξέσπασμα της κρίσης. Ανταγωνισμοί εκδηλώνονται και γύρω από τη σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση των παγκόσμιων τραπεζικών κανόνων από την «Επιτροπή της Βασιλείας». Σε αυτό το πλαίσιο, Ευρωπαίοι τραπεζίτες και αξιωματούχοι επισημαίνουν ότι οι κυοφορούμενες αλλαγές θα φέρουν το ευρωπαϊκό τραπεζικό κεφάλαιο σε μειονεκτική θέση έναντι του αμερικανικού.
Την ίδια ώρα, η περιορισμένη μάζα των νέων επενδύσεων στην Ευρωζώνη και συνολικά οι υποτονικοί ρυθμοί οικονομικής ανάκαμψης «στοιχειώνουν» τους προβληματισμούς και τη διαπάλη γύρω από τα μέτρα που είναι αναγκαία για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Σε αυτό το επίπεδο, οι ανταγωνισμοί και οι «διαιρέσεις» στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και της ΕΕ εστιάζουν σε ζητήματα όπως στη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, στο λεγόμενο «επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ», στην «ευελιξία» του Δημοσιονομικού Συμφώνου, έτσι ώστε να βρεθεί χώρος για μέτρα τόνωσης μερίδων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, στο εσωτερικό των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας.
Σε κάθε περίπτωση, οι κόντρες, οι αντιθέσεις αυτού του είδους συμψηφίζονται στην κοινή τους ανάγκη για την παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον. Στην περίπτωση του ελληνικού κρατικού χρέους, οι «υπερθεματιστές» της «ελάφρυνσης» συμπληρώνουν τους ανταγωνιστές τους, στη Γερμανία και την Ευρωζώνη, με νέα αντιλαϊκά μέτρα, όπως η παραπέρα καρατόμηση των σημερινών συντάξεων, η διάλυση του αφορολόγητου μισθωτών και συνταξιούχων και σειρά από άλλα.

Οξυνση της αντιπαράθεσης

Ευρύτερα, πολλά είναι τα στοιχεία που καταγράφουν το τελευταίο διάστημα μια περαιτέρω όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και χωρών της ΕΕ με την καπιταλιστική Ρωσία, σε διάφορα πεδία και κυρίως στο έδαφος των εξελισσόμενων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε Συρία, Ουκρανία, που είναι αποτέλεσμα των σφοδρών ανταγωνισμών μονοπωλιακών ομίλων για το ξαναμοίρασμα αγορών, τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους και των γεωστρατηγικών ζωνών επιρροής. Η όξυνση αυτή εγκυμονεί ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους για τους λαούς, λόγω του ενδεχομένου μιας πιο γενικευμένης σύγκρουσης.
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα των εξελίξεων, μέσα στην οποία η ελληνική αστική τάξη, με πολύ δραστήρια την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, διαμορφώνει τους δικούς της άξονες και αντιάξονες, τις συμμαχίες, συμμετέχει ενεργά στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση παραμυθιάζει και καθησυχάζει το λαό ότι εργάζεται για τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή, ενώ η Τουρκία καθημερινά αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας με την ανοχή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και επίσης προωθείται διχοτομικό σχέδιο στην Κύπρο κ.ά.
Η μεγάλη εικόνα δείχνει ότι οι κίνδυνοι είναι μπροστά, ότι δεν χωράει κανένας εφησυχασμός, αντίθετα χρειάζεται μαζική εργατική - λαϊκή πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή και την ελληνική εμπλοκή.