Τον πιο χυδαίο οπορτουνισμό δεν τον έχουμε ζήσει ακόμα…

1

Popova

Τσίπρας 2010:

«Και εγώ ούτε είμαι έξαλλος, ούτε προτείνω εξαλλοσύνες»

(Για τις απεργιακές φρουρές στο λιμάνι )
Τσίπρας 2014:

«Η απόφαση για την κατάργηση, στην ουσία, του δικαιώματος στην απεργία είναι μία απόφαση που μας βρίσκει καθολικά αντίθετους. Το ιερό δικαίωμα στην απεργία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Καμία εκτελεστική ή δικαστική εξουσία δεν δικαιούται να καταστρατηγήσει το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας.
Το δικαίωμα στην απεργία κατακτήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες και ας το γνωρίζουν καλά ότι δεν πρόκειται να το αφαιρέσουν με μία απόφαση δικαστηρίου».
«Θα υπάρξει ένα ευρύτατο πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο για τη διεκδίκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος κάθε εργαζόμενου στον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα στην απεργία και τη διεκδίκηση»

Αν παρατηρείτε διαφορές μεταξύ των δηλώσεων του 2010, του 2014 και του σήμερα δεν είναι οφθαλμαπάτη. Αυτός είναι ο οπορτουνισμός. Ο οπορτουνισμός μπορεί να εκδηλώνεται είτε ως «δεξιός» (δηλώσεις 2010) είτε ως «αριστερός» (δηλώσεις 2014) και ξανά ως «δεξιός» σήμερα.

Όσο μεγαλώνει η οργάνωση και η αντίσταση, η πολιτική κράτους και κεφαλαίου είναι αναμενόμενη και στην ίδια κατεύθυνση. Από την μία με την κρατική εκπαιδευμένη καταστολή (συλλήψεις απεργών) από την άλλη με τα σκυλιά των αφεντικών (δες Γιάννενα).
Η ολομέτωπη επίθεση κατά των εργαζομένων που σηκώνουν κεφάλι σε λεκτικό και όχι μόνο επίπεδο μην σας ξενίζει. Πάντα αυτοί ήτανε, μίσος ταξικό είναι και (δεν) θα περάσει.