Μπορεί ο καιρός να μας τα έκανε μούσκεμα, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό
αυτό για να κάμψει τους απεργούς και τη μαζικότητα της σημερινής
συγκέντρωσης. Κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν μπορεί να υποτιμά τη
νοημοσύνη μας και να κομπορρημονεί πως ο λαός καλοπερνά και στηρίζει την
κυβέρνηση, για αυτό δε διαδηλώνει στους δρόμους.
Μπορεί ο καιρός να μας τα έκανε μούσκεμα,
αλλά δεν ήταν αρκετό αυτό για να κάμψει τους απεργούς και τη μαζικότητα
της σημερινής συγκέντρωσης. Εξάλλου το πιο δύσκολο είναι να νικήσεις το
φόβο και τη μοιρολατρία, όχι τις καιρικές συνθήκες. Κι όσοι κάνουν το
μεγάλο βήμα, είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για ένα ισχυρό,
μαζικό κίνημα, παντός καιρού -από κάθε άποψη.
Η μάχη ξεκίνησε στο μέτωπο της περιφρούρησης, έξω από μεγάλες επιχειρήσεις και καταστήματα, με τις απεργιακές φρουρές να είναι στο πόδι από τα χαράματα -σε αντίθεση με τη φρουρά της Βουλής και τα χαλαρά αντανακλαστικά της στη χτεσινή επίθεση του Κασιδιάρη στο Δένδια. Μπορεί η καλή μέρα να μη φάνηκε από το πρωί -αν μιλάμε για τον καιρό- αλλά η καλή απεργία φαίνεται από το πρωί, στην περιφρούρησή της. Και η καλή απεργιακή συγκέντρωση από τις προσυγκεντρώσεις.
Οι τρεις προσυγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Κάνιγγος, την Ομόνοια και το Μοναστηράκι ήταν μαζικότατες παρά τη δυνατή βροχή. “Η νεροποντή δε θα περάσει, του λαού η πάλη θα την σπάσει…” λέει ένας σύντροφος χαριτολογώντας, και πράγματι σε λίγη ώρα η βροχή σταματάει. Εξάλλου “ο βρεγμένος τη βροχή δε φοβάται”, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, που δεν έχει τίποτα να χάσει όταν διεκδικεί το δίκιο του, αλλά τα χάνει σιγά-σιγά όλα, όσο δε βγαίνει στους δρόμους για να το επιβάλει.
Η Ομόνοια ήταν κατειλημμένη από… “υψηλή τέχνη”
κι η σημερινή συγκέντρωση είχε μεταφερθεί παραδίπλα, στην πλατεία
Εθνικής Αντίστασης (Κοτζιά). Ο κόσμος κατακλύζει την Αθηνάς από το ύψος
της Ομόνοιας ως τη Βαρβάκειο κι ακόμα πιο πέρα. Ακολούθησαν οι
χαιρετισμοί από εργατικά σωματεία, συνδικάτα και
φορείς (εμποροϋπάλληλοι, κλωστοϋφαντουργία, ΟΤΑ, τύπος, μισθωτοί
τεχνικοί κι επιστήμονες, απόστρατοι αξιωματικοί).
Η πορεία μπαίνει στη Σταδίου, κάνει έναν ελιγμό, παρακάμπτοντας τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ στην Κλαυθμώνος, και μπαίνει στο Σύνταγμα από την Πανεπιστημίου. Τα μπλοκ είναι μαζικότατα, σπάνε σε δύο ζώνες κυκλοφορίας, και μπαίνουν στην πλατεία το ένα μετά το άλλο, χωρίς να τελειώνουν. Αν ο καιρός κι η απεργία στα μέσα μεταφοράς το πρωί δεν είχαν αποθαρρύνει έναν κόσμο, θα μιλούσαμε για τη μεγαλύτερη κινητοποίηση της τελευταίας τριετίας. Ακόμα κι έτσι όμως, ο εργαζόμενος λαός δείχνει τη δύναμή του και τις διαθέσεις του. Κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν μπορεί να υποτιμά τη νοημοσύνη μας και να κομπορρημονεί πως ο κόσμος καλοπερνά, στηρίζει την κυβέρνηση και για αυτό δε διαδηλώνει μαζικά στους δρόμους.
Η συγκέντρωση του Μουσείου ενώθηκε με αυτήν της ΓΣΕΕ κι ολοκληρώθηκε με μικρής έκτασης επεισόδια. Είναι φανερό πως οι προβοκάτσιες ακολουθούν σε ποσότητα και ένταση το μέγεθος και τον παλμό των κινητοποιήσεων, για να τις αμαυρώσουν και να τις σκεπάσουν επικοινωνιακά. Κι αποδεικνύεται διαρκώς πως η περιφρούρηση από τέτοιες ενέργειες είναι πρωτίστως πολιτικό ζήτημα.
Το ραντεβού ανανεώνεται για αύριο το απόγευμα στην Ομόνοια και το πανεργατικό συλλαλητήριο, λίγες ώρες πριν ψηφιστούν στη Βουλή τα μέτρα που εισάγουν το 4ο Μνημόνιο. Κανείς να μη μείνει απαθής μπροστά στην κοροϊδία και τη νέα ληστεία, τη συντονισμένη επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τις κατακτήσεις της.
Όπως λέει κι ένα σύνθημα των απεργών: τίποτα δε γίνεται αν μένεις θεατής, όλα ανατρέπονται, αν ξεσηκωθείς…
Η μάχη ξεκίνησε στο μέτωπο της περιφρούρησης, έξω από μεγάλες επιχειρήσεις και καταστήματα, με τις απεργιακές φρουρές να είναι στο πόδι από τα χαράματα -σε αντίθεση με τη φρουρά της Βουλής και τα χαλαρά αντανακλαστικά της στη χτεσινή επίθεση του Κασιδιάρη στο Δένδια. Μπορεί η καλή μέρα να μη φάνηκε από το πρωί -αν μιλάμε για τον καιρό- αλλά η καλή απεργία φαίνεται από το πρωί, στην περιφρούρησή της. Και η καλή απεργιακή συγκέντρωση από τις προσυγκεντρώσεις.
Οι τρεις προσυγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Κάνιγγος, την Ομόνοια και το Μοναστηράκι ήταν μαζικότατες παρά τη δυνατή βροχή. “Η νεροποντή δε θα περάσει, του λαού η πάλη θα την σπάσει…” λέει ένας σύντροφος χαριτολογώντας, και πράγματι σε λίγη ώρα η βροχή σταματάει. Εξάλλου “ο βρεγμένος τη βροχή δε φοβάται”, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, που δεν έχει τίποτα να χάσει όταν διεκδικεί το δίκιο του, αλλά τα χάνει σιγά-σιγά όλα, όσο δε βγαίνει στους δρόμους για να το επιβάλει.
Η πορεία μπαίνει στη Σταδίου, κάνει έναν ελιγμό, παρακάμπτοντας τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ στην Κλαυθμώνος, και μπαίνει στο Σύνταγμα από την Πανεπιστημίου. Τα μπλοκ είναι μαζικότατα, σπάνε σε δύο ζώνες κυκλοφορίας, και μπαίνουν στην πλατεία το ένα μετά το άλλο, χωρίς να τελειώνουν. Αν ο καιρός κι η απεργία στα μέσα μεταφοράς το πρωί δεν είχαν αποθαρρύνει έναν κόσμο, θα μιλούσαμε για τη μεγαλύτερη κινητοποίηση της τελευταίας τριετίας. Ακόμα κι έτσι όμως, ο εργαζόμενος λαός δείχνει τη δύναμή του και τις διαθέσεις του. Κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν μπορεί να υποτιμά τη νοημοσύνη μας και να κομπορρημονεί πως ο κόσμος καλοπερνά, στηρίζει την κυβέρνηση και για αυτό δε διαδηλώνει μαζικά στους δρόμους.
Η συγκέντρωση του Μουσείου ενώθηκε με αυτήν της ΓΣΕΕ κι ολοκληρώθηκε με μικρής έκτασης επεισόδια. Είναι φανερό πως οι προβοκάτσιες ακολουθούν σε ποσότητα και ένταση το μέγεθος και τον παλμό των κινητοποιήσεων, για να τις αμαυρώσουν και να τις σκεπάσουν επικοινωνιακά. Κι αποδεικνύεται διαρκώς πως η περιφρούρηση από τέτοιες ενέργειες είναι πρωτίστως πολιτικό ζήτημα.
Το ραντεβού ανανεώνεται για αύριο το απόγευμα στην Ομόνοια και το πανεργατικό συλλαλητήριο, λίγες ώρες πριν ψηφιστούν στη Βουλή τα μέτρα που εισάγουν το 4ο Μνημόνιο. Κανείς να μη μείνει απαθής μπροστά στην κοροϊδία και τη νέα ληστεία, τη συντονισμένη επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τις κατακτήσεις της.
Όπως λέει κι ένα σύνθημα των απεργών: τίποτα δε γίνεται αν μένεις θεατής, όλα ανατρέπονται, αν ξεσηκωθείς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου