Γεμάτη ατζέντα

Γεμάτη ατζέντα

Στις ΗΠΑ βρίσκεται από χτες ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, για συναντήσεις με τον Αμερικανό ομόλογό του, τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Αμερικανού Προέδρου, άλλα στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης και του Κογκρέσου. Η ατζέντα της επίσκεψης είναι γεμάτη και αφορά την προώθηση στρατηγικών επιδιώξεων της ελληνικής αστικής τάξης, στο πλαίσιο και της νέας εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Πρώτο ζήτημα σε αυτήν την κατεύθυνση αποτελούν τα Ενεργειακά, με δεδομένη την επιδίωξη για αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου. Διόλου τυχαία, πρόσφατα επισκέφτηκε το Μαξίμου η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για την ενεργειακή διπλωματία, «θυμίζοντας» ότι «αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα για τις ΗΠΑ και κομβική για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης η υλοποίηση του Νότιου Ενεργειακού Διαδρόμου, αφού θα διαφοροποιήσει τις σημερινές πηγές προμήθειας της ΕΕ, φέρνοντας αέριο από την Κασπία». Μάλιστα, η Αμερικανίδα, πέραν της υπόδειξης για μείωση της ενεργειακής «εξάρτησης» της ΕΕ από τη Ρωσία, σημείωσε με νόημα ότι τα σχέδια του ελληνοϊταλικού αγωγού ITGI και του «Turkish Stream», που εξυπηρετούν ρωσικά συμφέροντα, αποτελούν «σχέδια για το μέλλον», ενώ ο «Νότιος Διάδρομος» είναι έργο που «υλοποιείται ήδη» και άρα «πρέπει να δοθεί έμφαση στην υλοποίησή του».
Σημειωτέον, στα έργα που εντάσσονται στον ευρύτερο αμερικανικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη του λεγόμενου «Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου» και θα μπορεί να τροφοδοτεί την ΕΕ με αζέρικο αλλά και αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), εντάσσονται τόσο η ολοκλήρωση του αγωγού TAP και του διασυνδετηρίου ελληνο-βουλγαρικού IGB, όσο και ο πλωτός τερματικός σταθμός LNG στην Αλεξανδρούπολη, που μπορεί να λειτουργήσει ως βασική «είσοδος» προς την ΕΕ για το αμερικανικό φυσικό αέριο.
Δεύτερο ζήτημα αποτελεί η περιλάλητη στρατιωτική συνεργασία, η οποία προγραμματίζουν να λάβει χαρακτηριστικά πιο μακρόχρονης και σταθερής σχέσης, με τη Σούδα να παίζει κομβικό ρόλο στην υλοποίηση αμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην Ανατολική Μεσόγειο στους ανταγωνισμούς για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, με κάθε είδους σχέδια προς ενίσχυση των ικανοτήτων της και επέκταση των εγκαταστάσεών της. Ταυτόχρονα, πυκνώνουν οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις, προσδένοντας ακόμα σφικτότερα τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, βυθίζοντάς τες, μαζί και το λαό, στη δίνη άκρως επικίνδυνων σχεδιασμών, ως επικουρική σταθερά των ΗΠΑ στην περιοχή.
Τρίτο ζήτημα, κι άλλο ένα χαρτί στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης και της ντόπιας αστικής τάξης ευρύτερα, είναι η διαμόρφωση «αξόνων» οικονομικής, ενεργειακής και στρατιωτικής συνεργασίας με χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, όπως Αίγυπτο, Ισραήλ, Κύπρο, Λίβανο, Ιορδανία. Με τις ΗΠΑ να προσβλέπουν σε τέτοιους άξονες ως κινήσεις που ευνοούν τους σχεδιασμούς τους, αφού η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των κρατών είναι σε συμμαχία μαζί τους, και που δυσκολεύουν τους σχεδιασμούς ανταγωνιστών τους, όπως η Ρωσία, η Κίνα κ.ά.
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι η ελληνική αστική τάξη πετάει τη σκούφια της για πιο ενεργό εμπλοκή σε διεθνείς και περιφερειακούς ανταγωνισμούς επιδιώκοντας έτσι να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της. Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει πολλές φορές ότι τέτοιες επιδιώξεις για λογαριασμό των αρχουσών τάξεων τις πληρώνουν ακριβά οι λαοί, οι εργαζόμενοι. Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία σήμερα να οργανωθεί η πάλη ενάντια στη συμμετοχή σε τέτοιους σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, ενάντια στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, να δυναμώσει η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, εργατική - λαϊκή πάλη που για να είναι αποτελεσματική πρέπει να συνδεθεί με τον αγώνα για την εξουσία.