Στον εφησυχασμό απαντάμε με αποφασιστική λαϊκή οργάνωση και πάλη

Η καλλιέργεια του εφησυχασμού γύρω από όλα τα μέτωπα κυριαρχεί στην προπαγανδιστική εκστρατεία της κυβέρνησης, που επικεντρώνει στα υποτιθέμενα «μέτρα υπέρ της κοινωνίας» που θα φέρει στη Βουλή, στη μετατροπή της χώρας σε δήθεν «πυλώνα σταθερότητας» στην περιοχή, μέσω της εμπλοκής σε θανάσιμους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στη διερεύνηση σκανδάλων πολιτικών προσώπων κ.ο.κ. Βεβαίως, όσο περισσότερο η κυβέρνηση καλλιεργεί το κλίμα τού «κάτι αλλάζει», τόσο περισσότερο ο λαός πρέπει να ανησυχεί, να οργανώνεται και να αντιπαρατίθεται όλο και πιο αποφασιστικά με την πολιτική της.

Μέτρα κομμένα και ραμμένα για το κεφάλαιο

Π.χ. τα υποτιθέμενα μέτρα «αποκατάστασης αδικιών» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση στη ΔΕΘ και προτίθεται να εφαρμόσει, είναι κυρίως μέτρα για την επιπλέον τόνωση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων, αφού περιλαμβάνουν μια σειρά από διευκολύνσεις στο κεφάλαιο, όπως μείωση ασφαλιστικών εισφορών, μείωση φορολογίας των επιχειρηματικών ομίλων κ.λπ.
Από την άλλη, η κυβέρνηση καλεί το λαό να πει κι ευχαριστώ για το ανακάτεμα της φτώχειας που επιχειρεί, βαφτίζοντας «παροχές» τα ψίχουλα του «κοινωνικού μερίσματος» στα πιο εξαθλιωμένα τμήματα του λαού μας, που δίνονται εφάπαξ και μάλιστα με αυστηρά οικονομικά κριτήρια.
Τα παραπάνω μέτρα, που από τη μία στηρίζουν την καπιταλιστική κερδοφορία και από την άλλη διαμοιράζουν τη φτώχεια στο λαό, στηρίζονται στις αιματηρές περικοπές σε κρατικές δαπάνες που αφορούν στοιχειώδεις εργατικές ανάγκες, κάτι που άλλωστε αποτυπώνεται και στα προσχέδια του κρατικού προϋπολογισμού για το 2019. Αλλωστε, η ίδια η κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι οι όποιες «παρεμβάσεις» δεν πρόκειται να αμφισβητήσουν τις μνημονιακές δεσμεύσεις που ματώνουν τους εργαζόμενους.
Γι' αυτό ο λαός πρέπει να δει πίσω από τον προπαγανδιστικό κουρνιαχτό του ΣΥΡΙΖΑ, να συνειδητοποιήσει ότι το «πακέτο» που διαφημίζει η κυβέρνηση δεν περιλαμβάνει αποκατάσταση των απωλειών που είχε τα προηγούμενα χρόνια, αντίθετα πρόκειται ακριβώς για την επισφράγιση της μονιμοποίησής τους. Την επισφράγιση, δηλαδή, του ότι θα ματώνει διαρκώς για να εξασφαλίζονται πακέτα στήριξης των μονοπωλίων και μερικά εφάπαξ ψίχουλα για τους πιο εξαθλιωμένους. Συνεπώς, κανένα «τέλος» δεν μπαίνει στις «μνημονιακές πολιτικές», όπως λέει η κυβέρνηση, αφού παραμένει άθικτο όλο το νομοθετικό οπλοστάσιο που οικοδομήθηκε από τα τρία μνημόνια.
Απάντηση επίσης πρέπει να πάρει και η προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει «φιλολαϊκή πολιτική» με «ξένα κόλλυβα», να εμφανίσει ως «παροχές» τις δικαστικές αποφάσεις, που πάρθηκαν κάτω από την πίεση πολύχρονων εργατικών - λαϊκών αγώνων, που είναι αποτέλεσμα διεκδικήσεων, οι οποίες στηρίχτηκαν αποφασιστικά από το ΚΚΕ. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα με την καταβολή αναδρομικών σε μισθωτούς, που κερδήθηκαν από εργαζόμενους δικαστικά, και η κυβέρνηση θα καταβάλει ένα μέρος τους μέσω του πρωτογενούς πλεονάσματος, δηλαδή φορτώνοντας τα βάρη ξανά στο λαό.
Το συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσουν οι εργαζόμενοι είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμιά ουσιαστική ανακούφιση και αποκατάσταση απωλειών, όσο μένει άθικτο το αντεργατικό - αντιλαϊκό μνημονιακό οπλοστάσιο, ότι κανένας δρόμος προς όφελος των λαϊκών αναγκών δεν ανοίγει όσο παραμένουν οι «δημοσιονομικοί κόφτες», τα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου και της ανακατανομής της φτώχειας. Οτι όποιο εμπόδιο μπει στην αντιλαϊκή πολιτική και η παραμικρή βελτίωση για τους εργαζόμενους, θα είναι αποτέλεσμα σκληρής πάλης, δράσης και παρέμβασης του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος σε σύγκρουση με το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο, και δεν πρόκειται να χαριστεί από καμιά κυβέρνηση του κεφαλαίου, όπως η σημερινή.

Το δέντρο της σκανδαλολογίας και το δάσος της σαπίλας τους

Η κυβέρνηση, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανοχή του λαού στην πολιτική της, αξιοποιεί και το ξαναζέσταμα της σκανδαλολογίας μετά την προφυλάκιση του Γ. Παπαντωνίου, για να εκπέμψει το μήνυμα της «κάθαρσης», προαναγγέλλοντας ουσιαστικά και νέες διώξεις, φορώντας το μανδύα του «νέου» που μάχεται ενάντια στο «παλιό». Την ίδια στιγμή, κορυφαία πολιτικά στελέχη του «παλιού πολιτικού συστήματος» έχουν πιάσει στασίδι μέσα στην κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως, όσο σημαντικό είναι για το λαό να διερευνώνται τέτοιες σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς, με εμπλοκή μάλιστα κορυφαίων κυβερνητικών αξιωματούχων, άλλο τόσο σημαντικό είναι να μην πατάει την μπανανόφλουδα του ΣΥΡΙΖΑ. Να βλέπει την ουσία, ώστε να μην εγκλωβίζεται στις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές που στήνουν η κυβέρνηση και η ΝΔ, γύρω από τη διαφθορά, το ρόλο της Δικαιοσύνης κ.ο.κ. Να συνειδητοποιεί δηλαδή ότι αυτό το σύστημα, που στηρίζεται στο κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, αποτελεί τη μήτρα των σκανδάλων και της διαφθοράς, ότι τα σκάνδαλα είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό. Γι' αυτό άλλωστε δεν υπάρχει καπιταλιστικό κράτος στον κόσμο όπου να μην αποκαλύπτονται κάθε τόσο σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς, με εμπλοκή κορυφαίων μονοπωλιακών ομίλων («Siemens», «Novartis», Volkswagen κ.λπ.).
Να μην επιτρέπει επίσης ο λαός το «δέντρο» της σκανδαλολογίας γύρω από τα εξοπλιστικά να του κρύβει το «δάσος» των «νόμιμων» δισεκατομμυρίων ευρώ που κάθε χρόνο εξοικονομούνται από το υστέρημά του για τις ΝΑΤΟικές δαπάνες. Το περιβόητο δηλαδή όριο του 2% του ΑΕΠ, το οποίο διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις, όπως και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δαπανούν για τη στήριξη των πολεμοκάπηλων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Σε αυτό το σάπιο περιβάλλον αναφύονται τα κάθε λογής σκάνδαλα, ως το απαραίτητο συμπλήρωμα της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής, που τσακίζει μισθούς και συντάξεις, που μπλέκει το λαό σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι.

Μαγνήτης ιμπεριαλιστικών επιθέσεων με ευθύνη της κυβέρνησης

Τα παραμύθια της κυβέρνησης και ο εφησυχασμός που καλλιεργεί στους εργαζόμενους καταρρέουν μπροστά και στις εξελίξεις στη διεθνή καπιταλιστική οικονομία. Καταρρέουν μπροστά στους οξυμένους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μπροστά στο νέο ξέσπασμα κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο που προδιαγράφεται. Και όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία είναι απολύτως εκτεθειμένη σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, κάτι που άλλωστε αποτυπώθηκε και στους πρόσφατους κλυδωνισμούς του τραπεζικού συστήματος.
Πλευρά αυτών των ανταγωνισμών, στους οποίους εμπλέκεται και η Ελλάδα, είναι η πρόσφατη ανακοίνωση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι αποχωρεί από τη συμφωνία με τη Ρωσία για τα πυρηνικά όπλα μικρού και μεσαίου βεληνεκούς. Τέτοιες εξελίξεις πρέπει να σημάνουν καμπανάκι για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, ειδικά αν συνδυαστούν με τις ανακοινώσεις της Ρωσίας, που απαντώντας στην παραπάνω μονομερή πράξη των ΗΠΑ είπε ότι «θα απαντήσει στοχοποιώντας τις χώρες όπου θα έχουν τις βάσεις τους πύραυλοι των ΗΠΑ». Μια εξέλιξη που επιβεβαιώνει όσα το ΚΚΕ επισημαίνει εδώ και καιρό καταγγέλλοντας την πολιτική της κυβέρνησης, η οποία μετατρέπει τη χώρα μας σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι κάθε βάση που στήνεται στην Ελλάδα αποτελεί μαγνήτη επιθέσεων, ειδικά αν συνυπολογιστεί ότι στον Αραξο η κυβέρνηση σχεδιάζει να «φιλοξενήσει» όπλα «ειδικού σκοπού», δηλαδή πυρηνικά των ΗΠΑ. Οι εξελίξεις αυτές αποτελούν την καλύτερη απάντηση στην αισχρή προπαγάνδα των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί Ελλάδας που μετατρέπεται σε «πυλώνα σταθερότητας» λόγω της ενισχυμένης στρατιωτικής - επιχειρηματικής παρουσίας των ΗΠΑ σε νευραλγικούς κλάδους και σημεία της χώρας (Αλεξανδρούπολη, Σούδα, Σύρος κ.ά.).
Οι μεγάλες συγκεντρώσεις του ΚΚΕ που πραγματοποιήθηκαν τη Δευτέρα και την Τρίτη που μας πέρασαν, στο πλαίσιο του διημέρου πανελλαδικής δράσης ενάντια σε παλιές και νέες βάσεις του θανάτου, ήταν μια σημαντική απάντηση στην κυβέρνηση. Εστειλαν το μήνυμα ότι τα σχέδιά της για μετατροπή της χώρας μας σε πολεμικό ορμητήριο συναντούν αντιδράσεις, ότι υπάρχουν πρωτοπόρες δυνάμεις μέσα στην εργατική τάξη που διεκδικούν την απεμπλοκή από αυτούς τους θανατηφόρους σχεδιασμούς.

Μπροστά οι δικές μας ανάγκες

Τη σκυτάλη στη δράση των κομμουνιστών, των μελών και φίλων του Κόμματος, των πρωτοπόρων αγωνιστών παίρνει τώρα η μαχητική προετοιμασία της απεργίας που έχει προκηρυχθεί από Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και πλήθος σωματείων για τις 14 Νοέμβρη. Οι καθημερινές πρωτοβουλίες σε χώρους δουλειάς, οι συνελεύσεις, οι κινητοποιήσεις, κάθε μορφή δράσης, που όλο και πυκνώνουν, θα δώσουν απάντηση στο σχεδιασμό της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των συνδικαλιστών της, αποτελούν το σίγουρο δρόμο για να φτάσει παντού το κάλεσμα του ξεσηκωμού.
Η απεργία στις 14 Νοέμβρη θα είναι απάντηση στο κάλεσμα της κυβέρνησης στο λαό να διαλέξει από πού και πόσα θα χάσει, να συμβιβαστεί με τις μειωμένες απαιτήσεις. Θα δώσει το στίγμα της αντεπίθεσης, με σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων!».