Όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες…

       

Όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες και οι λαοί πια θα έχουν στα χέρια τους την εξουσία,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες και οι λαοί δεν θα είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης και λεηλασίας,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες και πεινασμένα παιδιά δεν θα μπαίνουν στις ουρές των συσσιτίων,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες και δεν θα υπάρχει ούτε ένα παιδί στον κόσμο που να πεθαίνει από την πείνα κι από την δίψα,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες που κανείς δεν θα ζει σε πεζοδρόμια παρά θα έχει το δικό του σπίτι,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες που κανείς δεν θα παρακαλάει να βρει δουλειά γιατί αυτή θα είναι ευθύνη του λαϊκού κράτους,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες που κανένα σπίτι δεν θα ζει χωρίς ηλεκτρικό και νερό,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες που όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο θα έχουν δάσκαλο και γιατρό,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες που όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο θα περπατούν τις κρύες ημέρες του χειμώνα χωρίς να κρυώνουν, αφού θα τους περιμένει ένα σπίτι που θα έχει πάντα αναμμένο τζάκι,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες που όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο θα περπατούν ανέμελοι τις ηλιόλουστες ημέρες χωρίς να φοβούνται τον χωροφύλακα, τον στρατοδίκη, τον ειρηνοδίκη και όποιον άλλον κυνηγά να ξεμοναχιάσει την ύπαρξή τους,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες που ο καθένας θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες σ’ εκείνην την κοινωνία που άνθρωπος δεν θα εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο,

όταν θα ξημερώσουν εκείνες οι άλλες ημέρες

εγώ θα θυμάμαι όλες εκείνες τις μάχες που δώσαμε για να απελευθερώσουμε την ανθρωπότητα από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς,

εγώ θα θυμάμαι όλους εκείνους που πολεμήσαμε μαζί για να αλλάξουμε τον κόσμο, όσους έμειναν ζωντανοί κι όσους προσέφεραν το αίμα τους θυσία στον αγώνα για την ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας,

εγώ θα θυμάμαι όλους εκείνους που πριν από εμένα έδωσαν την ζωή τους για να ανοίξουν τον δρόμο ώστε να περάσουμε εμείς και να τσακίσουμε τους εκμεταλλευτές,

εγώ θα θυμάμαι τους δασκάλους μου, τους γονείς μου κι όλους εκείνους που μ’ έβαλαν στον δρόμο της επανάστασης και του σοσιαλισμού,

εγώ θα θυμάμαι όλους εκείνους τους παιδικούς έρωτες που ατσάλωσαν τον μεγαλύτερο ερωτά μου, τον έρωτα του αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας,

εγώ θα θυμάμαι την ημέρα που μπαίναμε νικητές σ’ εκείνην την μεγάλη πολιτεία που οι δικοί μας έγραψαν απάνω της με το αίμα τους το χρέος της απελευθέρωσης του ανθρώπου,

εγώ θα θυμάμαι εκείνην την φωτογραφία μου, κοριτσάκι με την στρατιωτική στολή εκείνην την ηλιόλουστη ημέρα σ’ εκείνην την πλατεία που κοκκίνισε η ίδια, κοκκίνισε και τον κόσμο ολάκαιρο, την στιγμή που ο σύντροφος αξιωματικός που συνέτριψε τον φασισμό, μου έδινε, λίγο πριν περάσει στην αιωνιότητα, την σκυτάλη για να αλλάξω τον κόσμο!

Ανδρομάχη Συμέλα Βασ.