Πεδίο νέας κερδοφορίας για τα μονοπώλια η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα

Πεδίο νέας κερδοφορίας για τα μονοπώλια η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα

Καταψήφισαν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ την κύρωσή της από το Ευρωκοινοβούλιο

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταψήφισε την κύρωση της Συμφωνίας του Παρισιού για την «κλιματική αλλαγή», στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, την περασμένη βδομάδα, γιατί διαιωνίζει τις αιτίες που προξενούν τα προβλήματα του περιβάλλοντος, που ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης δημιουργεί και οξύνει.
Στην παρέμβασή της για την αιτιολόγηση της αρνητικής της ψήφου, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος τόνισε τα εξής:
«Η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, προϊόν προσωρινών συμβιβασμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, ούτε θέλει, ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει τα οξυμένα περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιουργεί ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης, αφού αντιμετωπίζει το περιβάλλον σαν μέσο αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, λεηλατεί τους φυσικούς πόρους, ενώ επιδρά καταστροφικά όχι μόνο με την ανεξέλεγκτη άντλησή τους, αλλά και με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε όλο τον πλανήτη.
Η Συμφωνία έχει στο επίκεντρό της τα διάφορα "συστήματα εμπορίου ρύπων", που σαν μηχανισμοί επικερδούς αγοραπωλησίας της ίδιας της ρύπανσης, έχουν αποδεδειγμένα εντείνει την υποβάθμιση του περιβάλλοντος.
Οι "πράσινες" τεχνολογίες αποσκοπούν να ανοίξουν νέα επενδυτικά πεδία στα μονοπώλια με μεγάλα και γρήγορα κέρδη, εν μέσω σφοδρών ανταγωνισμών, στους οποίους πρωτοστατεί η ΕΕ, που θεωρεί ότι οι δικοί της επιχειρηματικοί όμιλοι διαθέτουν συγκριτικό πλεονέκτημα στο σχετικό τομέα. Οσο για τη χρηματοδότηση των φτωχών, λιγότερο αναπτυγμένων χωρών, σε Αφρική, Ασία κ.α., για να ανταποκριθούν δήθεν στη συμφωνία, δεν είναι παρά ένα ακόμη μέσο διείσδυσης των μεγάλων ομίλων σε νέες αγορές, για τον έλεγχο και τη μεγαλύτερη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των λαών τους.
Το βέβαιο αποτέλεσμα και αυτής της συμφωνίας (όπως άλλωστε και των προηγούμενων, Κιότο κ.λπ.) θα είναι η επιδείνωση των περιβαλλοντικών προβλημάτων, των όρων και συνθηκών διαβίωσης των λαϊκών οικογενειών.
Μόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, μια οικονομία και κοινωνία που δε θα στηρίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλίσει προγραμματισμένη, συμβατή και ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση, στο περιβάλλον. Για μια τέτοια ζωή που του αξίζει, ο εργαζόμενος λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του την εξουσία και την οικονομία, διαμορφώνοντας τη δική του κοινωνική συμμαχία, σε ρήξη με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, τα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους».