Η προπαγάνδα της κυβέρνησης και άλλων αστικών κομμάτων
παρουσιάζει τη μεθοδευόμενη ένταξη της ΠΓΔΜ και άλλων κρατών των Δυτ.
Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ ως παράγοντα υπέρβασης των μεταξύ τους αντιθέσεων και
ως εγγύηση τάχα για τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή. Οι
τέτοιοι ισχυρισμοί, βέβαια, όσο και αν θέλουν κοντή τη μνήμη του λαού,
έχουν οι ίδιοι κοντά ποδάρια. Υπάρχει σωρευμένη πείρα, ειδικά για τα
Βαλκάνια, από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με τη βούλα ΝΑΤΟ και ΕΕ, το
αιματοκύλισμα που ακολούθησε, τις αλλαγές των συνόρων, με υποδαύλιση
των εθνικισμών και του αλυτρωτισμού. Υπάρχει επίσης η πείρα του
Κυπριακού, με αδιαμφισβήτητες τις ευθύνες ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για την εισβολή,
κατοχή και διχοτόμηση του νησιού επί δεκαετίες. Οπως, επίσης, είναι
αδιαμφισβήτητες οι ευθύνες του ΝΑΤΟ στο «γκριζάρισμα» του Αιγαίου και τα
παρελκόμενά του, όπως εξελίσσονται και αυτές τις μέρες, με κλιμάκωση
των τουρκικών αμφισβητήσεων στα Ιμια, στον εναέριο χώρο του Αιγαίου
κ.ο.κ. Ολα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι σε καμιά περίπτωση η συμμετοχή
στο ΝΑΤΟ δεν οδηγεί σε σταθερότητα και ασφάλεια.
***
Δεν είναι, όμως, μόνο τα πεπραγμένα του ΝΑΤΟ
που πρέπει να έχει κατά νου ο λαός, αλλά και το τι δρομολογεί για το
μέλλον. Ενδεικτικά είναι όσα συζητούνται και αποφασίζονται στις κατά
καιρούς Συνόδους του (Κορυφής, ΥΠΕΞ, ή Αμυνας), σαν κι αυτή που ξεκινά
σήμερα στις Βρυξέλλες και μυρίζει μπαρούτι. Επιγραμματικά, ψηλά στην
ατζέντα τους έχουν πάντα τον λεγόμενο πυρηνικό προγραμματισμό, ο οποίος
μάλιστα περιλαμβάνει και το «πρώτο πυρηνικό πλήγμα» έναντι αντιπάλου. Το
ΝΑΤΟ προχωρά επίσης τη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα» στην Ανατολική
Ευρώπη, που ανεβάζει την ένταση με τη Ρωσία και προκαλεί αντίμετρα, με
παράταξη πρόσθετων ρωσικών συστοιχιών. Προωθεί την περικύκλωση της
Ρωσίας σε όλα τα μέτωπα και πεδία: Με μετακίνηση πρόσθετων στρατιωτικών
μονάδων στη συνοριογραμμή, σύσταση νέων Δομών Διοίκησης, που να
λειτουργούν είτε ως επιτόπου μικρά στρατηγεία διοίκησης είτε για την
επιμελητεία και τον ανεφοδιασμό των προκεχωρημένων δυνάμεων. Ακριβώς σε
αυτό το φόντο, βάζει ως στόχους προς επίτευξη από τα κράτη - μέλη, και
για το 2018, την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, στοχευμένων μάλιστα
στην ανάπτυξη σύγχρονων, ακόμα πιο φονικών, μεγάλης εμβέλειας και ισχύος
όπλων.
***
Βάζει επίσης στόχο τη διασφάλιση μεγαλύτερων διαθεσιμοτήτων
σε προσωπικό και μέσα προς ανάπτυξή τους στα πεδία αντιπαράθεσης, με τη
λεγόμενη στρατιωτική κινητικότητα - την ταχύτερη διεκπεραίωση
στρατιωτικών δυνάμεων στην Ευρώπη προς τα ανατολικά, με μεγαλύτερες
ταχύτητες και λιγότερα γραφειοκρατικά ή άλλα εμπόδια - να αναδεικνύεται
σε στρατηγικό στόχο προς επίτευξη του ΝΑΤΟ για το τρέχον έτος. Φυσικά,
σε όλα τα παραπάνω διεκδικεί ρόλο και η ελληνική κυβέρνηση, προσδοκώντας
γεωστρατηγική αναβάθμιση για τα συμφέροντα των ντόπιων επιχειρηματικών
ομίλων, τα οποία ταυτίζονται και «κουμπώνουν» με τα ευρωατλαντικά σχέδια
στην περιοχή. Για παράδειγμα, η Ελλάδα αναλαμβάνει ρόλο «σημαιοφόρου»
για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, δραστηριοποιείται
επίσης ενεργά στη συλλογή και ανάλυση πληροφοριών για λογαριασμό του
ΝΑΤΟ, ενώ ζητάει να πρωταγωνιστήσει στον έλεγχο θαλάσσιων διαύλων, στην
περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά
στρατόπεδα σπεύδουν να παρατάξουν τις δικές τους στρατιωτικές δυνάμεις,
σε μια περιοχή που συγκεντρώνει πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα και
υποδομές άντλησής τους. Για όλους αυτούς τους λόγους, η Ελλάδα
αναδεικνύεται σταθερά σε έναν από τους πλέον συνεπείς εταίρους στο ΝΑΤΟ
σε ό,τι αφορά και τις οικονομικές της υποχρεώσεις, σε βάρος βέβαια των
λαϊκών συμφερόντων και αναγκών.
***
Αλήθεια, σημαίνει κάτι από τα παραπάνω σταθερότητα και ασφάλεια;
Σίγουρα όχι. Η κατάσταση όπως διαμορφώνεται, συνιστά μια ισορροπία
τρόμου, με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, που προμηνύει δυσάρεστες
και επικίνδυνες εξελίξεις. Τι άλλο μπορεί να σημαίνουν άλλωστε οι
προσαρμογές στη στρατηγική ασφάλειας των ΗΠΑ, με αναγωγή της Ρωσίας και
της Κίνας σε Νο 1 κίνδυνο; Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η κλιμάκωση της
έντασης στη Μέση Ανατολή, με καθοριστική συμβολή των ΗΠΑ και ενώ το ΝΑΤΟ
δηλώνει ότι «ήρθε για να μείνει» στην περιοχή μετά τον πόλεμο ενάντια
στον ISIS στη Συρία; Ανεξάρτητα από το πώς και πόσο γρήγορα θα «τρέξουν»
τα πράγματα, οι εξελίξεις παραπέμπουν σε πολεμικές προετοιμασίες, με
επιθετική διάταξη από την πλευρά του ΝΑΤΟ, σε συνθήκες όξυνσης των
ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών παγκοσμίως. Επομένως, εκτός από την
πείρα του παρελθόντος, υπάρχουν και τα στοιχεία για τη γνώση του
παρόντος και την πρόβλεψη του μέλλοντος σε ό,τι αφορά την παρέμβαση και
τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, απέναντι στους οποίους οι λαοί καλούνται να
δυναμώσουν τον αγώνα, αλλά και την αλληλεγγύη μεταξύ τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου