Επίδειξη δύναμης

«Και με τα δύο χέρια» δήλωσε ότι θα ψηφίσει τα μέτρα την επόμενη βδομάδα στη Βουλή ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάσος Αθανασίου. Και μην πρωτοτυπώντας, δικαιολόγησε το φανατισμό του για το νέο κόψιμο των συντάξεων και τη μεγαλύτερη φορομπηξία λέγοντας ότι έτσι «σώζει τη χώρα»! Μάλιστα, τα δύο παραπάνω στοιχεία των μέτρων τα χαρακτήρισε «ποιοτικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», αναπαράγοντας - όπως είπε - το χαρακτηρισμό του ΔΝΤ. Ο κυβερνητικός βουλευτής έβαλε και κερασάκι στην τούρτα, κομπάζοντας, με «την τρέλα που έχει μέσα του», ότι αυτές τις δύο μεταρρυθμίσεις «μόνο ο Τσίπρας μπορούσε να τις περάσει...». Αναμάσησε, δηλαδή, όσα είπε ο πρωθυπουργός πριν λίγες μέρες, περί μειωμένων αντιδράσεων από τους εργαζόμενους. Τέτοιες τοποθετήσεις συνιστούν στην πραγματικότητα διαπιστευτήρια και παράλληλα «επίδειξη δύναμης» από την κυβέρνηση σε βάρος του λαού, την οποία μπορεί και πρέπει το εργατικό κίνημα να τσαλακώσει, με επόμενο μεγάλο σταθμό την πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 17 Μάη.

Σπρώχνουν το λαό... 

 

Διαβάζουμε από την «Αυγή» τη συνέντευξη ενός μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής του Γαλλικού ΚΚ, λίγες ώρες πριν τον β' γύρο των προεδρικών εκλογών της περασμένης Κυριακής, όπου το Γαλλικό ΚΚ κάλεσε σε υπερψήφιση του Μακρόν: «Το επείγον είναι να εμποδίσουμε να πάρει το πάνω χέρι στον κρατικό μηχανισμό η άκρα Δεξιά και να καταφέρουμε σοβαρή ήττα στη Μαρίν Λεπέν, για να μην επιτρέψουμε άνοδο του Εθνικού Μετώπου στις βουλευτικές εκλογές (...) Ο Μακρόν (...) αν βασιστούμε στο πρόγραμμά του, θα έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη φιλελευθεροποίηση της κοινωνίας, της εργασίας, της βιομηχανίας και με μια καταστροφή του συστήματος κοινωνικής προστασίας μέσω του αναδιανεμητικού συστήματος. Και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με μια μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση εντός της Ευρωζώνης με την προώθηση της "ευρωπαϊκής άμυνας", δηλαδή με την επαναστρατιωτικοποίηση της ηπείρου».

... κάτω από ξένες σημαίες

 

Στο όνομα της «αποτροπής του ακροδεξιού κινδύνου», το Γαλλικό ΚΚ έριξε «στα δόντια» του Μακρόν ψηφοφόρους από τα λαϊκά στρώματα, λέγοντάς τους μάλιστα εκ των προτέρων ότι μετά τις εκλογές ετοιμάζεται να τους τσακίσει! Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι με τη στάση του έσπρωξε εργατικά - λαϊκά στρώματα και προς τη Λεπέν, ως ψήφο διαμαρτυρίας, ακριβώς επειδή η πολιτική του Μακρόν είναι αυτή που περιγράφει. Ετσι, με την υιοθέτηση και αναπαραγωγή εκβιαστικών διλημμάτων, πρόσφερε τις καλύτερες υπηρεσίες στη συγκάλυψη του πραγματικού διακυβεύματος των εκλογών, που ήταν με ποια πολιτική και με ποια διάταξη συμμαχιών θα υπηρετηθεί καλύτερα το γενικό συμφέρον της γαλλικής αστικής τάξης στη δεδομένη οικονομική συγκυρία στη Γαλλία, στην ΕΕ και παγκόσμια. Η ταύτιση του λαού με τον έναν ή τον άλλο υποψήφιο, τον θέτει αντικειμενικά κάτω από τις ξένες σημαίες της αστικής τάξης. Μια με τον Σιράκ έναντι του πατρός Λεπέν, μια με τον Ολάντ έναντι του Σαρκοζί, φαίνεται πως το Γαλλικό ΚΚ το 'χει μάθει καλά το μάθημα της ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης...

Με μια «συγγνώμη» «καθάρισε»

 

«Οφείλουμε κάθε μέρα να ζητάμε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό. Ενδεχομένως, όλοι ως πολιτικοί, δεν έχουμε ικανοποιήσει τις προσδοκίες του», είπε ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλής, σε τηλεοπτική εκπομπή και συνέχισε: «Οταν θα έρθει η ώρα των εκλογών, και θα έχουμε μία πλήρη τετραετία, όπου θα έχουμε κάνει αυτά που μπορούμε να κάνουμε, και κρίνουμε ότι πρέπει να κάνουμε, τότε ο ελληνικός λαός θα μας κρίνει με τον πιο αυστηρό τρόπο και εμάς, όπως έκανε με τους άλλους. Δώστε μας αυτόν το χρόνο, διότι δύο χρόνια αυτή η κυβέρνηση, συνεχώς, βρίσκεται σε μία κατάσταση αναμονής λόγω όλης αυτής της εκκρεμότητας. Τώρα έχουμε δύο χρόνια στα οποία θα κριθεί η αποτελεσματικότητά μας». Η κυβέρνηση προσπαθεί με μια ...«συγγνώμη» να «καθαρίσει» από τα αντιλαϊκά μέτρα που ψήφισε και από τα επόμενα που σχεδιάζει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά καλεί το λαό να της δώσει και το χρόνο να ξεδιπλώσει το πρόγραμμα της τετραετίας, καλλιεργώντας εκ νέου προσδοκίες ότι κάτι καλό του επιφυλάσσει για το τέλος. Σε κάθε περίπτωση, ο Π. Κουρουμπλής πάει να «βάλει πάγο» σε οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση, πέραν αυτής που εκφράζεται μέσα από την κάλπη, και να «αγοράσει» χρόνο ώστε να προχωρήσουν τα μέτρα που έχουν ανάγκη οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και η κερδοφορία τους. Ο τρόπος, πάντως, που το κάνει, δείχνει ότι η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει κανένα όριο πρόκλησης στην προσπάθεια να ανταποκριθεί στην αποστολή της και να βγάλει τη βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο.

Ριζοσπάστης