Το κρατίδιο της Βαυαρίας τον τελευταίο καιρό καιρό απασχολεί συχνά-πυκνά την επικαιρότητα, πότε με την ποινικοποίηση των καταθλιπτικών, πότε με την επαναφορά του σταυρού στις δημόσιες υπηρεσίες
και ξανά τον τελευταίο καιρό λόγω της προσπάθειας να δοθούν νέες
υπερεξουσίες στην αστυνομία. Το ενδιαφέρον στην τελευταία περίπτωση
είναι πως δεν πρόκειται εν προκειμένω απλά για “ιδιαιτερότητες” της
συντηρητικής τοπικής κυβέρνησης, αλλά για ένα νόμο-πιλότο και για τα
υπόλοιπα ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας. Ήδη από το 2017 η γερμανική
αστυνομία έχει τη δυνατότητα εξαναγκασμού υπόπτων για τρομοκρατία να
φέρουν ηλεκτρονικές χειροπέδες στα πόδια, να κλείνει ανθρώπους στη
φυλακή για τρεις μήνες χωρίς δικαστική απόφαση (κράτηση που μπορεί να
παρατείνεται έπειτα ανά τρίμηνο με δικαστική απόφαση) και να απαγορεύει
την παραμονή υπόπτων σε συγκεκριμένα μέρη, ή να επιβάλλει κατ’οίκον
περιορισμό και απαγόρευση επικοινωνιών. Βάσει του σχεδιαζόμενου
βαυαρικού νόμου, η τοπική αστυνομία αποκτά ακόμα πιο διευρυμένες
κατασταλτικές αρμοδιότητες, όπως το μπλοκάρισμα λογαριασμών, την
κατάσχεση και ανάγνωση αλληλογραφίας, την διερεύνηση, διαγραφή και
τροποποίηση ηλεκτρονικών αρχείων, το σπάσιμο κωδικών, την διακοπή
διαύλων επικοινωνίας, την απευθείας προσέλκυση πληροφοριοδοτώνκαθώς και
τη χρήση δεδομένων DNA για την εξακρίβωση του χρώματος των μαλλιών, των
ματιών και του δέρματος των υπόπτων.
Το πιο επικίνδυνο σε όλα αυτά ωστόσο είναι πως όλα τα παραπάνω δε χρειάζονται κάποια ιδιαίτερη αιτιολόγηση προκειμένου να τεθούν σε εφαρμογή: Αρκεί η αστυνομία να θεωρεί πως υπάρχει “επαπειλούμενος κίνδυνος”. Δεν υπάρχει καμία παραπάνω διευκρίνιση του όρου, κι η ασάφεια αυτή ασφαλώς μόνο τυχαία δεν είναι. Θα αρκούσε πχ. η αστυνομία να θεωρεί πως μια διαδήλωση μπορεί να οδηγήσει σε βίαια επεισόδια, ώστε να χρησιμοποιήσει κατά οποιουδήποτε διαδηλωτή τα εν λόγω μέτρα, ακόμα και χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο πέραν της υποκειμενικής κρίσης των οργάνων της τάξης. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύσει και σε περίπτωση απεργιών, αν θεωρηθεί πως οι διοργανωτές και συμμετέχοντες σε αυτή προκαλούν κάποιου είδους “κίνδυνο” για ταραχές.
Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά αντιστρέφεται το τεκμήριο της αθωότητας, καθώς κάθε ύποπτος θα πρέπει να αποδεικνύει ότι δεν συνιστά “επαπειλούμενο κίνδυνο”. Όσο για την απεριόριστη δυνατότητα της αστυνομίας να προχωρά ακόμα και σε αλλοίωση ηλεκτρονικών αρχείων, αφαιρεί ουσιαστικά κάθε δυνατότητα από έναν ύποπτο να αντισταθεί στην αστυνομική αυθαιρεσία. Η τοπική κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει τον νόμο από το τοπικό κοινοβούλιο, παρά τις ευρύτατες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, εντός κι εκτός κοινοβουλίου, παρότι σε κάποιες περιπτώσεις η αντίθεση στο νόμο είναι υποκριτική, καθώς πράσινοι και σοσιαλδημοκράτες σε άλλα κρατίδια ετοιμάζουν παρόμοια νομοθετικά μέτρα. Είναι αρκετά πιθανή λοιπόν μια λείανση των γωνιών του νομοσχεδίου, με απάλειψη ή μετριασμό των πιο ακραίων διατάξεων, ώστε να εξασφαλιστεί η απαραίτητη πλειοψηφία για την ψήφισή του στην τοπική βουλή.
Οι κινήσεις αυτές, εντός κι εκτός Βαυαρίας, έρχονται σε μια περίοδο έντασης των εξοπλισμών του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Στρατού και το διπλασιασμό του αμυντικού προϋπολογισμού. Η διασφάλιση “ηρεμίας” στο εσωτερικό μέτωπο κρίνεται προληπτικά απαραίτητη, όσο οι φιλοδοξίες της γερμανικής αστικής τάξης εμπλέκουν τη χώρα άμεσα ή έμμεσα σε μια σειρά πολεμικών μετώπων.
Με πληροφορίες από: unserezeit.de
Το πιο επικίνδυνο σε όλα αυτά ωστόσο είναι πως όλα τα παραπάνω δε χρειάζονται κάποια ιδιαίτερη αιτιολόγηση προκειμένου να τεθούν σε εφαρμογή: Αρκεί η αστυνομία να θεωρεί πως υπάρχει “επαπειλούμενος κίνδυνος”. Δεν υπάρχει καμία παραπάνω διευκρίνιση του όρου, κι η ασάφεια αυτή ασφαλώς μόνο τυχαία δεν είναι. Θα αρκούσε πχ. η αστυνομία να θεωρεί πως μια διαδήλωση μπορεί να οδηγήσει σε βίαια επεισόδια, ώστε να χρησιμοποιήσει κατά οποιουδήποτε διαδηλωτή τα εν λόγω μέτρα, ακόμα και χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο πέραν της υποκειμενικής κρίσης των οργάνων της τάξης. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύσει και σε περίπτωση απεργιών, αν θεωρηθεί πως οι διοργανωτές και συμμετέχοντες σε αυτή προκαλούν κάποιου είδους “κίνδυνο” για ταραχές.
Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά αντιστρέφεται το τεκμήριο της αθωότητας, καθώς κάθε ύποπτος θα πρέπει να αποδεικνύει ότι δεν συνιστά “επαπειλούμενο κίνδυνο”. Όσο για την απεριόριστη δυνατότητα της αστυνομίας να προχωρά ακόμα και σε αλλοίωση ηλεκτρονικών αρχείων, αφαιρεί ουσιαστικά κάθε δυνατότητα από έναν ύποπτο να αντισταθεί στην αστυνομική αυθαιρεσία. Η τοπική κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει τον νόμο από το τοπικό κοινοβούλιο, παρά τις ευρύτατες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, εντός κι εκτός κοινοβουλίου, παρότι σε κάποιες περιπτώσεις η αντίθεση στο νόμο είναι υποκριτική, καθώς πράσινοι και σοσιαλδημοκράτες σε άλλα κρατίδια ετοιμάζουν παρόμοια νομοθετικά μέτρα. Είναι αρκετά πιθανή λοιπόν μια λείανση των γωνιών του νομοσχεδίου, με απάλειψη ή μετριασμό των πιο ακραίων διατάξεων, ώστε να εξασφαλιστεί η απαραίτητη πλειοψηφία για την ψήφισή του στην τοπική βουλή.
Οι κινήσεις αυτές, εντός κι εκτός Βαυαρίας, έρχονται σε μια περίοδο έντασης των εξοπλισμών του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Στρατού και το διπλασιασμό του αμυντικού προϋπολογισμού. Η διασφάλιση “ηρεμίας” στο εσωτερικό μέτωπο κρίνεται προληπτικά απαραίτητη, όσο οι φιλοδοξίες της γερμανικής αστικής τάξης εμπλέκουν τη χώρα άμεσα ή έμμεσα σε μια σειρά πολεμικών μετώπων.
Με πληροφορίες από: unserezeit.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου