Λαϊκός ξεσηκωμός, αγώνας διαρκείας για να ανατρέψουμε μνημόνια και όσους ρουφάνε το αίμα του λαού

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή

Eurokinissi

Και από το βήμα της Βουλής καταγγέλλουμε στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, στους ανέργους την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ως υπεύθυνη για την αλλεπάλληλη συρρίκνωση του βιοτικού τους επιπέδου, των εργασιακών δικαιωμάτων τους, όπως η κυριακάτικη αργία, την επιδείνωση της ζωής τους από τα αφόρητα φορολογικά βάρη και τόσα άλλα.
Τα δύο αλλεπάλληλα μνημόνια που έφερε αυτή η κυβέρνηση είναι αρκετά για να πέσει η «αριστερή μάσκα» της, αυτή που καλλιέργησε ανοχή, που παγίδευσε με κινήσεις εντυπωσιασμού, με επισκέψεις ακόμα του πρωθυπουργού σε χώρους μνήμης - τιμής ηρωικών γεγονότων, ηρωικών μορφών του λαϊκού μας κινήματος, της ταξικής πάλης, της Εθνικής Αντίστασης, του ΔΣΕ, του ίδιου του ΚΚΕ.

Κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεράς» με δύο μνημόνια

Η νέα αντιλαϊκή συμφωνία αποτελεί ένα νέο μνημόνιο, ένα 4ο μνημόνιο, μνημόνιο «εις την τετάρτην», όπως επανειλημμένα έχουμε πει από την πρώτη στιγμή.
Στην πραγματικότητα, τα μέτρα στηρίζουν την κερδοφορία των ομίλων, είτε άμεσα είτε έμμεσα. Πρόκειται για κατευθύνσεις που αυξάνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων, ενισχύουν τη συγκέντρωση του κεφαλαίου. Κατευθύνσεις που προωθούνται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Μάταια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να πείσει το λαό ότι απλά και μόνο πληρώνει τα σπασμένα της κακής διακυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και η ίδια είναι περίπου αθώα του εγκλήματος.
Γι' αυτή την πολιτική, όμως, είναι συνένοχοι όλοι τους: Και η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, και ο ΣΕΒ, και το κουαρτέτο, και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και η ΝΔ, και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Η κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά», όμως, είναι και η πρώτη που στο ενεργητικό της, με πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα, θα έχει την ψήφιση 2 μνημονίων.
Οι προηγούμενες μάς είχαν συνηθίσει να ψηφίζουν από ένα και να παίρνουν την άγουσα για τον πάγκο. Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ το 2010 ψήφισε το 1ο μνημόνιο. Η κυβέρνηση του Αντ. Σαμαρά ύστερα, ψήφισε το 2ο μνημόνιο. Στη συνέχεια η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα το 2015 ψήφισε το 3ο μνημόνιο μαζί με όλους τους άλλους και σήμερα, το 2017, μας φέρνει το 4ο.
Κι όπως βλέπουμε, με όλες της τις δηλώσεις δεν το αρνείται αυτό. Απλά μας λέει - με τον δικό της γνωστό τρόπο του εμπαιγμού του ελληνικού λαού - ότι δεν είναι ακριβώς 4ο αλλά απλά είναι κάτι σαν διαρκείας, μια συμφωνία διαρκείας.
Το εντάσσει στα μνημόνια διαρκείας δηλαδή, που έτσι κι αλλιώς θα ισχύουν με βάση τις αποφάσεις και κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και όλων των υπόλοιπων ...ευαγών ιδρυμάτων - οργανισμών με τους οποίους συναγελάζεται και η σημερινή συγκυβέρνηση προκειμένου να εξασφαλίσει σίγουρη κερδοφορία για τους μονοπωλιακούς ομίλους, ματώνοντας τον ήδη σκληρά δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.
Τα κυβερνητικά στελέχη αναμασούν ότι είναι μία συμφωνία «ισορροπημένη», «εισιτήριο για τη ρύθμιση του χρέους», για «να επιστρέψει η χώρα στην κανονικότητα».
Ολες αυτές τις μέρες αναπαράγουν ότι είναι μια συμφωνία που «βάζει τέλος στην αβεβαιότητα»!
Κι όλα αυτά λέγονται την ίδια ώρα που η εργατική τάξη, ο λαός έχει κυριολεκτικά γονατίσει μετά από οκτώ χρόνια κρίσης, απανωτών μνημονίων, αντιλαϊκών μέτρων, που έχουν στραγγίξει το εισόδημά του, έχουν ισοπεδώσει τα δικαιώματά του.
Είναι ο ίδιος ο λαός που δεν μπορεί να πληρώσει πια τα δάνειά του, τα χρέη του στην εφορία, τους λογαριασμούς στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ.
Τα «κόκκινα» δάνεια από 20,3 δισ. το 2010, ξεπέρασαν τα 43 δισ. ευρώ το 2016.
Ενας στους δύο χρωστά στην εφορία.
Μόνο από τη μείωση του μισθού του, ο μέσος μισθωτός έχει απώλειες 20% την περίοδο της κρίσης, χωρίς να υπολογίζουμε τη φοροαφαίμαξή του.
Οι οφειλές στη ΔΕΗ αυξάνονται συνεχώς, με 1,5 εκατ. καταναλωτές να μην μπορούν ούτε διακανονισμό να κάνουν.
Είναι ο ίδιος ο λαός που ζει ή κινδυνεύει να ζήσει στη φτώχεια τα επόμενα χρόνια σε ποσοστό που ξεπερνά το 35%.
Ενα στα δύο παιδιά στη χώρα μας στερείται ακόμα και τα πιο βασικά αγαθά.
Και το κακό δε θα σταματήσει βεβαίως αν δεν το σταματήσουμε.

Οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις να σκεφτούν ταξικά, να μην πέσουν στην ίδια πλάνη

Παίξανε πολλοί με τα όνειρα και τις ελπίδες του ελληνικού λαού. Πρέπει όλοι και όλες με μια φωνή να βροντοφωνάξουμε «φτάνει πια!»
Καλούμε σε παλλαϊκό ξεσηκωμό.
Δεν μιλάμε μόνο γι' αυτές τις μέρες, γι' αυτόν τον συσχετισμό, δεν μιλάμε για μέσα στη Βουλή αλλά στο κίνημα, στους καθημερινούς αγώνες που πρέπει να κλιμακωθούν, να γιγαντωθούν.
Εδώ μέσα στο Κοινοβούλιο κάνουν σόου για τα κανάλια μόνο τα τσιράκια του συστήματος, μόνο κάτι ορφανά των SS, κάτι χαφιέδες δουλέμποροι, υπόδικοι καθοδηγητές δολοφονικών ταγμάτων.
Ο ξεσηκωμός του λαού πρέπει να εκφραστεί μέσα από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, για να καταργήσει στην πράξη τα μνημόνια, να ανοίξει το δρόμο της ανατροπής της τάξης των κηφήνων που υπηρετούν και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα.
Και από το βήμα της Βουλής καλούμε τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους στις πόλεις και στην ύπαιθρο, στην αγροτική παραγωγή, τους συνταξιούχους, τους νέους, τις νέες, να μην πέσουν στην ίδια πλάνη με το παρελθόν.
Δηλαδή, να φεύγουν από το ένα κυβερνητικό κόμμα, εν προκειμένω σήμερα εγκαταλείποντας τον ΣΥΡΙΖΑ, για να στηρίξουν κοινοβουλευτικά, αλλά και στις μαζικές οργανώσεις τους, άλλα παλιά ή αναμορφωμένα αστικά κόμματα ίδιας αντιλαϊκής κοπής, όπως είναι οι υπόλοιπες αστικές δυνάμεις και εδώ μέσα στο Κοινοβούλιο.
Το ΚΚΕ καλεί τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις να σκεφτούν ταξικά, πολύ περισσότερο αυτές που ήδη έχουν έναν ριζοσπαστικό προσανατολισμό, που στην αριστερά βλέπουν την εναντίωση στα μονοπώλια, στις λυκοσυμμαχίες, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.
Να μην παγιδευτούν στο συνειδητό απατηλό κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ ότι δήθεν «πέρασαν τα δύσκολα». Οτι «η ανάπτυξη κάτι θα φέρει και για τους εργαζόμενους», ότι θα ενισχυθεί δήθεν «το μέτωπο των φιλολαϊκών και φιλοαναπτυξιακών δυνάμεων στην ΕΕ, για να μη στραγγαλίσουν - λέει - η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική και το ισχυρό ευρώ την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή», όπως λένε.
Καλούμε τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις και από το βήμα της Βουλής να μην παγιδευτούν στην κριτική της ΝΔ, άλλων κομμάτων, που γίνεται από εξίσου αντιλαϊκή αφετηρία. Και για τους λόγους ανταγωνισμού προς την κυβέρνηση αλλά και για τους λόγους ορισμένων διαφοροποιήσεων στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της κερδοφορίας των ομίλων.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν δικαιούνται να κρίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ για τα αντιλαϊκά του μέτρα, αφού οι ίδιοι ήταν και είναι φορείς τέτοιων μέτρων. Την ίδια στιγμή, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει να εξαπατά ασύστολα, να παρουσιάζεται με δήθεν κοινωνική ευαισθησία που δεν έχουν άλλοι, να εμφανίζει τις αλχημείες της με τα ονομαζόμενα «αντίμετρα» για την ακραία φτώχεια.
Οπως όλοι αυτοί μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, έτσι θα προχωρήσουν και μαζί στην εφαρμογή του 4ου μνημονίου υπέρ του κεφαλαίου, αφού σήμερα δεν κρίνεται, έτσι κι αλλιώς, δεν κινδυνεύει να μην ψηφιστεί απ' την κοινοβουλευτική πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Τα μέτρα δείχνουν τη βαρβαρότητα του συστήματος που φορτώνει τα βάρη στο λαό για να βγει το ίδιο από την κρίση

Ολη αυτή η κατάσταση δεν είναι απλά αβεβαιότητα. Είναι η βαρβαρότητα του συστήματος που για να βγει από τη δική του κρίση φορτώνει τα βάρη της στην εργατική τάξη, στο λαό.
Νέα ασήκωτα βάρη πάνω από 4 δισ. ευρώ φορτώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τη νέα συμφωνία της.
Μια συμφωνία που έχει απ' όλα:
Συμπληρωματικές περικοπές 500 εκατομμυρίων ευρώ αναδρομικά για το 2016. Και στα οικογενειακά επιδόματα. Και στα επιδόματα ανεργίας. Και στα επιδόματα θέρμανσης. Και στη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ.
Ετσι αντιλαμβάνονται στον ΣΥΡΙΖΑ τη δήθεν «επιστροφή στο κοινωνικό κράτος», την ανακούφιση των πολιτών!
Αλλά έχει και άλλα.
Για το 2019 τα 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ θα τα βρουν από τη νέα μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, που θα φτάσει μέχρι και το 18%, χωρίς να συνυπολογίσουμε τις μειώσεις λόγω πληθωρισμού, αφού οι όποιες αναπροσαρμογές προέβλεπε ο νόμος Κατρούγκαλου, μετατέθηκαν μετά το 2020.
Πλέον, οι συντάξεις γίνονται επιδόματα, ενώ θίγονται γύρω στο 1 εκατομμύριο συνταξιούχοι.
Τα άλλα 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ αφορούν στη νέα μείωση του αφορολόγητου, που θα πάρει από την τσέπη των λαϊκών στρωμάτων μέχρι και 650 ευρώ για τον κάθε φορολογούμενο.
Δηλαδή, εκτός από τους έμμεσους φόρους, που έτσι κι αλλιώς τους πληρώνουμε ήδη όλοι, ακόμα και οι άνεργοι, τώρα φόρους θα πληρώσει ακόμα και ο εργαζόμενος που έχει εισόδημα 405 ευρώ το μήνα, ακόμα και ο συνταξιούχος που η σύνταξή του ξεπερνάει τα 475 ευρώ.
Κι εκτός από αυτά, βέβαια, η συμφωνία περιλαμβάνει και μια σειρά άλλες πλευρές, που αφορούν και τα Εργασιακά, τον εργάσιμο χρόνο:
-- Είναι η προώθηση της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας, που θα έχει οδυνηρές επιπτώσεις και στους εμποροϋπάλληλους και στους εμπόρους, θα επιταχύνει τη συγκέντρωση του εμπορίου στα μεγάλα πολυκαταστήματα και τις αλυσίδες σούπερ μάρκετ.
-- Επιμηκύνεται η διάρκεια πλαισίου για τις ΣΣΕ, ενώ σημείο - κλειδί είναι οι αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο που περιλαμβάνουν τη λειτουργία των σωματείων, την προκήρυξη απεργίας και άλλα, όπως η ταχύτητα με την οποία οι απεργίες θα κρίνονται παράνομες, δηλαδή συμφωνία - κόλαφος για το εργατικό κίνημα και τους ίδιους τους αγώνες των εργαζομένων.
Ολα αυτά τα χρόνια οι εργαζόμενοι, οι υπάλληλοι, όλος ο λαός είδε το εισόδημά του να συρρικνώνεται δραματικά. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Κι αυτό ισχύει σε όλους τους κλάδους.
Συνεχώς ως Κόμμα κάνουμε συναντήσεις με μαζικούς κοινωνικούς φορείς, με σωματεία, συλλόγους, εισπράττουμε την ίδια κραυγή αγωνίας.
Στον «αέρα» ακόμα είναι οι 3.500 εργαζόμενοι στο «Βοήθεια στο Σπίτι».
Στον «αέρα» οι 15.000 συμβασιούχοι των ΟΤΑ.
Οι τρίτεκνες οικογένειες δεν αναγνωρίζονται ως πολύτεκνες, τη στιγμή που σήμερα στην Ελλάδα πολύτεκνος πλέον πρέπει να θεωρείται όποιος έχει τουλάχιστον 3 παιδιά και πάνω. Ούτε τις δωρεάν κιλοβατώρες που ισχύουν για άλλους δεν θελήσατε να δεχτείτε προχτές, όπως πρότεινε το ΚΚΕ, γι' αυτές τις τρίτεκνες οικογένειες.
Τι σόι «αριστερή» κυβέρνηση, αλήθεια, είναι αυτή που συζητάει την κατάργηση στο ειδικό μισθολόγιο για τους εργαζόμενους στην Πυροσβεστική, στο Λιμενικό, στην Αστυνομία;
Που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμά τους στην απεργία;
Που αναγκάζονται ακόμα και να αγοράζουν οι ίδιοι κράνη, στολές, άλλα υλικά χρήσιμα για την πυρόσβεση, για τις πυρκαγιές, για την προστασία του περιβάλλοντος από τις φυσικές καταστροφές, οι πυροσβέστες για παράδειγμα, σ' αυτούς αναφέρομαι, για την προστασία του θαλάσσιου πλούτου και την πάταξη του λαθρεμπορίου το Λιμενικό, για την αντιμετώπιση του εγκλήματος οι αστυνομικοί;
Ανάλογα οι εργαζόμενοι στις Ενοπλες Δυνάμεις κ.λπ.
Ενώ φυσικά πολύ χειρότερα, μέχρι γονάτισμα, υποφέρουν οι συνταξιούχοι, οι νέοι με την αναδουλειά και την εργασιακή περιπλάνηση, την ανασφάλεια, οι εργαζόμενοι που βλέπουν συνεχώς το πενιχρό εισόδημά τους να εξανεμίζεται κι αυτό.
Χώρια που μετά τις γενικόλογες διακηρύξεις και εκθέσεις ιδεών την προηγούμενη βδομάδα, δείχνετε ξανά το αντιλαϊκό πρόσωπο και στην Εκπαίδευση. Αφού ανοίγετε την όρεξη για μια ακόμα πιο μεγαλύτερη και μαζικότερη πιθανότητα και δυνατότητα απολύσεων σε εκπαιδευτικούς και μάλιστα διά παντός έξωσής τους από τα ιδιωτικά σχολεία, έρμαια στην ασυδοσία των καπιταλιστών στην Εκπαίδευση.
Κι από πάνω έχουμε και όλους αυτούς τους υποκριτές και φαρισαίους να κλαίγονται για τις δυσκολίες κινητοποίησης του λαού και μάλιστα να φτάνουν στο σημείο να λοιδορούν τους εργαζόμενους, θεωρώντας ότι συμφωνούν ή ανέχονται την αντιλαϊκή πολιτική τους!
Ας μη βαυκαλίζονται άδικα! Δεν θα αργήσει η στιγμή που ο λαός θα υψώσει τη στεντόρεια φωνή του και δεν θα ξέρετε πού να κρυφτείτε, σαν του λαγού τα τέκνα.

Κερδίζουν οι όμιλοι, ματώνει ο λαός

Μόνο και μόνο να σκεφτεί ο καθένας και η καθεμιά:
Αλήθεια, ποιος κερδίζει από τη νέα συμφωνία της κυβέρνησης με τους εταίρους της;
-- Ποιος θα κερδίσει από την παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς με την «απελευθέρωση των επαγγελμάτων», την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας;
Μήπως οι αυτοαπασχολούμενοι στο εμπόριο, που ήδη ζουν με τη θηλιά των χρεών;
Μήπως οι εμποροϋπάλληλοι, που δεν ξέρουν τι θα πει ελεύθερος χρόνος, οικογένεια;
-- Ποιος θα κερδίσει από την παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας με πώληση του 30 - 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ καθώς και την πώληση του 17% του μετοχικού κεφαλαίου που ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ;
Τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά που θα δουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ ξανά φουσκωμένους ή μήπως οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ;
-- Ποιος θα κερδίσει από μια συμφωνία για τη ρύθμιση του χρέους που επιδιώκει η κυβέρνηση μετά το κλείσιμο της «αξιολόγησης»;
Για ένα χρέος βέβαια που δε δημιούργησε ο λαός αλλά μόνο το «ζεστό» κρατικό χρήμα που χάριζαν στο κεφάλαιο όλα τα προηγούμενα χρόνια!
Οι όμιλοι θα κερδίσουν και τώρα που θα βάλουν ξανά στην τσέπη τους απ' αυτό το «ζεστό» κρατικό χρήμα που η κυβέρνηση θέλει να εξοικονομήσει από την όποια ρύθμιση του χρέους.
Ο λαός όμως θα συνεχίζει να ματώνει για την αποπληρωμή του, για να πιάνονται οι στόχοι, τα νούμερα, τα πλεονάσματα.

Να μην αναγνωρίσει ο λαός ένα χρέος που δεν δημιούργησε

Η συζήτηση για τη διευθέτηση του χρέους εντάσσεται στη γενικότερη διαπάλη που υπάρχει στο εσωτερικό της ΕΕ για τη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών της ΕΕ.
Η υπερχρέωση κρατών αντανακλά μια επίσης αντιλαϊκή πολιτική σε προηγούμενη περίοδο, που τροφοδότησε την κερδοφορία των ομίλων, όπως έγινε στην περίοδο, για παράδειγμα, των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα. Βέβαια, αντανακλά και τις συνέπειες μιας οικονομικής ένωσης, όπως είναι η ΕΕ, και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.
Η όλη συζήτηση για τη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική μέσα στην ΕΕ αντανακλά και τις συνολικότερες αντιθέσεις μεταξύ ισχυρών δυνάμεων, π.χ. Γαλλίας - Ιταλίας από τη μια και Γερμανίας από την άλλη.
Κι αυτή η συζήτηση είναι που περικλείει περισσότερο και την περιπλέκει η συζήτηση αυτή και τη διευθέτηση του ελληνικού κρατικού χρέους με πιο ρεαλιστικούς, ας το πούμε έτσι, όρους.
Ωστόσο, όμως, και σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι μια νέα αναδιάρθρωσή του δεν θα χρησιμοποιηθεί για την ελάφρυνση των βαρών στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, αλλά για μια πιο σταθερή ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και της ανταγωνιστικότητάς τους. Αυτό άλλωστε έγινε και με την προηγούμενη αναδιάρθρωσή του.
Από τη μεριά του ΔΝΤ υπάρχει διαφοροποίηση, η οποία ουσιαστικά αντανακλά τη γνωστή οικονομική πίεση των ΗΠΑ προς τη Γερμανία.
Τη συγκεκριμένη κατάληξη θα την μάθουμε προφανώς το επόμενο διάστημα μετά τη Σύνοδο της 22ης Μάη.
Σε κάθε περίπτωση, η όποια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους δεν αφορά μόνο το χρόνο αποπληρωμής και το ύψος των τόκων, αλλά θα συνοδεύεται και από σειρά προϋποθέσεων ώστε να μην αποτελεί και λύση για το ιταλικό και το γαλλικό χρέος.
Το χρέος δεν πρέπει να το αναγνωρίσει ο ελληνικός λαός, γιατί δε φταίει στο ελάχιστο για τη δημιουργία του. Δεν έχει κανένα λόγο να πληρώνει τα σπασμένα των άλλων, του συστήματος της εκμετάλλευσης, της κερδοφορίας των λίγων. Να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν.
Χώρια που, με την όποια διευθέτηση, πάλι ο λαός θα την πληρώσει με νέα μέτρα, με νέα προαπαιτούμενα.

Μέτρα και «αντίμετρα» αποτελούν ενιαίο πλέγμα, στήριξης των μονοπωλίων

Η κυβέρνηση, με το νέο της παραμύθι για τα «αντίμετρα», με τον ισχυρισμό ότι είναι το δημοσιονομικό αντίδοτο στα μέτρα και ότι, δήθεν έτσι, το συνολικό πακέτο είναι ουδέτερο, θέλει να κρύψει πως τα ίδια τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη συμφώνησε με την ΕΕ και το ΔΝΤ - τα οποία θα προστεθούν σε όλα τα προηγούμενα - θα επιφέρουν μόνιμη αβεβαιότητα, παραπέρα φτωχοποίηση στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Η πραγματικότητα και η αλήθεια είναι ότι τα ονομαζόμενα «αντίμετρα» δεν αποτελούν μια διαφορετική, δήθεν φιλολαϊκή πλευρά της κυβερνητικής πολιτικής.
Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει: Υπηρετούν μαζί με τα νέα μέτρα και τις υπόλοιπες κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Αποτελούν ένα ενιαίο συνεκτικό πλέγμα κλιμάκωσης της επίθεσης συνολικά ενάντια στο λαό.
Η κυβέρνηση παίρνει 5 από τις τσέπες του λαού, υπόσχεται να επιστρέψει πίσω 1 σε ορισμένους μόνο, κι αυτό εάν όλα πάνε καλά με τα πρωτογενή πλεονάσματα και εάν το εγκρίνουν οι εταίροι της και βάλε... Κι έχει το θράσος αυτήν της την πολιτική να καλεί τους εργαζόμενους να την υποστηρίξουν κιόλας. Πρόκειται για εφαρμογή της πρότασης του ανεκδιήγητου Καμμένου για «το ένα κατοστάρικο το μήνα που αντί να το δίνουν οι συνταξιούχοι στους εγγονούς τους» να το δίνουν στο κράτος, στο κράτος αυτό, το κράτος του κεφαλαίου.
Δεν είναι κοινωνική πολιτική αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας που γεννά το σύστημα της εκμετάλλευσης, αλλά απλό ανακάτεμα των μεριδίων φτώχειας σε εκατομμύρια που στερούνται αυτό που ήδη δημιουργείται.
Επιπρόσθετα: Το μεγαλύτερο τμήμα των «αντίμετρων» θα ενισχύσει έμμεσα ή άμεσα τις μεγάλες επιχειρήσεις, όχι τους εργαζόμενους. Το πρόγραμμα επιδοτούμενων θέσεων εργασίας σε μεγάλες επιχειρήσεις και η φορολογία των επιχειρήσεων που περιλαμβάνονται στα «αντίμετρα» είναι άμεση επιδότηση του μεγάλου κεφαλαίου. Ενώ και τα άλλα «αντίμετρα» είναι έμμεση στήριξη του ίδιου, που μέσα από την αγορά ενισχύουν τραπεζικούς ομίλους, φαρμακοβιομηχανίες που προωθούν τα γενόσημα, κατασκευαστικές εταιρείες κ.ά. Συνεπώς τα «αντίμετρα» δεν αποτελούν αντίδοτο στην πολιτική στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων, αλλά κομμάτι της. Γι' αυτό και βλέπουμε κορυφαίους επιχειρηματίες να κάνουν σιγόντο στην κυβερνητική προπαγάνδα.
Η υλοποίηση του πακέτου των «αντίμετρων» είναι συνδεδεμένη με την πλήρη και επιτυχημένη εφαρμογή του αντιλαϊκού πακέτου των μέτρων, τόσο των νέων όσο και των υφιστάμενων. Αφού τα μέτρα θα νομοθετηθούν και θα υλοποιηθούν χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς καμία προϋπόθεση, ενώ τα «αντίμετρα» μόνο υπό προϋποθέσεις.
Σε τελευταία ανάλυση, ακόμα και ο όρος «αντίμετρα» είναι παραπλανητικός. Εφευρέθηκε για τις ανάγκες της κυβερνητικής προπαγάνδας, για να γίνει πιο μεγάλη η κοροϊδία της, οι ψεύτικες προσδοκίες που πάει πάλι να πουλήσει στον πάντα προδομένο και ευκολόπιστο λαό μας.
Τα «αντίμετρα» σε καμιά περίπτωση δεν αφορούν όλους όσους θίγουν τα σκληρά μέτρα. Η μείωση, για παράδειγμα, των συντάξεων θίγει όλους τους συνταξιούχους, η αύξηση των φόρων θίγει όλους τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους με εισόδημα πάνω απ' το αφορολόγητο. Δηλαδή, πρακτικά, κάθε λαϊκή οικογένεια θα κληθεί να καταβάλλει επιπλέον 1.500 ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο, ενώ μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα αυτοαπασχολούμενων μπορεί πιθανόν να έχει στο μέλλον μια μικρή βελτίωση από τη μείωση του φορολογικού συντελεστή ή τον ΕΝΦΙΑ. Πολλές οικογένειες θα πληρώσουν χωρίς να εισπράξουν κανενός είδους «αντίμετρο», αλλά το κυριότερο: Ακόμα και με μια πλήρη υλοποίηση των προβλεπόμενων «αντίμετρων», αν υποθέσουμε, δεν καλύπτονται ούτε στοιχειωδώς ούτε ελάχιστα οι σημερινές λαϊκές ανάγκες.
Είναι συνολικά μεγάλη κοροϊδία ότι αυτά τα «αντίμετρα» - εάν τελικά εφαρμοστούν, γιατί μπαίνουν και με αστερίσκους όλα - μπορούν να αντισταθμίσουν τις τεράστιες απώλειες που θα υποστεί το ήδη πετσοκομμένο εργατικό - λαϊκό εισόδημα.

Οι εκατοντάδες αντιλαϊκοί νόμοι ήρθαν για να μείνουν

Ολα τα υπόλοιπα που λέει η κυβέρνηση, ότι «ο στόχος είναι να βγει η χώρα από τα μνημόνια και να τελειώσει οριστικά η περίοδος της ταπεινωτικής επιτροπείας», ο λαός μας τ' ακούει βερεσέ.
Τα ίδια έλεγαν και οι προηγούμενοι. Ομως, κανείς, ούτε οι προηγούμενοι ούτε οι τωρινοί των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υποστηρίζει ότι το τέλος των μνημονίων θα σημαίνει και την επιστροφή όλων όσα έχασε ο λαός μας με τα μνημόνια. Το αντίθετο.
Οι εκατοντάδες αντιλαϊκοί νόμοι που στη χώρα μας μπήκαν κάτω από την ομπρέλα των μνημονίων, ενώ σε άλλες χώρες χωρίς μνημόνια τα ίδια περίπου μέτρα, ονομάστηκαν εκεί μεταρρυθμίσεις, ήρθαν για να μείνουν, να φορτωθούν στις πλάτες της εργατικής τάξης, του ελληνικού λαού.
Ηταν προσαρμογές του συστήματος σε βάρος των λαϊκών κατακτήσεων, σε συνθήκες που ο καπιταλισμός παγκόσμια έγινε πιο αντιδραστικός, αλλά και πιο ανήμπορος. Ως μεταρρυθμίσεις αποτελούν μόνο το εξιτήριο του κεφαλαίου από την κρίση του και το εισιτήριο για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του.
Αλλά την ίδια ώρα ο λαός συνεχίζει να ματώνει, συνεχίζει να ταλαιπωρείται.
Γι' αυτό δεν μας ξεγελούν ούτε τα μέτρα - «αντίμετρα» ούτε τα μεγάλα λόγια για τη διευθέτηση του χρέους.

Το παράδειγμα της Ενέργειας

Ενα παράδειγμα του αντιλαϊκού χαρακτήρα των μεταρρυθμίσεων, του στόχου των εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων, είναι από τον ιδιαίτερα κρίσιμο τομέα της Ενέργειας. Συνοδεύτηκε από νομοθεσία που χτύπησε μισθούς, αύξησε την τιμή των τιμολογίων της ΔΕΗ για τα λαϊκά νοικοκυριά, δημιουργώντας ευνοϊκό περιβάλλον μόνο για την κερδοφορία των μονοπωλίων.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει πολύτιμο σύμμαχο την αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ, όπως φάνηκε και από τη δημοσιοποίηση των θέσεών της, που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση παλιότερα, συστηματικά καλλιέργησε την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση στο πλαίσιο της «απελευθέρωσης», αποσιώπησε ότι η «απελευθέρωση» είναι στρατηγική επιλογή της ΕΕ και της εγχώριας άρχουσας τάξης απ' τη δεκαετία ακόμα του '90, και δεν αποτελεί μόνο απότοκο των μνημονίων και της κρίσης.
Η υπόκλισή του στη στρατηγική της «απελευθέρωσης» κρυβόταν, με συνθήματα τάχα κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ τότε, στη συνέχεια με την απόρριψη των συγκεκριμένων δήθεν σχεδίων που είχαν επιλέξει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως το σχέδιο τεμαχισμού σε «μικρή» και «μεγάλη» ΔΕΗ.
Σήμερα, κάνοντας τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά αποφασιστικότερα και αποτελεσματικότερα, λέει, στην προώθηση της «απελευθέρωσης».
Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Μια σειρά μονάδες να υπολειτουργούν ή να αποτελούν παρελθόν.
Οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί περικοπή της μισθοδοσίας τους στα ορυχεία πάνω από 40%, ενώ πάνω από 1.000 είναι οι απολύσεις εργαζομένων στους υπεργολάβους.
Η κυβέρνηση μετακυλίει στα οικιακά τιμολόγια της ΔΕΗ όλο το βάρος για τις νέες εκπτώσεις στο βιομηχανικό ρεύμα.

Χρειάζεται κίνημα ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων

Εχει σημασία λοιπόν να βγουν συμπεράσματα.
Σήμερα, χρειαζόμαστε κίνημα ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες.
Αποκαλύπτεται συνεπώς πως και το πρόβλημα της Ενέργειας, όπως και κάθε πρόβλημα, είναι πολιτικό πρόβλημα.
Απαιτείται εντελώς διαφορετικό, εναλλακτικό σχέδιο στην κοινωνική οργάνωση και στην οικονομία. Να καταργηθεί η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας, να εδραιωθούν οι σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία με κίνητρο το συνολικό κοινωνικό όφελος και όχι το κέρδος.
Αυτή η συζήτηση πρέπει να ανοίξει μέσα στο λαό μας. Αυτή η πραγματικά ανατρεπτική λύση οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει συνεργασίες μεταξύ κρατών προς όφελος των λαών, χωρίς τους κινδύνους πολέμων, εμπλοκής, που φέρνουν η πάλη για τη μοιρασιά με στόχο την εκμετάλλευση και το κέρδος.

Ο λαός να διεκδικήσει απεμπλοκή από το πλιάτσικο του κεφαλαίου στην περιοχή

Εσείς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, των ΑΝΕΛ κ.λπ., μιλάτε όλοι για ένταξη της Ελλάδας σε νέα ενεργειακά και μεταφορικά σχέδια, από τον Ειρηνικό έως τον Ατλαντικό.
Καλοβλέπετε: Από τους μακροχρόνιους και παλιότερους συμμάχους σας, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερμανία, έως τους πλέον όψιμους, όπως η Κίνα, η Ρωσία.
Δε διστάζετε να ακουμπάτε σε επενδυτικά σχέδια εξαγωγής κεφαλαίου από την Ελλάδα σε γειτονικές χώρες, την ίδια στιγμή που ήδη βρίσκεστε σε προστριβή και στα βόρεια σύνορα και στα ανατολικά σύνορα, τη στιγμή δηλαδή που συνεχίζονται οι αμφισβητήσεις συνόρων, κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε ότι οι δρόμοι μεταφοράς Ενέργειας, εμπορευμάτων κ.λπ., είναι το μήλον της Εριδος για το ποιος θα υπερισχύσει στη μοιρασιά που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλη την περιοχή. Αμερικανοί, Κινέζοι, Ρώσοι, Γερμανοί, Γάλλοι, Βρετανοί και δε συμμαζεύεται, βρίσκονται από πίσω.
Και σ' αυτή τη μοιρασιά, μερίδιο διεκδικούν για λογαριασμό των μονοπωλίων τους και η τουρκική αστική τάξη - που μέσω της κυβέρνησης του Ερντογάν συνεχίζει να προκαλεί - και η ελληνική αστική τάξη όμως που - μέσω της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σήμερα - πουλάει τη νέα «Μεγάλη Ιδέα» της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ!
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα στηρίζουν την επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης στον ανταγωνισμό της με την τουρκική αστική τάξη, να διεκδικήσει μερίδια, αλλά και νέες αγορές για τα ελληνικά μονοπώλια γι' αυτό η Ελλάδα συμμετείχε και συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικά επιθετικά σχέδια.
Γι' αυτό ελληνικά στρατεύματα βρέθηκαν έξω από τα σύνορα της χώρας στο Κόσσοβο, στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν, στο Λίβανο, στη Σομαλία, στο Μάλι. Γι' αυτό, την ώρα αυτή που μιλάμε, η Ελλάδα συμμετέχει σε 13 ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με πολύ μεγάλη προθυμία και με τη σύμφωνη γνώμη όλων των άλλων κομμάτων, στηρίζει τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία.
Πρόσφερε κάλυψη στην ιμπεριαλιστική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία.
Προσκάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στήριξε όλες τις επιθετικές ΝΑΤΟικές αποφάσεις, και μετά τις συμφωνίες των υπουργών της στις ΗΠΑ για επέκταση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, όπως της Σούδας!
Γι' αυτό βέβαια δέχεται τα συγχαρητήρια του σύγχρονου Πιουριφόι, του Αμερικάνου πρέσβη.
Ο ελληνικός λαός και οι λαοί των γειτονικών χωρών πρέπει να διεκδικήσουν την απεμπλοκή της Ελλάδας από τις επεμβάσεις, από τους τυχοδιωκτισμούς, το κλείσιμο των βάσεων, όπως της Σούδας, την επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων από αποστολές εκτός συνόρων, από το πλιάτσικο αυτό του κεφαλαίου που γίνεται στην ευρύτερη περιοχή.

Ο αγώνας των εργαζομένων είναι μαραθώνιος, καθημερινός, συνεχής, για να δημιουργηθούν παντού εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης

Απευθύνουμε κάλεσμα σε όσους και όσες αγανακτούν, βλέπουν ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο, έχουν διάθεση να συγκρουστούν με αυτήν τη μοιρολατρία που υπάρχει, τη μιζέρια, τις μειωμένες απαιτήσεις.
Κυρίως απευθυνόμαστε σε όλους όσοι αυτήν την ώρα διαδηλώνουν στους δρόμους όλης της Αθήνας, έξω από τη Βουλή, στους δρόμους και στις πόλεις όλης της Ελλάδας, σε όλους και όλες όσοι και όσες μας παρακολουθούν αυτές τις μέρες.
Ο πόλεμος των εργαζομένων, του λαού με τους διαφεντευτές της ζωής του είναι μαραθώνιος, δεν τελειώνει με ένα ή δύο συλλαλητήρια, με μια απεργιακή μάχη. Είναι αγώνας καθημερινός, συνεχής, για να δημιουργηθούν παντού εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης.
Ιδιαίτερα καλούμε τον λαϊκό κόσμο που αισθάνεται αριστερός, που πίστεψε στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα δυσανασχετεί, αισθάνεται δικαιολογημένη οργή, αγανάκτηση και του λέμε να κάνει το βήμα τώρα.
Δεν αλλάζει η κατάσταση μόνο με μια οργή, με μια δυσαρέσκεια γι' αυτή την κυβέρνηση και την κατρακύλα της. Δεν υπάρχουν πλέον άλλες δικαιολογίες.
Για να ζωντανέψει η ελπίδα, τους καλούμε να συζητήσουμε μέσα στο κίνημα, μέσα στους αγώνες, στους τόπους δουλειάς, στους τόπους κατοικίας, στις σχολές για το πώς θα πετάξουμε μια και καλή όσους ρουφάνε το αίμα του λαού.
Πώς θα παλέψουμε για να γίνει δηλαδή πραγματικότητα η πολιτική πρόταση διεξόδου από την κρίση σε όφελος του λαού, και αποτελεί αυτή βέβαια τη μοναδική απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουμε.
Τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσουν, είμαστε σίγουροι, και άλλοι λαοί της περιοχής, της Ευρώπης, του κόσμου. Ετσι μόνο θα μπορέσει να ζήσει ο λαός μας σύμφωνα με τις πραγματικές, τις σύγχρονες ανάγκες του, να απολαύσει τις δυνατότητες που προσφέρουν η επιστήμη, η τεχνολογία, η παραγωγικότητα της εργασίας, οι μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και δυνατότητες της Ελλάδας.