Η επόμενη μέρα στη Γαλλία

Η επόμενη μέρα στη Γαλλία

Μετά τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών και την επικράτηση Μακρόν, από τα πρωτοκλασάτα στελέχη της ΕΕ, μέχρι τους εκπροσώπους των ελληνικών αστικών κομμάτων, περίσσεψαν τα πανηγύρια και οι δηλώσεις για τη «νίκη της δημοκρατίας και της Ευρώπης». Είχε προηγηθεί η προσπάθεια να εγκλωβιστεί ο γαλλικός λαός στα ψευτοδιλήμματα του δεύτερου γύρου, ανάμεσα στον «φιλελεύθερο» Μακρόν και στην «ακροδεξιά» Λεπέν. Να υπακούσει, δηλαδή, σε διαχωριστικές γραμμές, οι οποίες κρύβουν την ουσία των προγραμματικών θέσεων που συγκρούονταν πάνω από την κάλπη και το διαγκωνισμό των δύο υποψηφίων, για το πώς καλύτερα θα υπηρετηθεί το γενικό συμφέρον της γαλλικής αστικής τάξης σε συνθήκες αναιμικής ανάκαμψης και μεγέθυνσης της ανισομετρίας σε βάρος της, στην Ευρωζώνη και παγκόσμια. Ετσι, με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, μίλησε για επιλογή «ενός ευρωπαϊκού μέλλοντος» και η γερμανική κυβέρνηση για νίκη που «σηματοδοτεί μια Ευρώπη δυνατή και ενωμένη». Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, ο Αλ. Τσίπρας είδε μια «ανάσα για τη Γαλλία και ολόκληρη την Ευρώπη», με τον πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη, να κάνει λόγο για «νίκη των μεταρρυθμίσεων».

***

Τίποτα, ωστόσο, δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Εμανουέλ Μακρόν θα συνεχίσει και θα οξύνει την αντιλαϊκή πολιτική, στην οποία άλλωστε δοκιμάστηκε ως υπουργός της κυβέρνησης Ολάντ, οπότε πέρασε ο αντεργατικός νόμος «Ελ Κομρί», η πλήρης κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η ακόμα μεγαλύτερη «απελευθέρωση» του ωραρίου των καταστημάτων και άλλα. Θυμίζουμε ακόμα ότι ο Μακρόν παραιτήθηκε από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, ασκώντας κριτική για «ατολμία» σε μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη το κεφάλαιο. Τώρα, στις άμεσες προτεραιότητες του νέου Προέδρου είναι η παραπέρα αναμόρφωση προς το χειρότερο του «Εργατικού Κώδικα» και η «διευκόλυνση της ζωής των επιχειρήσεων», με νέα προνόμια που συντείνουν στο βάθεμα της εργασιακής εκμετάλλευσης. Στο πρόγραμμά του, ο Μακρόν προτάσσει την ακόμα μεγαλύτερη «ευελιξία» στον εργάσιμο χρόνο και στις εργασιακές σχέσεις, μέσα από διαπραγματεύσεις σε επίπεδο εταιρειών (επιχειρησιακές συμβάσεις), όπως προβλέπεται και από τη νομοθεσία στην Ελλάδα.

***

Σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της ΕΕ, στο πρόγραμμά του προτείνει τη δημιουργία ενός «Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αμυνας», όπως και ενός «ευρωπαϊκού ταμείου άμυνας», συμβατού με τα σχέδια για βαθύτερη συνεργασία των κρατών - μελών της ΕΕ στα ζητήματα Ασφάλειας και Αμυνας. Για να θωρακίσει και να αναβαθμίσει τη θέση της γαλλικής αστικής τάξης στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται παγκοσμίως, ιεραρχεί επίσης την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στο 2% του ΑΕΠ και ξεχωρίζει την ανάγκη η χώρα του να παίξει πιο «ενεργό ρόλο» σε Συρία, Μέση Ανατολή, Αφρική, να ενισχύσει δραστικά τη θέση της γαλλικής πλουτοκρατίας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στην «ανοικοδόμηση» περιοχών που πρώτα βάφονται με το αίμα των λαών και μετά τα μονοπώλια λεηλατούν τον πλούτο τους. Τα απόνερα της εκλογής Μακρόν έφτασαν και στην Ελλάδα, μετά τη δήλωσή του το βράδυ της Παρασκευής ότι είναι «υπέρ μιας συντονισμένης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, διατηρώντας την Ελλάδα στην Ευρωζώνη». Αμέσως, ζεστάθηκε το «παραμύθι» της κυβέρνησης για τους «συμμάχους» που θα βρει η Ελλάδα στο πρόσωπο της ιμπεριαλιστικής Γαλλίας και της «έμπειρης» στο αντιλαϊκό παζάρεμα αστικής της τάξης.

***

Ομως, ολόκληρη η συζήτηση για την «αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους», που παίρνει νέες διαστάσεις μετά το κλείσιμο της δεύτερη «αξιολόγησης», αφορά από την αρχή μέχρι το τέλος τις ανάγκες του κεφαλαίου, τον ανταγωνισμό ανάμεσα στην Ευρωζώνη και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα (όπως τις ΗΠΑ και άλλα κράτη - μέλη του ΔΝΤ), αλλά και μεταξύ των κρατών - μελών στο εσωτερικό της Ευρωζώνης - ΕΕ. Αλλωστε, το παραμύθι το έχει ξαναδεί ο ελληνικός λαός, όταν είχε βγει Πρόεδρος στη Γαλλία ο Φρανσουά Ολάντ και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «νέο αέρα» που φύσαγε μετά την ήττα του («νεοφιλελεύθερου») Ν. Σαρκοζί ...που αποδείχτηκε «αέρας κοπανιστός»!