Οσο βασιλεύει το κέρδος των ομίλων δεν μπορεί να υπάρξει ενεργειακός σχεδιασμός για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών

Αποσπάσματα απ' την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην Κάρυστο, με θέμα την άναρχη ανάπτυξη των Αιολικών Πάρκων στη Νότια Εύβοια και την πρόταση του ΚΚΕ για την Ενέργεια

Δεν είναι δύσκολο να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιοι θα ωφεληθούν πραγματικά απ' τις νέες μεγάλες επενδύσεις σε αιολικά πάρκα στη Νότια Εύβοια.
Η αλήθεια είναι ότι οι μόνοι που έχουν λόγο να πανηγυρίζουν είναι οι μεγαλομέτοχοι μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων, που θα διασφαλίσουν μεγάλα κέρδη για τα επόμενα 20 χρόνια.
Ολες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στήριξαν με πολλούς τρόπους την αύξηση των κερδών των ομίλων της πράσινης Ενέργειας, που επένδυσαν στα αιολικά πάρκα:
-- Οι ιδιώτες επενδυτές πουλούσαν στην κρατική χονδρεμπορική αγορά σε πολύ υψηλές τιμές αξιοποιώντας το περιβόητο Σύστημα Εγγυημένων Τιμών, με συμβάσεις που έφταναν σε διάρκεια τα 20 χρόνια.
Επίσης, διασφάλιζαν παχυλές κρατικές επιδοτήσεις με αναπτυξιακούς νόμους και προγράμματα ΕΣΠΑ.
Παράλληλα, έγιναν απανωτές νομοθετικές ρυθμίσεις που:
-- Κατεδάφισαν μισθούς, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα,
-- Κατάργησαν όρους προστασίας του περιβάλλοντος, για να διευκολυνθούν οι επενδύσεις στις δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις.
Η σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε και κινείται στην ίδια κατεύθυνση και ο χορός των εκατομμυρίων για τους λεγόμενους πράσινους επενδυτές συνεχίζεται.
Οι όποιες αλλαγές έγιναν αφορούν απλά τον νέο τρόπο κρατικής στήριξης της κερδοφορίας των ομίλων. Τώρα, αντί για το σύστημα σταθερών εγγυημένων τιμών, οι όμιλοι θα διαγωνίζονται για να διασφαλίσουν προσαυξήσεις, δηλαδή αυξημένες τιμές με τις οποίες θα αγοράζει το κράτος την παραγόμενη «πράσινη» ηλεκτρική ενέργεια.

Ο νέος μηχανισμός στήριξης των κερδών των επιχειρήσεων θα επιτρέψει στους πιο ισχυρούς ομίλους να επικρατήσουν πιο γρήγορα και το κέρδος να συγκεντρωθεί σε λιγότερα χέρια.
Ηδη, οι πέντε μεγαλύτεροι όμιλοι της σχετικής εγχώριας αγοράς ελέγχουν το 60% της συνολικής αιολικής ισχύος που είναι εγκατεστημένη στη χώρα.
Τη χρονιά που πέρασε, το σύνολο της αιολικής ισχύος αυξήθηκε κατά 11%, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι συνολικά ο κλάδος της πράσινης Ενέργειας βρίσκεται σε δυναμική τροχιά ανάπτυξης.
Πώς διασφαλίζονται όμως τα κέρδη αυτών των επενδύσεων; Ποιος τα διασφαλίζει, ποιος πληρώνει σε τελευταία ανάλυση;
Το παράδειγμα της Νότιας Εύβοιας μάς βοηθά να δώσουμε εύκολα μια σωστή απάντηση.
Τα λαϊκά νοικοκυριά πληρώνουν πανάκριβα το «πράσινο» ρεύμα και επιβαρύνονται τόσο ως καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας όσο και ως φορολογούμενοι, προκειμένου να ενισχυθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι.
Οι μόνιμες σχετικές θέσεις εργασίας στα αιολικά πάρκα της περιοχής περιορίζονται σε κάποιους συντηρητές και ορισμένους φύλακες, δηλαδή είναι ελάχιστες.
Η άνιση κατανομή των αιολικών εγκαταστάσεων στη χώρα μας είναι προφανής και γίνεται άναρχα με γνώμονα το κέρδος των ομίλων. Μια μόνο Περιφέρεια της χώρας, η Στερεά, σηκώνει το βάρος του 31% των συνολικών εγκαταστάσεων σε επίπεδο παραγόμενης ισχύος.

Στην ουσία, η Εύβοια αναλαμβάνει να σηκώσει ένα μεγάλο δυσανάλογο βάρος, αφού εδώ τα εγκατεστημένα αιολικά πάρκα καλύπτουν πάνω απ' το 12% της συνολικής ισχύος πανελλαδικά. Ο κορεσμός στη Νότια Εύβοια ξεπερνάει κάθε όριο, αφού ήδη λειτουργούν 34 αιολικά πάρκα και σχεδιάζονται πάνω από 20 νέα, για να δεχτούν πάνω από 200 νέες ανεμογεννήτριες.
Οσοι εξακολουθούν να επικαλούνται και να προβάλλουν ως επιχείρημα την προστασία του περιβάλλοντος θα πρέπει να μας απαντήσουν:
-- Βοηθά στην προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής η νέα κατάληψη δασικής γης που ξεπερνά τα 7.500 στρέμματα, με εσωτερική οδοποιία που ξεπερνά τα 130 χλμ.;
-- Αγνοούν τις επιστημονικές γνωμοδοτήσεις, που επισημαίνουν κινδύνους κατολισθήσεων απ' την υπερβολική διάνοιξη δρόμων μεγάλου πλάτους και σε απόκρημνες πλαγιές;
-- Βοηθά στην προστασία του περιβάλλοντος η δυνατότητα κάθε ομίλου να διαμορφώνει τους δικούς του διαφορετικούς ανταγωνιστικούς δρόμους μέσα στις δασικές εκτάσεις και την ίδια στιγμή να επιδοτούνται απ' το κράτος όλα αυτά τα περιττά έργα;
-- Αγνοούν, επίσης, τις 16 πυρκαγιές που ξέσπασαν το περασμένο καλοκαίρι στην περιοχή απ' τον ελλιπή καθαρισμό των πυλώνων μέσα στο καλοκαίρι;
-- Δεν έχουν ακούσει για εμπρησμούς που άνοιξαν και ανοίγουν στην πράξη το δρόμο για την αλλαγή χρήσης γης και την εγκατάσταση αιολικών πάρκων, όπως στην περίπτωση της Χίου;
-- Προσπερνούν χωρίς συζήτηση τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία απ' τη μεγάλη αύξηση των υποδομών εναέριας μεταφοράς ρεύματος στην περιοχή;
-- Δεν γνωρίζουν τίποτα για τα «κουφάρια» των ανεμογεννητριών που τα εγκαταλείπουν οι εταιρείες όταν κρίνουν ασύμφορη την αντικατάστασή τους; Μπορούν να μας πουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις των ομίλων για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος και ποιος θα τις πληρώσει;
-- Θεωρούν απίθανο να διαταραχτεί απ' τα μπαζώματα και τις εκσκαφές η υδρολογική ισορροπία των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων της Νότιας Εύβοιας;
Η κυβέρνηση έχει πάρει ήδη σαφή θέση και φαίνεται στην πράξη ποια συμφέροντα στηρίζει με την πολιτική της και με τα σκόπιμα κενά στις νομοθετικές ρυθμίσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι στο νομοθετικό πλαίσιο δεν προβλέπεται η σύνταξη υδρογεωλογικών μελετών και δε λαμβάνεται ουσιαστικά υπόψη η επίδραση των επενδύσεων σ' άλλους κλάδους της τοπικής οικονομίας, όπως στην περίπτωσή μας η κτηνοτροφία και η μελισσοκομία.

Η αλήθεια για την «πράσινη» ανάπτυξη

Ολα αυτά τα προβλήματα δεν είναι τυχαία ούτε γεννήθηκαν σήμερα. Είναι συνέπειες μιας μακρόχρονης πολιτικής που εφαρμόζεται σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ απ' τα τέλη της δεκαετίας του '90 για την προώθηση της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Αξίζει να θυμηθούμε σύντομα τι ισχυριζόταν και τι διακήρυττε κάθε πολιτική δύναμη, για να δούμε ποιος έλεγε την αλήθεια και ποιος συνειδητά εξαπατούσε το λαό όλα αυτά τα χρόνια.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δήλωναν ότι η απελευθέρωση και ο ανταγωνισμός ιδιωτικών ομίλων θα ωφελήσει τον λαϊκό καταναλωτή, ότι δηλαδή θα έχουμε φθηνότερο ρεύμα, θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις καλοπληρωμένης εργασίας.
ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Συνασπισμός είχαν ήδη ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που διασφάλιζε την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου - εργασίας - εμπορευμάτων, της οποίας τέκνο είναι η «απελευθέρωση» του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας.
Το ΚΚΕ διακήρυξε απ' την πρώτη στιγμή πως ο στόχος της «απελευθέρωσης» δεν ήταν η λαϊκή ευημερία, αλλά το να βρεθεί μια προσωρινή διέξοδος σε κεφάλαια που λίμναζαν, σε κεφάλαια που είχαν υπερσυσσωρευτεί και δεν μπορούσαν να επενδυθούν με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους σ' άλλους τομείς της οικονομίας.
Οταν τα υπόλοιπα κόμματα διαφήμιζαν την πράσινη ανάπτυξη και την ηλεκτροπαραγωγή από ΑΠΕ ως επιλογή προστασίας του περιβάλλοντος, το ΚΚΕ αποκάλυπτε ότι οι πραγματικοί στόχοι της συγκεκριμένης πολιτικής της ΕΕ ήταν:
α) Να επιταχυνθεί η «απελευθέρωση» του ενεργειακού τομέα των κρατών - μελών της ΕΕ απ' την κρατική προστασία.
β) Να περιοριστεί η εξάρτηση της ΕΕ απ' τα εισαγόμενα καύσιμα, ώστε να μειωθεί η σημερινή υπεροχή των ΗΠΑ και της Ρωσίας στο σκέλος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έναντι της ΕΕ.
γ) Να προωθηθεί η σχετική ευρωενωσιακή τεχνολογία και τα αντίστοιχα «πράσινα» εμπορεύματα (όπως οι ανεμογεννήτριες) στη διεθνή αγορά.
Σήμερα, ξέρουμε ποιος ωφελήθηκε και ωφελείται απ' αυτήν την πολιτική και μπορούμε να διαπιστώσουμε ποιος προειδοποίησε έγκαιρα και είπε την αλήθεια στο λαό. Τα αρπακτικά της πράσινης Ενέργειας στηρίχτηκαν και στηρίζονται στις κρατικές ενισχύσεις και πουλούν πανάκριβα στην κρατική αγορά, χωρίς κανέναν επιχειρηματικό κίνδυνο. Η κρατική στήριξη ήταν τόσο ελκυστική για τους ιδιωτικούς ομίλους, ώστε μετά το 2002 η εγκατεστημένη ισχύς από ΑΠΕ να αυξάνεται με μέσο ετήσιο ρυθμό πάνω από 20%.
Γενικότερα στην ΕΕ την προηγούμενη διετία το 86% των νέων εγκαταστάσεων ηλεκτροπαραγωγής της ΕΕ ήταν από ΑΠΕ, λόγω της προνομιακής στήριξής τους απ' την κοινοτική πολιτική.
Για τον ίδιο λόγο, στην Ελλάδα για την επόμενη τριετία σχεδιάζονται νέες επενδύσεις που θα ξεπεράσουν το 1,5 δισ. ευρώ.
Σκεφτείτε επίσης ότι ένας μόνο ευρωπαϊκός (δανέζικος) όμιλος κατασκευής ανεμογεννητριών, η «Vestas», έχει πουλήσει υποδομή που καλύπτει το 51% της συνολικής αιολικής ισχύος στην Ελλάδα, ενώ το 2016 προμήθευσε το 73% των νέων ανεμογεννητριών στη χώρα μας.
Δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε ποιος χρυσοπλήρωσε και χρυσοπληρώνει αυτήν τη θεαματική πορεία των κερδοφόρων επενδύσεων σ' όλη την Ελλάδα.
Η λαϊκή οικογένεια βίωσε απανωτές αυξήσεις των τιμών ηλεκτρικού ρεύματος την τελευταία 15ετία. Τα πράσινα τέλη εκτινάχτηκαν μετά το 2010. Δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο ούτε για στρέβλωση της «απελευθερωμένης» αγοράς.
Στις χώρες που ολοκληρώθηκε η «απελευθέρωση» την περασμένη δεκαετία, όπως η Βρετανία, η Ιρλανδία, η Σουηδία είχαμε αυξήσεις των τιμολογίων οικιακής κατανάλωσης που ξεπέρασαν και το 100% (π.χ. κάρτες χρονοχρέωσης όπως για σταθερά τηλέφωνα).
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνένοχος σ' όλη αυτήν την αντιλαϊκή πορεία, γιατί καλλιέργησε την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή ενεργειακή πολιτική μέσα στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς και της ιδιοκτησίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Η υπεροχή του ενεργειακού σχεδιασμού της εργατικής εξουσίας

Ολα όσα προαναφέραμε οδηγούν σ' ένα πιο ουσιαστικό ερώτημα:
Δεν υπάρχει λύση που να μπορεί να ικανοποιήσει το σύνολο των αναγκών του λαού στη Νότια Εύβοια και συνολικά στη χώρα μας, με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα;
Δεν μπορεί να υπάρξει ενεργειακός σχεδιασμός που να διασφαλίζει ταυτόχρονα και φθηνό ρεύμα για τη λαϊκή οικογένεια και προστασία της υγείας των κατοίκων και του περιβάλλοντος, των δασικών εκτάσεων, του υδροφόρου ορίζοντα και του υπεδάφους και σταθερές θέσεις εργασίας για καλύτερη ζωή με δικαιώματα για τους εργαζόμενους και μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας και να δίνει ώθηση στην ανάπτυξη των υπόλοιπων κλάδων της οικονομίας κάθε περιοχής;
Το ΚΚΕ απαντά ξεκάθαρα, χωρίς να μασά τα λόγια του:
Υπάρχει αυτή η λύση, υπάρχει διέξοδος προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Αλλά για να εφαρμοστεί χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας, πρέπει η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.
Το πρόβλημα είναι πολιτικό και δεν μπορεί να λυθεί χωρίς σύγκρουση με τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, χωρίς ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Στις σημερινές συνθήκες, μέσα στη ζούγκλα της «απελευθερωμένης» αγοράς, ο κάθε μονοπωλιακός όμιλος αποφασίζει αν, πότε και πού θα επενδύσει, ποια ενεργειακή πηγή θα χρησιμοποιήσει με κριτήριο το ποσοστό του κέρδους του. Καμία αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να υποχρεώσει το κεφάλαιο να επενδύσει και να λειτουργήσει με όρους που αντιστρατεύονται την κερδοφορία του. Με κριτήριο το κέρδος, ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος έχει το δικό του σχέδιο και ανταγωνίζεται τους άλλους για να αποκτήσει μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς και να ισχυροποιήσει τη θέση του.
Οσο το κράτος υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων δεν μπορεί να υπάρξει ενεργειακός σχεδιασμός για την ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Κανένας κυβερνητικός σχεδιασμός στον καπιταλισμό δεν μπορεί να ξεπεράσει τον ανταγωνισμό μεταξύ των ομίλων, την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής και το περιοδικό ξέσπασμα των καπιταλιστικών κρίσεων.
Οσο το κέρδος των ομίλων θα βασιλεύει, όσο θα αποτελεί το κριτήριο της αναπτυξιακής πολιτικής, δεν μπορεί να υπάρξει ισόρροπη αξιοποίηση όλων των ενεργειακών πηγών της χώρας, του λιγνίτη, των υδρογονανθράκων, της αιολικής ενέργειας, του υδάτινου δυναμικού και των υπόλοιπων, για τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας.
Οσο βαδίζουμε στο σημερινό δρόμο ανάπτυξης, που τα κλειδιά της οικονομίας τα κρατά στα χέρια του το μονοπωλιακό κεφάλαιο, θα αντιμετωπίζουμε συνεχώς κινδύνους όπως ο κορεσμός και η υπερσυγκέντρωση ανεμογεννητριών στη Νότια Εύβοια, οι διαφορετικοί περιττοί επικίνδυνοι δρόμοι πάνω στην Οχη (για κάθε εταιρεία) και το πανάκριβο «πράσινο» ρεύμα για κάθε λαϊκή οικογένεια.
Το ΚΚΕ μάς καλεί όλους μας στο δρόμο του αγώνα, της σύγκρουσης με τον πραγματικό αντίπαλο, για να απαλλαγεί η λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας απ' τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους.
Για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία, απαιτείται να κοινωνικοποιηθούν τα εργοστάσια, τα μέσα παραγωγής, να καταργηθεί η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας, να εδραιωθούν οι σχέσις κοινωνικής ιδιοκτησίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία.
Αναφερόμαστε σ' έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου όλες οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, τα μέσα παραγωγής, διανομής και μεταφοράς Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική, κρατική ιδιοκτησία, δηλαδή θα υπάρχει ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, ως μηχανισμός της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Τι θα πετύχουμε έχοντας ξεριζώσει το καπιταλιστικό κέρδος, ως κριτήριο της ενεργειακής πολιτικής; Θα πετύχουμε κεντρικό ενεργειακό σχεδιασμό που θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών.
Πάνω απ' όλα, θα αποκτήσουμε ενεργειακό σχεδιασμό που θα κατοχυρώνει ότι το ενεργειακό προϊόν θα αποτελεί πλέον για όλους κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.
Ο ενιαίος, αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας θα έχει τη δυνατότητα:
1) Να αξιοποιεί πλήρως και να κατανέμει συγκεντρωτικά, πανεθνικά όλους τους εκάστοτε διαθέσιμους υλικούς πόρους, τα μέσα παραγωγής, το εργατικό δυναμικό με βάση στόχους και προτεραιότητες που έχουν προκαθοριστεί.
2) Να αξιοποιεί συνδυασμένα όλες τις διαθέσιμες εγχώριες πηγές και όλες τις διαθέσιμες τεχνικές λύσεις, για να βελτιώνεται το ενεργειακό μείγμα, να προσδιορίζονται ισόρροπα οι κατάλληλες περιοχές και τα κατάλληλα μεγέθη για την αξιοποίηση κάθε πηγής Ενέργειας (π.χ. θα προσδιορίζει ότι δεν σηκώνει άλλα αιολικά πάρκα η Νότια Εύβοια).
3) Θα προωθεί την έρευνα για την αξιοποίηση νέων εγχώριων πηγών με διακρατικά αμοιβαίες επωφελείς συνεργασίες.
4) Θα αξιοποιεί την επιστημονική έρευνα για να προβλέπει έγκαιρα τις μελλοντικές ανάγκες και να ενσωματώνει γρήγορα τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες.
Η υπεροχή του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της εργατικής εξουσίας στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και στην ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων, στον εργατικό έλεγχο που μπορεί να διορθώσει έγκαιρα τα υποκειμενικά λάθη κάθε σχεδίου.
Γι' αυτό και τονίζουμε ότι θεμέλιο της εργατικής εξουσίας θα είναι η γενική συνέλευση των εργαζομένων σε κάθε παραγωγική μονάδα, κάθε κοινωνική υπηρεσία, που θα εκλέγει τους αντιπροσώπους της.

Να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά για να οργανωθεί η πάλη του λαού, βάζοντας στο επίκεντρο να ανακτήσει όλα όσα έχασε στα χρόνια της κρίσης, αλλά και να διεκδικήσει να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του.
Δεν περιμένουμε παθητικά να έρθει κάποια μεγάλη μέρα που θα λυθούν τα προβλήματά μας. Μπαίνουμε μπροστά στους καθημερινούς αγώνες, όπως για παράδειγμα ο δίκαιος αγώνας των κατοίκων της Νότιας Εύβοιας απέναντι στα νέα επενδυτικά σχέδια των ενεργειακών ομίλων που προωθούνται σε βάρος των λαϊκών αναγκών.
Ομως, για να αποκτήσουν αυτοί οι αγώνες συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική, πρέπει να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, συνολικά στην Ελλάδα και όχι μόνο στην Κάρυστο ή στην Εύβοια.
Δεν αρκεί να ανακόψουμε, να καθυστερήσουμε κάποια αντιλαϊκά σχέδια, κάποια αντιδραστικά μέτρα. Πρέπει να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας, να απαιτήσουμε να μειωθούν δραστικά τα τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας για τη λαϊκή κατανάλωση, να καταργηθούν τα πράσινα τέλη και οι έμμεσοι φόροι στα καύσιμα, να καταργηθούν οι ολιγόμηνες συμβάσεις, να κατοχυρωθεί η σταθερή εργασία με 35ωρο - 5ήμερο - 8ωρο, να μην παραδοθούν τα λιγνιτικά αποθέματα, το υδάτινο και αιολικό δυναμικό στους ιδιωτικούς ομίλους.
Πρέπει να δώσουμε τη μάχη ενάντια στην πολιτική της «απελευθέρωσης» όχι με τη σημαία του χτες, όχι με το αίτημα της επιστροφής στο καθεστώς των παλιών κρατικών μονοπωλίων, αλλά με τη σημαία τού αύριο, της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, της κοινωνικής κρατικής ιδιοκτησίας, της εργατικής εξουσίας.
Ελάτε μαζί μας, δυναμώστε το ΚΚΕ παντού, για να δημιουργήσουμε σε κάθε κλάδο, σε κάθε περιοχή, σε κάθε λαϊκή γειτονιά, εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης.