Ο εύκολος αντίπαλος

Ο εύκολος αντίπαλος

Στου κεφαλαίου την ποδιά σφάζονται παλικάρια, θα μπορούσε να πει κανείς, κοιτώντας τον καβγά ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τη ΝΔ. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ κονταροχτυπιούνται για το ποιος είναι ικανότερος να διεκπεραιώσει τις υποθέσεις του, πιο υπεύθυνος να τις φέρει σε πέρας με επιτυχία. Γιατί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, φυσικά με ΠΑΣΟΚ - ΑΝΕΛ - Ποτάμι, ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο στη Βουλή. Τα αντιλαϊκά του μέτρα υλοποιεί τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας το έργο που άφησαν ανολοκλήρωτο οι προκάτοχοί της. Αγκαλιά στηρίζουν την ΕΕ, το ΔΝΤ, το κεφάλαιο, το σάπιο κράτος τους. Εχουν, άλλωστε, όλοι τους ως κοινή στόχευση τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που «καταβροχθίζει» τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τις διογκούμενες κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησής του, επιλέγει να επιτεθεί στον εύκολο (γι' αυτόν) αντίπαλο, τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα, την πολιτική των οποίων συνεχίζει. Προσπαθεί, μάλιστα, συκοφαντικά να συνδέσει τις λαϊκές κινητοποιήσεις, όπως αυτή των αγροτών, με αντιθέσεις σχετικά με το μοίρασμα της πίτας του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Η κριτική που ασκεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ μοιάζει πολύ με αυτήν που ασκούσε παλιότερα η ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα στο Υπουργικό Συμβούλιο: «Πρέπει λοιπόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων ...να σταματήσουν το παιχνίδι της μικροπολιτικής και του λαϊκισμού και να καταθέσουν εναλλακτικές προτάσεις. ...Δυστυχώς τα τελευταία 24ωρα, σε ένα ρεσιτάλ ανευθυνότητας, η αξιωματική αντιπολίτευση ζητάει να αποσύρουμε την πρότασή μας για το Ασφαλιστικό. Αδιαφορώντας, προφανώς, για το πότε θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, για το πότε θα ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος... αδιαφορώντας για το πώς θα ξαναμπεί για τα καλά η χώρα στην ανάπτυξη».
Βεβαίως, και η κριτική της ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται με κριτήριο την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, τη στιγμή μάλιστα που έχει πρωτοστατήσει αυτά να τσακιστούν, να χτυπηθούν από την αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου τα προηγούμενα χρόνια. Για να σταματήσει να «πλήττεται η οικονομία» (βλέπε τα κέρδη των μονοπωλίων), ο Κ. Μητσοτάκης εισηγείται στον πρωθυπουργό «να αποσύρει αμέσως το σχέδιό του, προκειμένου να εκτονωθεί η ένταση και να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος από την αρχή με τους κοινωνικούς φορείς». Η «αρχή» στην οποία αναφέρεται, βέβαια, είναι η αντιασφαλιστική στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, όπως αυτή εξειδικεύτηκε και στο 3ο μνημόνιο που ψήφισε και η ΝΔ...
Ταυτόχρονα, διαβεβαιώνει ότι δεν θέλει να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση ούτε να της δημιουργήσει προβλήματα μεσούσης μιας «κατάστασης πολύ δύσκολης».
Αυτή η κόντρα του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα, δεν τους εμποδίζει στις αλλεπάλληλες εκκλήσεις για συναίνεση και συνεννόηση πάνω σε μείζονα για τη στρατηγική του κεφαλαίου ζητήματα.
Ολο αυτό το πανηγύρι, ή ο διαγωνισμός για το ποιος είναι ικανότερος διαχειριστής, πρέπει να εμπεδώσει στο λαό, στους εργαζόμενους, στους μικρομεσαίους αγρότες που βγαίνουν στο δρόμο ότι δεν έχουν τίποτα να ελπίζουν από κυβερνητικές εναλλαγές ανάμεσα σε κόμματα που υπηρετούν τους ίδιους στρατηγικούς στόχους. Που δουλεύουν για λογαριασμό του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων. Οτι πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη, να σταθούν απέναντί τους, να παλέψουν για να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική που τους τσακίζει, για την προοπτική της ανατροπής της.