«Ευρωπαϊκό κεκτημένο»: Να μην υπάρχουν κεκτημένα εργατικά δικαιώματα
 |
Από
τη φιέστα που διοργάνωσε το υπουργείο Εργασίας με τη συμμετοχή των
εργοδοτικών ενώσεων και της εργατικής αριστοκρατίας, ελληνικής και
ευρωενωσιακής
|
Την επομένη υπερψηφίστηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο οι «κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση» στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ενώ τις επόμενες μέρες (16 και 17 Σεπτέμβρη) ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, διοργάνωσε στο Ζάππειο συνέδριο - φιέστα για τις «Συλλογικές διαπραγματεύσεις, το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και το μέλλον της εργασίας», με τη συμμετοχή των εργοδοτικών ενώσεων (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ κ.λπ.), της εργατικής αριστοκρατίας, ελληνικής και ευρωενωσιακής (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ETUC - Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων).
Ποιο ήταν το κοινό περιεχόμενο των παραπάνω ψηφισμάτων του Ευρωκοινοβουλίου και της φιέστας του υπουργείου; Το λεγόμενο «κοινωνικό μοντέλο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το «κοινοτικό κεκτημένο», το οποίο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ανήγαγε και δια στόματος του πρωθυπουργού, στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ, σε «ασπίδα προστασίας» των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ενόψει της δεύτερης «αξιολόγησης» της τρόικας - κουαρτέτου, η οποία βάζει στο επίκεντρο νέες μειώσεις μισθών, κατάργηση όσων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει από το τρίτο και τα προηγούμενα μνημόνια (ομαδικές απολύσεις, απεργιακό δικαίωμα κ.λπ.).
Βέβαια, η εργατική τάξη στη χώρα μας και σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει ήδη πικρή πείρα από εκθέσεις της ΕΕ, του Ευρωκοινοβουλίου της, των κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη και τις φιέστες τους. Βιώνει με δραματικό τρόπο την αντεργατική επίθεση που έχουν εξαπολύσει σε βάρος της κεφάλαιο, ΕΕ και οι κυβερνήσεις της αστικής διαχείρισης, γενικεύοντας τη φτώχεια και την εξαθλίωση, ώστε να ξεπεράσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι την κρίση σε βάρος της.
Ελαστική εργασία για κάθε ανάγκη του κεφαλαίου
Να δούμε, λοιπόν, πιο συγκεκριμένα το περιβόητο ευρωενωσιακό «κεκτημένο» που επικαλούνται: Η έκθεση για το «κοινωνικό ντάμπινγκ»
αντιμετωπίζει την παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας και την καταπάτηση
των εργατικών δικαιωμάτων - όσων έχουν απομείνει από την αντεργατική
λαίλαπα - ως «στρέβλωση» του καπιταλιστικού ανταγωνισμού σε βάρος των
δήθεν «καλών» επιχειρήσεων. Γι' αυτό και χρησιμοποιεί τον όρο
«ντάμπινγκ», που είναι καθιερωμένος να ορίζει επιθετικές οικονομικές
πολιτικές μονοπωλιακών ομίλων απέναντι σε ανταγωνιστές τους.Η ΕΕ και το πολιτικό προσωπικό των μονοπωλίων αντιμετωπίζουν και τα εργατικά δικαιώματα όχι από τη σκοπιά των αναγκών της εργατικής τάξης, αλλά από τη σκοπιά των συμφερόντων των επιχειρήσεων και του μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Προωθούν έτσι τον ψεύτικο διαχωρισμό ανάμεσα σε «καλές» επιχειρήσεις που σέβονται δήθεν τα εργατικά δικαιώματα και «κακές» που τα καταπατούν, καλώντας τους εργάτες να στοιχηθούν πίσω από τους «καλούς» κεφαλαιοκράτες ενάντια στους «κακούς», για να μη μειωθεί η ανταγωνιστικότητα των πρώτων.
Κάτω από αυτή την αντίληψη που διατρέχει την έκθεση, οι σκόρπιες επισημάνσεις για διάφορες μορφές παραβιάσεων του εργατικού δικαίου σε όλα τα κράτη - μέλη (ψευδής αυτοαπασχόληση, εικονικές εταιρείες, αδήλωτη εργασία, μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών κ.λπ.) καταλήγουν να υπηρετούν ανταγωνιστικά συμφέροντα επιχειρήσεων και σημαίνουν καμία προστασία για τους εργαζόμενους. Στην πραγματικότητα, η επίκληση των παραβιάσεων των εργατικών δικαιωμάτων χρησιμοποιείται για να επιδιωχθεί ο περιορισμός τους στο κατώτατο επίπεδο και η πλήρης κατάργησή τους, ώστε να υπάρχει δήθεν «ισότιμος ανταγωνισμός» του κεφαλαίου.
Γι' αυτό και δεν βγάζουν άχνα για τις «νόμιμες» μορφές της πιο άγριας εκμετάλλευσης των εργατών, αυτές που η ΕΕ και τα αστικά κράτη - μέλη τις έχουν ανυψώσει σε «νόμο» κι επεκτείνουν ακόμα παραπέρα, με ονομασίες που προκαλούν ανατριχίλα: Μιλούν για «νέες μορφές μικρό-εργασίας» όπως μισοεργασία, εργατικό φραντσάιζ, τηλε-εργασία, «συμβάσεις μηδενικών ωρών» ή «έκτακτης ανάγκης», ή συμβάσεις «ετοιμότητας», «συμβάσεις λίγων ωρών», «λευκές συμβάσεις», με απαραίτητο εργαλείο το σκλαβοπάζαρο των δουλεμπορικών «γραφείων απασχόλησης». Πάντοτε, ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων, προστίθεται και η δωρεάν για το κεφάλαιο «μαθητεία» και «άσκηση» και άλλες πολλές μορφές, που με εντυπωσιακή «ευρηματικότητα» ανακαλύπτουν και καθιερώνουν νομοθετικά όλοι μαζί, μονοπώλια, ΕΕ και κυβερνήσεις, για να ρίξουν την τιμή της εργατικής δύναμης στο επίπεδο των «εμπορικών ανταγωνιστών τους», Ινδίας, Κίνας κ.λπ., όπως διακηρύσσουν στο περιβόητο «Σύμφωνο για το ευρώ+» και στην ευρωενωσιακή νομοθεσία για την «Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση».
Γι' αυτό και η παραπάνω έκθεση των εκπροσώπων του κεφαλαίου, κάθε μορφής, απόχρωσης και ...πρόσημου, απαιτεί τη «μετατόπιση της αντίληψης από την εργασία στο εισόδημα», προτείνοντας έτσι ένα επίδομα εξαθλίωσης ως «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», χωρίς κανένα εργασιακό, κοινωνικό και ασφαλιστικό δικαίωμα.
«Κατευθυντήριες γραμμές» για την ένταση της εκμετάλλευσης
Το ίδιο αντιδραστικό είναι και το περιεχόμενο των «κατευθυντήριων γραμμών για την απασχόληση» που προτείνει το Ευρωκοινοβούλιο στα κράτη - μέλη, όπου αναφέρεται επί λέξει: «Τα κράτη - μέλη θα πρέπει συνεπώς, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, να σέβονται και να ενθαρρύνουν τους μηχανισμούς
καθορισμού των μισθών που επιτρέπουν τη δυνατότητα ανταπόκρισης των
πραγματικών μισθών στις εξελίξεις της παραγωγικότητας (...) θα πρέπει να προωθήσουν την επιχειρηματικότητα των νέων, μεταξύ άλλων, μέσω της εισαγωγής προαιρετικών μαθημάτων επιχειρηματικότητας και της ενθάρρυνσης της δημιουργίας επιχειρήσεων σπουδαστών σε γυμνάσια και λύκεια (...) Τα συνταξιοδοτικά συστήματα θα πρέπει να προβλέπουν την παγίωση, την περαιτέρω ανάπτυξη και τη βελτίωση των τριών πυλώνων των συστημάτων συνταξιοδοτικής αποταμίευσης (σ.σ. ιδιωτική ασφάλιση, επαγγελματικά ταμεία και δημόσιο σύστημα ασφάλισης που θα απονέμει επιδόματα πρόνοιας) (...)
Οι μεταρρυθμίσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων θα πρέπει επίσης,
μεταξύ άλλων, να αντικατοπτρίζουν τις τάσεις των αγορών εργασίας, τα
ποσοστά γεννήσεων, τη δημογραφική κατάσταση (...) Ο καλύτερος τρόπος για
να αντιμετωπιστεί η πρόκληση της δημογραφικής γήρανσης, είναι να
αυξηθεί το συνολικό ποσοστό απασχόλησης, μεταξύ άλλων με την αξιοποίηση
κοινωνικών επενδύσεων στην ενεργό γήρανση».Αυτό είναι, λοιπόν, το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο» σε όλο του το μεγαλείο: Μισθοί και συντάξεις πείνας στο επίπεδο επιδομάτων φτώχειας, όπως το «ελάχιστο εισόδημα». Σύνδεση μισθών με την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Αντί για πλήρη δουλειά με δικαιώματα, απασχολησιμότητα και περιπλάνηση. Δουλειά μέχρι τον τάφο. «Ευέλικτη» εκπαίδευση με έμφαση και χρηστικές δεξιότητες για το κεφάλαιο, κατάρτιση, απλήρωτη πρακτική. Σύνδεση εκπαίδευσης - επιχειρήσεων για να υπηρετεί τις ανάγκες τους. Από τα μαθήματα επιχειρηματικότητας στη δημιουργία επιχειρήσεων μέσα στο σχολείο και μάλιστα ...αμέσως μετά το Δημοτικό!
«Ελευθερία της αγοράς»
Αυτό
το ευρωενωσιακό «κεκτημένο» πλασάρει στο λαό μας η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -
ΑΝΕΛ σαν «ασπίδα» προστασίας των δικαιωμάτων του. Ενα διαρκή εφιάλτη
για τον εργαζόμενο λαό, βγαλμένο από τα όνειρα του κεφαλαίου, για τη
μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης στο κατώτατο επίπεδο. Γιατί
ακριβώς αυτές τις επιδιώξεις της πλουτοκρατίας υπηρετεί και στη χώρα μας
η κυβέρνηση, είτε με το «κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης» και την
κατεδάφιση, σε συνεργασία με τους «θεσμούς» και τον ΣΕΒ, των τελευταίων
εργατικών δικαιωμάτων στη χώρα μας, είτε με την επίκληση των «βέλτιστων
πρακτικών της ΕΕ», για να έρθει η «δίκαιη ανάπτυξη», που την εννοεί όπως
τα όργανα της ΕΕ το «κοινωνικό ντάμπινγκ»: Να επικαλείται τον «ισότιμο
ανταγωνισμό» ανάμεσα στα μονοπώλια στο όνομα της «υγιούς
επιχειρηματικότητας».Αυτές τις κατευθύνσεις απεργάζεται, λοιπόν, η κυβέρνηση με το επερχόμενο νομοσχέδιο για τα Εργασιακά, όσο και την επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και σε κάθε συνδικαλιστικό δικαίωμα. Στις αντιλαϊκές τους επιδιώξεις, κυβέρνηση και ΕΕ έχουν την αμέριστη στήριξη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ. Γι' αυτό, όλοι τους μαζί πασχίζουν να χρησιμοποιήσουν και το πόρισμα της «Επιτροπής εμπειρογνωμόνων» σαν «φύλλο συκής» για την οριστική συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η «εκκρεμής δικαστική υπόθεση» στο Δικαστήριο της ΕΕ, την απόφαση του οποίου δήθεν περιμένουν οι «εμπειρογνώμονες» και η συγκυβέρνηση, ενώ αυτή ήδη είναι δεδομένη. Πρόκειται για την «αναμενόμενη απόφαση» της προσφυγής του μονοπωλιακού ομίλου της «Lafarge», ώστε να νομιμοποιήσει την απόλυση όλων των εργατών στα «Τσιμέντα Χαλκίδας» και να δημιουργήσει δικαστικό προηγούμενο για τις ομαδικές απολύσεις συνολικά. Την απόφαση του δικαστηρίου της ΕΕ περιμένει πώς και πώς η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που θα της «λύσει τα χέρια» για να περάσει το συγκεκριμένο και άλλα αντεργατικά μέτρα, υποστηρίζοντας ότι δήθεν δεν το ήθελε, αλλά είναι αναγκασμένη να συμμορφωθεί με τη δικαστική απόφαση, αν και η αλήθεια είναι ότι επί της ουσίας έχει συμφωνήσει σε αυτά με το τρίτο μνημόνιο κι ενώ ήδη γνωρίζει την απόφαση που έχει προαναγγείλει η εισήγηση του γενικού ευρωεισαγγελέα του ευρωδικαστηρίου με την εξής χαρακτηριστική τοποθέτηση: «Η Ευρωπαϊκή Ενωση βασίζεται στην ελεύθερη οικονομία της αγοράς, γεγονός που σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν την ελευθερία να ασκούν τις δραστηριότητές τους κατά το δοκούν», προσθέτοντας με νόημα πως «...είναι εξίσου σημαντικό να μειωθεί το σύνολο των παραγόντων που αποθαρρύνουν τις νέες επιχειρήσεις από το να πραγματοποιούν επενδύσεις...».
Αυτές είναι οι κοινές επιδιώξεις κυβέρνησης και ΕΕ και δεν κρύβονται ούτε πίσω από «εμπειρογνώμονες», ούτε πίσω από ευρωδικαστήρια που υπηρετούν το κεφάλαιο: Καμία προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για να μπορούν να απολύουν οι καπιταλιστές εργαζόμενους σε μια νύχτα, χωρίς κανένα φραγμό, όπως έγινε πρόσφατα με τους εργαζόμενους στο ξενοδοχείο «Athens Ledra», στην «Ηλεκτρονική Αθηνών» και με άγνωστη ακόμη εξέλιξη για τους χιλιάδες εργαζόμενους στο «Μαρινόπουλο», αλλά και στην ΕΕ στην «Caterpillar», την «Alstom», την «Arcellor Mittal», στη «Shell», την «Ericsson», τη «Νokia», που βγάζουν στο δρόμο και κινητοποιούν, παρά την άσχημη κατάσταση του εργατικού κινήματος στην Ευρώπη, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία κ.α.
Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να απορρίψουν την κυβερνητική προπαγάνδα και να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά την πολιτική εξαπάτησης που έχει ανάγει σε επιστήμη.
Επείγουσα ανάγκη είναι η ανασυγκρότηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για να οργανώσει την πάλη για την ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Αγώνας που ακόμα και για να μπορεί να αποσπάσει κατακτήσεις πρέπει να κατευθύνεται απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια και τις ενώσεις τους, διεκδικώντας για το λαό την εξουσία και την ιδιοκτησία του πλούτου που παράγει με το μόχθο του, με αποδέσμευση από κάθε λυκοσυμμαχία.
ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου