Με ισχυρό ΚΚΕ και Κοινωνική Συμμαχία, να σαρώσουμε το «σκάνδαλο των σκανδάλων»

«Ο τρόπος με τον οποίο έχουν υποδεχτεί οι αγορές χρήματος τα αποτελέσματα της συμφωνίας της 15ης του Ιούνη μιλά από μόνος του». Η υπόμνηση του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής, κατά τη συζήτηση για την οικονομία την περασμένη Δευτέρα, μιλάει όντως από μόνη της για το ποιος είναι ο «απόλυτος κριτής» της πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και για τίνος τα συμφέροντα κλείνουν οι διαδοχικές αντιλαϊκές συμφωνίες. Οι «αγορές», το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του, η προσπάθεια ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αυτά βρίσκονται στο επίκεντρο των κυβερνητικών προσπαθειών αλλά και της αντιπαράθεσης με τα άλλα αστικά κόμματα, με τα οποία διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει τους «εθνικούς» του στόχους που όλοι μαζί στηρίζουν. Σε αυτό το έδαφος και η κριτική της ΝΔ για το ότι εκείνη μπορεί καλύτερα να παρέχει «ασφάλεια δικαίου» και άλλα προνόμια στους καπιταλιστές, μπορεί να εγγυηθεί το «αναπτυξιακό σχέδιο» για την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία, με λιγότερο κράτος, κινήσεις για τόνωση της ρευστότητας, βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές, Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.
«Αυτά βλέπουν οι επενδυτές χρήματος, αυτά βλέπουν οι οίκοι αξιολόγησης, αυτά βλέπουν οι αγορές (...) και επιστρέφουν τις τοποθετήσεις τους στα ελληνικά ομόλογα», όπως χαρακτηριστικά είπε ο πρωθυπουργός. Αυτά βλέπει ο ΣΕΒ και λέει στο εβδομαδιαίο δελτίο του πως «η μετ' εμποδίων ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, που ξεκίνησε σταδιακά από το 2014, φαίνεται σήμερα να εισέρχεται σε μια φάση ομαλοποίησης, αλλά και προσδοκώμενης ενίσχυσης τους επόμενους μήνες», συμπληρώνοντας με νόημα πως «εάν τηρηθούν τα συμφωνηθέντα με τους εταίρους, (...) η χώρα έχει όλες τις δυνατότητες να ξαναβγεί στις αγορές και να κινητοποιήσει ιδιωτικά κεφάλαια που περιμένουν να επενδύσουν στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας».
Αυτά που βλέπει το κεφάλαιο δεν είναι άλλα από την ατελείωτη λίστα των 600 και πλέον μνημονιακών νόμων που πέρασαν διαχρονικά οι αστικές κυβερνήσεις τα τελευταία εννιά χρόνια, και διαμορφώνουν το κατάλληλο «περιβάλλον» για το νέο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας. Εκείνα που βλέπουν οι «επενδυτές χρήματος» είναι τα επιπλέον μέτρα που περιέχονται στην τελευταία συμφωνία με τους «δανειστές», το «προκαταβολικό» τέταρτο μνημόνιο και τις δεσμεύσεις για αντιλαϊκά μέτρα έως το 2060, για να πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα, να εξασφαλίζεται «δημοσιονομικός χώρος» για την ποικιλότροπη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων σε βάθος χρόνου.
Και κυρίως, εκείνο που βλέπουν δεν είναι άλλο από το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχουν στα χέρια τους, για να εντείνουν κι άλλο την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τη μοναδική πηγή κερδοφορίας και τη βασική παράμετρο για τη θωράκιση της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρηματικών ομίλων: Με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την επέκταση των μνημονιακών ρυθμίσεων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, την ουσιαστική νομοθέτηση του «λοκ άουτ», την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας που βρίσκεται στο πακέτο του τρίτου γύρου «αξιολόγησης» που τώρα ξεκινάει, πλάι σε όλα τα υπόλοιπα μέτρα που ζητάνε και παίρνουν για άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας, «απελευθερώσεις» και ιδιωτικοποιήσεις, φοροελαφρύνσεις και εισφοροπαλλαγές, «αναπτυξιακά» εργαλεία και διευκολύνσεις κάθε είδους.

Παιδιά του συστήματος που ξερνάει την μπόχα του

Η σύμπλευση όλων των αστικών κομμάτων στους στρατηγικούς στόχους του εγχώριου κεφαλαίου, οι «δεσμεύσεις» και οι «διαβεβαιώσεις» που ζητάνε και παίρνουν οι καπιταλιστές απ' όλα τα αστικά κόμματα για την υπηρέτηση των στόχων τους ανεξάρτητα από την εναλλαγή στην αστική διαχείριση, τραβάνε ταυτόχρονα κάτω από τα πόδια τους το χαλί της μεταξύ τους αντιπαράθεσης, αναγκάζοντάς τους να στήνουν όλο και πιο μακριά από τον πυρήνα της πολιτικής τους τις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού και τη «σταθερότητα» στην κυβερνητική εναλλαγή.
Μια ματιά στη... λασπομαχία της βδομάδας που πέρασε, την αξιοποίηση απ' όλες τις πλευρές - υπαρκτών - υποθέσεων με «οσμή» σκανδάλου, βγαλμένες κατευθείαν από το βούρκο του συστήματος, μπορεί να το επιβεβαιώσει. Κυβέρνηση και ΝΔ, από κοντά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, αξιοποιούν τις υποθέσεις αυτές για να στήνουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, για το ποιος είναι λιγότερο και ποιος περισσότερο διεφθαρμένος, ποιος έχει εμπλακεί ενεργότερα στους ανταγωνισμούς τμημάτων του κεφαλαίου για το μοίρασμα της «πίτας». Ανακατεύουν και έτσι τη «σούπα» του αστικού πολιτικού συστήματος, «πελεκώντας» μεταξύ τους συμμαχίες και διαμορφώνοντας δρόμο για τις επόμενες, για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος που βρίσκεται σε εξέλιξη, πάνω στο έδαφος της συμφωνίας τους στα μεγάλα και τα βασικά για το κεφάλαιο. Αυτό το «κοινό έδαφος» προσπαθούν ανάμεσα σε άλλα να κρύψουν.
Είναι χαρακτηριστικό: Οι φωνές και ο «χαμός» στη συζήτηση για το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής για τα εξοπλιστικά επί υπουργίας Γ. Παπαντωνίου φρόντισαν να κρύψουν καλά το γεγονός πως το «πάρτι» δισεκατομμυρίων στους εξοπλισμούς γίνεται πάνω στο γόνιμο έδαφος της συμμετοχής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή. Πως ο ελληνικός λαός ματώνει για να πληρώνει την προσπάθεια της αστικής τάξης για «γεωστρατηγική αναβάθμιση» στην περιοχή, στόχο που όλα τα αστικά κόμματα υπηρετούν από κοινού και ο οποίος ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για το λαό.
Ο «πόλεμος ανακοινώσεων» για τα σκάνδαλα στην Υγεία, όπου επίσης «τρέχει» Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, κουκουλώνει καλά το γεγονός ότι η πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, η λειτουργία του κρατικού τομέα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, είναι το έδαφος πάνω στο οποίο «φυτρώνουν» τα φαινόμενα διαπλοκής ανάμεσα στο κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους του Φαρμάκου, της Υγείας, των προμηθειών.
Η αντιπαράθεση για την υπόθεση του «Noor 1» και την εμπλοκή του υπουργού Αμυνας και κυβερνητικού συνεταίρου του ΣΥΡΙΖΑ, στο φόντο και των αντιπαραθέσεων που έχουν οξυνθεί μεταξύ μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με την ενεργή και δραστήρια συμμετοχή της κυβέρνησης, προσπαθεί ανάμεσα σε άλλα να κρύψει και το γεγονός ότι οι πόλεμοι, το λαθρεμπόριο, τα ναρκωτικά είναι παιδιά και όχι αποπαίδια του συστήματος, που ξερνάει την μπόχα του.
Το παιχνίδι που παίζεται για τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των καπιταλιστών κρύβει το «σκάνδαλο των σκανδάλων», το ξεζούμισμα των εργαζομένων από το κεφάλαιο στους χώρους δουλειάς.

Στους τόπους δουλειάς καταρρέουν τα παραμύθια περί «δίκαιης ανάπτυξης»

Το «σκάνδαλο» αυτό βγάζει μάτι καθημερινά στους χώρους δουλειάς. Τα «ρεκόρ του Τουρισμού», για τα οποία μόλις προχτές πανηγύριζαν ο πρωθυπουργός μαζί με τους ξενοδόχους, χτίζονται πάνω στην άγρια εκμετάλλευση των ξενοδοχοϋπαλλήλων, την εντατικοποίηση και τη δουλειά ήλιο με ήλιο, την απληρωσιά και τους μισθούς πείνας, τα ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Η «αναζωογόνηση» της κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών στο Εμπόριο περνάει μέσα από το «ξήλωμα» της Κυριακής αργίας, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας που «σπάνε κόκαλα», την ισοπέδωση των αυτοαπασχολούμενων. Οι «στρατηγικοί στόχοι» του κεφαλαίου για Ελλάδα - διαμετακομιστικό κόμβο περνάνε μέσα από τα εργασιακά γκέτο, τα καλέσματα προς τους εργάτες να «υπερβούν εαυτούς και συνήθειες», να βάλουν πλάτη στην «εργασιακή ειρήνη» με τους εφοπλιστές, τους εργολάβους και το κράτος τους που τους ξεζουμίζουν. Το «μικρότερο» και «ευέλικτο» κράτος που θα στηρίζει την καπιταλιστική ανάκαμψη και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας, όπως στον «χρυσό των σκουπιδιών», προϋποθέτει τις απολύσεις, την απληρωσιά, την εντατικοποίηση έως την εξόντωση των συμβασιούχων στους ΟΤΑ. Στους τόπους δουλειάς καταρρέουν τα παραμύθια περί «δίκαιης ανάπτυξης» που τάχα θα ωφελήσει και τους καπιταλιστές και τους εργαζόμενους.
Να γιατί οι πυρήνες αντίστασης που διαμορφώνονται σε μια σειρά από «δυναμικούς» κλάδους κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, οι απεργιακές μάχες που οργανώνουν οι εργαζόμενοι σε Τουρισμό - Επισιτισμό, στο Εμπόριο, στη Ναυπηγοεπισκευή, απορρίπτοντας τις θυσίες χωρίς τέλος για την ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστών, απορρίπτοντας τα καλέσματα κυβέρνησης - εργοδοσίας να «κάνουν δικούς τους» τους στόχους του κεφαλαίου, διεκδικώντας ανάκτηση απωλειών, σταθερή δουλειά για όλους με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες, διακοπές και αναψυχή για κάθε λαϊκή οικογένεια, αποκτούν ευρύτερη σημασία για το σύνολο της εργατικής τάξης.

Ο δρόμος παραμένει ανοιχτός...

Να και γιατί μεγαλώνουν οι ευθύνες των κομμουνιστών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης, για να δυναμώσει η οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς και να γίνουν πιο γερά τα «πόδια» των ταξικών συνδικάτων, να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη, να αποκρουστεί η επεξεργασμένη γραμμή κυβέρνησης και εργοδοσίας που απαιτούν «σιγή νεκροταφείου» και δίνουν «ακάλυπτες επιταγές» στο λαό ότι τάχα θα δουν άσπρη μέρα από τους νέους «εθνικούς» στόχους των καπιταλιστών, να υψωθεί ασπίδα αλληλεγγύης απέναντι στον «κοινωνικό αυτοματισμό», τη συκοφαντία και την καταστολή, δυναμώνοντας την ενιαία πάλη εργατοϋπαλλήλων, αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματιών, αγροτών, συνολικά του λαού, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους και όχι τις «αντοχές» της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Για να πυκνώσουν οι γραμμές της πρωτοπορίας, του ΚΚΕ, με πρωτοπόρους, μαχητικούς, συνειδητούς εργάτες.
Κυρίως για να δυναμώνει σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά η συζήτηση για το ότι αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, που μας στερεί και τα πιο στοιχειώδη για να πλουτίζουν μια χούφτα κηφήνες, δεν παίρνει γιατρειά, δεν διορθώνεται, ούτε με Εξεταστικές και «καθάρσεις», ούτε με εναλλαγή κυβερνήσεων, ούτε με ψεύτικους σωτήρες. Πρέπει να ανατραπεί για να ζήσουν οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες που γεννάει η δουλειά τους αλλά αλυσοδένουν στο βωμό του κέρδους οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Γιατί το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα έχει μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες, αλλά ότι για να απελευθερωθούν και να αξιοποιηθούν αυτές προς όφελος του λαού χρειάζεται άλλη οργάνωση της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Χρειάζεται, δηλαδή, οι εργαζόμενοι, σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα, να πάρουν την εξουσία και την οικονομία στα χέρια τους.
Οι εργάτες έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές τους και να οικοδομήσουν μια νέα ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης, τα 100 χρόνια της οποίας τιμάνε οι κομμουνιστές σε όλη την Ελλάδα με πλούτο εκδηλώσεων, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στις υπόλοιπες χώρες το επιβεβαιώνει. Μπορεί ο σοσιαλισμός να ανατράπηκε αλλά οι εκμεταλλευτές ζουν με τον εφιάλτη του, γιατί ξέρουν ότι το πισωγύρισμα είναι προσωρινό, ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος, είναι το μέλλον. Αυτή τη φορά το Κόμμα, το κίνημα είναι πιο έμπειρο, καλύτερα προετοιμασμένο. Εχει βγάλει διδάγματα από τα θετικά και τα λάθη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ο δρόμος που χαράχτηκε πριν από 100 χρόνια με τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης παραμένει ανοιχτός...