ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οι αγώνες έχουν μεγαλύτερη αξία όταν στρέφονται κατά του ίδιου του συστήματος

 

Με τη σημασία που έχει «να μην υπάρχει μέτρο αντιλαϊκό που να μην συναντάει τη λαϊκή αντίσταση, που να μην υποδηλώνει ότι με κάθε μορφή πάλης, εφικτή και δυνατή, ένα μεγάλο μέρος του λαού, η πλειοψηφία δεν συναινεί, δεν το νομιμοποιεί και ας έχει ψηφίσει τη κυβέρνηση», ξεκίνησε την ομιλία της στη Βουλή η Αλ. Παπαρήγα.

Ξεκαθάρισε ωστόσο ότι «δεν φτάνουν αυτοί οι αγώνες καταγγελίας, μη νομιμοποίησης πολιτικά μιας απόφασης, αλλά κάθε αγώνας έχει τη σημασία του, γιατί μπορεί να προετοιμάσει ένα μεγάλο κίνημα, που βεβαίως δεν μπορεί να είναι απλά αντικυβερνητικό, πρέπει να στρέφεται κατά όλων των κομμάτων που στηρίζουν το σύστημα, κατά του ίδιου του συστήματος στην πορεία. Επομένως, κάθε αγώνας, ακόμα κι όταν δεν μπορεί να φέρει άμεσα αποτελέσματα είναι πολύ σημαντικός, αρκεί οι εργαζόμενοι μέσα και από την ίδια τους την πείρα - και εδώ το ΚΚΕ παίζει πάρα πολύ σοβαρό ρόλο για να ανεβαίνει η πείρα του λαού, δεν μπορεί να την επιβάλει, αλλά μπορεί να βοηθήσει να ανέβει- να ξέρουν πού πρέπει να φτάσει το κίνημα. Το κίνημα δεν είναι αυτοσκοπός. Κάπου πρέπει να φτάσει».

Αναφερόμενη στη κυβερνητική προπαγάνδα σημείωσε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σε «πρωτεργάτη της λαϊκής εξαπάτησης», σημειώνοντας παράλληλα ότι όσο και αν η ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για εξαπάτηση, «δεν υπάρχει κυβέρνηση, είτε μονοκομματική είτε συνεργασίας, που ακολουθεί ενεργητικά, που στηρίζει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που ακολουθεί αντιλαϊκή πολιτική» και θεωρεί μονόδρομο την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που να «μην χρησιμοποιεί το στοιχείο της εξαπάτησης».

Σημείωσε ακόμα για τον ΣΥΡΙΖΑ πως έχει ως ατού σε σχέση με τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ ότι «η γκαρνταρόμπα του έχει πολλές στολές παραλλαγής»: «Μπορεί να φορέσει και τη στολή του Φιντέλ Κάστρο, του Τσε, του Μπελογιάννη, του Μαρξ. Μπορεί τον Οκτώβρη να φορέσει και του Λένιν λόγω της Οχτωβριανής Επανάστασης», όμως «κάτω από τις στολές παραλλαγής, υπάρχει ένας μονόδρομος και τον ζούμε μέσα από τα μέτρα που πήρε, τα μέτρα που ψηφίζουμε σήμερα και από τα μέτρα που θα πάρει αύριο».

Η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε ακόμα στην κοινή στρατηγική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, η οποία, όπως σημείωσε, αποτυπώνεται και στο γεγονός πως όλοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να κερδηθεί η εμπιστοσύνη των «επενδυτών», δημιουργώντας κατάλληλο, «φιλικό» περιβάλλον, όπως και στον κοινό τους στόχο για «έξοδο της χώρας στις αγορές».

Οπως σημείωσε, το περί «φιλικού περιβάλλοντος» για τους επενδυτές «σημαίνει πάμφθηνη εργατική δύναμη, ζούγκλα εργασιακών σχέσεων, εργασιακές σχέσεις σμπαράλια. Και όχι μόνο φτηνή εργατική δύναμη, αλλά χειραγωγημένη, τσακισμένη, με συνείδηση ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αφεντικά».

«Σημαίνει ακόμα», σημείωσε, «πως η Ελλάδα να παίζει το ρόλο που επιδίωξαν και τα άλλα κόμματα και που ο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ που τα λέμε, το προωθεί με τα μπούνια, η Ελλάδα να παίξει το γεωστρατηγικό της ρόλο στη διαπάλη που δεν είναι μόνο οικονομική πολιτική, είναι και στρατιωτική, στη διανομή των δρόμων του πετρελαίου κτλ. κτλ., στους "τρεις κύκλους", Ουκρανία - Μεσόγειος - Β. Αφρική».

Οσο για τα περί εξόδου στις αγορές, σημείωσε ότι αυτό έρχεται να ενισχύσει την εξαπάτηση, καθώς η Ελλάδα είναι ήδη στις αγορές, αφού αυτές είναι τα κράτη, οι κυβερνήσεις, οι τράπεζες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές.

Χαρακτήρισε τα «αντίμετρα» «τραγωδία», γιατί «είναι πιστοποίηση της μονιμοποίησης, όσο ο λαός δεν παίρνει την υπόθεση στα χέρια του και δεν ανατρέπει αυτή την κατάσταση, της ανεργίας, της φτωχοποίησης κ.λπ.». Επιπρόσθετα, δείχνουν «τα μέσα που έχει η εξουσία του κεφαλαίου, το πολιτικό της προσωπικό, που είναι τα κυβερνητικά κόμματα, να εξαπατά τον λαό». Μάλιστα έδωσε και ένα παράδειγμα σχετικά με τα «αντίμετρα» «για ολοήμερα σχολεία, νηπιαγωγεία, παιδικούς σταθμούς κ.λπ. Φαίνεται ωραίο μέτρο, εκσυγχρονιστικό. Μα, με την ελαστικοποίηση των ωρών εργασίας, με τα κυλιόμενα ωράρια, με τη γενίκευση της κυριακάτικης εργασίας, δεν έχετε άλλη επιλογή» και βέβαια τα σχολεία, οι παιδικοί σταθμοί, θα δουλεύουν παραπάνω, όπως σημείωσε, αλλά «με το ίδιο προσωπικό και με λιγότερα λεφτά».

«Εχει» σημείωσε «το καπιταλιστικό σύστημα τρόπους να χειραγωγεί τον λαό, πάρα πολλούς. Από αυτήν την άποψη, έχει πολύ μεγάλη σημασία το ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένα εργατικό κίνημα, υπάρχει ένα κίνημα αυτοαπασχολουμένων, υπάρχει ένα αγροτικό κίνημα - δεν είναι μαζικό όσο χρειάζεται - και υπάρχει και ένα ΚΚΕ που πάει, όχι γενικά κόντρα στο ρεύμα, γιατί δεν έχει αξία να πας κόντρα στο ρεύμα, σημασία έχει να πεις αυτό που λένε τα συνθήματα στους δρόμους και που τα στηρίζουμε και εμείς, "εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικά"».