Σε δέκα μέρες
(που δε συγκλόνισαν τον κόσμο)
Αγαπητό ημερολόγιο,
όχι πως δε συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά κινούμαστε ακόμα σε ύστερους εορταστικούς ρυθμούς, γι' αυτό θα σου γράψω σε αντίστοιχα ελαφρύ κλίμα τα αθλητικο-πολιτικά συμπεράσματα ενός μπασκετικού διημέρου.
Θα μου πεις, έλα μωρέ τώρα, ποιο μπάσκετ και ποια Στικούδη; Και θα σου πω, τουλάχιστον το ελληνικό μπάσκετ υπάρχει στον ευρωπαϊκό χάρτη, σε αντίθεση πχ με τη Στικούδη και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Θα συνεχίσεις τον εσωτερικό μου μονόλογο, ρωτώντας γιατί να ασχολούμαστε γενικά με το μπάσκετ, παθητικά, ως θεατές, αντί να βγούμε όλοι στους δρόμους και τα ανοιχτά γηπεδάκια, κι ας έχει κρύο αυτές τις μέρες. Θα σου απαντήσω σαφώς πως αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Προχωράμε στην επόμενη.
Χτες έπαιζαν για την Α1 ΑΕΚ-Άρης, σε έναν άτυπο (ημι)τελικό για την τρίτη θέση της κανονικής περιόδου, και προχτές, στην Ευρωλίγκα, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός (που αρνιέμαι να τον γράψω ΠΑΟ Superfoods, όπως αρνιέμαι-αρνιέμαι-αρνιέμαι να πω την Α1 Basket League Σκρατς, Στοίχημαν και τρέχα-γύρευε. Όπως οι Βάσκοι, που άλλαζαν σχεδόν κάθε χρόνο όνομα, αλλά κρατούσαν τη χάρη και τελικά καταστάλαξαν στο δικό τους: Μπασκόνια). Έπαιζαν δηλαδή οι τέσσερις κορυφαίες ομάδες στην Ελλάδα, που θα ξαναπαίξουν μεταξύ τους σε δέκα μέρες για τους ημιτελικούς του Κυπέλλου.
Αλλά εν αρχή ην η επέλαση του χιονιά, που στην πρωτεύουσα ειδικά, ήταν ένα μικρό ανέκδοτο και τον αποδομήσαμε με γκοσινικούς όρους και φράσεις από το μικρό Νικόλα, μαζί με ένα βόρειο σφο "καλο"φαγά.
-Επέλαση ή όχι, πάντως κρύο δεν κάνει, είπε ο Κλοτέρ και πήγε τιμωρία στη γωνία, όπως κάθε φορά που σηκώνεται να πει μάθημα.
Αν και το βασικό πρόβλημα ξεκίνησε από μια νιφάδα που ήθελε να κάνει μόνη της τη χιονόπτωση, όπως ο Αλσέστ το πλήθος.
Και τέλος πάντων, κανείς δεν τα βάζει ατιμώρητα με την Παρέα των Εκδικητών και το χιονιά της Αθήνας.
Αχ Αθήνα του χιονιά...
Το πρόβλημα με την Αθήνα δεν είναι το τσουχτερό κρύο της (γελάει ο κόσμος, εκτός κι αν μιλάμε για πρόσφυγες και άστεγους), αλλά τα σπίτια και οι κλειστοί χώροι που δε θερμαίνονται. Κανονικά, αντί για "χρόνια πολλά" κι άλλα τέτοια κοινότυπα αυτές τις μέρες, πρέπει να ευχόμαστε "θέρμανση πάνω απ' όλα", "να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας", κτλ. Κάποιοι φίλοι βγαίνουν κάθε μέρα από το κρύο σπίτι τους, για καφέ, μπραντς, τάβλι κι ό,τι ήθελε προκύψει, με βασικό σκοπό να ζεσταθούνε -όπως οι γέροι πηγαίνουν το καλοκαίρι στα ΚΑΠΗ και τις δημόσιες υπηρεσίες, που κλιματίζονται.
Αλλά έτσι παίζεις με τις πιθανότητες. Που μπορεί να είναι κι εις βάρος σου, όταν πχ ακόμα και το κλειστό του ΟΑΚΑ (που το ονόμασαν "Νίκος Γκάλης" χωρίς κανένα λόγο) δεν έχει θέρμανση. Μα είναι τρελοί αυτοί οι χαμουτζήδες. Κι έτσι οι δυο ομάδες βαρούσαν στο γάμο του καραγκιόζη, μέχρι να ζεσταθούν και να πάρουν μπρος (η ΑΕΚ πχ είχε 46 πόντους στο ημίχρονο, αλλά μονάχα δύο, στο πρώτο τετράλεπτο.
Το άλλο πρόβλημα. όταν πηγαίνεις γήπεδο, είναι πώς να αποφύγεις το φακέλωμα, την κάρτα πολίτη, ΑΜΚΑ, ιστορίες και δε συμμαζεύεται. Εκτός κι αν πέσεις πάνω σε κάποιο μέλος της Ορίτζιναλ, που σου δίνει "δικό της" εισιτήριο, πέντε ευρώ, χωρίς ουρές και διαπιστεύσεις, πας και κάθεσαι όπου θες. Και μένεις με την απορία αν τα έδωσες σε έναν πολιτικοποιημένο σύνδεσμο (το όνομα θα μπορούσε να παραπέμπει στους "δικούς μας" αυθεντικούς "τρου" κουκουέδες), με ανησυχίες και σωστή θέση ενάντια στο φακέλωμα. Ή σε μια οπαδική μαφία, που βγάζει μεροκάματο για τα κεφάλια της, κι έχει γίνει κολαούζος του Μελισσανίδη στο θέμα του γηπέδου στη Φιλαδέλφεια.
Αν και το ένα δεν αποκλείει το άλλο, απαραίτητα.
Γενικά η ΑΕΚ είναι μια ιδιαίτερη, μπερδεμένη περίπτωση συλλόγου και λαού. Που τιμά τις ρίζες του με τη δωρεάν κερκίδα για τα προσφυγόπουλα (ή το 99', το φιλικό με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι), αλλά κάνει ένα μικρό χαμό με κροτίδες και καπνογόνα, για να νιώσουν τα προσφυγάκια σαν το σπίτι τους (την πατρίδα τους) και να βάλει τα κλάματα ένας άλλος μπόμπιρας, που καθόταν πίσω μας. Έξω οι οικογένειες από το γήπεδο, που λέει κι ένα σύνθημα στην Τούμπα.
Που μπορεί να έχει ωραία κερκίδα, παλμό, ωραία συνθήματα, Ζαραλίκο στο μικρόφωνο, κτλ, αλλά να την πέσει στην κόρη του Αμερικάνου. Κι έχει τεράστιο άχτι στους Αρειανούς, λόγω Ξηροκώστα (που ζει κάθε χρόνο γι' αυτό το παιχνίδι), αντί να τα βάλουν πρωτίστως με την αστυνομία, που τους στρίμωξε υπεράριθμους σε μια μικρή θύρα στο Χαριλάου, για να ποδοπατηθούν με μαθηματική, νομοτελειακή ακρίβεια.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, έπαιζαν δύο ομάδες με πολύ διαφορετική φιλοσοφία (σα να λέμε υλιστές εναντίον ιδεαλιστών, αλλά καμία σχέση). Όπου ο Άρης δεν αλλάζει ποτέ και για κανένα λόγο τους ξένους του (ακόμα και αν φύγουν από μόνοι τους, όπως ο Μαρμπλ) ποντάροντας στην ομοιογένεια. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν, άλλαξε εσύ.
Ενώ η ΑΕΚ αλλάζει σχεδόν κάθε εβδομάδα (Ελονού, Μακ Γκραθ) λες και περιμένει να της κάτσει το Τζόκερ. Τα πάντα ρει, πλην του προπονητή της, αν και έχει μαλώσει με τους πάντες, στο βαθμό που μετά τον αγώνα να δηλώνει μεταξύ σοβαρού κι αστείου για το μαυρισμένο μάτι του Ούκιτς (που τα έβαζε όλα κι έπαιζε καλύτερα έτσι): "δεν το έκανα εγώ".
Κι ίσως να ήταν ευκαιρία να τον τελειώσουμε το Σάββατο το βράδυ (εμείς θα ξαναφέρουμε τον Αναστασιάδη) αλλά μετά το 29-30 δεν υπήρχαμε στο γήπεδο. Κι έτσι τώρα μένει η ρεβάνς για το Κύπελλο, την άλλη βδομάδα, κι η πρόκριση στον τελικό. Αν και κανείς δε μοιάζει έτοιμος-ικανός για την υπέρβαση, να σπάσει δηλ το δίδυμο των αιωνίων.
Εκεί όπου τα κόζια άλλαξαν κι ο Ολυμπιακός έχει πάρει τον αέρα του ΠΑΟ, με έξι σερί νίκες. Κι αυτό είναι το μόνο σημαντικό που μένει στο τέλος, σε μια διοργάνωση-μαραθώνιο, 30 αγωνιστικές, όπου όλοι μπορούν να κερδίσουν τους πάντες (ακόμα και την ΤΣΣΚΑ που έχει τρεις σερί ήττες) και να καλύψουν ένα στραβοπάτημα. Όχι όμως και τους τραυματισμούς των παικτών τους, που δίνουν δυο και τρεις αγώνες κάθε βδομάδα, και πέφτουν σαν τα κοτόπουλα, στο βωμό του νέου συστήματος της Ευρωλίγκα, που ζήλεψε το ΝΒΑ.
Όσο για τον ΠΑΟ είχε 15 κλεψίματα, εξουδετερωμένα τα βασικά ατού του αντιπάλου (Σπανούλη, Πρίντεζη, Λοτζέσκι), σούπερ δίδυμο Τζέιμς-Ρίβερς... Αλλά δεν είχε ομάδα και Έλληνες να μιλήσουν στα δύσκολα. Ούτε καν τον (γεια-σου) Παππά...
Ούτε καν τον Μπουρούση, που προβλημάτισε με την απόδοσή του και την... ωριμότητά του, όταν τον πίκαρε το κοινό του ΣΕΦ κι αυτός δε γύρισε να τους πει: σε δέκα μέρες...
Στο φινάλε της σημερινής ανάρτησης, μπορείτε να δείτε μια αγιογραφία του Καίσαρη για τον πεθερό του Μπουρούση, το Μάκαρο Ψωμιάδη -δικαίως ακούει τα σχολιανά του στα σχόλια από κάτω, χωρίς να υπολογίσει ο άτιμος αυτούς που τον θεωρούνε κομμουνιστή.
Και κάτι που γράφτηκε ένα χρόνο πριν, σε μια σελίδα ερασιτεχνών (που αγαπάνε δηλ την τέχνη και αυτό που κάνουν) για την κοινωνική διάσταση του φαινόμενου Αντετοκούμπο. Ο οποίος πάει καρφί για το All Star Game στο ΝΒΑ, κι είναι πίσω (μόνο) από το Λεμπρόν Τζέιμς, στους "κοντούς" της Ανατολής. Ναι, αλλά δεν έφτασε ακόμα τις ψήφους των φασισταριών της ΧΑ στις εκλογές. Ρε λες τελικά να τους ψηφίζουν κι αυτούς bot (ψεύτικοι λογαριασμοί, μηχανές), σαν τον Πατσούλια;
Αγαπητό ημερολόγιο,
όχι πως δε συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά κινούμαστε ακόμα σε ύστερους εορταστικούς ρυθμούς, γι' αυτό θα σου γράψω σε αντίστοιχα ελαφρύ κλίμα τα αθλητικο-πολιτικά συμπεράσματα ενός μπασκετικού διημέρου.
Θα μου πεις, έλα μωρέ τώρα, ποιο μπάσκετ και ποια Στικούδη; Και θα σου πω, τουλάχιστον το ελληνικό μπάσκετ υπάρχει στον ευρωπαϊκό χάρτη, σε αντίθεση πχ με τη Στικούδη και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Θα συνεχίσεις τον εσωτερικό μου μονόλογο, ρωτώντας γιατί να ασχολούμαστε γενικά με το μπάσκετ, παθητικά, ως θεατές, αντί να βγούμε όλοι στους δρόμους και τα ανοιχτά γηπεδάκια, κι ας έχει κρύο αυτές τις μέρες. Θα σου απαντήσω σαφώς πως αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Προχωράμε στην επόμενη.
Χτες έπαιζαν για την Α1 ΑΕΚ-Άρης, σε έναν άτυπο (ημι)τελικό για την τρίτη θέση της κανονικής περιόδου, και προχτές, στην Ευρωλίγκα, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός (που αρνιέμαι να τον γράψω ΠΑΟ Superfoods, όπως αρνιέμαι-αρνιέμαι-αρνιέμαι να πω την Α1 Basket League Σκρατς, Στοίχημαν και τρέχα-γύρευε. Όπως οι Βάσκοι, που άλλαζαν σχεδόν κάθε χρόνο όνομα, αλλά κρατούσαν τη χάρη και τελικά καταστάλαξαν στο δικό τους: Μπασκόνια). Έπαιζαν δηλαδή οι τέσσερις κορυφαίες ομάδες στην Ελλάδα, που θα ξαναπαίξουν μεταξύ τους σε δέκα μέρες για τους ημιτελικούς του Κυπέλλου.
Αλλά εν αρχή ην η επέλαση του χιονιά, που στην πρωτεύουσα ειδικά, ήταν ένα μικρό ανέκδοτο και τον αποδομήσαμε με γκοσινικούς όρους και φράσεις από το μικρό Νικόλα, μαζί με ένα βόρειο σφο "καλο"φαγά.
-Επέλαση ή όχι, πάντως κρύο δεν κάνει, είπε ο Κλοτέρ και πήγε τιμωρία στη γωνία, όπως κάθε φορά που σηκώνεται να πει μάθημα.
Αν και το βασικό πρόβλημα ξεκίνησε από μια νιφάδα που ήθελε να κάνει μόνη της τη χιονόπτωση, όπως ο Αλσέστ το πλήθος.
Και τέλος πάντων, κανείς δεν τα βάζει ατιμώρητα με την Παρέα των Εκδικητών και το χιονιά της Αθήνας.
Αχ Αθήνα του χιονιά...
Το πρόβλημα με την Αθήνα δεν είναι το τσουχτερό κρύο της (γελάει ο κόσμος, εκτός κι αν μιλάμε για πρόσφυγες και άστεγους), αλλά τα σπίτια και οι κλειστοί χώροι που δε θερμαίνονται. Κανονικά, αντί για "χρόνια πολλά" κι άλλα τέτοια κοινότυπα αυτές τις μέρες, πρέπει να ευχόμαστε "θέρμανση πάνω απ' όλα", "να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας", κτλ. Κάποιοι φίλοι βγαίνουν κάθε μέρα από το κρύο σπίτι τους, για καφέ, μπραντς, τάβλι κι ό,τι ήθελε προκύψει, με βασικό σκοπό να ζεσταθούνε -όπως οι γέροι πηγαίνουν το καλοκαίρι στα ΚΑΠΗ και τις δημόσιες υπηρεσίες, που κλιματίζονται.
Αλλά έτσι παίζεις με τις πιθανότητες. Που μπορεί να είναι κι εις βάρος σου, όταν πχ ακόμα και το κλειστό του ΟΑΚΑ (που το ονόμασαν "Νίκος Γκάλης" χωρίς κανένα λόγο) δεν έχει θέρμανση. Μα είναι τρελοί αυτοί οι χαμουτζήδες. Κι έτσι οι δυο ομάδες βαρούσαν στο γάμο του καραγκιόζη, μέχρι να ζεσταθούν και να πάρουν μπρος (η ΑΕΚ πχ είχε 46 πόντους στο ημίχρονο, αλλά μονάχα δύο, στο πρώτο τετράλεπτο.
Το άλλο πρόβλημα. όταν πηγαίνεις γήπεδο, είναι πώς να αποφύγεις το φακέλωμα, την κάρτα πολίτη, ΑΜΚΑ, ιστορίες και δε συμμαζεύεται. Εκτός κι αν πέσεις πάνω σε κάποιο μέλος της Ορίτζιναλ, που σου δίνει "δικό της" εισιτήριο, πέντε ευρώ, χωρίς ουρές και διαπιστεύσεις, πας και κάθεσαι όπου θες. Και μένεις με την απορία αν τα έδωσες σε έναν πολιτικοποιημένο σύνδεσμο (το όνομα θα μπορούσε να παραπέμπει στους "δικούς μας" αυθεντικούς "τρου" κουκουέδες), με ανησυχίες και σωστή θέση ενάντια στο φακέλωμα. Ή σε μια οπαδική μαφία, που βγάζει μεροκάματο για τα κεφάλια της, κι έχει γίνει κολαούζος του Μελισσανίδη στο θέμα του γηπέδου στη Φιλαδέλφεια.
Αν και το ένα δεν αποκλείει το άλλο, απαραίτητα.
Γενικά η ΑΕΚ είναι μια ιδιαίτερη, μπερδεμένη περίπτωση συλλόγου και λαού. Που τιμά τις ρίζες του με τη δωρεάν κερκίδα για τα προσφυγόπουλα (ή το 99', το φιλικό με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι), αλλά κάνει ένα μικρό χαμό με κροτίδες και καπνογόνα, για να νιώσουν τα προσφυγάκια σαν το σπίτι τους (την πατρίδα τους) και να βάλει τα κλάματα ένας άλλος μπόμπιρας, που καθόταν πίσω μας. Έξω οι οικογένειες από το γήπεδο, που λέει κι ένα σύνθημα στην Τούμπα.
Που μπορεί να έχει ωραία κερκίδα, παλμό, ωραία συνθήματα, Ζαραλίκο στο μικρόφωνο, κτλ, αλλά να την πέσει στην κόρη του Αμερικάνου. Κι έχει τεράστιο άχτι στους Αρειανούς, λόγω Ξηροκώστα (που ζει κάθε χρόνο γι' αυτό το παιχνίδι), αντί να τα βάλουν πρωτίστως με την αστυνομία, που τους στρίμωξε υπεράριθμους σε μια μικρή θύρα στο Χαριλάου, για να ποδοπατηθούν με μαθηματική, νομοτελειακή ακρίβεια.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, έπαιζαν δύο ομάδες με πολύ διαφορετική φιλοσοφία (σα να λέμε υλιστές εναντίον ιδεαλιστών, αλλά καμία σχέση). Όπου ο Άρης δεν αλλάζει ποτέ και για κανένα λόγο τους ξένους του (ακόμα και αν φύγουν από μόνοι τους, όπως ο Μαρμπλ) ποντάροντας στην ομοιογένεια. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν, άλλαξε εσύ.
Ενώ η ΑΕΚ αλλάζει σχεδόν κάθε εβδομάδα (Ελονού, Μακ Γκραθ) λες και περιμένει να της κάτσει το Τζόκερ. Τα πάντα ρει, πλην του προπονητή της, αν και έχει μαλώσει με τους πάντες, στο βαθμό που μετά τον αγώνα να δηλώνει μεταξύ σοβαρού κι αστείου για το μαυρισμένο μάτι του Ούκιτς (που τα έβαζε όλα κι έπαιζε καλύτερα έτσι): "δεν το έκανα εγώ".
Κι ίσως να ήταν ευκαιρία να τον τελειώσουμε το Σάββατο το βράδυ (εμείς θα ξαναφέρουμε τον Αναστασιάδη) αλλά μετά το 29-30 δεν υπήρχαμε στο γήπεδο. Κι έτσι τώρα μένει η ρεβάνς για το Κύπελλο, την άλλη βδομάδα, κι η πρόκριση στον τελικό. Αν και κανείς δε μοιάζει έτοιμος-ικανός για την υπέρβαση, να σπάσει δηλ το δίδυμο των αιωνίων.
Εκεί όπου τα κόζια άλλαξαν κι ο Ολυμπιακός έχει πάρει τον αέρα του ΠΑΟ, με έξι σερί νίκες. Κι αυτό είναι το μόνο σημαντικό που μένει στο τέλος, σε μια διοργάνωση-μαραθώνιο, 30 αγωνιστικές, όπου όλοι μπορούν να κερδίσουν τους πάντες (ακόμα και την ΤΣΣΚΑ που έχει τρεις σερί ήττες) και να καλύψουν ένα στραβοπάτημα. Όχι όμως και τους τραυματισμούς των παικτών τους, που δίνουν δυο και τρεις αγώνες κάθε βδομάδα, και πέφτουν σαν τα κοτόπουλα, στο βωμό του νέου συστήματος της Ευρωλίγκα, που ζήλεψε το ΝΒΑ.
Όσο για τον ΠΑΟ είχε 15 κλεψίματα, εξουδετερωμένα τα βασικά ατού του αντιπάλου (Σπανούλη, Πρίντεζη, Λοτζέσκι), σούπερ δίδυμο Τζέιμς-Ρίβερς... Αλλά δεν είχε ομάδα και Έλληνες να μιλήσουν στα δύσκολα. Ούτε καν τον (γεια-σου) Παππά...
Ούτε καν τον Μπουρούση, που προβλημάτισε με την απόδοσή του και την... ωριμότητά του, όταν τον πίκαρε το κοινό του ΣΕΦ κι αυτός δε γύρισε να τους πει: σε δέκα μέρες...
Στο φινάλε της σημερινής ανάρτησης, μπορείτε να δείτε μια αγιογραφία του Καίσαρη για τον πεθερό του Μπουρούση, το Μάκαρο Ψωμιάδη -δικαίως ακούει τα σχολιανά του στα σχόλια από κάτω, χωρίς να υπολογίσει ο άτιμος αυτούς που τον θεωρούνε κομμουνιστή.
Και κάτι που γράφτηκε ένα χρόνο πριν, σε μια σελίδα ερασιτεχνών (που αγαπάνε δηλ την τέχνη και αυτό που κάνουν) για την κοινωνική διάσταση του φαινόμενου Αντετοκούμπο. Ο οποίος πάει καρφί για το All Star Game στο ΝΒΑ, κι είναι πίσω (μόνο) από το Λεμπρόν Τζέιμς, στους "κοντούς" της Ανατολής. Ναι, αλλά δεν έφτασε ακόμα τις ψήφους των φασισταριών της ΧΑ στις εκλογές. Ρε λες τελικά να τους ψηφίζουν κι αυτούς bot (ψεύτικοι λογαριασμοί, μηχανές), σαν τον Πατσούλια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου