Το γαρ πολύ της θλίψεως...

 Το γαρ πολύ της θλίψεως...

...γεννά παραφροσύνη, λέει ο θυμόσοφος, κυρίαρχος λαός. Αλλά πίσω από τους παράφρονες πρέπει να βλέπεις τους σκοπούς που υπηρετούν, για να μην καταλήξεις σε μια συνωμοσιολογική αντίληψη της ιστορίας, όπου όλα οφείλονται στη δράση ενός τρελού -όπως κάνει η αστική ιστοριογραφία με το Χίτλερ και το δεύτερο παγκόσμιο παγκόσμιο πόλεμο, για να συγκαλύψει την ουσία.

Ένας δεύτερος συνδετικός κρίκος με το ναζισμό είναι πως κάποιοι φαίνεται να έχουν ζηλέψει τις προπαγανδιστικές μεθόδους του Γκέμπελς: πες-πες κάτι θα μείνει. Δεν τους ενδιαφέρει η ουσία, η στοιχειώδης επαφή με τα πραγματικά γεγονότα και τα λογικά επιχειρήματα, αλλά οι εντυπώσεις, η δημιουργία ενός ακατανίκητου -λόγω βλακείας- στερεότυπου δια της διαρκούς επανάληψης. Πόσοι θα μπουν άλλωστε στον κόπο να ελέγξουν τα γραπτά και την αξιοπιστία τους;

Ο Σβέρκος της ΕφΣυν πχ έχει καυτό ρεπορτάζ, με όλες τις συγκλονιστικές λεπτομέρειες, που δείχνουν ότι οι αναγνώστες του ψώνισαν από σβέρκο. Λένε πως στη σοβιετική πολιτική ιεραρχία, όταν κάποιος έπεφτε σε δυσμένεια, υπήρχε το έθιμο να τον απομακρύνουν με εύσχημο τρόπο από τα κέντρα αποφάσεων και να τον στέλνουν πρεσβευτή στο εξωτερικό. Προφανώς ο Συριζαίος γραφιάς είχε κάτι αντίστοιχο στο μυαλό του για την ΚΕΟΕ -που τα μέλη της συμμετέχουν στις συνεδριάσεις της κετουκε- χωρίς να μπει καν στον κόπο να διαβάσει στο καταστατικό το ρόλο της. Κι έτσι έγραψε -ουσιαστικά- για κάτι σαν υποβιβασμό της Κατροδαύλη -που ήταν στην απερχόμενη ΚΕ και τώρα εκλέχτηκε στην ΚΕΟΕ. Εν τω μεταξύ, το ίδιο ακριβώς συνέβη πχ και με τον Νταγκουνάκη, αλλά δε θα μάθουμε ποτέ γιατί αυτός δεν απασχόλησε το γραφιά της ΕφΣυν με αντίστοιχα σενάρια.

Το παπαγαλάκι "αποκαλύπτει" γαργαλιστικές, πουλιτζερικές λεπτομέρειες από την τοποθέτηση της Κατροδαύλη, που βάσει σεναρίου είναι κάτι σαν μετεμψύχωση της εργατικής αντιπολίτευσης και της Αλεξάνδρας Κολοντάι, πιστεύοντας πως τα συνδικάτα είναι το βασικό επαναστατικό υποκείμενο -και το κόμμα τα καθοδηγεί. Παράλληλα, κάνει κριτική στην κετουκε γιατί έχει στρογγυλεμένες θέσεις για τον πόλεμο, και μόνο αυτή μαζί με μερικά ακόμα στελέχη υποστηρίζουν τελικά την εφαρμογή του προγράμματος που ψήφισε το 19ο Συνέδριο.

Φως φανάρι λοιπόν ότι αυτή η διαφοροποίηση της στοίχισε την απομάκρυνση από μια ΚΕ που ναι μεν ακολουθεί σεχταριστική, αριστερίστικη πολιτική (αν πιστέψουμε άλλες αναλύσεις της ΕφΣυν), αλλά κατά βάθος είναι δεξιά ή έστω κεντριστική. Γι' αυτό κι η Κατροδαύλη παρέμεινε στα όργανα, καθώς δε θέλησε να δώσει συνέχεια το περιβάλλον του Κουτσούμπα. Το οποίο πρέπει να είναι κάτι σαν άυλο πνεύμα, που μόνο ειδικοί κουκουεδολόγοι έχουν επαφή μαζί του, αλλά την κρίσιμη στιγμή μπαίνει ένα σύννεφο μπροστά τους, και θολώνει την εικόνα (ρίξε ένα διακοσάρικο). Μπορεί να 'χουν βγάλει και τη σχολή αστροπαιδείας που πιστοποίησε πρόσφατα η ΔΦΑ.

Για την ιστορία, μπορείτε να διαβάσετε εδώ την απάντηση-διάψευση της Ελένης Κατροδαύλη. Αλλά το θέμα δεν είναι προφανώς προσωπικό, ούτε σχετικό με δεξιές και αριστερές "αποκλίσεις". Σημασία έχει να αξιοποιηθεί κάθε πρώην -αν έχει πεθάνει για να μην μπορεί να βγάλει διάψευση απ' τον τάφο του, τόσο το καλύτερο- και μη, για να εμπεδώσει ο αναγνώστης το έτοιμο συμπέρασμα πως στο ΚΚΕ γίνεται κακός χαμός και συντροφικά μαχαιρώματα -σε αντίθεση πχ με διάφορα αστικά κόμματα, που συνεχίζουν ομαλά τη "δημοκρατική", φραξιονιστική λειτουργία τους. Ο Ηλιόπουλος, ο Μαμάης από τους ΕΒΕ, ο Σκιαδιώτης από το συνδικαλιστικό, κοκ. Εδώ την προηγούμενη φορά, είχαν αξιοποιήσει τον Τσίγκα, που δεν εκλέχτηκε στην ΚΕ του 19ου συνεδρίου, προφανώς γιατί έπασχε από καρκίνο κι ένα χρόνο μετά έχασε τη μάχη με την επάρατο. Τότε άλλαξε το τροπάριο κι έγινε πως τον Τσίγκα τον έφαγε ο καημός από την κατάσταση στον 902 κι η πολιτική της ηγεσίας. Όλα μαζί στο μίξερ, μαζί με την κοινή λογική και τη νοημοσύνη μας.

Υπάρχουν όμως και πιο αριστερά δεκανίκια, που ρίχνουν νερό στο μύλο της κουκουεδολογίας. Για την ακρίβεια "νεο-αριστερά". Ο αρθρογράφος του Πριν είχε έτοιμα από πριν τα συμπεράσματά του και προσάρμοσε σε αυτά τα γεγονότα, χωρίς να τον απασχολεί αν οι εκτιμήσεις του παίζουν μπουνιές με την πραγματικότητα ή και μεταξύ τους ακόμα, πχ στο ζήτημα της αποδέσμευσης από την ΕΕ.

Το κείμενο του Πριν σχολιάζει πως η εισήγηση της ΚΕ (κι όχι του Κουτσούμπα όπως γράφει) υποτιμά την καπιταλιστική κρίση, τη διεθνή της διάσταση και τους συγκλονιστικούς κοινωνικούς αγώνες που αναπτύσσονται. Σημειώνει πως δεν περνά απαρατήρητη η αποστασιοποίηση του ΚΚΕ από το αντι-ΕΕ μέτωπο, που το διαφοροποιούσε από τον Σύριζα, κι εξετάζει το ενδεχόμενο εξόδου από την ΕΕ ως αρνητική πιθανότητα (αποπομπή ή αποδέσμευση από αστική σκοπιά) κι όχι ως στόχο πάλης. Παρακάτω βέβαια αναγκάζεται να αναγνωρίσει πως το ΚΚΕ θέτει ως προμετωπίδα του το σύνθημα της εξόδου από την ΕΕ, αλλά το ταυτίζει με την ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Εντάξει τώρα, μην αφήνεις ποτέ μια προμετωπίδα να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία και ένα έτοιμο συμπέρασμα. Δεν ξεγελιέται ο αρθρογράφος του Πριν από τέτοια τεχνάσματα. Όσο για τη σύνδεση-ταύτιση του στόχου με την ανατροπή της αστικής εξουσίας, τη σχολιάζει αρνητικά, και τουλάχιστον μας απαλλάσσει από την ανάγκη να αποδείξουμε πως η δική του γραμμή κινείται μακριά από αυτήν τη λογική. Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο που διαχωρίζει το κόμμα από κάθε λογής οπορτουνιστική ανάλυση-επεξεργασία.

Τα καλύτερα όμως έρχονται στη συνέχεια.

Στην Εισήγηση φαίνεται και μια προσπάθεια αποστασιοποίησης από τα πειράματα με την αγορά σε Β. Κορέα, Βιετνάμ, Κούβα, αλλά και τη συμμετοχή σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού. Εντύπωση προκαλεί ότι αναφέρεται σαν αρνητικό παράδειγμα η Βενεζουέλα και όχι η Πορτογαλία, η Ν. Αφρική και η Κύπρος, τα ΚΚ των οποίων έστειλαν μήνυμα στο συνέδριο.

Τι εννοεί ο ποιητής; Ότι στην εισήγηση υπάρχει κάποια αιχμή που στοχεύει ειδικά την μπολιβαριανή διαδικασία στη Βενεζουέλα, αλλά βγάζει λάδι το Πορτογαλικό ΚΚ για τη στήριξή του στην αστική κυβέρνηση της χώρας του; Κι αυτό συνέβη επειδή άλλα κόμματα έστειλαν χαιρετιστήρια μηνύματα -για να μας καλοπιάσουν ίσως- ενώ το ΚΚ Βενεζουέλας όχι;

Κι αυτό τότε τι είναι;
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας ευχαριστεί το ΚΚΕ για τη συνεπή αλληλεγγύη που εκφράζει στην πάλη του βενεζουελάνικου λαού. Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνουμε τη δέσμευσή μας για την περαιτέρω ενίσχυση των δεσμών ενότητας και συνεργασίας των κομμάτων μας στο πλαίσιο του προλεταριακού διεθνισμού.

Μήπως όμως ο αρθρογράφος δεν πρόλαβε να το δει και να το συμπεριλάβει στα υπόψη; Μα αφού το μήνυμα ανέβηκε στον 902 Τετάρτη, ενώ το κείμενο του Πριν σχολιάζει την εισήγηση της Κετουκε, που έγινε την Πέμπτη. Δε γίνεται να το χάσεις, είναι ακριβώς πάνω από το μήνυμα του κόμματος από το Μπαχρέιν με το (ολίγον καλτ) όνομα "Προοδευτικό Βήμα" και το (εξίσου καλτ) πρωτότυπο σήμα.

Μήπως υπολόγιζε τότε ότι κανείς από τους αναγνώστες του δε θα έμπαινε στη διαδικασία να ελέγξει την αξιοπιστία όσων γράφει και θα τα κατάπινε αμάσητα; Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα λοιπόν.

Εξίσου όμορφος είναι και ο επίλογος του κειμένου, που προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις με την παρουσία του Βούτση (υπάρχει και συνοδευτική φωτογραφία του που παραπέμπει σε αίθουσες κινηματογράφου), "λίγες μέρες μετά τη φιέστα-καπηλεία του Μπελογιάννη".

Ο Βούτσης βρέθηκε βέβαια ως Πρόεδρος της Βουλής, όχι ως εκπρόσωπος του Σύριζα. Ενώ υπάρχει στο ίδιο φύλλο του Πριν κείμενο που αποτιμά διαφορετικά τα γεγονότα της Αμαλιάδας. Δε βαριέσαι όμως, εκεί θα κολλήσουμε τώρα; Η δουλειά να γίνεται...

Το βαρύ πυροβολικό όμως ήταν το κείμενο του Μαυροειδή στην Παντιέρα. Που επειδή δεν είχε κάτι να πει για τον κρίκο της ΕΕ, πιάνει την αλλαγή νομίσματος, διαστρεβλώνει κατάφωρα την εισήγηση, ως γράμμα και πνεύμα, και στην ουσία υπερασπίζεται άκριτα τον ευρωσκεπτικισμό της ΛαΕ και τον κρίκο της εξόδου από την Ευρωζώνη, για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως το ΚΚΕ μας προτρέπει-νουθετεί: μέσα στην ευρωζώνη και στην ΕΕ είναι καλύτερα...

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο Χατζηστεφάνου -που παίρνει γραμμή από τα μπιλιετάκια της ΛαΕ- παραπέμπει στο Infowar σε αυτό ακριβώς το κείμενο του Μαυροειδή, για να "αποδείξει" ότι το ΚΚΕ είναι συστημικό κι ευθυγραμμίζεται με τ' άλλα αστικά κόμματα στο ζήτημα του ευρώ. Οκτώ κόμματα μία πολιτική, είναι ο βαρύγδουπος τίτλος που επιλέγει. Παράλληλα, η δημοσιογραφική δεοντολογία του Χατζηστεφάνου του επιτάσσει να μαρκάρει τη φράση "εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ" με σύνδεσμο που δεν οδηγεί στο κείμενο της εισήγησης, αλλά στο παραπάνω κείμενο του Μαυροειδή.

Αν μπορεί να βγει ένα συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι πως το ΝΑΡ -αριστερό, δεξιό και "όλον ΝΑΡ", δεν έχει καμία διαφορά στην πράξη- μπαίνει στην υπηρεσία του ευρωσκεπτικισμού και παίζει το βρώμικο παιχνίδι της Λαφαζανικής Ενότητας (στην οποία είναι πρόθυμοι να αξιοποιήσουν ακόμα κι αστικές αναλύσεις, όπως ένα κείμενο του Κοττάκη), με την οποία πλέον ευθυγραμμίζεται και σε πιο "απλά" ζητήματα, πχ για το Μουσείο Μπελογιάννη και την πολεμική στο ΚΚΕ, αλλά και σε προγραμματικό επίπεδο -εφόσον η έξοδος από την Ευρωζώνη νοείται ως αυτόνομος τακτικός κρίκος.

Περισσότερα για αυτά όμως, στο αυριανό σημείωμα.

Αντί επιλόγου, μπορείτε να διαβάσετε:

-τη σύνθεση του νέου ΠΓ, που είναι πιο νεανικό από ποτέ, με αρκετή "τηλεοπτική πείρα" (αν αυτό παίζει κάποιο ρόλο για την έξωθεν μαρτυρία και τις επικοινωνιακές τους ικανότητες) και με μεγάλο βαθμό ανανέωσης, που κινείται γύρω από τους παλιούς γραμματείς της ΚΝΕ. Δεν εκλέχτηκε στο ΠΓ ο πρώτος γραμματέας της ΚΝΕ, Δ. Γόντικας, ενώ εκλέχτηκαν για πρώτη φορά ο Πρωτούλης και ο Χιώνης. Και μαζί τους ο Μάκης Παπαδόπουλος, που ήταν ήδη υπεύθυνος των τμημάτων Οικονομίας και Ιδεολογίας της κετουκε, οπότε ήταν μάλλον αναμενόμενη η ανάδειξή του.

-την ανακοίνωση του κόμματος για την έκρηξη στο μετρό του Λένινγκραντ. Πετρούπολη είναι μία και δεν είναι αγία, αλλά κόκκινη, με κόκκινο δήμαρχο, στα δυτικά της Αθήνας.

-και την τελική ομιλία του ΓΓ, στο κλείσιμο του πρώτου θέματος του Συνεδρίου (από το πρωτότυπο και χωρίς υπογραμμίσεις ή ερμηνείες τρίτων), που έχει πολλά, ζουμερά κι ενδιαφέροντα σημεία.