To σακίδιο του μακαρθισμού

Ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης, δημοσιογράφος στο επάγγελμα μέχρι να γίνει επικεφαλής του Ποταμιού, αποφάσισε να γράψει ένα από τα πολλά «τιτιβίσματα» της ημέρας του. Έτσι, λοιπόν, δήλωσε, προχθές, στο twitter:

Στη συνέχεια επανήλθε με νέο «τιτίβισμα»: 

«Στο κρατικό κανάλι ισοπεδώνουν την υποψηφιότητα του Μακρόν και την παρουσιάζουν περίπου σαν την υποψηφιότητα της Λεπέν».

Επίσης, σε συνέντευξη του στον ΣΚΑΪ, την ίδια μέρα, υποστήριξε:

«Πριν έρθω σε εσάς έκανα ζάπινγκ στο γραφείο μου κι έπεσα πάνω στην ΕΡΤ. Ντράπηκα για τα σχόλια του δημοσιογράφου. Προσέξτε, είμαι δημοσιογράφος και τα έχω ξεχωρίσει στο μυαλό μου τα πράγματα. Ένα σχολιαστής μπορεί λέει ό, τι θέλει (…) Ένας που παρουσιάζει ένα δελτίο ειδήσεων πρέπει να είναι μετρημένος, ειδικά όταν παρουσιάζει ένα κρατικό δελτίο ειδήσεων.

 Άκουγα, λοιπόν, στην έκτακτη εκπομπή της ΕΡΤ, πριν από λίγο, ότι στη Γαλλία είχαμε δύο πολύ κακούς υποψηφίους και τελικά – τι να κάνει ο κόσμος – επέλεξε τον εκπρόσωπο των τραπεζών (…)

Δεν μπορεί ένας άνθρωπος που πληρώνεται από το ελληνικό δημόσιο, την ημέρα που η Ευρώπη, ο κόσμος όλος, πανηγυρίζει την επιτυχία του Μακρόν να λέει την επιχειρηματολογία των φασιστών. Γιατί αυτή είναι η επιχειρηματολογία των φασιστών, ότι η Λεπέν και ο Μακρόν είναι περίπου το ίδιο και επιλέξανε τον Μακρόν επειδή είχε περισσότερα λεφτά από τις τράπεζες». (βίντεο με το απόσπασμα εδώ)

Η παρουσιάστρια της εκπομπής του ΣΚΑΪ, Άννα Μπουσδούκου, είπε ότι δεν γνώριζε το περιστατικό και πρόσθεσε πως δεν γνώριζε, καν, σε ποιον δημοσιογράφο της ΕΡΤ αναφερόταν ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης. Τι σχολίασε ο πρόεδρος του Ποταμιού; Θαυμάστε:

«Ούτε εγώ γνωρίζω σε ποιον αναφέρομαι, γιατί έβλεπα την εικόνα του Μακρόν, δεν έβλεπα το πρόσωπό του».

Ανακοίνωση (εδώ) για το θέμα (;), την ίδια μέρα, έβγαλε και η Νέα Δημοκρατία, η οποία επαναλάμβανε το σενάριο και την επιχειρηματολογία του κυρίου Σταύρου Θεοδωράκη:

«Οι πολιτικές αθλιότητες της Ε.Ρ.Τ. συνεχίζονται.  Σήμερα, προσπάθησαν να εξισώσουν το νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Γαλλίας κ. Μακρόν με την επικεφαλής των ακραίων εθνικιστών και πολέμια της Ε.Ε. κυρία Λεπέν.

Το έκανε δημοσιογράφος της Δημόσιας Τηλεόρασης στην εκπομπή “10 στην ενημέρωση” λέγοντας ότι “μεταξύ των δύο πολύ κακών υποψηφίων, επικράτησε ο λίγο χειρότερος, ο εκπρόσωπος των τραπεζών και του συστήματος”. Εάν ακολουθούν το παράδειγμα του κ. Μελανσόν, ας καταλάβουν επιτέλους ότι πλανώνται».

Το πρώτο – που αποδεικνύεται εύκολα – είναι πως ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης και η Νέα Δημοκρατία είπαν ψέματα. Το απόσπασμα που επικαλούνται μπορεί να το βρει κανείς. Το παραθέτει και ο ίδιος ο δημοσιογράφος, ο συνάδελφος Νίκος Αγγελίδης, για τον οποίον «ντράπηκε» ο επικεφαλής του Ποταμιού.

Συγκεκριμένα στο βίντεο (εδώ) και στο χρόνο 25.20 ο Νίκος Αγγελίδης είπε:

«Είναι πολλοί που λένε ότι μεταξύ δυο πολύ κακών υποψηφίων, επικράτησε ο λίγο χειρότερος πάντως… Ο εκπρόσωπος των τραπεζών και του συστήματος, απέναντι στην ακροδεξιά και νεοφασίζουσα υποψήφια».

Ολόκληρη την απάντηση του, όπου παραθέτει και τις σχετικές ανακοινώσεις της διοίκησης της ΕΡΤ και της ΠΟΣΠΕΡΤ, μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.

Από εδώ και πέρα, αφού παρουσιάσαμε τα κατορθώματα του κυρίου Σταύρου Θεοδωράκη και της Νέας Δημοκρατίας, θα σημειώσουμε ορισμένα απλά πράγματα που προκύπτουν από την κοινή λογική, τη στοιχειώδη γνώση της Ιστορίας και τη μνήμη:

α) Ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης, παρότι δημοσιογράφος, δεν τήρησε ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες της δημοσιογραφίας πριν εξαπολύσει την επίθεση του. Δεν διασταύρωσε τίποτα κι έμεινε στο «ζάπινγκ» που έκανε πριν πάει στην εκπομπή του ΣΚΑΪ. Δεν μπήκε, καν, στη διαδικασία να μάθει σε ποιον δημοσιογράφο αναφέρεται. Το άκουσε «στο περίπου» και εμφανίστηκε σαν αντιφασίστας υπερασπιστής του Μακρόν. Τα ίδια ισχύουν και για τη Νέα Δημοκρατία, η οποία, παρόλο που προσδιόρισε και την εκπομπή της ΕΡΤ, δεν φρόντισε να μάθει κάτι παραπάνω. Πρόκειται για τυπική και κραυγαλέα έκφραση τόσο της δημοσιογραφίας του «περίπου» όσο και της πολιτικής του «περίπου» από τον κύριο Θεοδωράκη.

β) Ξεκαθαρίζουμε, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις, ότι καμία διάθεση δεν έχουμε να παρουσιάσουμε την ΕΡΤ ως «αγία» της ενημέρωσης. Τέτοιες εξυπναδίτσες επάνω μας δεν κολλάνε. Η άποψη που έχουμε για την ΕΡΤ – στην οποία είχε ρίξει «μαύρο» ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς (για να μην ξεχνιόμαστε) – είναι πως μπορεί κανείς να βρει παραδείγματα εξόφθαλμης υπεράσπισης και στήριξης των κυβερνητικών επιλογών, πριν με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σήμερα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ωστόσο, μπορούμε ακόμα να ξεχωρίζουμε πότε μια εκπομπή είναι έκτακτο δελτίο, όπως ψευδώς ισχυρίστηκε ο κύριος Θεοδωράκης, και πότε δεν είναι… Σε μια εκπομπή ο κάθε δημοσιογράφος έχει το δικαίωμα (ή θα έπρεπε να το έχει) να διατυπώνει την άποψη του – αρέσει δεν αρέσει στον κύριο Θεοδωράκη.

γ) Ας ασχοληθούμε με τους λάτρεις της δημοσιογραφικής ελευθερίας. Αυτούς που τρεις φορές την ήμερα κάνουν γαργάρες με αντιμυκητιοκτόνα της γνωστής μάρκας «απεταξάμην» την Βόρεια  Κορέα, τις παραφυάδες του σταλινισμού κ.ο.κ. Κάτι τέτοιοι φαίνεται πως κρατούν τις υψηλές τους αξίες μόνο για τους «πρωταγωνιστές». Θυμίζουμε ότι στους  «Πρωταγωνιστές» (στο Mega, στην εκπομπή του κυρίου Θεοδωράκη πριν γίνει επικεφαλής του Ποταμιού και πολιτευθεί) είδαμε τον ελεύθερο δημοσιογράφο να παίρνει συνέντευξη από τον αρχιναζί Νίκο Μιχαλολιάκο (Μάιος 2012, ενόψει των εκλογών του Ιουνίου).

Μάλιστα, μέσα στη φιλαλήθεια των δηλώσεων Μιχαλολιάκου, ο οποίος έλεγε ότι δεν είναι ναζιστής, ότι δεν είναι φασίστας και άλλα τέτοια ωραία, για να είναι πιο ατμοσφαιρικό το σκηνικό, παρακολουθούσαμε τον κύριο Θεοδωράκη να πίνει κι αυτός το …τσαγάκι του, όπως και ο ναζί συνομιλητής του, από την κούπα που έγραφε πάνω «Μέχρι τη νίκη». Πρόκειται για παράφραση του γνωστού ναζιστικού συνθήματος «Sieg Heil!». Εδώ είναι αυτό που λέγαμε για τη στοιχειώδη γνώση της Ιστορίας. Το ποτηράκι αυτό, που έγραφε «Μέχρι τη νίκη» δεν ήταν από κάποια καφετέρια  ή κάποιον φιλοτελικό όμιλο… Κι αυτό ήταν το λιγότερο που συνέβη σε εκείνη τη συνέντευξη (ολόκληρη μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ και να βγάλετε τα συμπεράσματα σας).  

Το σκεπτικό του Θεοδωράκη – ότι είναι διακινητής του φασισμού όποιος δημοσιογράφος κάνει κριτική στον Μακρόν – νομιμοποιεί ή όχι κάποιον να ισχυριστεί ότι εκείνη η συνέντευξη του Μιχαλολιάκου ήταν ξέπλυμα του ναζισμού; Ρωτάμε… 

δ) Ο ίδιος δημοσιογράφος και νυν επικεφαλής κόμματος που τώρα γίνεται πυρ και μανία με όποιον δημοσιογράφο εκφράζει άποψη – την οποία επειδή δεν του αρέσει τη βαφτίζει «φασιστική» (!) – κατείχε  ιστοσελίδα. Ήταν εκεί στο protagon.gr που στις 28/4/2010 και ώρα 10:20:31 π.μ (πέντε μέρες πριν ψηφιστεί το μνημόνιο) δημοσιεύθηκε το παρακάτω κείμενο:

«Να κάνουμε εκλογές; Δεν είμαστε αυτόχειρες. Αρα τι μένει; Μια κυβέρνηση σαν εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του 1974, από όλους τους πολιτικούς χώρους. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να έχει έκτακτες εξουσίες, για να το πω πιο απλά η χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα άρθρα του συντάγματος πρέπει να βγουν «εκτός» ή να ερμηνευτούν ανάλογα. Εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ στον Πειραιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα να κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου, πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς (…). Στο Βέλγιο πριν μερικά χρόνια μια τέτοια κυβέρνηση συνασπισμού προχώρησε σε αναστολή ορισμένων συνταγματικών διατάξεων για ένα διάστημα (…)»

Αλήθεια, ο αλλεργικός στο φασισμό και ιδιοκτήτης τότε του protagon.gr, κύριος Θεοδωράκης, θυμάται κάτι;  Τότε ο δημοκράτης δεν «ντράπηκε», όπως «ντράπηκε» – σύμφωνα με τη δήλωση του – για τα σχόλια του δημοσιογράφου στην ΕΡΤ;

***

Όλα αυτά τα θυμηθήκαμε συγκινημένοι και από τον «εξαγριωμένο» αντιφασισμό και από τις «ευαίσθητες» δημοκρατικές χορδές του Σταύρου Θεοδωράκη. Ο επικεφαλής του Ποταμιού, μαζί με τις ομορφιές που περιγράψαμε παραπάνω, εξέφρασε και μια πολιτική επιχειρηματολογία. Ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, πως «δεν μπορεί ένας άνθρωπος που πληρώνεται από το ελληνικό δημόσιο, την ημέρα που η Ευρώπη, ο κόσμος όλος, πανηγυρίζει την επιτυχία του Μακρόν να λέει την επιχειρηματολογία των φασιστών». Μωρέ, τι μας λες;

Πρώτον: Δηλαδή όποιος δεν είναι με τον Μακρόν είναι φασίστας; Δεν κουνάς λίγο το κεφάλι σου, παιδάκι μου!

Δεύτερον: Επειδή πανηγυρίζει «όλη η Ευρώπη» με τη νίκη του Μακρόν εμείς θα πρέπει να χαιρόμαστε ή να σκεφτόμαστε (τουλάχιστον) για το τι είδους Ευρώπη είναι αυτή για την οποία πανηγυρίζουν κάποιοι σαν τον Θεοδωράκη;

Τρίτον: Την ώρα που πανηγυρίζει η Ευρώπη των Θεοδωράκηδων σημαίνει ότι απαγορεύεται το δικαίωμα – στον οποιονδήποτε και όπου και αν δουλεύει, σε δημόσια και ιδιωτικό τομέα – να μην συμμετέχει κάποιος στα πανηγύρια;

Τέταρτον: Την άποψη ότι ο Μακρόν και η Λεπέν εκπροσωπούν τα δύο κακά της μοίρας μας ποιον φασίστα άκουσε ο Θεοδωράκης να τη διατυπώνει; Οι φασίστες αυτό που λέγανε ήταν πως η Λεπέν είναι «καλύτερη» και όχι «ίδια» με τον Μακρόν. Μόνο κάποιοι «αντιφασίστες» της πλάκας θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι είναι φασίστας (!!!) όποιος στέκεται απέναντι στην Λεπέν αλλά και δεν χειροκροτάει, παράλληλα, τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό των Μακρόν που ανοίγουν το δρόμο στις Λεπέν!

Πέμπτον: Ο κύριος Θεοδωράκης και τα παρακολουθήματα του στη Νέα Δημοκρατία είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να κλείνουν σε όλες τις πτώσεις κατάρες εναντίον του σταλινισμού, του αυταρχισμού κλπ κλπ, την ώρα ακριβώς που θα ποζάρουν σαν αντιφασίστες, ενώ θα εκτοξεύουν τη φασίζουσα  λογική τους κρυμμένη πίσω από την μπούργκα του δημοκράτη. Αυτά είναι παλιά κόλπα από την εποχή του μακαρθισμού, που τώρα κυκλοφορεί και σε (πολιτικά) σακίδια