Για να βάλει ο λαός στο στόχαστρο το σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια και ανεργία

«Η λαϊκή πάλη μπορεί να βάλει στο στόχαστρό της το σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια και ανεργία, θέτοντας μπροστά τη διέξοδο. Την πάλη για να έρθει πραγματικά ο λαός στην εξουσία που μπορεί να εγγυηθεί την αποδέσμευση της χώρας απ' όλες τις λυκοσυμμαχίες. (...) Μάταια οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης ισχυρίζονται ότι ο καπιταλισμός είναι αναντικατάστατος, αιώνιος και ότι η επαναστατική ταξική πάλη δεν αποτελεί πλέον μοχλό της ιστορικής εξέλιξης. Η για δεκαετίες ύπαρξη και οι επιτυχίες της σοσιαλιστικής κοινωνίας, την οποία εγκαινίασε η Οκτωβριανή Επανάσταση, απέδειξαν ότι είναι εφικτή μια κοινωνία χωρίς αφεντικά, χωρίς καπιταλιστές που έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. Αυτό το συμπέρασμα δεν αναιρείται από το γεγονός ότι σε αυτήν τη συγκεκριμένη περίοδο δεν κατόρθωσε οριστικά και αμετάκλητα να νικήσει την καπιταλιστική ιδιοκτησία και το καπιταλιστικό κέρδος».
Είναι τα λόγια του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στο 26ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στο Καλπάκι που ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία και τη συμμετοχή χιλιάδων νέων την περασμένη Κυριακή.
Είναι το κάλεσμα του ΚΚΕ που φτάνει με τη συνειδητή, καθημερινή δουλειά χιλιάδων κομμουνιστών σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, που γίνεται σχέδιο δράσης, συγκεντρώνει και διαπαιδαγωγεί δυνάμεις για σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, τα κόμματά του και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.
Που μπορεί να δώσει αντοχή και προοπτική στις μάχες που δίνουν οι εργαζόμενοι τις μέρες αυτές σε μια σειρά από κλάδους και χώρους δουλειάς: Από τη Ζώνη στο Πέραμα για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης αντίστοιχης των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων και για την ανάκτηση των απωλειών τα χρόνια της κρίσης έως τη σημερινή απεργία στο Εμπόριο ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας και την απεργία της Πέμπτης στον κλάδο του Επισιτισμού - Τουρισμού για δουλειά με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους, κλαδικές συμβάσεις με αυξήσεις υποχρεωτικές για όλους, μέτρα προστασίας των ανέργων.
Που φωτίζει το γεγονός ότι η ασφυκτική κατάσταση στους χώρους δουλειάς, το «δεν πάει άλλο», η εκμετάλλευση που χτυπάει «κόκκινο», δεν είναι «παραφωνία που θα αποκατασταθεί σταδιακά» όπως κοροϊδεύει η κυβέρνηση, αλλά η άλλη όψη της «ανάκαμψης που είναι προ των πυλών», για την οποία δεν έλειψαν τα πανηγύρια και τη βδομάδα που πέρασε με αφορμή τα συγχαρητήρια εκπροσώπων ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τις αντιλαϊκές επιδόσεις της, όπως και την «συμβολική» κίνηση της Κομισιόν για την εξαίρεση της Ελλάδας από το μηχανισμό υπερβολικού ελλείμματος.

Η «άλλη όψη» των πανηγυριών...

Οι 14 «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας που έχουν στη διάθεσή τους οι ξενοδόχοι, οι άθλιες συνθήκες δουλειάς και η κατάργηση κάθε ωραρίου στα «πεντάστερα» κάτεργα, οι συμβάσεις μιας μέρας, οι μισθοί πείνας και η απληρωσιά, οι «πρακτικάριοι» και η ανεργία με το τέλος της σεζόν, όλα «με το νόμο και με τη βούλα» των αστικών κυβερνήσεων διαχρονικά, όπως και της σημερινής, είναι η άλλη όψη της τρελής κερδοφορίας των μεγαλοξενοδόχων, που σπάνε το ένα πίσω απ' το άλλο τα «ρεκόρ» της εκμετάλλευσης, ανοίγοντας έτσι προοπτικές για επιπλέον «μεγάλες επενδύσεις» στον κλάδο.
Η εντατικοποίηση μέχρι εξόντωσης που ζουν οι εργαζόμενοι στο Εμπόριο, η κατάργηση κάθε σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας ακόμα κι αυτής της μιας μέρας για ξεκούραση, η δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί και η απληρωσιά μηνών, όλα όσα αναδείχτηκαν και με τον τραγικό θάνατο της 42χρονης εργαζόμενης στην «Καρυπίδης» τη βδομάδα που πέρασε, είναι η άλλη όψη του «Εμπορίου που ανακάμπτει», των συγχωνεύσεων και των μεγάλων «ντιλ» στο χώρο.
Η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, το σύγχρονο δουλεμπόριο, πλάι στο πλήθος προνομίων για τους εφοπλιστές και τους επιχειρηματικούς ομίλους που βγαίνουν από τις λεηλατημένες τσέπες του λαού, είναι το «μυστικό» της ανάπτυξης της ελληνικής ναυτιλίας, που θεωρείται από την κυβέρνηση ως ένας από τους πυλώνες ανάταξης συνολικά της οικονομίας και ειδικά σε ό,τι αφορά τον «στρατηγικό στόχο» της Ελλάδας «κόμβου εμπορίου και Ενέργειας».
Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Αυτά είναι τα μηνύματα στους «επενδυτές που ανταποκρίνονται», αυτές είναι οι ευνοϊκές προϋποθέσεις για «έξοδο στις αγορές», ώστε το κράτος να δανειστεί φτηνά για τους επιχειρηματικούς ομίλους, αυτά βρίσκονται και στον πυρήνα του «σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης» που άρχισε να παρουσιάζει μέσα στη βδομάδα η κυβέρνηση. Αυτούς αφορά και «το τέλος της επιτροπείας» για το οποίο μιλάει και όχι βέβαια τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που θα είναι μόνιμα στη στρούγκα των μνημονίων διαρκείας, των «ευρωπαϊκών εξαμήνων» και ελέγχων, των ψηφισμένων αντιλαϊκών μέτρων και όσων είναι μπροστά. Που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από μια ανάπτυξη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα και τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων και με προϋπόθεση τη μόνιμη επίθεση διαρκείας στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Η «επιστολή προθέσεων» που έστειλε μέσα στη βδομάδα στο ΔΝΤ η κυβέρνηση, οι δεσμεύσεις για την απαρέγκλιτη εφαρμογή όλων των αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνονται στο τέταρτο μνημόνιο που ψηφίστηκε πρόσφατα, η προαναγγελία του τρίτου γύρου της αξιολόγησης που θα ανοίξει συνολικά τη βεντάλια των εργασιακών ανατροπών, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Τα κυβερνητικά πανηγύρια για την «αναγνώριση των θυσιών του ελληνικού λαού» από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, δεν κρύβουν ότι η «αναγνώριση» πηγαίνει μαζί με την υπενθύμιση ότι αυτές πρέπει να συνεχιστούν στο διηνεκές...
Οπως και ο «αχός» της σκανδαλολογίας και των συγκρούσεων των αστικών κομμάτων γύρω από υποθέσεις με οσμή σκανδάλου ή τον έλεγχο αστικών θεσμών, που συνεχίστηκε τη βδομάδα αυτή με επίκεντρο την αντιπαράθεση για την αστική Δικαιοσύνη, δεν κουκουλώνουν το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα «σφάζονται» στην ποδιά του κεφαλαίου, για το ποιος μπορεί καλύτερα και πιο αποτελεσματικά να υπηρετήσει τους στόχους.
Σε ένα τέτοιο - κοινό - έδαφος στήνονται οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές για τον εγκλωβισμό του λαού, σε «σχήματα» και συνθήματα ξένα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο παλεύει η κυβέρνηση, ξεπερνώντας κάθε όριο υποκρισίας και εξαπάτησης, να εξωραΐσει τη βρώμικη δουλειά που κάνει για λογαριασμό του κεφαλαίου παρουσιαζόμενη πότε να μάχεται σε μια σειρά υποθέσεων όπως αυτή του «Καρυπίδη» κατά της αστικής Δικαιοσύνης, η οποία βέβαια υλοποιεί το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που η ίδια διατήρησε και ενίσχυσε και πότε να «μη γνωρίζει τίποτα» για την κατάπτυστη αίτηση επανεξέτασης της υπόθεσης των εργατών γης στη Μανωλάδα που η ίδια ζήτησε αλλά αναγκάστηκε να πάρει άρον άρον πίσω κάτω από την κατακραυγή.

...και των επικίνδυνων σχεδιασμών

Τα επιχειρηματικά σχέδια και οι συνολικότεροι στόχοι της αστικής τάξης, οι λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στις οποίες συμμετέχει, «δίνουν τον τόνο» της «εθνικής» συνεννόησης και συναίνεσης όλων των αστικών κομμάτων και στην εξωτερική πολιτική, όπως φάνηκε και από την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για το Κυπριακό.
Για τους στόχους αυτούς, και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δρομολογείται η διχοτομική και άδικη «λύση» του Κυπριακού με τη μία ή την άλλη μορφή, οξύνεται η κόντρα με την τουρκική αστική τάξη που διεκδικεί το δικό της μερίδιο από τη λεία, στο φόντο και των παρεμβάσεων ΗΠΑ - ΕΕ - Βρετανίας που βάζουν στο επίκεντρο την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων του νησιού, προς όφελος μονοπωλιακών συμφερόντων και των ευρωατλαντικών σχεδιασμών. Για τους στόχους αυτούς και τα κέρδη των ενεργειακών κολοσσών μαζεύτηκαν γύρω από μια γεώτρηση στην Κύπρο, τα κανόνια όχι μιας αλλά έξι καπιταλιστικών χωρών, επιβεβαιώνοντας το πώς ο φυσικός πλούτος θα γίνεται «κατάρα» και πηγή κινδύνων για τους λαούς, όσο βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ξετυλίγεται το προκλητικό «αφήγημα» της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων ότι η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΕΕ και ΝΑΤΟ στην περιοχή αποτελεί τάχα πλέγμα προστασίας από τις συνέπειες των ίδιων των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και συγκρούσεων, από τους κινδύνους που γεννάνε για τους λαούς οι σφοδροί αυτοί ανταγωνισμοί. Τα συμφέροντα του κεφαλαίου επιβάλλουν και τις συμμαχίες που στήνονται με άλλα καπιταλιστικά κράτη, όπως έδειξε και η πρόσφατη τριμερής Ελλάδας - Σερβίας - Βουλγαρίας, προς υπεράσπιση και επανάκτηση θέσεων στα Βαλκάνια, προς διεκδίκηση ρόλων στα Δ. Βαλκάνια, εκεί που συγκρούονται τα επιχειρηματικά και γεωπολιτικά σχέδια ΕΕ - ΗΠΑ - Ρωσίας και Κίνας, μπλέκοντας κι άλλο το κουβάρι των ανταγωνισμών, συσσωρεύοντας κυριολεκτικά «μπαρούτι» στην περιοχή.

Κάτω απ' την ίδια σημαία, πάντα μπροστά!

Απ' όπου κι αν το δει κανείς, επιβεβαιώνεται ότι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα δεν έχει τίποτα άλλο να προσφέρει στους λαούς. Οτι για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών η εργατική - λαϊκή πάλη πρέπει όντως να βάλει στο στόχαστρό της το σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια και ανεργία, θέτοντας μπροστά τη διέξοδο. Σε αυτόν το δρόμο, τη μοναδική διέξοδο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, οι κομμουνιστές πρέπει να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους το διάστημα που έρχεται, ατομικά και συλλογικά.
Σε αυτόν το δρόμο, σύμφωνα με τα λόγια του Δ. Κουτσούμπα «(...) Το ΚΚΕ πάντα πρωτοπόρο, ξεχωριστό και αναντικατάστατο, όπως κανένα άλλο κόμμα της ελληνικής κοινωνίας. Εκτός από υπερηφάνεια, όμως, αισθανόμαστε και την ευθύνη που πέφτει στις πλάτες μας για να συνεχίσουμε να βαδίζουμε στο δρόμο που χαράχτηκε πριν από έναν αιώνα. Η πάλη στις σημερινές συνθήκες για την οριστική κατάργηση της ταξικής - εκμεταλλευτικής και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας αποτελεί έμπρακτη απόδοση τιμής στην Οκτωβριανή Επανάσταση και τους σκοπούς της. Προϋπόθεση για να κατακτηθούν αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η οικοδόμηση του Κόμματος πρώτα απ' όλα στους μεγάλους χώρους δουλειάς, η ανανέωση των δυνάμεών του με εκατοντάδες νέους και νέες της εργατικής τάξης. (...)
Καθώς τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα είναι μπροστά μας, οι ευθύνες μεγαλώνουν. Οι μπαρουτοκαπνισμένες γενιές του ΚΚΕ μάς έχουν παραδώσει μεγάλη αρετή και παρακαταθήκη. Συνεχίζουμε πάντα κάτω από την ίδια σημαία, με την ίδια πάντα θέληση και αισιοδοξία. Καμιά δύναμη δεν μπορεί και δεν θα μπορέσει να ανακόψει αυτήν τη μεγαλειώδη πορεία. Κόντρα σε ανέμους και θύελλες, θα φτάσουμε στο τέρμα. (...) Ζούμε τα κοιλοπονήματα της Ιστορίας. Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός! Προχωράμε μπροστά δυναμικά. Πάντα μπροστά. Το μέλλον - όντως - δε θα 'ρθει από μονάχο του έτσι νέτο σκέτο... Παίρνουμε τα μέτρα μας! Οργανώνουμε την πάλη της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας».