Οι «αποστολές» εκτελούνται - ο λαός πληρώνει...

Eurokinissi

Η ανάπτυξή τους...

Τη μία μετά την άλλη βρωμοδουλειά ολοκληρώνει η κυβέρνηση, φτιάχνοντας για κάθε τέτοια αποστολή της άλλο ένα «success story» και καλώντας το λαό να πανηγυρίσει μαζί της τις «διευθετήσεις» για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων.
Τέτοια «ιστορία επιτυχίας» για κυβέρνηση, κεφάλαιο και ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς» είναι η συμφωνία στο Γιουρογκρουπ της προηγούμενης βδομάδας. Ο λαός είδε τους κυβερνώντες να το γιορτάζουν σε απευθείας σύνδεση στα κανάλια, βάζοντας και βγάζοντας γραβάτες. Για ποιο πράγμα καλεί η κυβέρνηση το λαό να γιορτάσει; Επειδή ολοκλήρωσε τη βρώμικη αποστολή που άφησαν στη μέση οι προηγούμενοι, υλοποιώντας τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα, παίρνοντας νέα και αναλαμβάνοντας δεσμεύσεις που εκτείνονται για πολλές δεκαετίες μπροστά. Γιορτάζει επειδή για το κεφάλαιο γίνεται «βιώσιμο» το χρέος. Επειδή ο λαός θα πληρώσει στο ακέραιο ένα χρέος που δεν δημιούργησε και επειδή το κεφάλαιο και το κράτος του θα έχουν «χώρο» ώστε μεγαλύτερο κομμάτι της λαϊκής αφαίμαξης να τροφοδοτεί τις επενδύσεις, τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Επειδή για να στηθεί όλος αυτός ο μηχανισμός διευκόλυνσης των καπιταλιστών, ο λαός θα ματώσει με μέτρα πάνω στα μέτρα και μάλιστα με τακτικές - εξαμηνιαίες «αξιολογήσεις», ώστε να ξεδιπλώνεται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή κλιμάκωση. Η κυβέρνηση καλεί το λαό να νιώσει ανακούφιση και να μοιραστεί μαζί της τα συχαρίκια που απολαμβάνει από τους διεθνείς οργανισμούς για την προσήλωσή της στις «μεταρρυθμίσεις». Μόνο που κάθε επιβράβευση προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από εκπροσώπους οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ, η ΕΕ, από πιστοληπτικούς οίκους κ.λπ., είναι άλλη μια φτυαριά στο οριστικό θάψιμο των εργατικών δικαιωμάτων, άλλο ένα «μπράβο» για την εξασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης.

«Διευθετήσεις» με το πιστόλι στον κρόταφο

Eurokinissi

...τσακίζει κόκαλα

«Χαρείτε που κλείνουμε ένα διπλωματικό μέτωπο», ώστε «να επικεντρωθούμε στο βασικό, αυτό της Τουρκίας», λέει η κυβέρνηση στο λαό με αφορμή τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ. Καλεί το λαό να χειροκροτήσει άλλη μια ΝΑΤΟική «διευθέτηση», η οποία φέρει την υπογραφή των σχεδιασμών του κεφαλαίου για αναβάθμιση της παρουσίας του στην περιοχή. Να προσυπογράψει μια συμφωνία που όχι στα ...«ψιλά γράμματα», αλλά σχεδόν στην επικεφαλίδα της, περιλαμβάνει τη δέσμευση να αλυσοδεθεί άλλος ένας λαός στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να πατήσουν πιο βαθιά το πόδι τους οι μακελάρηδες στα Βαλκάνια.
Είναι «επιτυχία γιατί διασφαλίζει τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή», λένε τα παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη συμφωνία. Και την ίδια στιγμή, ΝΑΤΟ και ΕΕ κλιμακώνουν προετοιμασίες που παραπέμπουν σε πολεμικούς σχεδιασμούς. Από τη μία το ΝΑΤΟ, δημοσιεύοντας την «αεροπορική στρατηγική» του, κάνει γνωστό ότι ετοιμάζεται για «προκλήσεις διεθνικού χαρακτήρα», που «θα έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες στην ειρήνη». Και από την άλλη η ΕΕ συγκροτεί την «Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία επεμβάσεων», για ταχεία μετακίνηση στρατιωτικού προσωπικού απ' άκρη σ' άκρη στην Ευρώπη, για την «αντιμετώπιση κρίσεων και συγκρούσεων». Ετσι εννοεί η κυβέρνηση τη «σταθερότητα και ασφάλεια» στα Βαλκάνια, ενισχύοντας την παρουσία της χώρας σε αυτούς τους επικίνδυνους σχεδιασμούς. Στο ίδιο φόντο, άλλωστε, εξελίσσονται και τα παζάρια με τη γειτονική Αλβανία, ώστε, όπως είπε ο υπουργός Εξωτερικών, η Ελλάδα να καταστεί «ηγεμονική δύναμη» στην περιοχή. Είναι η άλλη όψη των όσων είπε ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ περί ενίσχυσης της παρουσίας τους στην Ανατολική Μεσόγειο, «καλλιεργώντας» την Ελλάδα ως «αγκυροβόλιο» για αυτήν την ενισχυμένη παρέμβασή τους.
«Η κυβέρνηση πρωταγωνιστεί για ευρωπαϊκή λύση στο Προσφυγικό», προσηλωμένη στο «ευρωπαϊκό κεκτημένο», «ενάντια στην Ευρώπη - φρούριο», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής, όπου αποτυπώθηκε η ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση της ΕΕ για τη διαχείριση των προσφυγικών κυμάτων. Την ίδια στιγμή που καλεί το λαό να στηρίξει αυτήν την προσπάθεια, προχωρά σε συμφωνίες για να πολλαπλασιαστούν οι ξεριζωμένοι που εγκλωβίζονται στην Ελλάδα, απαγορεύοντας τη μετακίνησή τους στις χώρες προορισμού τους. Ζητά ένταση της καταστολής στα σύνορα και απαρέγκλιτη εφαρμογή της συμφωνίας με την Τουρκία, και εφαρμόζει όλη την αντιδραστική πολιτική για την παροχή ασύλου στα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Και αυτά σε συνέχεια των διευκολύνσεων και της στήριξης που παρέχει στους ιμπεριαλιστές για να συνεχίζεται το μακελειό στη Μέση Ανατολή, το οποίο γεννά τα προσφυγικά κύματα.

Ξεπεσμένη αντιπαράθεση για να υπηρετηθεί η αναμόρφωση

Οσο κλιμακώνεται σε όλα τα επίπεδα η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, τόσο ξεπέφτει και η αντιπαράθεση ανάμεσα στα αστικά κόμματα σε πλευρές που δεν αγγίζουν αυτήν τη στρατηγική. Τόσο περισσότερο φανερώνεται ότι όλοι μαζί συγκλίνουν στους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης, δηλαδή της επίθεσης διαρκείας στους εργαζόμενους. Οι διεργασίες που συντελούνται στο αστικό πολιτικό σκηνικό με αφορμή το Σκοπιανό, που περιλαμβάνουν αποχωρήσεις και μετακινήσεις βουλευτών, απειλές και εκβιασμούς, καταγγελίες για εμπλοκή επιχειρηματικών κέντρων κ.λπ., είναι ενδεικτικές της μπόχας που συνοδεύει μια πολιτική κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κεφαλαίου. Μέσα από αυτήν την μπόχα παλεύει να αναμορφωθεί το πολιτικό σύστημα, για να σερβίρει νέες αυταπάτες στα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Είναι πρόκληση να παριστάνει η κυβέρνηση το «θύμα επιχειρηματικών συμφερόντων». Οπως και κάθε αστική κυβέρνηση, άλλωστε, είναι τμήμα τέτοιων σχεδιασμών, υλοποιώντας τα μέτρα που παραγγέλνουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι άλλοι καπιταλιστές. Οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές που πασχίζει να συντηρήσει με κάθε αφορμή η κυβέρνηση απέναντι στη ΝΔ γίνονται θρύψαλα όταν η συζήτηση φτάνει στο «διά ταύτα». Είτε στη «διευθέτηση» του κρατικού χρέους, είτε στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, είτε στη διαχείριση του Προσφυγικού, είτε στην «αντιμετώπιση της διαπλοκής», αποκαλύπτεται ότι υπηρετούν την ίδια ακριβώς στρατηγική.
Ολοι τους μαζί υπηρετούν ένα σύστημα σάπιο μέχρι το μεδούλι, που στηρίζεται στο κυνήγι της καπιταλιστικής κερδοφορίας και που με κάθε ευκαιρία κάνει φανερό ότι το κυνήγι αυτό δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτό αποδεικνύεται πια όλο και συχνότερα, σε κάθε μικρό και μεγάλο λαϊκό πρόβλημα. Η πραγματικότητα αυτή «φωνάζει», ειδικά μπροστά στις μεγάλες καταστροφές που φορτώνονται στα λαϊκά νοικοκυριά, όπως αποδείχθηκε ξανά στη Μάνδρα, σε συνοικίες της Θεσσαλονίκης και αλλού, όπου οι κάτοικοι μαζεύουν ξανά τα κομμάτια τους μέσα από τη λασπουριά. Ειδικά η αθωράκιστη Μάνδρα, που πριν από εφτά μήνες θρήνησε 24 νεκρούς, με την κυβέρνηση να απαντάει με μία ακόμα «αναπτυξιακή» φιέστα, γίνεται εμβληματικό παράδειγμα για το ότι αυτή η πολιτική είναι εγκληματική για την εργατική τάξη.
Απάντηση των εργαζομένων δεν μπορεί να είναι η παραίτηση, ο συμβιβασμός με τα ψίχουλα. Μόνο η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, οργανωμένοι στα σωματεία τους, συσπειρωμένοι στην πάλη, διεκδικώντας ανυποχώρητα την ικανοποίηση των αναγκών τους, μπορούν να βάλουν εμπόδια, να αποσπάσουν έστω και προσωρινά μέτρα ανακούφισης. Οσο αναπτύσσεται αυτή η σκληρή πάλη, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους χώρους δουλειάς και κλάδους, τόσο περισσότερο θα χρεοκοπούν και οι αυταπάτες, θα ακυρώνεται στην πράξη η προσπάθεια της κυβέρνησης να κερδίσει την «υπομονή» των εργαζομένων σε θυσίες για να κατοχυρώνεται η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Τώρα πρέπει να φτάσει σε ακόμα περισσότερους ανθρώπους του μόχθου το κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ. Είναι καιρός να κατασταλάξουν πιο ώριμα συμπεράσματα από τα τελευταία χρόνια, και αυτό να μεταφραστεί σε πιο μαχητικούς αγώνες, σε συμβολή στην ανασύνταξη του κινήματος για να περάσει στην αντεπίθεση. Είναι χιλιάδες οι εργαζόμενοι που εκτιμούν τη δράση του Κόμματος, προβληματίζονται από τις παρεμβάσεις του, λένε με κάθε τρόπο ότι «κάτι πρέπει να γίνει». Σε αυτόν τον κόσμο πρέπει να απευθυνθούμε θαρρετά, ανεξάρτητα από το τι ψήφισε σε προηγούμενες εκλογικές μάχες. Να γίνει θέμα συζήτησης η διέξοδος που προτείνει το ΚΚΕ, το κάλεσμα για αλλαγή των συσχετισμών παντού, η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής πάλης, της Κοινωνικής Συμμαχίας για τη ριζική ανατροπή αυτής της κατάστασης.