Το Ασφαλιστικό είναι πάντα «ανοιχτό»

Το Ασφαλιστικό είναι πάντα «ανοιχτό»

Η ψήφιση του νόμου - λαιμητόμου 4387 τον περασμένο Μάη δεν σηματοδοτεί το τέλος των ανατροπών στην Ασφάλιση, αλλά την αρχή μιας νέας επώδυνης περιόδου για τα 2,6 εκατομμύρια συνταξιούχους. Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε μόνο στην αρχή των συνεπειών που πυροδοτεί η εφαρμογή του νέου αντιασφαλιστικού νόμου, οι οποίες δεν θίγουν μόνο τους παλιούς και νέους συνταξιούχους, αλλά και τους σημερινούς ασφαλισμένους, σε μεγάλη μερίδα των οποίων (αγρότες, επιστήμονες, ελεύθεροι επαγγελματίες) από το νέο έτος θα επιβληθούν πολύ υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές.
Χαρακτηριστική απ' αυτή την άποψη είναι η κατάσταση που θα προκύψει με τις συντάξεις χηρείας. Αυτές που θα εκδίδονται από εδώ και πέρα, όχι μόνο περικόπτονται σε ποσοστό άνω του 30%, αλλά θα σταματούν να αποδίδονται πέραν της τριετίας όταν ο δικαιούχος είναι κάτω των 52 ετών. Μεγάλη ανησυχία προκαλεί και το καθεστώς που θα διέπει τις συντάξεις αναπηρίας, για τις οποίες εκκρεμεί η πλήρης διαμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου, με δεδομένο μάλιστα ότι η Παγκόσμια Τράπεζα, στη σχετική Εκθεσή της για τα προνοιακά επιδόματα, θέτει ζήτημα επαναξιολόγησης όλου του συστήματος παροχών αναπηρίας, εννοείται σε αντιδραστική και αντιλαϊκή κατεύθυνση.
Συνολικά, ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι θα πρέπει να είναι σε διαρκή ετοιμότητα και αγωνιστική εγρήγορση, καθώς οι υπουργικές αποφάσεις, τα προεδρικά διατάγματα, οι εγκύκλιοι που απομένουν να εκδοθούν για την εφαρμογή του 4387, αλλά και ο ίδιος ο Κανονισμός Παροχών του νέου υπερ-ταμείου του ΕΦΚΑ, δεν συνιστούν κάποιες «λεπτομέρειες», αλλά στην πορεία εξειδίκευσης του τρόπου εφαρμογής του νόμου, μπορεί να αποδειχτούν - και θα αποδειχτούν - ακόμα πιο επώδυνες.

***

Γι' αυτό η δήλωση του προέδρου του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ, ότι το Ασφαλιστικό αποτελεί βασικό στοιχείο της δεύτερης «αξιολόγησης», ακόμα και με την ερμηνεία που θέλει να του δώσει η κυβέρνηση, ότι πρόκειται δηλαδή απλά για την πορεία εφαρμογής του νόμου που ψηφίστηκε, καθόλου δεν πρέπει να επαναπαύει ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι η εφαρμογή του τελευταίου νόμου περιέχει το σπέρμα και των επόμενων ανατροπών.
Απ' αυτή τη σκοπιά, οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργού Εργασίας ότι δήθεν το Ασφαλιστικό «έκλεισε και δεν ανοίγει ξανά», είναι πέρα και για πέρα αναληθείς και στόχο έχουν να παραπλανήσουν και να εφησυχάσουν εργαζόμενους και συνταξιούχους, ώστε να μπορέσει σε μια επόμενη φάση να δρομολογήσει ένα νέο γύρο ανατροπών στην Ασφάλιση για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Το έδαφος, μάλιστα, το ετοιμάζει από τώρα η κυβέρνηση και αφορά την οικονομική κατάσταση του νέου ασφαλιστικού ταμείου. Ετσι, προκειμένου να εξασφαλίσει τα γνωστά πλεονάσματα και πηγές χρηματοδότησης για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, σταθερά μειώνει την κρατική χρηματοδότηση προς τα ασφαλιστικά ταμεία, με αποτέλεσμα ο νέος ΕΦΚΑ, από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, το 2017, να ξεκινά με ταμειακά ελλείμματα που αγγίζουν τα 3 δισ. ευρώ. Κι αυτό τη στιγμή που η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με την ψήφιση του νόμου εξασφαλίστηκε η ...«βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος!

***

Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι σε συνθήκες κυριαρχίας στην οικονομία των μονοπωλιακών ομίλων, καμία «βιωσιμότητα» της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν μπορεί να εξασφαλιστεί. Αυτό αποδεικνύει και όλη η μακρά ιστορική πορεία του Ασφαλιστικού, όταν ακόμα και σε περιόδους που η σχέση ασφαλισμένων/συνταξιούχων ήταν συντριπτικά υπέρ των πρώτων, καθώς οι συνταξιούχοι ήταν ελάχιστοι, το ασφαλιστικό σύστημα δεν μπόρεσε να δημιουργήσει αποθεματικά, καθώς αυτά λεηλατήθηκαν από τις αστικές κυβερνήσεις για να χρηματοδοτηθεί η μεταπολεμική «ανάπτυξη» και να δημιουργηθούν τα τότε μεταπολεμικά «τζάκια».
Απ' αυτή την άποψη, το Ασφαλιστικό παραμένει πάντα «ανοιχτό»! Καθώς σε αυτό, όπως και στο ζήτημα των μισθών, αποτυπώνονται σχέσεις κέρδους και εκμετάλλευσης. Ετσι πρέπει να το αντιμετωπίζουν συνδικάτα και συνταξιούχοι, οργανώνοντας επιθετικό αγώνα με όλη την εργατική τάξη, όχι μόνο για να μην περάσουν οι νέες ανατροπές, αλλά για να ανακτηθούν οι απώλειες από τα χρόνια της κρίσης, να αυξηθούν συντάξεις και μισθοί, να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα στα Ταμεία, να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες ασφαλισμένων και συνταξιούχων σε συντάξεις, φάρμακα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.