Η καθημερινότητα...

«Σταθερή υποχώρηση της ανεργίας», «Υγεία για όλους», «Φιλοσοφία της ομάδας καθημερινότητας παραμένει η προώθηση λύσεων που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής για ομάδες πολιτών».
Εάν αναρωτιέται κάποιος διαβάζοντας τα παραπάνω, πού συμβαίνουν όλα αυτά, δεν έχει παρά να δει δηλώσεις υπουργών της κυβέρνησης, να διαβάσει τον κυβερνητικό Τύπο, να ακούσει συνεντεύξεις πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Σε τέτοιους ρυθμούς κινείται η κυβερνητική προπαγάνδα, για να δημιουργήσει την αίσθηση ότι «κάτι καλό γίνεται», «κάτι κινείται», ότι «υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ» για το λαό που στενάζει.
Απώτερος στόχος της κυβέρνησης είναι να κατοχυρώσει στις λαϊκές συνειδήσεις ότι αυτή, με την πολιτική της, πετυχαίνει όσα δεν μπόρεσε καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν: Να στηρίξει μια «δίκαιη» ανάπτυξη, όπου η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου συμβαδίζουν τάχα με τη λαϊκή ευημερία.
Αυτό το στόχο υπηρετεί και η προσπάθεια εγκλωβισμού του λαού σε λογικές του τύπου «και πάλι καλά», «υπάρχουν και χειρότερα», συκοφαντώντας ταυτόχρονα και λοιδορώντας τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, για την ικανοποίηση των οποίων υπάρχουν σήμερα όλες οι προϋποθέσεις.
Ποια είναι όμως η καθημερινότητα που ζει ο λαός; Αναγκαστικές κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών για τα χρέη των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών στην Εφορία, αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ, στα τέλη κυκλοφορίας, μισθοί 200 και 300 ευρώ για μερικές ώρες δουλειάς, μειώσεις στις συντάξεις, πλειστηριασμοί, αδυναμία κάλυψης αναγκών σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και «κόφτες» παροχών, φαρμάκων, θεραπειών, περικοπές σε επιδόματα, νέοι φόροι, διατήρηση όλων όσα ισχύουν τα τελευταία 8 χρόνια.
Στον αντίποδα, πώς διαμορφώνεται η «καθημερινότητα» για το κεφάλαιο, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, με βάση τους νόμους αυτής της κυβέρνησης αλλά και των προηγούμενων; Χρηματοδοτήσεις επιχειρηματικών ομίλων, φοροαπαλλαγές μεγάλων εταιρειών, κίνητρα για επενδύσεις (αυτές που δημιουργούν θέσεις εργασίας των 200 και 300 ευρώ) και για τη βελτίωση του «επιχειρηματικού περιβάλλοντος», αναπτυξιακοί νόμοι που περιλαμβάνουν όλα τα παραπάνω για να πλουτίζουν οι καπιταλιστές.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από τον ΣΕΒ μέχρι τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, αποθεώνουν το ΣΥΡΙΖΑ και την προσφορά του σε όλο αυτό το «περιβάλλον». Τον αποθεώνουν γιατί βλέπουν πως είναι αποτελεσματικός στα να τσακίζει το λαό για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις και οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και ταυτόχρονα να διατηρεί σε μεγάλο βαθμό «εν υπνώσει» τις αντιδράσεις από τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Στο ερώτημα αν αυτή η κατάσταση, αυτή η πραγματικότητα που διαμορφώνεται είναι αναστρέψιμη προς τα συμφέροντα του λαού, η απάντηση είναι δεδομένη: Ναι, μπορούν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να ζήσουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους, που είναι όμως ασύμπτωτες με όσα επιδιώκουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, με την οργάνωση της παραγωγής που έχει για κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία.
Γι' αυτό χρειάζεται να γίνουν βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και στο δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, σε κατεύθυνση αμφισβήτησης και σύγκρουσης με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, με στόχο την ανατροπή της εξουσίας του. Για μια εξουσία και οικονομία που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, στον εργατικό έλεγχο, στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.