Υπόθεση των ισχυρών πολύ πριν από τις νέες αλλαγές της ΟΥΕΦΑ

Υπόθεση των ισχυρών πολύ πριν από τις νέες αλλαγές της ΟΥΕΦΑ

Associated Press

Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα αποτελούν μόνιμους πρωταγωνιστές σε επιτυχίες και κέρδη στο Τσάμπιονς Λιγκ

Εχοντας ολοκληρώσει πλέον την Α' φάση των ομίλων, το Τσάμπιονς Λιγκ μετά τη ...χειμερία νάρκη του και τη διακοπή ενός μήνα και πλέον, αναμένεται στα τέλη Γενάρη να ξεκινήσει εκ νέου τη δράση για τη φάση των «16». Μάλιστα, η διοργάνωση παρότι διανύει περίοδο αδράνειας, πρόσφατα βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Αιτία η επικύρωση από πλευράς ΟΥΕΦΑ (σε πρώτο στάδιο τουλάχιστον) των αλλαγών που θα ισχύσουν από τη νέα χρονιά τόσο στο Τσάμπιονς Λιγκ όσο και στο Εuropa League. Αλλαγές που, όπως αποδείχθηκε ξεκάθαρα, ήρθαν ως αποτέλεσμα της ικανοποίησης των ισχυρών συλλόγων από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία, οι οποίοι πίεζαν για μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των κερδών (είχαμε γράψει πρόσφατα γι' αυτό). Ετσι, με τα νέα δεδομένα, από τη νέα σεζόν οι ισχυροί της διοργάνωσης ισχυροποιούνται ακόμα περισσότερο αφού είναι χαρακτηριστικό πως στη φάση των «32» (όμιλοι) τα τέσσερα μεγαλύτερα πρωταθλήματα (αγγλικό, ισπανικό, γερμανικό, ιταλικό) κερδίζουν τέσσερις απευθείας θέσεις. Συνολικά δηλαδή από τις 32 ομάδες οι 16 θα προέρχονται από τις εν λόγω χώρες.

Εξαρχής κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ισχυρών

Οι αντιδράσεις ήταν πολλές, κυρίως από τους εκπροσώπους μικρότερων πρωταθλημάτων, ωστόσο στα σχέδια της ΟΥΕΦΑ δεν άλλαξε τίποτα παρά τις μεγαλοστομίες του νέου της προέδρου, Σλοβένου Αλεξάντερ Τσέφεριν, για κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ ισχυρών και ανίσχυρων. Μετά τα νέα σχέδια αρκετοί ήταν αυτοί που έκαναν λόγο για μετατροπή της διοργάνωσης σε μια κλειστή λίγκα, της οποίας ο πακτωλός κερδών που προσφέρει θα αφορά ελάχιστους. Ωστόσο, πέραν αυτών, από την ιστορία της διοργάνωσης προκύπτει και ένα άλλο συμπέρασμα: Από καταβολής Τσάμπιονς Λιγκ και παρά την αύξηση των συμμετοχών σε σχέση με το προηγούμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών, αποτέλεσε μια διοργάνωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ισχυρών. Αλλωστε, και στα σχέδια της ΟΥΕΦΑ στις αρχές του 1990, όταν η εμπορευματοποίηση στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο άρχιζε να ανεβαίνει επίπεδα, για συνολικές αλλαγές, από το μέχρι τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών στο πιο εμπορικό Τσάμπιονς Λιγκ, οι ισχυροί είχαν παίξει το ρόλο τους. Υπενθυμίζεται ότι η δημιουργία τότε της διοργάνωσης ήταν ακόμα μια υποχώρηση της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας στις πιέσεις των ισχυρών συλλόγων, που μέσω της λίγκας του G14 ζητούσαν αλλαγές προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερα κέρδη και λόγο σε αυτά απειλώντας να ακολουθήσουν το παράδειγμα του μπάσκετ, όπου η Λίγκα των ισχυρών είχε ανεξαρτητοποιηθεί από τη FIBA. Βέβαια, πίσω από όλα αυτά διεξαγόταν και τότε (όπως και τώρα) ένας ενδοεπιχειρηματικός πόλεμος των πολυεθνικών, που βλέποντας το δημοφιλές σπορ να αποτελεί ένα νέο πεδίο κερδοφορίας, θέλησαν να παίξουν ρόλο με τη μορφή των χορηγικών συνεργασιών. Ωστόσο, πέρα από όλα αυτά, τα στοιχεία που αφορούν τους πρωταγωνιστές της διοργάνωσης και ποιοι είναι τελικά αυτοί που καρπώνονται το μεγαλύτερο μέρος των κερδών αποδεικνύουν τη φιλοσοφία του όλου εγχειρήματος. Εξ αρχής οι αλλαγές στο Τσάμπιονς Λιγκ αφορούσαν κυρίως τη δομή του αφού πλέον διεξαγόταν με τελείως διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι το Κύπελλο Πρωταθλητριών, καθιερώνοντας τη φάση των ομίλων αντί των νοκ άουτ παιχνιδιών. Μάλιστα, υπήρξαν φορές που οι όμιλοι διεξάγονταν πριν καταλήξουμε στο σημερινό μοντέλο. Προφανής λόγος γι' αυτό ήταν, για τους διοικούντες το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και τους χορηγούς, το δίπτυχο περισσότερα παιχνίδια - περισσότερα κέρδη.

Συγκεκριμένοι πρωταγωνιστές, με μηδαμινές εξαιρέσεις

Eurokinissi

Ο ΑΠΟΕΛ ήταν από τις ομάδες που κατάφεραν να δώσουν το «παρών» στα προημιτελικά τη φετινή σεζόν

Οσον αφορά τις συμμετοχές, αυτές εξακολουθούσαν να κινούνται στο γνωστό μοτίβο με τη συμμετοχή μόνο των πρωταθλητών. Ωστόσο, με δεδομένη την εκτίναξη της εμπορικότητας της διοργάνωσης, που συνεχώς προσέλκυε μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το 1999, όσον αφορά την κύρια φάση υπήρξε αύξηση των συμμετοχών (όμιλοι) σε 32 χάρη στην τότε καινοτομία, που ήθελε τη συμμετοχή και μη πρωταθλητών. Το μέτρο αυτό έδωσε τη δυνατότητα να μπουν στο Τσάμπιονς Λιγκ περισσότερες ισχυρές ομάδες και ιδιαίτερα αυτές που προέρχονταν από τα λεγόμενα πρωτοκλασάτα πρωταθλήματα, όπως αυτά των Ισπανίας, Αγγλίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Γαλλίας. Σε αυτό συντέλεσε και η διαβάθμιση που όρισε η ΟΥΕΦΑ λίγα χρόνια μετά, σύμφωνα με την οποία υπήρχε διαφορετικός αριθμός συμμετοχών για κάθε χώρα, ανάλογα με τη θέση που κατείχε στη γενική βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ. Ετσι, αυτά που βρίσκονταν στην πρώτη πεντάδα ήταν σαφώς και τα πιο ευνοημένα. Με το πέρασμα των χρόνων έχει αποδειχθεί ξεκάθαρα ότι οι ομάδες που προέρχονται από αυτά τα πρωταθλήματα είναι αυτές που τελικά έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη διοργάνωση και φυσικά στα κέρδη. Αυτό συμβαίνει παγίως, ανεξάρτητα από τον επιμέρους μεταξύ τους ανταγωνισμό, είτε ανάμεσα σε αυτές τις χώρες είτε τις εναλλαγές στους πρωταγωνιστές - προερχόμενους από τα συγκεκριμένα πρωταθλήματα.

Eurokinissi

Το ...βαρύ πυροβολικό της Γερμανίας στη διοργάνωση αποτελεί η Μπάγερν Μονάχου

Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τα στοιχεία που αφορούν την τελευταία 10ετία προκύπτει πως μόλις μια ομάδα προερχόμενη εκτός του «μπλοκ των 5 ισχυρών» καταφέρνει να προκριθεί στα προημιτελικά της διοργάνωσης, αν και το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο στην ακριβώς προηγούμενη φάση των «16». Φυσικά, η ...κάνουλα κλείνει όσον αφορά την παρουσία στα ημιτελικά, ενώ εκείνο που αποτελεί καθαρά υπόθεση των συγκεκριμένων χωρών είναι ο τελικό της διοργάνωσης και η κατάκτηση του τροπαίου. Για παράδειγμα, από το 2004 μέχρι σήμερα μόνο η Πόρτο έχει καταφέρει να υπερβεί την κυριαρχία των ομάδων από το «κλαμπ των 5 ισχυρών» δίνοντας το «παρών» στον τελικό εκείνης της χρονιάς.