Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη για την εσωτερική πολιτική αλλά και το προσφυγικό στη γείτονα έδωσε ο γ.γ του ΚΚ Ιταλίας Μάρκο Ρίτσο στην ιστοσελίδα Lo speciale. Διαβλέπει πιθανή κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού Λέγκας – Πέντε Αστέρων, προβλέπει “κοινωνικό μακελειό” λόγω της εμμονής στις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις, στηλιτεύει τον κούφιο ανισυστημισμό της συγκυβέρνησης και υποδεικνύει ξεκάθαρα τους υπεύθυνους της προσφυγικής κρίσης στη Λιβύη:Κοινωνική βόμβα έτοιμη να εκραγεί πάνω στην απελπισία του κόσμου και την εκτόξευση των spread. Υπάρχει πράγματι τέτοιο ρίσκο;
Πραγματοποιείται αυτό που είχαμε προβλέψει πριν την ψήφο. Ο μόνος δρόμος εξόδου για την Ιταλία θα ήταν να μην υπομένει τα δεσμά που της επιβάλλουν η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ. Πέρα από την προπαγάνδα, δεν μου φαίνεται πως αυτή η κυβέρνηση έχει δείξει πραγματική θέληση να βγει από αυτές τις λογικές. Αντίθετα, οι λίγες απαντήσεις που δόθηκαν μου φαίνονται όλες να κατευθύνονται στη διατήρηση αυτής της υποταγής. Στην στρατιωτική πολιτική μου φαίνεται πως είμαστε σε απόλυτη συνέχεια των πεπραγμένων των προηγούμενων κυβερνήσεων σε ό,τι αφορά τις στρατηγικές συμμαχίες, διατηρώντας απόλυτη αφοσίωση στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. “
Οι Κόντε, Σαλβίνι και Ντι Μάιο υποστηρίζουν το αντίθετο, δηλαδή ότι έχουν θέσει την Ευρώπη προ των ευθυνών της. Δεν είναι αλήθεια;
Με συγχωρείτε, τι έχει κάνει η κυβέρνηση; Απείλησε να μην ψηφίσει τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό; Ε και; Είναι φλυαρίες, όχι πράξεις. Ήρθε η στιγμή να φύγουμε από την προπαγάνδα. Είναι σαφές ότι αν μείνουμε σε συγκεκριμένες ράγες θα προκληθεί κοινωνικό μακελειό.
Είναι δηλαδή συγκεκριμένη η περίοδος στην οποία γίνεται μια κοινωνική έκρηξη;
Σίγουρα, είναι σαφές ότι είτε σε εθνικό είτε σε τοπικό επίπεδο ο σεβασμός των περιορισμών των Βρυξελλών θα έχει βαριές συνέπειες. Θα τις έχει στην κυβέρνηση, αλλά ακόμα περισσότερους στους νομούς και τους δήμους που θα κληθούν για μια ακόμη φορά να περικόψουν τις δημόσιες δαπάνες. O σεβασμός στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς σημαίνει την παραμονή σε μια λογική κοινωνικού μακελειού που επαναλαμβάνεται για χρόνια και θα συνεχιστεί κι άλλο.
Ένα σενάριο ανάλογο με εκείνο του 2011 με την εκτόξευση των spread και την κυβερνητική κρίση το βλέπετε πιθανό;
Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ με τον ίδιο τρόπο. Την κυβερνητική κρίση τη θεωρώ πολύ πιο πιθανή σε σχέση με τις αντικειμενικές διαφορές που θα αναδυθούν μεταξύ Λέγκας και Κινήματος πέντε αστέρων. Υπάρχει μια γεωγραφική σύνθεση της ψήφου που καθιστά τις δυνάμεις αυτές σχεδόν ασύμβατες μεταξύ τους και αργά ή γρήφορα θα εκραγεί με όλες της τις αντιαφάσεις. Το κίνημα 5 αστέρων προσήλκυσαν την ελπίδα μιας εύκολης λύσης των προβλημάτων ανεργίας του ιταλικού νότου μέσου του κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος, πρόταση την οποία καθόλου δε συμμερίζομαι, θεωρώντας πως η ανεργία πρέπει να καταπολεμάται με δουλειές, όχι δίνοντας λεφτά στον κόσμο. H Λέγκα του βορρά από την άλλη ενισχύει συνθήματα που θεωρώ πολύ επικίνδυνα, κυρίως τον αγώνα κατά των μεταναστών. Δε φταίει ο μετανάστης αν δεν υπάροχυν δουλειές, αυτό είναι προϊόν μιας γενικής κατάστασης του συστήματος που ορίζει την κρίση στη χώρα μας και στην οποία δεν μπορεί να απαντήσει μια επιφανειακή πολιτική. Είναι πολύ πιθανό οι στοχεύσεις της Λέγκας και των 5 αστέρων θα συγκρουστούν μεταξύ τους.
Σχετικά με τις διαιρέσεις στην κυβερνητική πλειοψηφία, πώς κρίνετε τη θερμή υποδοχή που επεφύλαξαν οπαδοί του Δημοκρατικού Κόμματος στον πρόεδρο της βουλής Φίκο στη Γιορτή της Unitá; (Γιορτή για την εφημερίδα του πάλαι ποτέ ΚΚ Ιταλίας, που εδώ και χρόνια διοργανώνεται από το Δημοκρατικό Κόμμα)
Δείχνει ότι το Δημοκρατικό Κόμμα είναι μάλλον σε κώμα. Θεωρώ πως υπάρχουν βασικές διαφορές με το κίνημα πέντε αστέρων, είτε γεωγραφικές είτε στα κοινωνικά μπλοκ στα οποία απευθύνονται. Ο Φίκο είναι εκπρόσωπος του κινήματος πέντε αστέρων και συγκυβερνά με τη Λέγκα. Άρα λοιπόν τι συζητάμε; Για το γεγονός πως οι του Δημοκρατικού κόμματος δεν ξέρουν ποια με ποιον να πάνε;
Η Λάουρα Μπολντρίνι (πρώην πρόεδρος της ιταλικής βουλής, σ.σ) διατύπωσε την ιδέα μιας νέας πολιτικής κίνησης ενόψει ευρωεκλογών με τίτλο Ενωτική Ευρωπαϊκή Λίστα. Το αρκτικόλεξο Lue (Lista Unitaria Europea) σε κάποιους θυμίζει υπερβολικά την ΕΕ (UE στα ιταλικά, σ.σ). Συμφωνείτε;
Δεν παρακολουθώ τη Μπολντρίνι. Ό,τι λέει ή κάνει ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει.
Φοβάστε ένα νέο προσφυγικό ρεύμα, λόγω κρίσης στη Λιβύη;
Η κρίση στη Λιβύη είναι ένα παράδειγμα αυτού που έγινε στην Αφρική, σημείο σύγκρουσης των πολέμων μεταξύ ιμπεριαλιστών, εκεί που συγκρούονται ευρωπαϊκές δυνάμεις. Ακούω να λένε πως η Γαλλία στη Λιβύη νίκησε την Ιταλία. Καλύτερα να πούμε πως η Τοτάλ νίκησε την (ιταλική) Ένι στον πόλεμο για το πετρέλαιο. Αυτό παίζεται στην πραγματικότητα. Κι αυτό μετά αναπόφευκτα προκαλεί τη μετακίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων. Αλλά το φταίξιμο είναι της Ευρώπης που δημιούργησε την κρίση στη Λιβύη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου