Μεγαλώνει η εμπλοκή
Η
προχτεσινή παρέμβαση του πρωθυπουργού στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, στις
Βρυξέλλες, έδειξε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο και στους λίγους που
δεν το γνώριζαν το γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν προλαβαίνει να
μαζεύει συγχαρητήρια από τους ευρωΝΑΤΟικούς συμμάχους της, για τον
βρώμικο ρόλο που παίζει στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην
περιοχή.
Σε όλα τα θέματα που βρέθηκαν στην ατζέντα της Συνόδου, από την ενεργότερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο στη Συρία έως την κατασκευή των προσχημάτων για «προληπτικές» επεμβάσεις στο «μακρινό» Αφγανιστάν και από τα καλέσματα για αναβάθμιση της συμμετοχής με μέσα και πόρους στις ΝΑΤΟικές αποστολές έως την αντιπαράθεση με τη Ρωσία και άλλα καπιταλιστικά κέντρα με επίδικο τον έλεγχο πηγών, διαύλων και ζωνών επιρροής, ο πρωθυπουργός όχι μόνο δήλωσε το σταθερό «παρών» της αστικής τάξης της χώρας στα κελεύσματα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, αλλά επιπλέον εμφανίστηκε και... ΝΑΤΟικότερος των ΝΑΤΟικών, παρουσιάζοντας το γιατί «μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας» ο ευρωατλαντικός άξονας πρέπει να παραμείνει σταθερός και να ενισχυθεί.
Ιδιαίτερα, δεν μπορεί να κρυφτεί η προσπάθεια της κυβέρνησης, με όπλο το «ειδικό γεωστρατηγικό βάρος της χώρας», όπως είπε ο πρωθυπουργός, να διεκδικήσει για λογαριασμό της εγχώριας αστικής τάξης αναβαθμισμένους ρόλους και «ειδικές αποστολές» στο πλαίσιο των επικίνδυνων σχεδιασμών ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Η προσπάθεια αυτή δεν αποτυπώνεται βέβαια μόνο στα τραπέζια των Συνόδων του ΝΑΤΟ, αλλά και «επί του πεδίου», εκεί όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δίνει τα «ρέστα της» προσκαλώντας τη ΝΑΤΟική αρμάδα στο Αιγαίο, παραχωρώντας στις δυνάμεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ κρίσιμες υποδομές όπως τη βάση της Σούδας, την επέκταση της σύμβασης της οποίας διαπραγματεύεται για 5 έως 10 χρόνια, διαθέτοντας δυνάμεις για πάνω από 13 αποστολές εκτός συνόρων και κρίσιμες ναυτικές αποστολές σε Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, πραγματοποιώντας συνεχείς συνεκπαιδεύσεις με άλλα καπιταλιστικά κράτη, διαθέτοντας - μια από τις λίγες χώρες - σταθερά το 2% του ΑΕΠ της χώρας στον ΝΑΤΟικό προϋπολογισμό. Αλλά και συμβάλλοντας στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή και μέσω πρωτοβουλιών της, όπως δείχνει και η «2η Διάσκεψη για την Ασφάλεια» που πραγματοποιήθηκε στις αρχές της βδομάδας στη Ρόδο.
Στην «καρδιά» της ενεργότερης αυτής εμπλοκής δεν βρίσκεται τίποτα παραπάνω από την προσπάθεια της αστικής τάξης της χώρας να διεκδικήσει τη «γεωστρατηγική αναβάθμισή» της στο φαγοπότι που στήνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι γύρω από τους ενεργειακούς και εμπορικούς άξονες στον ανταγωνισμό της με τα υπόλοιπα καπιταλιστικά κράτη της περιοχής.
Αυτό υπηρετεί ο στρατηγικός, για το κεφάλαιο, στόχος της μετατροπής της Ελλάδας σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο», «πύλη εισόδου» στην ΕΕ για τα μονοπώλια ΗΠΑ - Κίνας - Ρωσίας, ως βασικό στοιχείο για την προσέλκυση κεφαλαίων και συνολικά την επιχείρηση ανάκαμψης της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, η άλλη όψη της οποίας είναι τα διαρκή αντιλαϊκά μέτρα.
Είναι ακριβώς αυτά τα συμφέροντα και οι στόχοι του κεφαλαίου, που επιτάσσουν τη συμμετοχή ως τα μπούνια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Που γεννάνε τόσο την ιμπεριαλιστική «σταθερότητα» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών για να προχωράνε τα κάθε λογής επενδυτικά σχέδια, αλλά και ανάβουν το φιτίλι των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων με θύματα και πάλι τους λαούς.
Να και γιατί η σταθερή εναντίωση στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, η εργατική - λαϊκή πάλη για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις, να επιστρέψουν οι δυνάμεις που συμμετέχουν σε αποστολές εκτός συνόρων, πάει χέρι - χέρι με την πάλη που στοχεύει στην «καρδιά» του προβλήματος, δηλαδή το κεφάλαιο, την εξουσία του και τις συμμαχίες του.
Σε όλα τα θέματα που βρέθηκαν στην ατζέντα της Συνόδου, από την ενεργότερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο στη Συρία έως την κατασκευή των προσχημάτων για «προληπτικές» επεμβάσεις στο «μακρινό» Αφγανιστάν και από τα καλέσματα για αναβάθμιση της συμμετοχής με μέσα και πόρους στις ΝΑΤΟικές αποστολές έως την αντιπαράθεση με τη Ρωσία και άλλα καπιταλιστικά κέντρα με επίδικο τον έλεγχο πηγών, διαύλων και ζωνών επιρροής, ο πρωθυπουργός όχι μόνο δήλωσε το σταθερό «παρών» της αστικής τάξης της χώρας στα κελεύσματα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, αλλά επιπλέον εμφανίστηκε και... ΝΑΤΟικότερος των ΝΑΤΟικών, παρουσιάζοντας το γιατί «μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας» ο ευρωατλαντικός άξονας πρέπει να παραμείνει σταθερός και να ενισχυθεί.
Ιδιαίτερα, δεν μπορεί να κρυφτεί η προσπάθεια της κυβέρνησης, με όπλο το «ειδικό γεωστρατηγικό βάρος της χώρας», όπως είπε ο πρωθυπουργός, να διεκδικήσει για λογαριασμό της εγχώριας αστικής τάξης αναβαθμισμένους ρόλους και «ειδικές αποστολές» στο πλαίσιο των επικίνδυνων σχεδιασμών ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Η προσπάθεια αυτή δεν αποτυπώνεται βέβαια μόνο στα τραπέζια των Συνόδων του ΝΑΤΟ, αλλά και «επί του πεδίου», εκεί όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δίνει τα «ρέστα της» προσκαλώντας τη ΝΑΤΟική αρμάδα στο Αιγαίο, παραχωρώντας στις δυνάμεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ κρίσιμες υποδομές όπως τη βάση της Σούδας, την επέκταση της σύμβασης της οποίας διαπραγματεύεται για 5 έως 10 χρόνια, διαθέτοντας δυνάμεις για πάνω από 13 αποστολές εκτός συνόρων και κρίσιμες ναυτικές αποστολές σε Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, πραγματοποιώντας συνεχείς συνεκπαιδεύσεις με άλλα καπιταλιστικά κράτη, διαθέτοντας - μια από τις λίγες χώρες - σταθερά το 2% του ΑΕΠ της χώρας στον ΝΑΤΟικό προϋπολογισμό. Αλλά και συμβάλλοντας στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή και μέσω πρωτοβουλιών της, όπως δείχνει και η «2η Διάσκεψη για την Ασφάλεια» που πραγματοποιήθηκε στις αρχές της βδομάδας στη Ρόδο.
Στην «καρδιά» της ενεργότερης αυτής εμπλοκής δεν βρίσκεται τίποτα παραπάνω από την προσπάθεια της αστικής τάξης της χώρας να διεκδικήσει τη «γεωστρατηγική αναβάθμισή» της στο φαγοπότι που στήνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι γύρω από τους ενεργειακούς και εμπορικούς άξονες στον ανταγωνισμό της με τα υπόλοιπα καπιταλιστικά κράτη της περιοχής.
Αυτό υπηρετεί ο στρατηγικός, για το κεφάλαιο, στόχος της μετατροπής της Ελλάδας σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο», «πύλη εισόδου» στην ΕΕ για τα μονοπώλια ΗΠΑ - Κίνας - Ρωσίας, ως βασικό στοιχείο για την προσέλκυση κεφαλαίων και συνολικά την επιχείρηση ανάκαμψης της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, η άλλη όψη της οποίας είναι τα διαρκή αντιλαϊκά μέτρα.
Είναι ακριβώς αυτά τα συμφέροντα και οι στόχοι του κεφαλαίου, που επιτάσσουν τη συμμετοχή ως τα μπούνια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Που γεννάνε τόσο την ιμπεριαλιστική «σταθερότητα» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών για να προχωράνε τα κάθε λογής επενδυτικά σχέδια, αλλά και ανάβουν το φιτίλι των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων με θύματα και πάλι τους λαούς.
Να και γιατί η σταθερή εναντίωση στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, η εργατική - λαϊκή πάλη για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις, να επιστρέψουν οι δυνάμεις που συμμετέχουν σε αποστολές εκτός συνόρων, πάει χέρι - χέρι με την πάλη που στοχεύει στην «καρδιά» του προβλήματος, δηλαδή το κεφάλαιο, την εξουσία του και τις συμμαχίες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου